Τα αρρωστημένα βασανιστήρια και οι φόνοι της Ντελφίν Λαλορί

 

Madame Marie Delphine LaLaurie

Υπάρχουν μαρτυρίες ότι η Λαλορί είχε μετατρέψει το σπίτι της σε τόπο βασανιστηρίων και δολοφονιών.



Το 1834, στο αρχοντικό της 1140 Royal Street, στη γαλλική συνοικία της Νέας Ορλεάνης, ξέσπασε μια πυρκαγιά. Οι γείτονες έσπευσαν να βοηθήσουν ρίχνοντας νερό στις φλόγες και να βοηθήσουν την οικογένεια να εκκενώσει το κτήριο. Όμως, όταν έφθασαν, παρατήρησαν ότι η γυναίκα του σπιτιού φαινόταν να είναι μόνη. Ένα αρχοντικό χωρίς σκλάβους ήταν πρωτόγνωρο θέαμα. Μια ομάδα ντόπιων άρχισε να ψάχνει το σπίτι. Αυτό που θα έβλεπαν, θα άλλαζε για πάντα το πιστεύω του κόσμου για την Madame Marie Delphine LaLaurie, κάποτε αξιοσέβαστο μέλος της κοινωνίας και πλέον γνωστή ως Άγρια Αρχόντισσα της Νέας Ορλεάνης.

Όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν από τότε, οι φήμες πήραν και έδωσαν. Όμως, υπάρχουν μερικές λεπτομέρειες που άντεξαν.

Πρώτον, η ομάδα βρήκε τους σκλάβους στη σοφίτα. Δεύτερον, ήταν σαφέστατα βασανισμένοι.

Ανεπιβεβαίωτες αναφορές αυτοπτών μαρτύρων ισχυρίζονται ότι υπήρχαν τουλάχιστον επτά σκλάβοι, χτυπημένοι, γεμάτοι μώλωπες και μέσα στο αίμα, που τους είχαν βγάλει τα μάτια, με το δέρμα τους γδαρμένο και τα στόματά τους γεμάτα με περιττώματα και ραμμένα. Μία ιδιαίτερα φρικτή αναφορά έλεγε ότι υπήρχε μια γυναίκα της οποίας είχαν σπάσει τα κόκαλα και επανατοποθετηθεί έτσι ώστε να μοιάζει με καβούρι και ότι μια άλλη γυναίκα ήταν τυλιγμένη με ανθρώπινα έντερα. Ο μάρτυρας ισχυρίστηκε επίσης ότι υπήρχαν άνθρωποι με τρύπες στα κρανία τους και κοντά δίπλα τους υπήρχαν ξύλινα κουτάλια που τα χρησιμοποιούσαν για να τους ανακατέψουν το μυαλό. Υπήρχαν και φήμες ότι υπήρχαν και νεκρά σώματα στη σοφίτα, όπου τα πτώματα ήταν ακρωτηριασμένα και μη αναγνωρίσιμα, των οποίων τα όργανα είχαν πειραχτεί ή χυμένα.

Κάποιοι λένε ότι υπήρχαν λίγα σώματα. Άλλοι ισχυρίστηκαν ότι υπήρχαν πάνω από 100 θύματα. Όπως και να έχει, σταθεροποίησε την φήμη της Λαλορί ως μία από τις πιο βάναυσες γυναίκες στην ιστορία.

Ωστόσο, η Λαλορί δεν ήταν πάντα σαδίστρια.

Σχέδια του σπιτιού της Λαλορί όπως ήταν όταν το αγόρασε το 1831

Η Marie Delphine McCarty γεννήθηκε το 1780 στη Νέα Ορλεάνη από μια πλούσια οικογένεια Κρεολών. Η οικογένειά της είχε μετακομίσει από την Ιρλανδία στην τότε ελεγχόμενη από τους Ισπανούς Λουιζιάνα και ήταν μόλις η δεύτερη γενιά που γεννήθηκε στην Αμερική. Παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε πέντε παιδιά, τα οποία λέγεται ότι αγαπούσε. Ο πρώτος σύζυγός της ήταν ένας Ισπανός, ονόματι Don Ramon de Lopez y Angulo, ένας Caballero de la Royal de Carlos, δηλαδή ένας υψηλόβαθμος Ισπανός αξιωματικός. Το ζευγάρι απέκτησε μια κόρη, πριν από τον πρόωρο θάνατο του Ισπανού στην Αβάνα ενώ πήγαινε στη Μαδρίτη. Τέσσερα χρόνια μετά από τον θάνατο του Don Ramon, η Delphine ξαναπαντρεύτηκε, αυτή τη φορά έναν Γάλλο ονόματι Jean Blanque. Ο Blanque ήταν τραπεζίτης, δικηγόρος και νομοθέτης, και ήταν σχεδόν τόσο εύπορος στην κοινότητα, όσο ήταν η οικογένεια της Delphine. Μαζί, απέκτησαν τρεις κόρες και ένα γιο. Μετά το θάνατό του, η Delphine παντρεύτηκε τον τρίτο και τελευταίο της σύζυγο, έναν πολύ νεότερό της γιατρό, τον Leonard Louis Nicolas LaLaurie. Ο LaLaurie δεν ήταν και τόσο παρόν στην καθημερινή της ζωή και κυρίως την άφηνε να κάνει τα δικά της.

Το 1831, η Λαλορί αγόρασε ένα τριώροφο αρχοντικό στην 1140 Royal Street στη γαλλική συνοικία της πόλης. Όπως έκαναν πολλές γυναίκες τότε, η Λαλορί είχε σκλάβους. Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης είχε σοκαριστεί από το πόσο ευγενική ήταν μαζί τους, δείχνοντάς τους δημόσια καλοσύνη και μάλιστα, χειραφέτησε δύο από αυτούς το 1819 και το 1832. Ωστόσο, σύντομα άρχισαν να διαδίδονται φήμες ότι η δημόσια ευγένειά της ίσως απλά θέατρο.

Οι φήμες αποδείχτηκαν αληθινές.

Αν και η Νέα Ορλεάνη είχε νόμους (σε αντίθεση με τις περισσότερες νότιες πολιτείες) που "προστάτευαν" τους σκλάβους από ασυνήθιστα σκληρές τιμωρίες, οι συνθήκες στο αρχοντικό Λαλορί δεν ήταν καλές. Υπήρχαν φήμες ότι είχε τον 70χρονο μάγειράς της να λιμοκτονεί αλυσοδεμένο στον φούρνο. Άλλες φήμες έλεγαν ότι είχε κρυφούς σκλάβους για το σύζυγό της ώστε αυτός να εφαρμόζει πάνω τους βουντού της Αϊτής. Κάποιο έλεγαν ότι η σκληρότητα της επεκτεινόταν και στις κόρες της, τις οποίες τιμωρούσε και μαστίγωνε αν προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους σκλάβους με οποιονδήποτε τρόπο.

Το αρχοντικό το 2009. Το δεύτερο παράθυρο από τα αριστερά στον τρίτο όροφο είναι ακόμα και σήμερα τσιμεντομένο

Δύο από τις αναφορές έχουν καταγραφεί ως αληθείς. Η μια, ότι ένας άνθρωπος φοβόταν τόσο πολύ την τιμωρία της που πήδηξε από ένα παράθυρο του τρίτου ορόφου, επιλέγοντας να πεθάνει αντί να υποβληθεί στα βασανιστήριά της. Από τότε, αυτό το παράθυρο είναι τσιμεντομένο και ορατό μέχρι και σήμερα. Η άλλη αναφορά αφορούσε μια δωδεκάχρονη κοπέλα, την Lia. Καθώς η Lia βουρτσίζει τα μαλλιά της Λαλορί, της τα τράβηξε λίγο περισσότερο, προκαλώντας την Λαλορί να σηκωθεί οργισμένη και να μαστιγώσει το κορίτσι. Όπως και ο άνδρας που προαναφέρθηκε, έτσι και η κοπέλα ανέβηκε στην οροφή και αυτοκτόνησε. Μάρτυρες είδαν την Λαλορί να θάβει το πτώμα του κοριτσιού. Η αστυνομία αναγκάστηκε να την επιβάλλει πρόστιμο 300 δολαρίων και να πουλήσει εννέα σκλάβους της. Φυσικά, όλοι έκαναν τα στραβά μάτια όταν πήρε τα πάντα πίσω.

Μετά από το θάνατο της Lia, οι ντόπιοι άρχισαν να αμφισβητούν την Λαλορί ακόμα περισσότερο. Έτσι, όταν ξέσπασε η φωτιά, κανείς δεν εξεπλάγη που οι σκλάβοι της ήταν οι τελευταίοι που βρέθηκαν -αν και δεν υπήρχε τίποτα που να τους προετοιμάσει γι' αυτό που βρήκαν. Μετά από την απελευθέρωση των σκλάβων από το φλεγόμενο κτίριο, ένας όχλος περίπου 4000 θυμωμένων κατοίκων της πόλης ξεχύθηκε στο σπίτι, σπάζοντας τα παράθυρα και διαλύοντας τις πόρτες, μέχρι που τελικά δεν έμεινε σχεδόν τίποτα εκτός από τους εξωτερικούς τοίχους.

Το σπίτι εξακολουθεί να στέκει ακόμα και σήμερα, αλλά η τύχη της Λαλορί είναι άγνωστη. Αφού καταλάγιασε η οργή, η γυναίκα και ο οδηγός της εξαφανίστηκαν. Λέγεται ότι κατέφυγαν στο Παρίσι. Ωστόσο, δεν υπήρξε ποτέ καμία αναφορά γι' αυτήν ότι ήταν στο Παρίσι. Η κόρη της ισχυρίστηκε ότι έλαβε επιστολές από αυτήν, αλλά κανείς δεν τις είδε ποτέ.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1930, στο νεκροταφείο του Saint Louis στη Νέα Ορλεάνη, βρέθηκε μια παλιά, ραγισμένη, χάλκινη πλάκα με το όνομα "LaLaurie, Madame Delphine McCarty", το πατρικό της όνομα. Η επιγραφή στην πλάκα, που ήταν στα γαλλικά, δείχνει ότι ο Λαλορί πέθανε στο Παρίσι στις 7 Δεκεμβρίου του 1842. Ωστόσο, το μυστήριο παραμένει άλυτο, καθώς άλλα αρχεία που βρίσκονται στο Παρίσι αναφέρουν ότι πέθανε το 1849.

Η χάλκινη πλάκα που βρέθηκε στο Νεκροταφείο του Saint Louis και αναφέρει το θάνατο της Λαλορί στο Παρίσι

Παρά την πλάκα και τα αρχεία, πιστεύεται ευρέως ότι η Λαλορί πήγε στο Παρίσι, αλλά επέστρεψε στη Νέα Ορλεάνη με νέο όνομα και συνέχισε την τρομοκρατία της. Μέχρι σήμερα, το σώμα της δεν έχει βρεθεί.