Στην στοά του κοντραμπατζή...

Μια βόλτα παλιά στα λημέρια του Κέντρου ...προ κορονοϊού.....

Παντού βρωμιά ...μπόχα.... άδεια από πελάτες μαγαζιά...πολλά με λουκέτα...απογοήτευση
και στο περίπτερο του Συντάγματος συνομιλούν δύο κύριοι που από τα συμφραζόμενα είναι υπάλληλοι υπουργείου και πάνε για δουλειά.
"Προχώρα και έρχομαι..."ο ένας και αγοράζει την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και την διπλώνει
και την διπλώνει και την βάζει στην τσέπη του σακακιού.
Γελάω...αν έπαιρνε την ΑΥΓΗ θα την δίπλωνε έτσι σκέφτηκα...άντε ρε...είπα στον εαυτό μου και προχώρησα...το μυαλό σου στο κακό.
Θυμήθηκα τα παλιά όταν κάποιος αγόραζε τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ και κοίταγε δεξιά και αριστερά μήπως τον βλέπουν.
Είπαμε βρώμικο μυαλό...τώρα έχουμε Δημοκρατία πραγματική όπως μου λένε οι περισσότεροι και προσπαθώ να την συνηθίσω και ζορίζομαι.
Προχώρησα στην Κλαυθμώνος εκεί στις παλιές στοές που συναντάς κανέναν παλιό
που εξακολουθεί να ταλαιπωρεί το Κράτος επιμένοντας να ζεί και να εισπράττει σύνταξη.
Σε μια από αυτές τις στοές λοιπόν που έχει και πρώτο και δεύτερο υπόγειο και βλέπεις χωρίς εισιτήριο αρχαίες πέτρες.
Ένα μικρό καφενεδάκι που παλιά είχε καναδυό ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΙΚΡΟΣ και τρέχανε
τους καφέδες και τα τσιγάρα στα μαγαζιά στα γραφεία...και τα ρέστα δικά τους.
Είχε ποδαρόδρομο η δουλειά αλλά άφηνε κέρματα.
Εκεί και το στέκι κάποτε του κοντραμπατζή του Πάνου εκεί και το μικρό αποθηκάκι
με τα λαθραία καλλυντικά....τσιγάρα....τζήν...εσώρουχα αντρικά όλα "μάντε γιούζα"
που έλεγε ο Πάνος και γραφή και ανάγνωση δεν ήξερε αλλά ήταν ατσίς!
Περάσανε τα χρόνια και αυτός συνέχιζε να πηγαίνει στο στέκι...
Συνήθεια ετών βλέπεις ....
Αργά και πού του έλεγα καμμιά καλημέρα και μου έδινε ρεπόρτο...
"...ρε συ πέθανε ο τάδε ...με τα αμερικάνικα μωρέ στην στοά..."
"...για τον συνεταίρο του ήξερα..."
"...ε τώρα πήγε να τον βρεί ξανά..."
Και θυμόμαστε τα παλιά...
"...ρε παλληκάρι πού είναι ο Πάνος;"ρωτάω τον νεαρό στο σύγχρονο μίνι καφέ...
"...τώωωωωρα πέθανε..."
Δεν είπα τίποτα και συνέχεια το περπάτημα.



Πίσω στα παλιά