Ο Ηρακλής, ο μυθικός ήρωας των αρχαίων Ελλήνων, ήταν γιος του βασιλιά της Θήβας Αμφιτρίωνα και της Αλκμήνης. Όμως, οι αρχαίοι μας πρόγονοι πίστευαν πως ήταν γιος του ίδιου του Δία, γι΄αυτό και ήταν δυνατός όσο κανένας άλλος άνθρωπος στη γη.
Όταν λοιπόν γεννήθηκε ο Ηρακλής, ο Δίας αποφάσισε να τον κάνει αθάνατο. Αλλά για να το κατορθώσει αυτό, θα έπρεπε να το παιδί να πιει θεϊκό γάλα, να θηλάσει δηλαδή μια θεά. Αλλά...ποια θεά θα δεχόταν να το κάνει αυτό; Ο Δίας σκέφτηκε την Ήρα. Μα δεν τολμούσε να της πει ότι το παιδί ήταν δικό του. Η Ήρα όχι μόνο δε θα δεχόταν να θηλάσει τον Ηρακλή αλλά θα προσπαθούσε μάλιστα να τον σκοτώσει. Πράγμα που δοκίμασε να τοκάνει λίγο αργότερα, όταν έστειλε να τον πνίξουν στην κούνια του δύο πελώρια φίδια.
Προσπαθούσε λοιπόν ο Δίας να σκεφτεί με ποιον τρόπο θα μπορούσε να ξεγελάσει την Ήρα ώστε να θηλάσει τον Ηρακλή και...στο τέλος κατάστρωσε το πονηρό μυαλό του ένα σχέδιο. Το βράδυ πότισε την Ήρα με ένα κόκκινο γλυκό κρασί. Ανύποπτη εκείνη ήπιε αρκετό και σε λίγο ξάπλωσε μισομεθυσμένη να κοιμηθεί.
Πέταξε τότε ο Δίας ως τη Θήβα, άρπαξε το μωρό από την κούνια του, το έφερε στον Όλυμπο και πλησιάζοντας σιγά σιγά την κοιμισμένη Ήρα, το τοποθέτησε απαλά στο πλάι της. Έτσι, καθώς ήταν βαθιά κοιμισμένη, το μωρό θα τη θήλαζε χωρίς εκείνη να πάρει τίποτα είδηση και θα γινόταν αθάνατο!
Τα χεράκια του Ηρακλή κινήθηκαν, άγγιξαν την Ήρα και τότε η Θεά με το άγγιγμά του μισοξύπνησε. Άνοιξε τα μάτια της, είδε το μωρό πλάι της και ζαλισμένη ακόμα προσπάθησε να θυμηθεί πού βρισκόταν και...
¨ Μα... αυτό το μωρό δεν είναι δικό μου! ¨ σκέφτηκε ενώ ξεκαθάρισε το μυαλό της. Αν ο Δίας ήταν μια φορά πονηρός η Ήρα ήταν δύο. Κατάλαβε αμέσως τίνος ήταν το μωρό και για ποιο λόγο το είχαν φέρει δίπλα της. Κατάλαβε γιατί ο Δίας την είχε ποτίσει με εκείνο το υπέροχο κρασί...Πετάχτηκε αμέσως όρθια με οργή και φώναξε τον άντρα της να παρουσιαστεί μπροστά της.
΄Ετσι απότομα και οργισμένα καθώς σηκώθηκε η Ήρα, το γάλα ξέφυγε από τα στήθη της και πετάχτηκε μακριά...Οι σταγόνες που πήγαν ψηλά προς τον ουρανό, έγινα πολλά αστέρια που, από το γάλα της ονομάστηκαν Γαλαξίας. Είναι ένα θαμπό αυλάκι από άστρα που μοιάζει με σύννεφο και χωρίζει τον ουρανό στα δύο. Μπορεί να το δει κανείς εύκολα τα βράδια του καλοκαιριού, μακριά από τις φωτισμένες πόλεις.
Οι σταγόνες από το γάλα της Ήρας που έπεσαν στη γη, μεταμορφώθηκαν σε ωραία και μυρωμένα λουλούδια που ονομάστηκαν κρίνοι.
Έτσι λοιπόν πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες ότι δημιουργήθηκε ο Γαλαξίας στον ουρανό και φύτρωσαν οι κρίνοι στη Γη. Ο κρίνος έγινε το αγαπημένο λουλούδι της Ήρας και μ΄αυτό στόλιζαν τα αγάλματα και τους ναούς της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου