Όταν οι ΗΠΑ απαγόρευσαν το ψωμί σε φέτες

Απλά σκεφτείτε αυτό: Αν θέλετε να κάνετε ένα τοστ, ανοίγετε μια σακούλα με ψωμί σε φέτες και

παίρνετε δύο από αυτές. Δεν χρειάζεται να πάρετε ένα καρβέλι ψωμί και ένα μαχαίρι και να αρχίσετε να κόβετε δυο φέτες, που στην τελική -κατά πάσα πιθανότητα- θα είναι ανόμοιες. Σκεφτείτε τώρα κάποιον να απαγορεύει αυτό το απλό πράγμα, το ψωμί σε φέτες!



Αυτό το πράγμα προσπάθησαν να κάνουν οι ΗΠΑ το 1943. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν στο απόγειό του και οι ΗΠΑ, όπως και οι υπόλοιποι Σύμμαχοι, προσπαθούσαν να κάνουν οικονομία σε πηγές για την πολεμική προσπάθεια. Ένα από αυτά, ήταν και η τροφή.



Τα σχέδια του Rohwedder
Γι' αυτό το σκοπό δημιουργήθηκε η War Food Administration που θα επέβλεπε την παραγωγή και τη διανομή τροφίμων στους πολίτες. Το σημαντικότερο έργο της ήταν να εμποδίσει το πέταμα τροφίμων. Ο επικεφαλής του τμήματος, Claude R. Wickard, είχε την ιδέα να απαγορευτεί το ψωμί σε φέτες επειδή οι Αμερικανοί... έτρωγαν περισσότερο

Η μεγάλη εφεύρεση

Το ψωμί σε φέτες εφευρέθηκε από τον Otto Frederick Rohwedder, ένας οφθαλμίατρος που έγινε κοσμηματοπώλης και είχε τρία κοσμηματοπωλεία στο St. Joseph του Μιζούρι. Ίσως, καθώς πουλούσε σκουλαρίκια και περιδέραια στις κυρίες, ο Rohwedder τις άκουσε να συζητάν την κουραστική δουλειά του τεμαχισμού του ψωμιού.

Στις αρχές του 1912, ο Rohwedder είχε κιόλας ένα πρωτότυπο αλλά είχε πρόβλημα να αποφασίσει για το πάχος της φέτας. Έτσι, ο Rohwedder έφτιαξε ένα ερωτηματολόγιο και το δημοσίευσε σε πολλές μεγάλες εφημερίδες. Μέσα σε λίγους μήνες, πάνω από 30.000 νοικοκυρές απάντησαν. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Rohwedder πούλησε τα κοσμηματοπωλεία και με τα έσοδα έστησε ένα εργαστήριο σε μια εγκαταλελειμμένη αποθήκη για να παράξει τη συσκευή του. Το 1917 όμως, ξέσπασε μια πυρκαγιά και κατέστρεψε το πρωτότυπό του μαζί με εκατοντάδες σχέδια. Χιλιάδες ώρες εργασίες είχαν πάει χαμένες.

Η φωτιά γύρισε τον Rohwedder τουλάχιστον 10 χρόνια. Τελικά, το 1928, ο Rohwedder είχε μια πλήρως λειτουργική μηχανή η οποία, όχι μόνο έκοβε το ψωμί, αλλά το τύλιγε κιόλας.



Η εταιρία Chillicothe Baking Company στο Chillicothe του Μιζούρι ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε τη μηχανή του Rohwedder. Μέσα σε εβδομάδες, η πώληση ψωμιού εκτινάχθηκε. Οι Αμερικανοί έτρωγαν ψωμί όπως ποτέ άλλοτε. Μέσα σε πέντε χρόνια, το 80% του ψωμιού παράγονταν στις ΗΠΑ ήταν σε φέτες.

Φάτε λιγότερο

Σε μια προσπάθεια διατήρησης του φαγητού, η Βρετανία ξεκίνησε μια εκστρατεία κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, ενθαρρύνοντας τους ανθρώπους να τρώνε λιγότερο ψωμί και να χρησιμοποιούν σπιτικά υλικά ή υποκατάστατα συστατικά. Οι αρχές συμβούλευαν τους ανθρώπους να τρώνε αργά και μόνο όταν ήταν απόλυτα πεινασμένοι, αλλά και να μην ταΐζουν αδέσποτα σκυλιά.

Προκειμένου να μειώσει ακόμα περισσότερο την κατανάλωση ψωμιού, το Υπουργείο Τροφίμων απαγόρευσε την πώληση ψωμιού που είχε ψηθεί πρόσφατα και εξέδωσε διαταγή κατά την οποία, το ψωμί έπρεπε να είναι τουλάχιστον 12 ωρών όταν πωλούνταν και αυτό γιατί πίστευαν ότι το μπαγιάτικο ψωμί θα ήταν λιγότερο θελκτικό από το φρέσκο.

Ίσως, ο Wickard ένιωσε άβολα να πει στον κόσμο να μειώσει την κατανάλωση μιας τροφής όπως το ψωμί, οπότε σκέφτηκε μια δικαιολογία για την απαγόρευση του ψωμιού σε φέτες. Όταν επιβλήθηκε η απαγόρευση στις 18 Ιανουαρίου του 1943, η The New York Times δημοσίευσαν την επίσημη εξήγηση: "το ψωμί σε φέτες πρέπει να έχει βαρύτερο περιτύλιγμα απ' ότι το ολόκληρο, για να μη στεγνώσει".



Βρετανικές αφίσες προπαγάνδας κατά τη διάρκεια του Α' παγκοσμίου Πολέμου
Το βαρύτερο περιτύλιγμα απαιτούσε κέρωμα του χαρτιού, εξήγησε ο Wickard, και μιας που οι ΗΠΑ ήταν επικεντρωμένες στο να κερδίσουν τον εχθρό, η χώρα είχε καλύτερα πράγματα να κάνει από το να κερώνει χαρτί. Αφού το χαρτί λοιπόν δε θα ήταν κατάλληλο, οι νοικοκυρές πιθανότατα θα πετούσαν τις παλιές φέτες και αυτό οδηγούσε σε σπατάλη σιταριού.

Αν η δικαιολογία του σιταριού δεν φαίνεται λογική, ίσως εκείνη του μετάλλου να είναι. Οι μηχανές κοπής ψωμιού ήταν από χάλυβα και πολλές εταιρείες που κατασκεύαζαν μεταλλικά προϊόντα είχαν αναστείλει τις εργασίες τους κατά τη διάρκεια του πολέμου, έτσι ώστε οι πολύτιμες πρώτες ύλες να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή αρμάτων και πυρομαχικών.

Όποιος και αν ήταν ο λόγος, η απαγόρευση δεν μελετήθηκε καλά και δεν κράτησε πολύ. Η κατακραυγή για την έλλειψη ψωμιού σε φέτες, ένα προϊόν που οι Αμερικανοί λάτρευαν, ήταν τεράστια.

Τελικά, στις 8 Μαρτίου του 1943, η απαγόρευση άρθηκε. Σε μια δήλωση προς το κοινό, το War Production Board ομολόγησε ότι "η εξοικονόμηση δεν είναι τόσο μεγάλη όσο περιμέναμε" και ότι οι αρτοποιοί είχαν ακόμη αρκετό κερωμένο χαρτί για να τυλίγουν το ψωμί σε φέτες για τέσσερις μήνες.