Ο Αμερικανός στρατιωτικός ιατρός Δρ. Bond είχε μια φιλόδοξη ιδέα, που όμως θεωρήθηκε υπερβολικά επικίνδυνη και τελικά απορρίφθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ. Ο Bond πήγε τότε στον διάσημο Γάλλος ωκεανογράφο, εξερευνητή, συγγραφέα, φωτογράφο, κινηματογραφιστή, καθώς και μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας και της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, Ζακ-Υβ Κουστώ, και στην καταδυτική ομάδα του Καλυψώ, που δέχτηκε την πρόκληση, που ποτέ πριν δεν είχε επιχειρήσει ο άνθρωπος: να κατασκευάσει μια υποβρύχια αποικία όπου θα μπορούσαν να ζουν οι δύτες.
Ίσως, όλο αυτό το σας θυμίσει την ταινία του 2004 του Γουές Άντερσον The Life Aquatic with Steve Zissou (Υδάτινες ιστορίες), που ήταν φανταστική. Ο χαρακτήρας του ηθοποιού Μπιλ Μάρεϊ, ο Steve Zissou, είναι στην πραγματικότητα τόσο παρωδία όσο και φόρο τιμής στον Κουστώ. Το πλοίο του Κουστώ λεγόταν Καλυψώ. Στην ταινία, το πλοίο του Zissou ονομάζεται Belafonte. Ο Χάρι Μπελαφόντε έγινε διάσημος τραγουδώντας τραγούδια calypso (η καλύψο είναι είδος μουσικής και χορού της νότιας και ανατολικής Καραϊβικής).
Conshelf I
Ενώ το Χόλυγουντ στη δεκαετία του 1960 δημιουργούσε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, η περιπέτεια του Ζακ Κουστώ ήταν ήδη σε εξέλιξη. Το έργο ήταν γνωστό ως Conshelf και είχε στόχο να στείλει μέχρι και δέκα δύτες να ζήσουν στη θάλασσα για ένα μήνα μέσα σε ένα περιβάλλον γεμάτο με οξυγόνο και ήλιο. Ο πρώτος βιότοπος, το Conshelf I, έγραψε ιστορία το 1961, όταν δύο δύτες της ομάδας Καλυψώ του Κουστώ έζησαν σε ένα μικρό υποβρύχιο οικότυπο μεγέθους όσο ένα κοντέινερ σε βάθος 11,3 μέτρων για μία εβδομάδα. Η δομή είχε μια καταπακτή ώστε να μπαινοβγαίνουν οι δύτες και να διεξάγουν έρευνες στον βυθό.
Conshelf II
Μόλις ένα χρόνο αργότερα, γεννήθηκε το Conshelf II στην Ερυθρά Θάλασσα στα ανοικτά των ακτών του Σουδάν. Αυτή τη φορά, έζησαν έξι δύτες για ένα μήνα κάτω από το νερό, χωρίς φως του Ήλιου σε ένα σπίτι που έμοιαζε με αστερία. Μια μικρότερη καμπίνα φιλοξένησε δύο ωκεανογράφους για μια εβδομάδα σε βάθος 25 μέτρων.
Οι δύτες εξέτασαν εκτενώς τη συμπεριφορά των καρχαριών ενώ ζούσαν στο Conshelf II, βγαίνοντας στη θάλασσα σε βάθος 51 μέτρων. Ο Κουστώ έγραψε κινηματογραφική ιστορία όταν η ομάδα του κατέβηκε σε βάθος 305 μέτρων με το κίτρινο υποβρύχιο του, ένα βάθος που δεν είχε φτάσει ποτέ πριν η κάμερα.
Μπορεί κανείς να δει ολόκληρη την αποστολή στο ντοκιμαντέρ World Without Sun του 1969 του Κουστώ, η οποία κέρδισε το Όσκαρ εκείνο το έτος για το καλύτερο ντοκιμαντέρ, ενώ πιο κάτω ακουλουθεί ένα απόσπασμά του.
Conshelf III
Το Conshelf III, το πιο φιλόδοξο από όλα, ξεκίνησε το 1965 και έξι δύτες έζησαν για τρεις εβδομάδες σε βάθος 102 μέτρων κοντά στον φάρο Cap Ferrat, μεταξύ Νίκαιας και Μονακό.
Σε αυτό το πείραμα, οι δύτες, συμπεριλαμβανομένου του γιου του Κουστώ, Φιλίπ, ήταν απόλυτα αυτάρκεις και έπρεπε να εκτελέσουν διάφορες βιομηχανικές εργασίες σε μια υποβρύχια πλατφόρμα πετρελαίου που είχε στηθεί.
Η γαλλική πετροχημική βιομηχανία χρηματοδότησε τα πειράματα του Κουστώ. Δεν ασχολήθηκε όμως με τη μελέτη του βυθού και ενδιαφέρθηκε περισσότερο να το εκμεταλλευτεί. Το τέλος του Conshelf ήρθε στα επόμενα χρόνια όταν διαπίστωσαν ότι οι υποβρύχιες βιομηχανικές εργασίες μπορούσαν να εκτελεστούν πιο αποτελεσματικά από τα ρομπότ παρά από τους δύτες. Ο Κουστώ εξέφρασε τη λύπη του επειδή συνεργάστηκε με τη βιομηχανία πετρελαίου. Έλπιζε ότι οι επανδρωμένοι υποβρύχιοι βιότοποί του θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως σταθμοί βάσης για μελλοντική εξερεύνηση της θάλασσας, αλλά, το όνειρό του να εγκαταστήσει αποικίες σε ωκεανούς σε ολόκληρο τον κόσμο δεν επιτεύχθηκε ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου