Τσαρκες, μαγκια, αλητεια και εφηβικες τρελες ενσαρκωνονταν
αλλοτε ιδανικα στη χωρα μας μεσα απο ενα μικρου κυβισμου μηχανακι που συστασεις δεν χρειαζεται, μιας και δεν εφυγε ποτε απο τις ζωες μας.Εκει λοιπον στην καρδια της δεκαετιας του 1980, αναμεσα στα φαντεζι χτενισματα, το κιτσατο ντυσιμο, τα εντονα βαψιματα, τις φωτεινες επιγραφες, τις ντισκο και τις βιντεοταινιες, ενα πειραγμενο μηχανακι βαλθηκε να απαθανατισει τη νεανικη κουλτουρα με την απαραιτητη εξαλλοσυνη της εποχης: το πενηνταρι Honda Super Cub!
Το λατρεμενο «παπακι» ανεβασε στη σελα του ολα οσα σημαινε η ιδιαιτερη δεκαετια του ’80 και με ενα κατοσταρικο βενζινη τα εφερε γυροβολια απ’ ακρη σ’ ακρη στην Ελλαδα, δινοντας εκφραση αλλα και μορφη στην εφηβικη αναστατωση.
Σε μια εποχη που ο Σταματης Γαρδελης ραγιζε καρδιες και η Ισμηνη Καλεση ηταν το sex symbol στα ελληνικα, το πειραγμενο «παπακι» μεταμορφωνοταν στο οχημα της πολυποθητης κοινωνικης αλλαγης που θα εβγαζε την Ελλαδα απο την επαρχιωτικη φυση της και θα την ανοιγε στην ξενομανια και τον νεοπλουτισμο
Κι αν σημερα πολλοι σπευδουν να κατηγορησουν τα ’80s για την αισθητικη του κιτς και τις υπερβολες της, το «παπακι» διασωζεται αναγκαστικα για ολη τη γλυκοπικρη νοσταλγια που προκαλει…
Η γεννηση του θρυλου
Καμια εικονα, ιστορια, κατασταση η θεαμα των ’80s δεν θα ηταν πληρες χωρις ενα «παπακι» συνοδευτικο, καθως πανω του γαλουχηθηκαν ολα τα νιατα στις γυροβολιες, τη σουζα και τις νεανικες αποκοτιες. Το προσιτο οικονομικα πενηνταρι «παπακι», μεταχειρισμενο συνηθως απο Ιαπωνια μερια, το εβαζαν στο χερι ακομα τα 16χρονα αποκτωντας την πρωτη «ροδα» τους, με την οποια θα γινονταν οι πρωτες κοπανες αλλα και τα παρθενικα μπασιματα στις ντισκοτεκ και τα καφε.
Εργαλειο απο καθε αποψη, δεν θα επαιρνε πολυ στο «παπι» να γινει μοδα, κι απο κει η πορεια του ως συμβολο κοινωνικης ανυπακοης και επαναστασης των ηθων ηταν εξασφαλισμενη. Με το χαρτζιλικι προκαταβολη και τα υπολοιπα γραμματια, ο πιτσιρικας καβαλαγε το «παπακι» αψηφωντας τις απεγνωσμενες κραυγες της μανας για τις «σκοτωστρες τα μηχανακια» και ανοιγοταν σε ενα νεο συμπαν εμπειριων, χαβαλε και απαραιτητων δοσεων μαγκιας.
Οσο για τη σταδιοδρομια της φιγουρας, μια ηταν η υποχρεωτικη σταση: το τσαμπουκαλεμα του «παπιου»! Η ποδια κοβοταν η αφαιρουνταν τελειως, η μαμισια εξατμιση αλλαζε αναγκαστικα σε Sebring και το μοτερ «πειραζοταν», φτανοντας απο τα ταπεινα 50cc στα 72, τα 80 η ακομα περισσοτερα κυβικα. Το μυθικο πια Honda Super Cub φορουσε τετραχρονο αεροψυκτο μονοκυλινδρο κινητηρα 50 κυβικων και ημιαυτοματο κιβωτιο τεσσαρων σχεσεων (η τριων αρχικα), αν και αυτα ηταν για τους φλωρους. Γιατι τα αλανια της εποχης εψαχναν να ξεζουμισουν το ευστροφο μοτερακι φτανοντας το στα 72 η τα 85 κυβικα.
Η τελικη τιμη του «παπιου» μετα τις μεταποιησεις εκτοξευοταν σε διπλασια η τριπλασια νουμερα, καθως το τσαμπουκαλεμα δεν ειχε πρακτικα τελος: αντικατασταση κυλινδρου, αλλαγη καρμπιρατερ και αλλαγμα εξατμισης ωστε να γινει «σεμπρικι» (Sebring) και να προκαλει τετοια βαβουρα ωστε να σε παιρνουν χαμπαρι απο χιλιομετρα. Αν μαλιστα ησουν ακομα πιο μαγκας, φοραγες την «κοντη» εξατμιση η ακομα και κοντοκομμενο σωληνα!
Τα μαρσαρισματα εξω απο τα ουφαδικα εδιναν και επαιρναν, οπως και τα σπινιαρισματα στο τσιμεντο με την ταχυτητα πατημενη. Μετα ακολουθουσαν σουζες και «κωλιες» εξω απο τις ντισκοτεκ, καθως με ενα κατοσταρικο (δραχμες!) εφερνες γυρο ολη την Αθηνα. Αν και το «πειραγμα» δεν ειχε να κανει μονο με τα μηχανικα μερη, καθως ολο το ζουμι ηταν στο στιλ και τη φιγουρα: το «παπι» επρεπε να φυσαει! Γι’ αυτο και ξεριζωνες αμεσως τους καθρεφτες και τη σχαρα, αποσυναρμολογουσες την ποδια (η αν την κρατουσες τελικα, τη γεμιζες αυτοκολλητα) και εκοβες τα φτερα. Αν ησουν μαλιστα σουζακιας, πετσοκοβες και την πινακιδα για να μη σε ενοχλει στις σουζες.
Ο σκοπος ηταν να μη μοιαζει με τιποτα με το εργοστασιακο μοντελο, κι ετσι οι ροδες, η σελα και τα φλασακια δεν εμεναν στο απυροβλητο των μεταποιησεων. Γιατι περα απο τη μοστρα σε πλατειες και νεολαιιστικα μερη, στο πισω μερος του μυαλου υπηρχε αναγκαστικα το «γκαζι» και οι κοντρες με τους φλωρους της διπλανης συνοικιας. Η εικονα του παποβιου συμπληρωνοταν με μαλλακι-χαιτη και υποχρεωτικα λευκη καλτσουλα, ενω ολοκληρωνοταν με πινελιες μπουφαν flight η δερματινου perfecto, αν ησουν αγριομαγκας και καβαλουσες «αγριοπαπια».
Για να εχεις βεβαια «αγριοπαπια», επρεπε το μηχανακι να βγαζει απιστευτα θορυβια κι εσυ να ησουν μαεστρος ολων των τσαλιμακιων στις δυο ροδες. Οφειλες ταυτοχρονως να το λυνεις και να το δενεις με τα ματια κλειστα και το «παπακι» σου να εισαι εξισου πειραγμενο εξωτερικα και εσωτερικα. Μονο ετσι ησουν αληθινα περπατημενος και σε σεβονταν ολοι. Ειπαμε, η «παπια» εσερνε μια ολοκληρη κουλτουρα ξοπισω της και μονο τηρωντας τη απαρεγκλιτα σε σεβονταν ολοι οι μαγκες του ντουνια.
«Δεν οδηγησα ποτε μηχανη, παντα οδηγουσα παπακι», εξομολογηθηκε παλιοτερα το συμβολο της εποχης Σταματης Γαρδελης, επιβεβαιωνοντας την απηχηση του «παπιου» στα εξαλλα εκεινα χρονια. Γιατι το πενηνταρι μηχανακι ηταν οχημα κοινωνικης αλλαγης, μεταφεροντας με τα ταπεινα αλογακια του ολους τους ποθους της νιοτης: επανασταση στο κατεστημενο και υπερβαση των κοινωνικων συμβασεων.
Αν και η κουλτουρα του «παπιου» δεν πρεπει να εξαντλειται στο Χοντακι, καθως εξισου θρυλικο ηταν το πενηνταρι Town Mate της Yamaha. Η γνωστη σε πολλους «ταουνα»! Το Town Mate ηταν το μοναδικο «παπακι» που φορουσε διαφορικο αντι αλυσιδας στη μεταδοση και εζησε εξισου μεγαλες δοξες με το Honda Super Cub. Ολα τους δηλωμενα πενηνταρια, αν και στην πραγματικοτητα ηταν πολυ μεγαλυτερα μετα τις ερασιτεχνικες μεταποιησεις.
Οσο για τον ορο «παπι», κανεις δεν ξερει πως εχει προελθει. Παρα την τεραστια απηχηση του δηλαδη στην ελληνικη κοινωνια, η καταγωγη του παρατσουκλιου αγνοειται. Αλλοι λενε οτι ηταν η εμφανιση του με την ποδια που το εκανε να μοιαζει με παπια, αλλοι παλι θελουν τον ηχο της βγαλμενης εξατμισης να πυροδοτει αυτο το «παπακι». Παρα τη νοσταλγικη θεση που εχει ομως για μας τους Ελληνες ως συμβολο μιας αλλης εποχης, το «παπακι» παραμενει το δημοφιλεστερο μηχανακι ολων των εποχων!
Το «παπακι» μπαινει σουζατο στην πολιτικη
Ακομα και προεκλογικο συνθημα εγινε το ιστορικο μηχανακι οταν οι ψηφοφοροι του ΠΑΣΟΚ τραγουδουσαν εν χορω «Καλυτερα παπακι παρα τον Μητσοτακη»! Πριν απο τις εκλογες του Ιουνιου 1985, ο αρχηγος της Νεας Δημοκρατιας υποσχεθηκε μειωσεις στις τιμες των αυτοκινητων και χαμηλοτερη φορολογια στην αυτοκινηση, αν και οι πασοκτζηδες δηλωσαν την προτιμηση τους στο ταπεινο διτροχο με το περιβοητο συνθημα, που οχι μονο ακουγοταν κατα κορον στις συγκεντρωσεις και τους κεφενεδες, αλλα γραφτηκε κιολας σε μαντροτοιχους.
Το «Καλυτερα παπακι παρα τον Μητσοτακη» αρεσε μαλιστα τοσο πολυ στους αντιπαλους της Δεξιας που εμελλε να το τιμησουν και στις επομενες προεκλογικες περιοδους, κι ας μην ειχε πια καμια αντιστοιχια με τις νεες εξαγγελιες της ΝΔ…
Η ιστορια της «παπιας»
Το δημοφιλεστερο μηχανακι ολων των διτροχων εποχων, το «πολυ» Honda Super Cub, εμφανιστηκε στην Ιαπωνια το 1958, μετρωντας αδιαλειπτη παρουσια μεχρι και σημερα στις γραμμες παραγωγης της Honda και εχοντας πουλησει μεχρι το 2014 περισσοτερα απο 87 εκατομμυρια κομματια! Ο δαιμονιος μηχανικος Σοϊτσιρο Χοντασυνελαβε την ιδεα για μια μικρου κυβισμου μηχανη πολης ηδη απο το 1956, οταν βρεθηκε στη Γερμανια και ειδε απο κοντα τα μοτοποδηλατα του καιρου που αγκομαχουσαν στις ανηφορες.
Κι ετσι ενα ελαφρυ και κυριως αξιοπιστο μηχανακι μικρου κυβισμου μπηκε αμεσως στο δημιουργικο στοχαστρο του μεγαλου πιονερου της Honda, ο οποιος αλλαζε εν αγνοια του την ιστορια των διτροχων. Παρα την εμφαση στην ποιοτητα παραγωγης, τα πρωτα πενηνταρια «παπακια» της Honda δεν πηγαν καλα στην Ιαπωνια και εβγαλαν αρκετα προβληματα, αναγκαζοντας τον τελειομανη Σοϊτσιρο να ξαποστελνει τους μηχανικους του στα σπιτια των πελατων για τις απαραιτητες επισκευες!
Ο μακροχρονιος συνεργατης του Χοντα μπηκε μια μερα στο σχεδιαστηριο του και του ζητησε να φτιαξει το μηχανακι με τροπο που να μπορει να οδηγηθει με το ενα χερι, ωστε να μπορουν οι ντελιβεραδες του Τοκιο να κουβαλουν στο αλλο τις παραγγελιες με τα νουντλς! «Αν μπορεσεις να σχεδιασεις μια μικρη μοτοσικλετα, ας πουμε 50 κυβικων, με ενα καλυμμα για να κρυβει τη μηχανη, τους σωληνες και τα καλωδια στο εσωτερικο, τοτε μπορω να την πουλησω. Δεν ξερω ποσα μαγαζια με νουντλς υπαρχουν στην Ιαπωνια, αλλα σε παω στοιχημα οτι καθε καταστημα θα θελησει μια για τους ντελιβεραδες του».
Το Super Cub ειχε γεννηθει και λιγο μετα (αρχες δεκαετιας 1970) θα ακολουθουσε η Yamaha με το ανταγωνιστικο Town Mate, δημιουργωντας εναν νεο τροπο φτηνης διτροχης μετακινησης. Το χαρακτηριστικο τους σχημα, η ευκολια στη χρηση και το χαμηλο κοστος συντηρησης και μετακινησης τα εστειλαν στα ουρανια, αλλα και η συνδεση τους φυσικα με τα εξεγερμενα νιατα μιας αλλης εποχης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου