Υπήρξε μια εποχή που οι μητέρες έδιναν στα μωρά τους όπιο, ο κόσμος αγόραζε παραισθησιογόνα στα μπαρ τις γειτονιάς και οι Αμερικάνοι πατριώτες έστελναν υποδερμικές βελόνες και κοκαΐνη στους στρατιώτες που ήταν στο εξωτερικό ως δώρο. Εκείνη η εποχή ονομαζόταν «The Great Binge» (Η Μεγάλη Κραιπάλη).
Σήμερα έχουμε την ασπιρίνη που ανακουφίζει από τους πονοκεφάλους. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, υπήρχε η ηρωίνη της Bayer. Ήταν σιρόπι για τον βήχα, αν και φρόντιζε το ίδιο και τους πονοκεφάλους. Βασικά, ηρωίνη αποκαλούσαν το εμπορικό σήμα της φαρμακευτικής εταιρείας και δεν ήταν το ναρκωτικό (από τότε εγκατέλειψαν το όνομα αυτό). Αυτό, και πολλά άλλα φάρμακα χρησιμοποιήθηκαν για καθημερινές ασθένειες όπως ο ξηρός λαιμός, οι κράμπες της εμμηνόρροιας και για τα μωρά που έκλαιγαν πολύ. Η περίοδος μεταξύ του 1870 και του 1918 ονομάστηκε «Η Μεγάλη Κραιπάλη» και ο κόσμος έπαιρνα οτιδήποτε μπορούσε.
Η ηρωίνη σαν αντικατάστατο της μορφίνης
Η ηρωίνη, είτε το πιστεύετε είτε όχι χαιρετίστηκε ως μια θαυματουργή ουσία λόγω της ικανότητάς της να απεξαρτητοποιεί πλήρως ναρκομανείς. Αναπτύχθηκε από τη Bayer, όταν η εταιρεία ονομαζόταν Aktiengesellschaft Farbenfabriken, καθώς μπορούσε να αντιμετωπίσει τον πόνο, χωρίς να εκτίθενται οι εξαρτημένοι στο τρομερά εθιστικό ναρκωτικό, τη μορφίνη. Το παυσίπονο ήταν μάστιγα, καθώς μετέτρεπε τους τραυματισμένους στρατιώτες σε τοξικομανείς. Η Bayer & Co προσπάθησε να συνθέσει, από τη μορφίνη, μια λιγότερη εθιστική κωδεΐνη και σκόνταψε στην ηρωίνη.
Η ηρωίνη χρησιμοποιήθηκε για πολλά πράγματα, όπως τον βήχα, ως παυσίπονο για τις κράμπες της εμμηνόρροιας και τις ημικρανίες. Και χρησιμοποιήθηκε για να "θεραπεύσει" τον εθισμό στη μορφίνη. Αυτή το μη εθιστικό παυσίπονο είχε σκοπό να καταστείλει τον πόνο της απεξαρτητοποίησης από τη μορφίνη και να βοηθήσει τους εθισμένους σ’ αυτήν να κόψουν την κακή συνήθεια τους. Η ηρωίνη, έξω από το σώμα, ήταν αναμφισβήτητα διαφορετική από τη μορφίνη. Δυστυχώς, όταν η ηρωίνη περνούσε στο αίμα, το σώμα την μετέτρεπε σε μορφίνη. Στην πραγματικότητα, η ηρωίνη εισέρχεται στον εγκέφαλο πιο γρήγορα, χάρη στην ιδιαίτερη διαλυτότητά της. Η εταιρεία είχε εφεύρει έναν τρόπο για να φτιαχτεί κάποιος πολύ πιο γρήγορα.
Το όπιο για το άσθμα και τα ιδιότροπα μωρά
Το 1830, η χρήση του οπίου στη Βρετανία έφτασε στο αποκορύφωμά της και εισάγονταν 7,5 τόνους από την Τουρκία κάθε χρόνο. Η Elizabeth Barrett Browning και ο John Keats έγραψαν ποιήματα ενώ «ταξίδευαν». Όταν έφτασαν 9 τόνοι όποιου στην Αμερική, οι τελωνειακοί έλαβαν μια ειδοποίηση να επιβάλλουν δασμό. Ενώ όλος ο κόσμος ήξερε πως το κάπνισμα του οπίου ήταν παραισθησιογόνο, εντούτοις η φαρμακευτική χρήση του επιτρεπόταν.
Γι’ αυτό και -στην κυριολεξία- έδιναν με το ζόρι όπιο στα μωρά. Ένα καταπραϋντικό σιρόπι της εταιρείας Stickney and Poor είχε 46% αλκοόλη, 1 και 3/16 «κόκκους οπίου ανά ουγγιά» και η χορήγηση του επιτρεπόταν και σε 5 ημερών βρέφη. Έπρεπε να τους δίνονται 5 σταγόνες για να ησυχάζουν. Τα 2 εβδομάδων έπαιρναν 8 σταγόνες, τα 5χρονα 25 σταγόνες και ένας ενήλικας ένα κουταλάκι του γλυκού. Η μόνη ευκαιρία που είχε το μωρό να μην είναι «φτιαγμένο» ήταν, να άρεσε στον ενήλικα τόσο πολύ που δεν να μην του έδινε καθόλου. Μια άλλη εταιρεία έφτιαχνε χάπια από όπιο για τον βήχα, με γεύση κεράσι, και τα διαφήμιζε με χερουβείμ που μάζευαν κεράσια και τα έβαζαν σε ένα μπουκαλάκι.
Το όπιο επίσης χρησιμοποιήθηκε και ως θεραπεία για το άσθμα. Το άσθμα θεωρήθηκε διαταραχή στην «κατάσχεση», που εντοπιζόταν κυρίως στους μυς. Το όπιο θεωρήθηκε πως χαλάρωνε τους μυς που «έπνιγαν» τους πνεύμονες, και επέτρεπε στον πάσχων να αναπνέει πιο εύκολα. Είχαν επινοηθεί από βάμματα οπίου μέχρι και ατμοί για να βοηθηθούν οι ασθματικοί. Προφανώς όλα αυτά «δούλευαν» τόσο καλά που δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν σε καμία δραστηριότητα που θα μπορούσε να τους προκαλέσει κάποια κρίση.
Η κοκαΐνη για τη δημόσια ομιλία και το εγκεκριμένο κρασί από τον Πάπα
Αν και το όπιο χορηγούνταν στα νεογνά, τουλάχιστον, δεν ήταν εγκεκριμένο από τον Πάπα. Η κοκαΐνη, φάνηκε πως ήταν το προτιμώμενο ναρκωτικό των απανταχού θρησκευτικών ηγετών, και ξεκίνησε με τον Angelo Mariani το 1863. Ο οινοποιός αποφάσισε να κάνει κάτι για να δώσει το κάτι παραπάνω στο κρασί του, έψαξε και κατέληξε στα φύλλα κόκας. Τα φύλλα κόκας μετέφεραν βενζοϋλομεθυλεκγονίνη και έκανε ένα συνδυασμό που ήταν ισχυρό ψυχοτροπικό ναρκωτικό.
Το Vin Mariani ήταν τόσο δημοφιλής που κέρδισε δύο διαφορετικούς Πάπες. Τον Λέων ΙΓ’ και τον Πίο Ι’. Μάλιστα ο Λέον απένειμε στον Mariani το χρυσό μετάλλιο του Βατικανού, κάτι που τονιζόταν τακτικά στις διαφημίσεις του Vin Mariani. Το κρασί έγινε η έμπνευση για τη χρήση φύλλων κόκας στην Coca Cola. Πουλήθηκαν πολλά ενεργειακά ποτά με φύλλα κόκας. Ένα τονωτικό συμβούλευε τους καταναλωτές να πίνουν ένα ποτήρι μετά από κάθε γεύμα και τα παιδιά μισό.
Η χρήση του κρασιού με την κόκα έγινε πηγή έμπνευσης και για άλλους θρησκευτικούς ηγέτες. Σταγόνες κοκαΐνης πουλιόνταν τακτικά για εκείνους που έπρεπε να δώσουν μια δημόσια ομιλία. Υποτίθεται ότι θα τους έλυνε τη γλώσσα. Οι ιεροκήρυκες, επειδή έπρεπε να δίνουν πολλά κηρύγματα ήταν συχνοί χρήστες, όπως επίσης ηθοποιοί, τραγουδιστές και καθηγητές.
Το Αψέντι
Το Αψέντι εφευρέθηκε από τον Pierre Ordinaire ως τονωτικό για την υγεία το 1700. Δεν έπιασε, μέχρι να υπήρξε μια αναλαμπή στους αμπελώνες της Γαλλίας. Ο κόσμος γενικά ανακάτευε το κρασί με το νερό (οίνος κεκαρμένος, που έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι) σε μια προσπάθεια να περιορίσουν το τεράστιο ποσό βακτηρίων στο πόσιμο νερό. Όταν η καλλιέργεια σταφυλιών απέτυχε, και οι τιμές για το κρασί ανέβηκαν, ο κόσμος αναζήτησε άλλες αλκοόλες για να αναμειγνύει στο νερό του. Το Αψέντι, μια αλκοόλη από την αρτεμισία και αρωματισμένη με γλυκάνισο, ήταν ένας φτηνός τρόπος για τον καθαρισμό του νερού. Όσοι το χρησιμοποιούσαν συχνά παρατήρησαν και μια άλλη επίδραση. Δημιουργούσε ψευδαισθήσεις.
Το Αψέντι άνθισε κατά τη διάρκεια της La Belle Epoque, όταν οι καλλιτέχνες, οι ποιητές και οι μποέμ ξεκινούσαν τη μέρα τους με ένα ποτό και την τελείωναν με την Πράσινη Ώρα, κατά την οποία κατέβαζαν ακόμα δυο ποτηράκια πριν από το δείπνο. Οι περισσότεροι από αυτούς τους καλλιτέχνες εμπνεύστηκαν από τα οράματά τους, που τα είχαν εξαιτίας της Πράσινης Νεράιδας κατά τη διάρκεια της Πράσινης Ώρας. Από όταν το αψέντι έπιασε για τα καλά στην αγορά, συχνά κατασκευάζονταν από ασυνείδητους παραγωγούς, οι οποίοι πρόσθεταν μερικές φορές ακόμα και δηλητηριώδη παραισθησιογόνα συστατικά. Η θουιόνη, μια χημική ουσία στο αψέντι, προκαλεί ψευδαισθήσεις, αλλά ως επί το πλείστον δεν ήταν αρκετή για να επιδράει στους πότες.
Η πιο πιθανή αιτία που το αψέντι προκαλούσε τόσο παράξενη συμπεριφορά και άγρια οράματα, ήταν ότι είχε σχεδόν διπλάσια ποσότητα αλκοόλ σε περιεκτικότητα από το ουίσκι. Το αψέντι έχει 110-144 proof, και αραιώνεται πριν το πιει κάποιος. Η αραίωση ποικίλλει ανάλογα με το άτομο και μερικοί πότες δεν νοιάζονται και τόσο για την αραίωση. Ο Όσκαρ Ουάιλντ είδε να ξεπηδάνε τουλίπες από το σώμα του καθώς περπατούσε έξω στον ήλιο μετά από μια νύχτα κατανάλωση απίστευτης ποσότητας αψέντι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου