Το να θαφτεί κανείς ζωντανός είναι ίσως από τους πιο τρομακτικούς τρόπους να πεθάνει.
Σήμερα, έχουν μειωθεί τέτοιες καταστάσεις, όμως παλιότερα συνέβαινε τακτικά. Για την ακρίβεια, στις πρώτες ημέρες της ιατρικής ήταν πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί αν κάποιος ήταν πραγματικά νεκρός ή απλά σε κώμα ή παράλυτος.
Από τον 18ο αιώνα, άνθρωποι που θεωρούνταν νεκροί υποβάλλονταν σε βίαιες εξετάσεις -από το απλό τσίμπημα των θηλών μέχρι και την εισαγωγή καυτών τσιμπίδων στον ορθό τους- για να αποδειχτεί ο θάνατός τους. Αν δεν υπήρχε αντίδραση, θεωρούνταν νεκρός. Όλα αυτά μέχρι το 1846, όταν ο Γάλλος γιατρός Eugène Bouchut πρότεινε τη χρήση της νέας τεχνολογίας του στηθοσκοπίου για να ακούσουν τυχόν καρδιακό παλμό. Όλο αυτό, οδήγησε στην "ταφοφοβία", ένα όρο που περιγράφει τον φόβο κάποιου μήπως θαφτεί ζωντανός. Σύμφωνα με μελέτη στην επιθεώρηση Journal of the Fantastic in the Arts, η συγκεκριμένη φοβία ήταν ιδιαίτερα "δημοφιλής" κατά τον 18ο αιώνα λόγω της επιδημίας πανούκλας, καθώς πολλοί είχαν τον φόβο ότι οι γιατροί θα τους περάσουν για νεκρούς και θα τους θάψουν ζωντανούς.
Ωστόσο, παρά την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας, δεν έχουμε απαλλαγεί πλήρως από τραγικά λάθη όπου άνθρωποι θάφτηκαν ζωντανοί.
Ο Angelo Hays
Το 1937, ένας 19χρονος Γάλλος ονόματι Angelo Hays έκανε την βόλτα του με την μοτοσικλέτα του. Μην ξέροντας να την χειριστεί, κατέληξε να τρακάρει και να χτυπήσει το κεφάλι του σε έναν τοίχο από τούβλα. Όταν έφτασε βοήθεια, είδαν το κεφάλι του διαλυμένο και ο ίδιος δεν είχε παλμό. Η θέα του ήταν τόσο τρομερή που δεν επέτρεψαν στους γονείς του να τον δουν. Ο Hays ανακοινώθηκε νεκρός και θάφτηκε τρεις ημέρες αργότερα. Δύο μέρες αργότερα, το σώμα του ξεθάφτηκε, λόγω της έρευνας μιας ασφαλιστικής εταιρείας. Προς έκπληξη τους, το σώμα του ήταν ακόμα ζεστό. Προφανώς, μετά από το ατύχημα, το σώμα του έπεσε σε βαθύ κώμα και απαιτούσε πολύ λίγο οξυγόνο για να συντηρήσει το σύστημά του. Ο Hays έλαβε κατάλληλη ιατρική περίθαλψη, ανάρρωσε πλήρως και τελικά εφηύρε έναν τύπο φέρετρου ασφαλείας που περιόδευσε σε όλη τη Γαλλία. Αναφέρθηκε ότι διέθετε "έναν μικρό φούρνο, ένα ψυγείο και μια συσκευή αναπαραγωγής κασέτας hi-fi".
Η Octavia Smith Hatcher
Το 1889, η Octavia Smith παντρεύτηκε έναν πλούσιο από το Κεντάκι ονόματι James Hatcher. Οι νεόνυμφοι απέκτησαν έναν γιο, τον Jacob. Ωστόσο, ο Jacob πέθανε ενώ ήταν ακόμα βρέφος (τα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας ήταν τεράστια στα τέλη του 1800). Ο χαμός του γιου της, έριξε την Octavia σε βαθιά κατάθλιψη και ήταν κλινήρης για αρκετούς μήνες, οπότε και άρχισε να δείχνει σημάδια μιας μυστηριώδους ασθένειας. Τελικά, το σώμα της έπεσε σε κώμα και κανείς δεν μπορούσε να την ξυπνήσει. Τον Μάιο του 1891 -τέσσερις μήνες μετά από το θάνατο του Jacob- ανακοινώθηκε νεκρή. Ο Μάιος εκείνης της χρονιάς ήταν ασυνήθιστα ζεστός, οπότε η Octavia θάφτηκε γρήγορα. Όμως, μερικές ημέρες αργότερα, και άλλοι κάτοικοι της πόλης άρχισαν να πέφτουν σε έναν παρόμοιο κώμα -σε ύπνος με ρηχά αναπνευστικά μοτίβα- και ξυπνούσαν λίγες μέρες αργότερα. Τότε ανακάλυψαν ότι ήταν μια ασθένεια που προκλήθηκε από το δάγκωμα της μύγας τσε-τσε. Φοβούμενοι ότι είχαν θάψει την Octavia ζωντανή, ο σύζυγός της ζήτησε την εκταφή της, νομίζοντας ότι ίσως είχε ξυπνήσει. Πράγματι, η Octavia είχε ξυπνήσει, αλλά ήταν πλέον πολύ αργά. Το φέρετρό της ήταν αεροστεγές. Βρήκαν την επένδυσή του κομμένη και τα νύχια της Octavia αιματοβαμμένα. Στο πρόσωπό της ήταν μια παραμορφωμένη κραυγή τρόμου. Ο σύζυγός της την έθαψε ξανά και έστησε ένα μνημείο προς τιμή της. Έχει αναφερθεί, ότι ο James ανέπτυξε την ταφοφοβία.
Ο Stephen Small
Ένα βράδυ το 1987, ένας 39χρονος επιχειρηματίας από το Ιλινόις, Stephen Small, έλαβε ένα τηλεφώνημα το οποίο τον πληροφορούσε ότι κάποιοι είχαν μπει σε κάποιο από τα έργα ανακαίνισης που είχε αναλάβει. Δεν συνειδητοποίησε ότι πηγαίνοντας επιτόπου, τον είχαν παγιδεύσει για την απαγωγή του. Στις 3:30 π.μ., η σύζυγός του, Nancy, έλαβε ένα τηλεφώνημα με το οποίο της ζητούσαν λύτρα για τον άντρα της -1 εκατομμύριο δολάρια. Η οικογένεια έλαβε συνολικά πέντε τηλεφωνήματα και ήταν πρόθυμη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις -αν και δεν μπορούσαν να τους καταλάβουν λόγω της κακής ποιότητας ήχου των μηνυμάτων. Ο Stephen κρατούνταν σε ένα χειροποίητο ξύλινο κουτί, περίπου 3 πόδια μέσα στο έδαφος. Οι απαγωγείς του του έδωσαν έναν λεπτό αναπνευστικό σωλήνα και λίγο νερό -υποδηλώνοντας ότι σκόπευαν να τον αφήσουν να ζήσει αν λάμβαναν τα χρήματα. Όμως, συνέβη κάτι που ίσως δεν είχαν σκεφτεί. Ο αναπνευστικός σωλήνας του Stephen απέτυχε. Όταν η αστυνομία χρησιμοποίησε εναέριο έλεγχο για να βρει το όχημα των Smalls, ήταν πολύ αργά. Δεν μπορούσαν να προσδιορίσουν πόσο καιρό είχε μείνει μέσα στο κουτί, αλλά ανέφεραν ότι ήταν νεκρός για αρκετές ώρες. Οι απαγωγείς του, ο 30χρονος Daniel J. Edwards και η 26χρονη Nancy Rish, καταδικάστηκαν για δολοφονία πρώτου βαθμού και απαγωγή.
Η Jessica Lunsford
Τον Μάρτιο του 2005, ο δράστης σεξουαλικών αδικημάτων John Evander Couey απήγαγε και βίασε την 9χρονη Jessica Lunsford. Επίσης, κατηγορήθηκε για δολοφονία, καθώς ο Couey έθαψε το κορίτσι -δεμένο με καλώδιο ηχείου- σε μια σακούλα απορριμμάτων κοντά στο σπίτι της.
Όμως, η Jessica δεν ήταν νεκρή όταν ο Couey την έβαλε στην τσάντα. Δυστυχώς, κανείς δεν ανακάλυψε τον προσωρινό χώρο ταφής του κοριτσιού -κάτω από μερικά φύλλα- παρά μόνο τρεις εβδομάδες αργότερα.
Ο γιατρός την εξέτασε ανέφερε ότι πέθανε από ασφυξία, αν και, πριν πεθάνει, κατάφερε να κάνει δύο τρύπες στον σάκο. Τα δάχτυλά της ήταν έξω από την τσάντα όταν την βρήκαν. Μαζί της, ήταν θαμμένη και το αγαπημένο της λούτρινο, ένα μοβ δελφίνι, που ο Couey την επέτρεψε να πάρει όταν την απήγαγε.
Ο Couey καταδικάστηκε σε θάνατο, αν και δεν έζησε για την εκτέλεσή του, καθώς πέθανε από καρκίνο στη φυλακή.
Η Anna Hockwalt
Τα περισσότερα από όσα υπάρχουν γι' αυτήν την περίπτωση είναι από ένα άρθρο μιας εφημερίδας από το 1884.
Η Kentucky’s Hickman Courier ανέφερε ότι η νεαρή κοπέλα Anna Hockwalt ντύνονταν για το γάμο του αδερφού της και κάθισε να ξεκουραστεί στην κουζίνα. Λίγα λεπτά αργότερα, κάποιος πήγε να την δει και αυτή ήταν "με το κεφάλι της προς τον τοίχο και προφανώς άψυχη".
Ο γιατρός που έφτασε υπέθεσε ότι ήταν νεκρή όταν δεν μπόρεσε να την επαναφέρει. Η γενικά νευρική φύση της και το γεγονός ότι υπέφερε από αίσθημα παλμών της καρδιάς ήταν η αιτία θανάτου. Ωστόσο, μερικοί φίλοι της πίστευαν ότι η Anna ήταν ζωντανή καθώς τα αυτιά της φαίνονταν ακόμα ροζ, σαν να έρεε αίμα.
Την επόμενη μέρα, η Anna θάφτηκε και οι φίλοι της είπαν στους γονείς της ότι είχαν παρατηρήσει. Αυτό μπέρδεψε τους γονείς της και την ξέθαψαν. Την βρήκαν γυρισμένη στο πλάι, τα δάχτυλα ροκανισμένα σχεδόν μέχρι το κόκαλο και στην χούφτα της τα μαλλιά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου