Οι Cherry Sisters, αδελφές ερμηνεύτριες του βοντβίλ (γαλ. vaudeville, ένας
θεατρικό είδος που γνώρισε μεγάλη δημοφιλία στις ΗΠΑ και στον Καναδά από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1930) από το Marion της Αϊόβα των ΗΠΑ, κατάφεραν να μετατρέψουν την αθλιότητα σε μορφή τέχνης. Για την ακρίβεια, "οι Cherry Sisters θεωρήθηκαν οι χειρότερες που υπήρξαν ποτέ".Οι αδελφές έχασαν τους γονείς τους σε νεαρή ηλικία. Το 1893, η Ella (η μεγαλύτερη, που εγκατέλειψε την ομάδα νωρίς), η Lizzie, η Addie, η Effie και η Jessie δημιούργησαν ένα θεατρικό σύνολο ώστε να μαζέψουν χρήματα για να πάνε στην Παγκόσμια Έκθεση στο Σικάγο. Η παράσταση -με τίτλο "Something Good, Something Sad"- ήταν ένα εξευτελιστικό μείγμα μουσικής, τυμπανοκρουσιών, ποίησης, ξεσηκωτικών απαγγελιών και ψεύτικης ύπνωσης. Οι αδελφές είχαν έντονο το συναίσθημα του πατριωτισμού και του καλού Χριστιανού.
Όταν εμφανίστηκαν πρώτη φορά στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, το ακροατήριο -που αποτελείτο κυρίως από φίλους και γείτονες- ήταν ευγενικό. Ερμηνεύοντας λάθος την αντίδρασή τους και ενθαρρυμένες από το ευγενικό χειροκρότημα, οι αδελφές έκριναν ότι ήταν έτοιμες για το μεγάλο βήμα. Πήγαν στο Σικάγο και έκλεισαν ακρόαση με έναν πράκτορα, ο οποίος της έκλεισε περιοδεία στις Μεσοδυτικές πολιτείες.
Ας πούμε απλά, ότι η περιοδεία... δεν πήγε καλά.
Το ακροατήριο δεν διασκέδαζε. Στην πραγματικότητα, ήταν εντελώς εξοργισμένο και αυτό το εξέφραζε πετώντας ντομάτες (ή οποιοδήποτε άλλο λαχανικό μπορούσε να βρει), διακόπτοντας με γιουχαρίσματα και, όπως είπε ένας από το κοινό, "με πολύ άσχημη συμπεριφορά".
Η κατάσταση όμως θα χειροτέρευε...
Οδηγός του 1913 για το πως να γίνει κανείς καλλιτέχνης του - πηγή
Όλο και περισσότερες πόλεις ανυπομονούσαν να δουν πόσο κακές ήταν οι αδερφές. Η Chicago Daily Tribune ανέφερε ότι σε μια εμφάνιση, "τις πέταξαν τα πάντα, από κρεμμύδια, μέχρι και λέβητα, και μετά, καθώς πήγαιναν στο ξενοδοχείο τους, τους κακομεταχειρίστηκαν". Κάποιος από το ακροατήριο τις ψέκασε με πυροσβεστήρα στο πρόσωπο, αναγκάζοντές τες να δίνουν παραστάσεις πίσω από ένα προστατευτικό συρματόπλεγμα.
Ούτε όμως και οι κριτικές του Τύπου ήταν περισσότερο ευγενικές. Μάλιστα, οι αδελφές μήνυσαν δύο εφημερίδες για δυσφήμηση. Όταν όμως το δικαστήριο αποφάσισε υπέρ των εφημερίδων, οι αδελφές απευθύνθηκαν σε ανώτερη αρχή. Όμως, και το Ανώτατο Δικαστήριο της Αϊόβα επιβεβαίωσε την ετυμηγορία, δηλώνοντας, "Αν κάποιος γελοιοποιείται στις δημόσιες παραστάσεις του, μπορεί να γελοιοποιηθεί".
Τα κακά νέα ταξιδεύουν γρήγορα όμως και στα μέσα της δεκαετίας του 1890, ο Willie Hammerstein, ένας από τους πιο επιτυχημένους παραγωγούς της Νέας Υόρκης, προσέλαβε τις Cherry Sisters, με καλό συμβόλαιο, στο Olympia Music Hall, το οποίο ήταν στα πρόθυρα της πτώχευσης. "Θα δοκιμάσω το χειρότερο", δήλωσε ο Hammerstein. Και αυτό ήταν μια έξυπνη κίνηση. Μόλις δύο εβδομάδες μετά το άνοιγμα της παράστασης "Something Good, Something Sad" τα έσοδα ήταν τεράστια. Η παράσταση διήρκεσε έξι εβδομάδες και ο κόσμος δε σταματούσε να συρρέει.
Οι θαρραλέες Cherry Sisters συνέχισαν να περιοδεύουν για μερικά ακόμη χρόνια, μέχρι που ο Jessie, η μικρότερη, υπέκυψε στον τυφοειδή πυρετό το 1903, σε ηλικία 31 ετών. Η Effie έβαλε υποψηφιότητα για δήμαρχος του Cedar Rapids, δύο φορές. Καμία τους δεν παντρεύτηκε.
Μαζοχίστριες ή ιδιοφυΐες που απλά έπαιζαν με το μυαλό των ανθρώπων; Κάποιοι πιστεύουν ότι οι Cherry Sisters δεν είχαν ιδέα πόσο κακές ήταν. Άλλοι πιστεύουν ότι ήξεραν ακριβώς τι έκαναν. Ίσως ήταν λίγο από τα δύο. Πέντε κορίτσια από την Αϊόβα που έμαθαν πόσο καλό -και προσοδοφόρο- είναι να είναι κανείς κακός. Στην τελική, τι πειράζουν λίγες ντομάτες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου