Στην περιοχή αυτή είχαν εγκατασταθεί Γερμανοί μετανάστες από τη δεκαετία του 1730, οι οποίοι αποκαλούσαν το πλάσμα Schneller Geist, που σημαίνει «γρήγορο πνεύμα» στα γερμανικά. Η παλαιότερη λαογραφία αναμιγνύει τα χαρακτηριστικά του μισού πουλιού, με τα εφιαλτικά χαρακτηριστικά των δαιμόνων και των γκουλ.
Άλλες περιγραφές περιγράφουν το θηρίο ως μισό ερπετό, μισό πουλί με μεταλλικό ράμφος επενδεδυμένο με δόντια ξυράφια. Μερικές φορές περιγράφεται ότι έχει πλοκάμια που μοιάζουν με χταπόδια. Οι πρώτες ιστορίες ισχυρίζονται ότι αυτό το τέρας ρούφηξε το αίμα των θυμάτων του.
Το Snallygaster έχει έναν ευρέως γνωστό εχθρό, τον Dwayyo. Το Dwayyo αναφέρεται ότι είναι ένα θηλαστικό δίποδο με χαρακτηριστικά παρόμοια με έναν λύκο, αλλά τη στάση και το ανάστημα ενός ανθρώπου. Σύμφωνα με πληροφορίες, το Dwayyo και το Snallygaster είχαν άγριες συναντήσεις που χρονολογούνται από τον πρώιμο οικισμό της κοιλάδας Middletown.
Για χρόνια, το Snallygaster έζησε μόνο στις λαϊκές συζητήσεις μέχρι το 1909, όταν οι ιστορίες του θηρίου άρχισαν να εμφανίζονται στις εφημερίδες. Συναντήσεις μεταξύ κατοίκων της περιοχής και του φτερωτού πλάσματος τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 1909 το περιέγραψαν ότι είχε «τεράστια φτερά, μακριά μύτη, νύχια σαν ατσάλινα άγκιστρα και ένα μάτι στο κέντρο του μετώπου του». Επιπλέον, ειπώθηκε ότι έκανε κραυγές «σαν σφυρίχτρα ατμομηχανής».
Ένα άρθρο του Φεβρουαρίου 1909 ισχυριζόταν ότι ένας άνδρας συνελήφθη από το φτερωτό πλάσμα, το οποίο βύθισε τα δόντια του στη σάρκα του και άδειασε το σώμα από το αίμα του πριν το ρίξει στην πλαγιά ενός λόφου.
Η ιστορία μεταφέρθηκε από το Middletown, στο Maryland's Valley Register και σύντομα εξαπλώθηκε σε μεγάλο βαθμό, τόσο που το Ινστιτούτο Smithsonian πρόσφερε μια ανταμοιβή για την σύλληψη του και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Θεόδωρος Ρούζβελτ (Theodore Roosevelt) φέρεται να σκέφτηκε να αναβάλει ένα διεθνές ταξίδι για να κυνηγήσει προσωπικά το θηρίο.
Τον πρώτο καιρό, το ιπτάμενο θηρίο φαινόταν να είναι παντού ταυτόχρονα.
Στο New Jersey, αναφέρθηκε ότι τα ίχνη του ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά στο χιόνι. Στη Δυτική Βιρτζίνια, ειπώθηκε ότι το ιπτάμενο θηρίο σχεδόν έπιασε μια γυναίκα, και σε άλλη πολιτεία ότι βρέθηκε αυγό του σε μέγεθος βαρελιού.
Ένας άνδρας από το Κάσσταουν του Οχάιο, έγραψε ένα γράμμα στο Valley Register, κάνοντας λόγο για ένα παράξενο πλάσμα που πέταξε πάνω από την περιοχή του κάνοντας τρομερούς θορύβους. Το περιέγραψε ότι είχε δύο τεράστια φτερά, και ένα μεγάλο κεφάλι, ενώ η ουρά του ήταν περίπου τρια μέτρα.
Εμφανίστηκε επίσης κοντά στο Hagerstown, νότια του Middletown και το είδαν να πετά πάνω από τα βουνά της περιοχής. Το τελευταίο θέαμα στην κομητεία Frederick συνέβη τον Μάρτιο του 1909 όπου τρεις άνδρες πολέμησαν το πλάσμα έξω από έναν σιδηροδρομικό σταθμό για σχεδόν μιάμιση ώρα πριν το κυνηγήσουν στο δάσος της κομητείας Carroll.
Στη συνέχεια, δεν υπήρχαν πλέον παρατηρήσεις του μυστηριώδους πλάσματος για τα επόμενα 23 χρόνια, οπότε εμφανίστηκε για άλλη μια φορά στην κομητεία του Maryland. Οι πρώτες αναφορές έλεγαν ότι το "πουλί" εθεάθη ακριβώς πάνω από το South Mountain στην κομητεία Ουάσινγκτον.
Εκείνη την εποχή υπονοήθηκε ότι το προσδόκιμο ζωής ενός Snallygaster εκτιμήθηκε σε περίπου 20 χρόνια ζωής και οι νέες παρατηρήσεις προέρχονταν από τους απογόνους του πλάσματος του 1909.
Το Middletown Valley Register ζήτησε από τους ντόπιους κατοίκους που κατασκοπεύουν το πλάσμα να παρέχουν όσο το δυνατόν ακριβέστερη και λεπτομερέστερη περιγραφή για επιστημονικούς σκοπούς.
Δύο κάτοικοι ανέφεραν σύντομα ότι το είδαν ανατολικά του Μπράντοκ Χάιτς, πετώντας περίπου 25 πόδια από το έδαφος, επιβεβαιώνοντας τις περιγραφές που είχαν δημοσιευθεί.
Το επόμενο πράγμα που ακούστηκε για το Snallygaster, είναι ότι είχε πεθάνει στην κομητεία της Ουάσινγκτον. Σύμφωνα με την ιστορία, οι πράκτορες έφτασαν σύντομα και κατέστρεψαν το σώμα του θηρίου.
Από τότε δεν έχουν αναφερθεί εμφανίσεις.
Το Snallygaster πιθανόν δεν ήταν πραγματικό τέρας. Η εμφάνισή του σε όλη την αμερικανική ιστορία ανάλογα με την περίοδο ήταν για εξυπηρέτηση διαφόρων σκοπών. Το 1800 ήταν για να τρομάξει τους σκλάβους. Στον 20ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε σε εφημερίδες για τις πωλήσεις και στη συνέχεια, η κρυγή του πλάσματος ήταν για να εξηγήσουν τις εκρήξεις από την δημιουργία του τρένου και να κρατήσουν μακριά όσους δεν ήθελαν το έργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου