Ισχυρές καταιγίδες, δυνατοί άνεμοι, και σφοδρές χιονοπτώσεις ακόμα και στην καρδιά του καλοκαιριού, τους μήνες Ιούνιο Ιούλιο Αύγουστο, την χρονιά που το καλοκαίρι δεν ήρθε ποτέ.
Έτος δίχως καλοκαίρι, χαρακτηρίστηκε η χρονιά που ακολούθησε την έκρηξη του όρους Ταμπόρα που σημειώθηκε το 1815, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τον ηφαιστειακό χειμώνα μέσα στο καλοκαίρι του 1816. Ως συνέπεια ήταν η μέση παγκόσμια θερμοκρασία να μειωθεί κατά 0,4 - 0,7°C.
Η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική επλήγησαν περισσότερο, όπου λόγω των χιονοπτώσεων και του παγετού ακόμα και τον Ιούνιο τον Ιούλιο και τον Αύγουστο καλλιέργειες καταστράφηκαν με αποτέλεσμα να υπάρχει έλλειψη τροφής σε όλο το βόρειο ημισφαίριο. Επίσης προκλήθηκαν λιμοί και επιδημίες χολέρας.
Έχει υπολογιστεί ότι ο δείκτης μεγέθους της ηφαιστειακής έκρηξης ήταν ίσος με 7 (με μέγιστο της κλίμακας το 8) και ο όγκος των υλικών που εκτοξεύτηκαν έφτασε τα 100 κυβικά χιλιόμετρα.
Τα δεδομένα αυτά κατατάσσουν την τότε έκρηξη του ηφαιστείου ως την μεγαλύτερη και πιο θανατηφόρα έκρηξη στην καταγεγραμμένη ανθρώπινη ιστορία. Ως ηφαιστειακός χειμώνας (volcanic winter) χαρακτηρίζεται γενικά η κλιματολογική μεταβολή με διατηρούμενη μείωση της παγκόσμιας θερμοκρασίας που προκαλείται μετά από ηφαιστειακή έκρηξη.
Βασική αιτία αυτού του φαινομένου είναι η ηφαιστειακή τέφρα και σταγονίδια θειικού οξέος που παραμένουν, σε μορφή αερολύματος, για αρκετό χρόνο στην κατώτερη ζώνη της ατμόσφαιρας, την τροπόσφαιρα, αλλά και στη στρατόσφαιρα, με συνέπεια να μειώνουν την ηλιακή ακτινοβολία.
Το όρος Ταμπόρα, είναι ένα ενεργό ηφαίστειο και υψηλότερη κορυφή του νησιού της Ινδονησίας Σουμπάουα, με ύψος 2.722 μέτρα.
Η Σουμπάουα πλαισιώνεται τόσο προς τα βόρεια και νότια από ωκεάνιο φλοιό και το Ταμπόρα σχηματίστηκε από την ενεργή ζώνη υποβύθισης κάτω από αυτό. Αυτό ανύψωσε το Ταμπόρα σε ύψος μέχρι 4.300 μέτρων, καθιστώντας το στο παρελθόν μια από τις ψηλότερες κορυφές του αρχιπελάγους της Ινδονησίας.
Καθώς ένας μεγάλος θάλαμος μάγματος μέσα στο βουνό γέμισε κατά τη διάρκεια αρκετών δεκαετιών, η ηφαιστειακή δραστηριότητα κλιμακώθηκε μέχρι την μεγάλη έκρηξη του Απριλίου του 1815, προκαλώντας το έτος χωρίς καλοκαίρι για το 1816. Η έκρηξη του 1815 ήταν ισχύος στη κλίμακα VEI 7, η μόνη έκρηξη αυτού του μεγέθους από την έκρηξη της λίμνης Τάουπο το 180 μ.Χ. αλλά και της Μινωικής έκρηξης.
Το ηφαίστειο παραμένει ενεργό. Μικρότερες εκρήξεις σημειώθηκαν το 1880 και το 1967 και επεισόδια αυξημένης σεισμικής δραστηριότητας σημειώθηκαν το 2011, το 2012 και το 2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου