—Γιατί τα media βιάζονται να ανακηρύξουν νέα πρωθυπουργό της Ιταλίας τη Τζόρτζια Μελόνι;
Γιατί οι δημοσκοπήσεις του κόμματος που ηγείται η άλλοτε δημοσιογράφος και «μακρινή συγγενής» (λόγω απόψεων) της Λεπέν φέρνουν τους «Αδελφούς της Ιταλίας» (Fratelli d'Italia) στην πρώτη θέση. Ήδη από τον Ιούνιο και πριν αρχίσουν να ακούγονται οι τριγμοί στην κυβέρνηση Ντράγκι, η Μελόνι έβγαινε πρώτη στην ερώτηση για την πρόθεση ψήφου, ενώ το κόμμα της πλασαριζόταν ψηλά στην εμπιστοσύνη της ιταλικής κοινής γνώμης...
—Δημοσιογράφος δεν ήταν η συγκεκριμένη;
Ναι. Βέβαια, πάει καιρός από τότε.
—Και ποιες οι απόψεις της που προκαλούν τέτοιο τρόμο; Αφού ο λαός τη θέλει: μήπως υπάρχει προκατάληψη επειδή είναι απροκάλυπτα δεξιά;
Καμία προκατάληψη. Σκέτη ανησυχία. Η Μελόνι μέχρι πριν από λίγα χρόνια δεν έμπαινε καν στον κόπο να κρύψει τις φασιστικές πεποιθήσεις της. Μόνο την τελευταία διετία μπήκε στη διαδικασία να καμουφλάρει κάποιες από αυτές.
Αξίζει να αναφέρουμε μόνο ότι οι ρίζες του κόμματος της εντοπίζονται στο ανενεργό πλέον Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα (Movimento Sociale Italiano), το οποίο ανοικοδόμησε το ηττημένο Φασιστικό Κόμμα από τα ερείπια του στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και το μετέτρεψε σε μια πιο μετριοπαθή εθνικιστική δύναμη.
Ακόμα κι έχουν γίνει προσπάθειες να ξεχαστούν οι ιδρυτές του κόμματος, πολλοί θυμούνται ότι συνιδρυτής του υπήρξε ο Τζόρτζιο Αλμιράντε, ο οποίος υπήρξε συνεργάτης και ενεργός οργανωτής της Ιταλικής Κοινωνικής Δημοκρατίας, ενός κράτους-μαριονέτας των Ναζί κατά τη διάρκεια του πολέμου.
—Εντάξει τώρα, και τι σχέση μπορεί να έχει η 45χρονη σήμερα Μελόνι με αυτόν τον τύπο;
Μόλις πριν από δύο χρόνια, η Μελόνι περιέγραφε τον Αλμιράντε ως «πατριώτη», ως κάποιον που έζησε και θα μείνει στην ιταλική ιστορία «για την άνευ όρων αγάπη του για την Ιταλία, για την πατριωτική αλήθεια και το θάρρος του». Εννοείται ότι οι δηλώσεις της δεν είχαν μείνει ασχολίαστες.
Ας πούμε, ο καθηγητής ιστορίας, Andrea Mammone, ένας από τους πιο επιδραστικούς ιστορικούς της χώρας, είχε σχολιάσει χαρακτηριστικά ότι το κόμμα της Μελόνι «είναι ένας σχηματισμός που συμβαδίζει απολύτως με τη νεοφασιστική παράδοση» με πολλά από τα μέλη του «να προσεγγίζουν θετικά το καθεστώς του Μουσολίνι».
—Ωραία, λοιπόν. Και τι υπόσχεται στους Ιταλούς αυτές τις κρίσιμες ώρες;
Το πρόγραμμα της λαϊκίστριας Μελόνι βασίζεται σε κυριαρχικά μοντέλα με εθνικούς – συντηρητικούς άξονες. Θυμίζει έντονα Σαλβίνι καθώς αντιτίθεται στη μαζική μετανάστευση και στην «ισλαμοποίηση» τόσο της Ιταλίας όσο και της Ευρώπης.
Επίσης –πόσο αναμενόμενο!- η Μελόνι αντιτίθεται στις αμβλώσεις, είναι κατά της ευθανασίας και φυσικά κατάφωρα αντίθετη στους γάμους μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Να σημειωθεί ότι θεωρείται υπολογίσιμη ευρωσκεπτικίστρια, καθώς έχει ασκήσει δριμεία κριτική στους «γραφειοκράτες των Βρυξελλών», κάτι που κάνει πολλούς να τρέμουν το ενδεχόμενο ενός Italexit, ασχέτως αν μέχρι τώρα τέτοιου είδους σενάρια αντιμετωπίζονταν ως «γραφικά» ή ως «ευσεβείς πόθοι περιθωριακών πολιτικών ομάδων». Στην παρούσα φάση οι Αδελφοί της Ιταλίας μόνο περιθώριο δεν είναι...
—Η Μελόνι έχει δηλώσει αντίθετη, όμως, με ένα Italexit…
Ναι. Αρκείται στην κριτική κατά της Ε.Ε και κρατά αποστάσεις από τους αντιευρωπαϊστές, ωστόσο, κανείς στην Ιταλία δεν μπορεί να πει με σιγουριά που θα οδηγήσει αυτή η συζήτηση, αν, ας πούμε, υπαγορευθεί κάτι τέτοιο από τις δημοσκοπήσεις.
—Με τι αισθήματα στέκονται οι Ιταλοί απέναντι στη Μελόνι;
Εξαρτάται σε ποια κατηγορία πολιτών ανήκουν. Στους Συντηρητικούς η άλλοτε υπουργός Νεολαίας του Μπερλουσκόνι λέει πολλά. Τη θεωρούν συνεπή, μορφωμένη, παραδοσιακή και ίσως την πλέον αξιόπιστη ηγέτιδα της ιταλικής (ακρο)δεξιάς των τελευταίων 30 χρόνων.
Ωστόσο, πολλοί είναι εκείνοι που δεν συμμερίζονται καθόλου όλες αυτές τις γλυκερές συντηρητικές κολακείες. Οι νεαρότεροι σε ηλικία πολίτες θεωρούν εξαιρετικά ανησυχητικό το ακροδεξιό πολιτικό παρελθόν της Μελόνι και δεν πείθονται από τη «στροφή» των τελευταίων μηνών αλά Λεπέν.
Διανοούμενοι όπως ο Mammone εκτιμούν ότι «ένα υπουργικό συμβούλιο υπό την ηγεσία της θα σημαίνει ουσιαστικά ότι η Ιταλία θα ακολουθήσει μια πορεία σαν του Όρμπαν - εθνικισμός, αντι-ΕΕ, αντιμεταναστευτικό, με κάποιες εντάσεις με τους διεθνείς συμμάχους». Και δεν είναι ο μόνος που το πιστεύει αυτό, καθώς αρκετοί αναλυτές στην Ιταλία βλέπουν ότι όλοι αυτοί οι χαριεντισμοί μεγάλου μέρους των πολιτών με τη Μελόνι πρακτικά δίνουν άφεση αμαρτιών στον φασισμό και τον κανονικοποιούν στο σύγχρονο Ιταλικό έδαφος.
Την ίδια στιγμή, μία χώρα με τη συγκεκριμένη στο τιμόνι, καθίσταται αυτομάτως μία χώρα εχθρική στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και τα δικαιώματά της. Πριν από λίγο καιρό ο Gianmarco Capogna, ακτιβιστής και εκπρόσωπος της οργάνωσης Possibile LGBTI+ στην Ιταλία εξηγούσε ότι η Μελόνι εξυπηρετεί απολύτως πιστά την προπαγάνδα της ιταλικής Δεξιάς εναντίον των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και της αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος. Και φυσικά αυτά δεν είναι καθόλου καλά νέα για την Ιταλία.
—Είχαν γίνει βήματα υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην Ιταλία, σωστά;
Βασικά, η ιταλική Γερουσία είχε απορρίψει το νομοσχέδιο κατά της ομοφοβίας τον περασμένο Οκτώβριο, ωστόσο τα τελευταία χρόνια η Ιταλία έχει σημειώσει τεράστια πρόοδο σε ό,τι αφορά την ισότητα, την εκπροσώπηση και την ορατότητα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, ενώ είχε σημειώθει και μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μεταστροφή της κοινής γνώμης σε ό,τι αφορά τα παραπάνω.
Δύο ημέρες μετά το ιταλικό Pride στη Ρώμη, η Μελόνι δήλωνε καθόλου τυχαία: «Ναι στη φυσική οικογένεια, όχι στο λόμπι των ΛΟΑΤΚΙ+! Ναι στη σεξουαλική ταυτότητα, όχι στην ιδεολογία του φύλου!». Και φυσικά όλες, όλα και όλοι γνωρίζουν στην Ιταλία ότι αυτά τα ζητήματα δεν αφορούν μόνο τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και τα θέματα πολιτισμού και παιδείας μιας Ιταλίας που όταν δεν ήταν δέσμια της Καθολικής Εκκλησίας, ήταν δέσμια της Μαφίας, ενώ ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης πολιτικής ζωής της το πέρασε ως ημι-αιχμάλωτη των ηθών και των πρακτικών του Μπερλουσκονισμού...
Με στοιχεία από Guardian, Politico, Euronews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου