Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Γράφτηκαν πολλά για τον Βάσο Λυσσαρίδη, τον Γιατρό της Κύπρου,
Όλα όσα καλά διαβάσαμε του αξίζουν. Τον τίμησαν και οι αντίπαλοι του και αυτό ίσως να έχει και τη μεγαλύτερη σημασία, καθώς αναγνώρισαν τους αγώνες του για την Πατρίδα. Ήταν ανυποχώρητος μέχρι το...τέλος και πίστευε στην απελευθέρωση, στόχο που δεν εγκατέλειψε ποτέ.
Είχα την τύχη να μιλήσω πολλές φορές μαζί του. Πάντα άκουγα και τις πλείστες φορές δεν μιλούσα. Πως μπορούσα να διακόψω αυτόν τον ρήτορα της πολιτικής, που ήταν ο πρώτος των πρώτων στον ελληνικό χώρο. Χείμαρρος πραγματικός.
Είχα την τύχη να περάσω πολλές μέρες μαζί του σε δύο από τα ταξίδια του στην Αβάνα, όπου πήγε για να συναντήσει τον αγαπημένο του φίλο, τον Φιντέλ Κάστρο. Ήταν μαζί του πιστός φρουρός και σύντροφος ο Ντίνος Μιχαήλ, που τον γνώριζε καλύτερα απ’ όλους μας. Βρέθηκε δίπλα του σε πολλές δύσκολες στιγμές.
Πάντα οι Κουβανοί τον υποδέχονταν με τιμές. Και όλες οι πόρτες ήταν ανοικτές για τον Βάσο. Όλη η κουβανική ηγεσία ήθελε να τον συναντήσει και να ακούσει τις απόψεις του. Εκτιμούσαν πολύ τις θέσεις του για το Κυπριακό και το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα. Ήταν απόλαυση ο λόγος του και δεν τον διέκοπτε κανείς. Θυμάμαι την ομιλία του σε ειδική συνεδρίαση της κουβανικής Βουλής, όπου τον προσφώνησε ο πρόεδρος του σώματος. Απεριόριστος ο σεβασμός στο πρόσωπο του και στους αγώνες του.
Στη μία εκ των δύο επισκέψεων ο Φιντέλ Κάστρο βρισκόταν εκτός της Αβάνας και το γνωρίζαμε διότι τον ενημέρωσε ο ίδιος. Σε εκείνο το ταξίδι οι Κουβανοί του πρόσφεραν μία από τις κυβερνητικές κατοικίες εκτός της κουβανικής πρωτεύουσας, όπου ο Γιατρός βρήκε την ευκαιρία να κάνει πράγματα που αγαπούσε πολύ. Να γράφει ποιήματα και να μας τα διαβάζει και να ζωγραφίζει.
Τον παρακολουθούσαμε από μακριά όταν ζωγράφιζε. Ήταν τόσο αφοσιωμένος σε αυτό που έκανε. Είχε έρθει η ώρα του φαγητού και έπρεπε κάποιος από εμάς να τον διακόψει. Πήγα εγώ. Και τον είδα να ολοκληρώνει ένα έργο τέχνης. Πραγματικά. Είχε ζωγραφίσει τον Πενταδάκτυλο. Τον λαβωμένο Πενταδάκτυλο. Και μου είπε ότι θεωρούσε εκείνη τη ζωγραφιά ότι καλύτερο είχε δημιουργήσει. Δεν ξέρω που βρίσκεται σήμερα ο πίνακας αυτός. Μπορεί και να τον έδωσε στον Φιντέλ.
Όταν έφτασε η ώρα να αναχωρήσει με τον Ντίνο για την Κύπρο και εγώ για το Μαϊάμι, στην κυβερνητική κατοικία που διέμενε ο Γιατρός σήμανε συναγερμός. Οι Κουβανοί μας είπαν να παραμείνουμε στο εσωτερικό της κατοικίας. Πήγα προς το παράθυρο. Στο μεταξύ έβρεχε καταρρακτωδώς. Νοιώσαμε ότι έπεσαν τόνοι νερού από τον ουρανό. Και ξαφνικά άρχισαν να καταφθάνουν στρατιώτες και από πίσω είδαμε να έρχονται λιμουζίνες και στρατιωτικά αυτοκίνητα. Είχε έρθει ο Φιντέλ να τον δει και να τον αποχαιρετήσει.
Εισήλθε στην κατοικία και αγκάλιασε τον Γιατρό. Ψηλός ο Φιντέλ, μικροκαμωμένος ο Βάσος Λυσσαρίδης. Χάθηκε στην αγκαλιά του ηγέτη της Κούβας. Κάθισαν στους καναπέδες, μαζί τους και ο Ντίνος ο Μιχαήλ με τη μεταφράστρια του Φιντέλ.
Μιλούσαν με τις ώρες και βεβαίως ξεχάστηκαν και η ώρα της αναχώρησης της πτήσης της British Airways είχε φτάσει. Ένας φρουρός ψιθύρισε κάτι στο αυτί του Φιντέλ, ο οποίος σηκώθηκε και είπε ότι θα πάει ο ίδιος τον Γιατρό στο αεροδρόμιο.
Ο Γιατρός με τον Φιντέλ στην προεδρική λιμουζίνα και εμείς σε άλλα αυτοκίνητα της συνοδείας του. Δεν πίστευα στα μάτια μου αυτό που γινόταν. Οι άνθρωποι στους δρόμους που είχαν καταλάβει ότι επρόκειτο για την αυτοκινητοπομπή του Φιντέλ χειροκροτούσαν.
Όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο επικρατούσε ο απόλυτος πανικός. Ήταν η ώρα που έφταναν οι βραδινές πτήσεις από την Ευρώπη και οι τουρίστες δεν πίστευαν αυτό που διαδραματιζόταν μπροστά στα μάτια τους. Ο Φιντέλ κρατώντας τον Γιατρό από το χέρι τον συνόδευσε μέχρι την πόρτα του αεροπλάνου. Ήταν κάτι το φανταστικό αυτό που ζούσαμε όλοι.
Στο μεταξύ είχε αναχωρήσει η πτήση μου για το Μαϊάμι. Ήρθε ένας από του φρουρούς του Φιντέλ και μου είπε θα σε πάμε εμείς στο ξενοδοχείο και θα φροντίσουμε να φύγεις αύριο για την Αμερική. Αργότερα πληροφορήθηκα ότι ο Γιατρός είχε ενημερώσει τους ανθρώπους του Φιντέλ και ζήτησε να φροντίσουν για την επιστροφή μου στην Αμερική.
Μέσα σ’ αυτό το χαμό και τον πανικό, ο Γιατρός τα είχε διευθετήσει όλα. Ο Φιντέλ αποχαιρέτησε όλους μας και γυρνώντας σε μένα μου είπε ότι ο Βάσος Λυσσαρίδης είχε βοηθήσει τον ίδιο και τον κουβανικό λαό.
Έζησα μία από τις πιο εντυπωσιακές στιγμές της δημοσιογραφικής μου καριέρας εκείνο το βράδυ που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ο Φιντέλ είχε επιστρέψει ειδικά στην Αβάνα για να αποχαιρετίσει τον φίλο του. Και αν δεν κάνω λάθος εκείνη ήταν και η τελευταία τους συνάντηση…
Αγαπημένε Γιατρέ σε αποχαιρετώ και εγώ. Μας έδειξες ότι η αγάπη για την Πατρίδα είναι το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο. Οι θέσεις του για την Κύπρο εκτιμήθηκαν και έγιναν σεβαστές και από αυτούς που προσπάθησαν να σε δολοφονήσουν και στο πραξικόπημα, αλλά και αργότερα, μετά την εισβολή. Και ήταν πολύ τυχερή η Κύπρος όταν απέτυχαν να τον σκοτώσουν οι αλήτες της ΕΟΚΑ Β’…
"Hellas Journal"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου