Στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο της Αθήνας επιστρέφει ο φάκελος της δολοφονίας δύο Πακιστανών στον ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων. Δύο Ρομά αλβανικής καταγωγής έχουν καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη, όμως η υπόθεση θα επιστρέψει στο ακροατήριο εξαιτίας ένος τυπικού, αλλά κρίσιμου, λάθους στην αποδεικτική διαδικασία.
Από τον φάκελο αποκαλύπτεται ο πόλεμος στις παρυφές της Αθήνας για τον έλεγχο του παράνομου εμπορίου χαλκού και σιδήρου. Τα μέταλλα πωλούνται σε μάντρες σκραπ κοντά στη χωματερή, που ανήκουν κυρίως σε Έλληνες. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και η πίεση μεταφέρεται προς τα κάτω, δηλαδή σε αυτούς που πηδούν τον φράχτη και βουτούν μέσα σε χιλιάδες τόνους απορριμμάτων, για λίγα ευρώ.
Η ιστορία πηγαίνει πίσω στον Απρίλιο του 2011. Μία ομάδα Ρομά, που τότε ζούσαν σε παραπήγματα δίπλα στον ΧΥΤΑ, επιτέθηκε σε έναν Πακιστανό που είχε βρεθεί εκεί για να συλλέξει χαλκό. Οι δράστες της επίθεσης ήθελαν να δηλώσουν ότι ελέγχουν την περιοχή. Ο Πακιστανός ενημέρωσε τον αδερφό του και άλλους συμπατριώτες του, και το απόγευμα της ίδιας μέρας επέστρεψαν στο σημείο. Δέχτηκαν νέα επίθεση, αυτήν τη φορά άγρια, από οπλισμένα άτομα.
Δύο Πακιστανοί ρακοσυλλέκτες, πατέρας και γιος, έπεσαν νεκροί και άλλοι τρεις τραυματίστηκαν σοβαρά. Οι περιγραφές στα διωκτικά έγγραφα είναι άγριες. Όπως σημειώνεται, το πρώτο από τα θύματα, 45 ετών, βρέθηκε στο έδαφος και φώναξε: «Μη με σκοτώσετε». Δέχτηκε δύο πυροβολισμούς με καραμπίνα, έναν στο πρόσωπο, σχεδόν εξ επαφής. Μετά τη συμπλοκή, οι Ρομά εξαφανίστηκαν. Η τοπική κοινότητα των Πακιστανών ξεσηκώθηκε. Η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Έτρεξαν στο σημείο και πυρπόλησαν τις παράγκες.
Σύμφωνα με τη δικογραφία, λίγες μέρες αργότερα ένας μάρτυρας αλβανικής καταγωγής εμφανίστηκε στην Ασφάλεια Αττικής. Υπέδειξε δύο αδέρφια ως κεντρικούς πρωταγωνιστές του διπλού εγκλήματος στη χωματερή. Δεν ήταν η μοναδική σοβαρή μαρτυρία. Όπως κατέθεσε αστυνομικός στην πρωτοβάθμια δίκη, ένας άγνωστος τηλεφώνησε στο Τμήμα Εγκλημάτων Κατά Ζωής, λέγοντας: «Αυτός που έφαγε τους Πακιστανούς λέγεται τάδε. Το τηλέφωνό του είναι αυτό και μένει από εδώ και από εκεί για να μην τον βρείτε».
Στη ΓΑΔΑ κλήθηκαν αρχικά όσοι είχαν γλιτώσει από τις καραμπίνες. «Στις δύο φωτογραφίες που μου δείχνετε, είναι το ίδιο άτομο που κρατούσε μικρό πιστόλι και άρχισε να μας ρίχνει όταν άρχισαν να πυροβολούν οι άλλοι Τσιγγάνοι», κατέθεσε αυτόπτης μάρτυρας. Ένας δεύτερος είπε: «Στη μία φωτογραφία φαίνεται ένα παιδί με μαύρη μπλούζα και είναι αυτός που κρατούσε την καραμπίνα και στην άλλη φωτογραφία φαίνεται ένας με κίτρινη μπλούζα και είναι αυτός που κρατούσε το πιστόλι. Ναι, αυτόν τον αναγνωρίζω, είναι αυτός που κράταγε το πιστόλι και μας έριξε».
Ο πρώτος από τους φερόμενους δράστες συνελήφθη αμέσως. Για τον δεύτερο εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης και εντοπίστηκε περίπου έξι χρόνια αργότερα στη Λάρισα. Από την απολογία του πρώτου αποκαλύπτεται η χαοτική κατάσταση στο γκέτο, στις παρυφές της Αθήνας. «Ο συγκατηγορούμενός μου μαζί με άλλα τρία άτομα τσακώθηκαν στη χωματερή με τους Πακιστανούς για τα καλώδια. Χτύπησαν τους Πακιστανούς, με ξύλα την πρώτη φορά. Είχαν και όπλα μαζί τους, αλλά στην αρχή δεν τα χρησιμοποίησαν», είπε.
«Οι τρεις που ανέφερα χτύπησαν τα θύματα με όπλα και πέταξαν το όπλο, ένα μεγάλο, στην παράγκα μου μπροστά. Εγώ πυροβόλησα, στον αέρα όμως […] Δεν ξέρω γιατί με κατονομάζει ο αδερφός του θύματος. Από Πακιστανούς ξέρω μόνο έναν, γιατί μένει κοντά μας, γύρω στα 15-20 μέτρα πιο πέρα και νομίζω ότι με κατηγόρησε γιατί έχω βάλει το παιδί του στη φυλακή ύστερα από μια καταγγελία για βιασμό. Κάθε μέρα γίνονται φασαρίες, εγώ αποφεύγω να συμμετέχω και με ενδιαφέρει μόνο η μάνα, η γυναίκα και τα παιδιά μου», είπε ο κατηγορούμενος. Ο ίδιος ωστόσο κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Η ανατροπή
Τον Μάιο του 2017 αστυνομικοί στη Λάρισα εντόπισαν έναν άνδρα για τον οποίο -αν και κυκλοφορούσε με διαφορετικά στοιχεία- υπήρχαν σοβαρά στοιχεία πως ήταν ο δεύτερος δράστης της συμπλοκής. Το δικαστήριο αναβλήθηκε, ώστε να γίνει δακτυλοσκοπική εξέταση στα εγκληματολογικά εργαστήρια, και όταν συνεδρίασε εκ νέου λίγους μήνες αργότερα, ένας από τους αυτόπτες μάρτυρες είπε ότι τον αναγνωρίζει με βεβαιότητα. «Τον μικρό τον πυροβόλησε αυτός ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος με καραμπίνα», κατέθεσε.
Υπήρχε ένα σοβαρό πρόβλημα. Το δικαστήριο που δίκασε τον πρώτο κατηγορούμενο έκρινε ότι ο «μικρός» είχε δεχτεί μία βολίδα, επομένως ήταν αδύνατον να υπήρχε δεύτερος δράστης. Μετά από μακρά διαδικασία και σφοδρή αμφισβήτηση των καταθέσεων μαρτύρων για το ποιος πυροβόλησε ποιον, η τελική απόφαση ήταν ότι τα θύματα χτυπήθηκαν με διαφορετικά κυνηγετικά όπλα, τα οποία διασπείρουν σκάγια, επομένως «δεν μπορεί να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο τα τραύματα να προήλθαν από περισσότερες της μιας βολίδες» - πιο απλά να πυροβόλησαν δύο ή περισσότερα άτομα. Η ποινή ήταν η ίδια, τα ισόβια.
Η υπόθεση έφθασε πριν από περίπου έναν χρόνο στον Άρειο Πάγο. Το αρμόδιο Ποινικό Τμήμα εξέτασε την αίτηση αναίρεσης κι εκεί υπήρξε μια ακόμη ανατροπή. Διαπιστώθηκε ότι η απολογία του ενός εκ των κατηγορούμενων στην ανακρίτρια, δεν είχε αναγνωστεί στο ακροατήριο. Αυτό τυπικά σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος στερήθηκε ένα βασικό υπερασπιστικό του δικαίωμα, δηλαδή να δώσει εξηγήσεις για τη συγκεκριμένη κατάθεση ως αποδεικτικό μέσο. Πιο απλά, η δίκη στο Εφετείο θεωρείται για αυτόν άκυρη και πρέπει να επιστρέψει στο ίδιο σημείο.
Δέκα χρόνια μετά το διπλό έγκλημα, ο φάκελος για το παράνομο εμπόριο χαλκού και σκραπ στη Δυτική Αττική παραμένει ανοιχτός.
VICE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου