Αντόνιο Μπαντέρας

Ισπανός ηθοποιός και σκηνοθέτης, με διεθνή καριέρα. Ανακάλυψη του

Πέδρο Αλμοδόβαρ, ξεκίνησε από τη Μάλαγα της Ανδαλουσίας και "κατέκτησε" το Χόλιγουντ.

Ο Αντόνιο Μπαντέρας (Antonio Bandera) είναι ισπανός ηθοποιός και σκηνοθέτης, με διεθνή καριέρα και μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες. Ανακάλυψη του Πέδρο Αλμοδόβαρ στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, πέρασε από τις αρχές της επόμενης δεκαετίας στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού για να γίνει διεθνής σταρ μέσα από τους μηχανισμούς του Χόλιγουντ. Με όμορφο παρουσιαστικό και εμφάνιση λατίνου εραστή, όχι ιδιαίτερα ψηλός και με βαθιά απαλή φωνή, διαμόρφωσε μια κινηματογραφική περσόνα, στην οποία κυριαρχεί σε ίσες δόσεις το αντριλίκι και η ευαισθησία.

Ο Χοσέ Αντόνιο Ντομίνγκεθ Μπαντέρας γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου 1960 στη Μάλαγα της Ανδαλουσίας. Ο πατέρας του ήταν αστυνομικός και η μητέρα του δασκάλα. Από μικρός ενδιαφερόταν μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά ένας σοβαρός τραυματισμός στο πόδι στα 14 του ανέκοψε μία πολλά υποσχόμενη καριέρα στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Το 1975 είδε μια παράσταση της ροκ όπερας «Hair» και αποφάσισε να γίνει ηθοποιός. Πήρε μαθήματα υποκριτικής στη Μάλαγα και άρχισε να παίζει σε περιοδεύοντες θιάσους. Σε μία παράσταση έργου του Μπρεχτ συνελήφθη και πέρασε μία νύχτα στο κρατητήριο, επειδή τα έργα του γερμανού δραματουργού ήταν ακόμη απαγορευμένα στην Ισπανία, που μόλις είχε εξέλθει από την πολύχρονη δικτατορία του Φράνκο.

Το 1979 μετακόμισε στη Μαδρίτη, έχοντας υψηλότερες φιλοδοξίες. Εργάστηκε ως σερβιτόρος και μοντέλο, προτού το 1981 εξασφαλίσει ένα πενταετές συμβόλαιο με το Εθνικό Θέατρο της Ισπανίας. Εκεί τον ανακάλυψε ο σκηνοθέτης Πέδρο Αλμοδόβαρ και τον ανέδειξε ως ηθοποιό, παρότι του στραπάτσαρε την εικόνα ως λατίνου εραστή, δίνοντάς του ρόλους βιαστή, ψυχοπαθούς και απαγωγέα.

Ο Αντόνιο Μπαντέρας στην ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ «Ο Λαβύρινθος του Πάθους» (1982)

Η συνεργασία τους ξεκίνησε το 1982 με την ταινία «Ο Λαβύρινθος του Πάθους» («Laberinto de pasiones»), μία αναρχική σαπουνόπερα για μία ρομαντική ομοφυλοφυλική σχέση. Ο Μπαντέρας έπαιξε έναν ομοφυλόφιλο ισλαμιστή τρομοκράτη, κερδίζοντας τα πρώτα του εύσημα από την κριτική. Συνεχίστηκε το 1986 με τη μαύρη κωμωδία «Ματαντόρ» («Matador»), στην οποία υποδύεται ένα μαθητευόμενο ταυρομάχο που ομολογεί φόνους που δεν έχει διαπράξει.

Τον επόμενο χρόνο έπαιξε έναν καταπιεσμένο κρυφό ομοφυλόφιλο στην ταινία του Αλμοδόβαρ «Ο Νόμος του Πάθους» («La ley del deseo»). Ακολούθησε η μεγάλη διεθνής επιτυχία του ισπανού σκηνοθέτη, η μαύρη κωμωδία «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» («Mujeres al borde de un ataque de nervios», 1988), στην οποία ο Μπάντέρας κρατούσε ένα βασικό ρόλο.

Στα γυρίσματα της ταινίας γνώρισε την ηθοποιό Άννα Λέθα, η οποία συμμετείχε στο καστ της ταινίας. Το ζευγάρι παντρεύτηκε το 1987 και χώρισε το 1996, όταν ο Μπαντέρας γνώρισε τη Μέλανι Γκρίφιθ. Η πρώτη φάση της συνεργασίας του με τον Αλμοδόβαρ ολοκληρώθηκε το 1989 με τη μαύρη κωμωδία «Δέσε με» («¡Átame!»), όπου υποδύεται ένα ψυχοπαθή απαγωγέα.

Την ίδια χρονιά ο Μπαντέρας μετακόμισε στο Χόλιγουντ και τρία χρόνια αργότερα εμφανίστηκε στο μιούζικαλ «The Mambo Kings», παίζοντας έναν νεαρό κουβανό μουσικό που ζει στη Νέα Υόρκη. Παρόλο που δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου Αγγλικά, ο Μπαντέρας έμαθε τις ατάκες του φωνητικά. Αμέσως μετά έκανε εντατικά μαθήματα αγγλικών για να μπορέσει να ανταποκριθεί στο ρόλο του εραστή ενός δικηγόρου (Τομ Χανκς) που πάσχει από Aids, στη δραματική ταινία του Τζόναθαν Ντέμι «Φιλαδέλφεια» («Philadelphia», 1993).

Ο Αντόνιο Μπαντέρας στην ταινία του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ «Ντεσπεράντο» (1995)

Το 1995 ξεκίνησε η συνεργασία του με τον αμερικανομεξικανό σκηνοθέτη Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ με την ταινία «Ντεσπεράντο» («Desperado»), στην οποία υποδύεται τον Ελ Μαριάτσι, έναν πλανόδιο μουσικό - δολοφόνο και σηματοδοτεί το ντεμπούτο του σε ταινίες δράσης. Ο Μπαντέρας επανέλαβε το ρόλο του Ελ Μαριάτσι στην ταινία του Ροντρίγκεζ «Κάποτε στο Μεξικό» («Once Upon a Time in Mexico»), 2003). Το 1996 συμμετείχε στο μιούζικαλ του Άλαν Πάρκερ «Εβίτα» («Evita») με θέμα την πολυκύμαντη ζωή της Εβίτας Περόν (Μαντόνα), παίζοντας το ρόλο του Τσε, του αφηγητή της ταινίας.

Η μοναδική κινηματογραφική περσόνα του Μπαντέρας - αντριλίκι με ευαισθησία - παρουσιάστηκε και πάλι στην επιτυχημένη ταινία δράσης «Η Μάσκα του Ζορό» («The Mask of Zorro», 1998), με συμπρωταγωνίστρια την Κάθριν Ζίτα - Τζόουνς. Ήταν μία παραγωγή του Στίβεν Σπίλμπεργκ σε σκηνοθεσία Μάρτιν Κάμπελ. Το 2005 επανέλαβε το ρόλο του Ζορό στην ταινία «Ο θρύλος του Ζορό» («The Legend of Zorro») του ίδιου σκηνοθέτη.

Το 1999 ο Αντόνιο Μπαντέρα έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την κωμωδία «Το Καλοκαίρι της Ελευθερίας» («Crazy in Alabama»), στην οποία πρωταγωνιστούσε η δεύτερη σύζυγός του Μέλανι Γκρίφιθ, ο μεγάλος έρωτας της ζωής του. Με την Γκρίφιθ είχε παντρευτεί το 1996 και χώρισαν το 2015, έχοντας αποκτήσει ένα κορίτσι, την ηθοποιό Στέλλα Μπαντέρας.

Το 2001 ο Μπαντέρας ξανασυνεργάστηκε με τον Ροντρίγκεζ στην ταινία «Μίνι Πράκτορες» («Spy Kids»), παίζοντας έναν οικογενειάρχη που αναγκάζεται να επιστρέψει στην προηγούμενη καριέρα του ως μυστικός πράκτορας. Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία και οδήγησε σε αρκετές συνέχειες. Το 2006 γύρισε τη δεύτερη ταινία του «Καλοκαιρινή Βροχή» («El camino de los ingleses»), βασισμένη στο μυθιστόρημα του Αντόνιο Σολέρ (στα ελληνικά κυκλοφορεί ως «Ο Δρόμος των Εγγλέζων»), με θέμα μία ομάδα εφήβων που περνούν αξέχαστες καλοκαιρινές διακοπές. Το 2010 υποδύθηκε έναν απογοητευμένο ιδιοκτήτη γκαλερί στην κωμωδία του Γούντι Άλεν «Θα συναντήσεις έναν ψηλό μελαχρινό άνδρα» («You Will Meet a Tall Dark Stranger»).

Ο Μπεντέρας συνεργάστηκε ξανά με τον Αλμοδόβαρ στο ψυχολογικό θρίλερ «Το δέρμα που κατοικώ» («La piel que habito», 2011) στο ρόλο ενός πλαστικού χειρουργού που πειραματίζεται σε μία γυναίκα που κρατά αιχμάλωτη. Το 2019 ο Μπαντέρας πρωταγωνίστησε στην ταινία του Αλμοδόβαρ «Πόνος και Δόξα» («Dolor y gloria»), στο ρόλο ενός σκηνοθέτη που έχει χάσει την έμπνευσή του. Για την ερμηνεία του έλαβε την πρώτη υποψηφιότητα της καριέρας του για Όσκαρ. Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στην ταινία του Στίβεν Σόντερμπεργκ «Το Ξέπλυμα» («The Laudromat»), που αναφέρεται στο διεθνές οικονομικό σκάνδαλο των «Panama Papers».