Ερντογάν: ''Υπερασπιστής'' των Παλαιστινίων ,σφαγέας των Κούρδων

Του Πάρι Καρβουνόπουλου

Διεκδικεί για τον εαυτό του τον τίτλο του υπερασπιστή των ανά των κόσμο

μουσουλμάνων και των δικαιωμάτων τους. Αποκαλεί το Ισραήλ «κράτος-τρομοκράτη» και «δολοφόνο» και απειλεί τους Ισραηλινούς ότι «θα έρθει η μέρα που θα δεχθούν τα ίδια πυρά». Επιτίθεται λεκτικά στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν για την επίθεση των Ισραηλινών κατά της Γάζας και τον κατηγορεί ότι «γράφει ιστορία με τα αιματοβαμμένα χέρια» του. Καλεί όλες τις μουσουλμανικές χώρες να αναλάβουν δράση κατά των επιθέσεων του Ισραήλ προκειμένου να υπερασπιστούν τους ομόδοξούς τους Παλαιστίνιους. Θέλει να ακούγεται διεθνώς ως «η φωνή όλων των μουσουλμάνων», η «φωνή της Ούμα», ως χαλίφης του ισλαμικού κόσμου και αδιαφιλονίκητος ηγεμόνας της μουσουλμανικής κοινότητας (άνευ φυσικά της συγκατάθεσης των υπόλοιπων μουσουλμανικών χωρών).


Ο λόγος για τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν, τον δήθεν «καλό Σαμαρείτη» των απανταχού μουσουλμάνων. Φυσικά κατ’ επίφασιν, αφού την ίδια στιγμή που κατηγορεί τους άλλους (και δη τον Πρόεδρο των ΗΠΑ) για «αιματοβαμμένα χέρια», ο ίδιος έχει μονίμως βουτηγμένα τα χέρια του στο αίμα μουσουλμάνων, για την υπεράσπιση των οποίων υποτίθεται ότι κόπτεται.


Ο λόγος φυσικά για τους Κούρδους. Από τις 23 Απριλίου μέχρι και σήμερα, οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν έχουν σταματήσει να βομβαρδίζουν τις περιοχές Zap, Metina και Avashin στα βόρεια σύνορα της Συρίας και του Ιράκ. Μάλιστα, ολοένα αυξάνονται οι καταγγελίες παρατηρητών των ανθρώπινων δικαιωμάτων ότι οι Τούρκοι χρησιμοποιούν χημικά όπλα στις επιχειρήσεις που εξαπολύουν εναντίον των Κούρδων κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου των ενόπλων συρράξεων. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς τους παρατηρητές, δεν δίστασαν να συγκρίνουν τον Ερντογάν με τον Σαντάμ Χουσεΐν, ο οποίος είχε κάνει ομοίως εκτεταμένη χρήση χημικών όπλων κατά του Κουβέιτ και των Κούρδων σε άλλες όχι και τόσο μακρινές εποχές. Υπενθυμίζεται ότι η χρήση δηλητηρίων (ασφυξιογόνων, τοξικών, καυστικών ή εκρηκτικών αερίων) απαγορεύεται από την Σύμβαση της Χάγης του 1907. Κι όμως, οι προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου αποδεικνύονται για μία ακόμα φορά «ψιλά γράμματα» για τον Ερντογάν και ερμηνεύονται «κατά το δοκούν». Σε βίντεο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, Τούρκος αξιωματικός παραδέχτηκε ότι χρησιμοποιήθηκαν χημικά όπλα από τον τουρκικό στρατό σε σπηλιές του βόρειου Ιράκ, εξαιτίας των οποίων βρήκαν φριχτό θάνατο από δηλητηρίαση τουλάχιστον 19 Κούρδοι μαχητές.


Στο στόχαστρο του Ερντογάν δεν βρίσκονται όμως μόνο οι Κούρδοι μαχητές, αλλά και οι άμαχοι Κούρδοι στη βορειοανατολική Συρία, από τους οποίους στερεί κατά βούληση την πρόσβαση στο πόσιμο νερό. Συγκεκριμένα, έχοντας καταλάβει τον σταθμό υδροδότησης του Aluk, ο οποίος βρίσκεται εντός της ζώνης των 120 χιλιομέτρων που κατέχουν παράνομα οι τουρκικές δυνάμεις στη Συρία, οι Τούρκοι χρησιμοποιούν το νερό ως όπλο εναντίον των αμάχων. Ο συγκεκριμένος σταθμός τροφοδοτούσε με πόσιμο νερό περισσότερους από μισό εκατομμύριο ανθρώπους, οι οποίοι έχουν θέμα επιβίωσης κάθε φορά που η Άγκυρα αποφασίζει να τους κόψει την πρόσβαση σε αυτό. Χαρακτηριστικά είναι τα οργισμένα λόγια ενός Κούρδου της περιοχής εναντίον των Τούρκων: «Κατέχουν τα εδάφη μας και μας κόβουν και το νερό», ενώ το hashtag «Η δίψα στραγγαλίζει την Χασάκα» κατακλύζει συχνά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η εργαλειοποίηση του πόσιμου ύδατος από τους Τούρκους και η κατά βούλησή τους αποστέρησή του από μισό και πλέον εκατομμύριο αμάχους αποτελεί μία ακόμα παράβαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου για την οποία ο Ερντογάν παραμένει ατιμώρητος από τη διεθνή κοινότητα.


Ο Τούρκος Πρόεδρος κυνηγά ανηλεώς τους Κούρδους τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, ενώ το γεγονός ότι είναι ομόδοξοί του, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, αυτό δεν μετριάζει καθόλου το εγκληματικό του μένος εναντίον τους. Οι ισλαμικές ευαισθησίες του Ερντογάν είναι λοιπόν καθαρά επιλεκτικές. Όπως επιλεκτικές είναι και στο θέμα των Ουιγούρων που διαμένουν στην Κίνα, για την κακομεταχείριση των οποίων σιωπά εκκωφαντικά το τελευταίο διάστημα, αφού δεν θέλει να χαλάσει τις εμπορικές και λοιπές σχέσεις του με την υπερδύναμη της Άπω Ανατολής.


Υπερασπιστής λοιπόν, των μουσουλμάνων, σφαγέας ή δημαγωγός τους; Η απάντηση είναι όλα, ανάλογα με το τι βολεύει κάθε φορά. Η διπροσωπία δηλαδή σε όλο της το μεγαλείο. Όπως είναι διπρόσωπος ο Τούρκος Πρόεδρος όταν συνομιλεί με τη ΕΕ, διακηρύσσοντας ότι «το μέλλον της Τουρκίας ανήκει στην Ευρώπη», ενώ την ίδια στιγμή εφαρμόζει πολιτικές που ολοένα απομακρύνουν τη χώρα του από τον ευρωπαϊκό πολιτισμό της δημοκρατίας και του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Πρόκειται εν ολίγοις για έναν γεωπολιτικό Ιανό, απρόβλεπτο, μισαλλόδοξο και επικίνδυνο, αφού εργαλειοποιεί ευαίσθητα θέματα όπως το θρήσκευμα, απέναντι στον οποίο η Ελλάδα, λόγω της γεωπολιτικής της θέσης, φυλάσσει πολιτικά και αμυντικά για πολλοστή φορά Θερμοπύλες: όχι μόνον ελληνικές και ευρωπαϊκές, αλλά Θερμοπύλες του δυτικού πολιτισμού, προστατεύοντάς τον από μια κεκαλυμμένη «άλωση» που έχει ενορχηστρωτή τον ίδιο τον Ερντογάν και το καθεστώς του.

Πηγή: militaire.gr