Πάουλο Κοέλιο

 Ο Πάουλο Κοέλιο (Paulo Coelho) είναι βραζιλιάνος συγγραφέας δημοφιλών φιλοσοφικών μυθιστορημάτων με παγκόσμια φήμη. Είναι γνωστός για τη χρήση πλούσιου συμβολισμού στα έργα του και για τα ταξίδια των ηρώων του που συχνά έχουν πνευματικά κίνητρα. Το βιβλίο που του χάρισε τη διασημότητα είναι το μυθιστόρημα «Ο Αλχημιστής» (1988), το οποίο έχει πουλήσει περισσότερα από 85 εκατομμύρια αντίτυπα. Άλλα 225 εκατομμύρια αντίτυπα έχουν πουλήσει τα υπόλοιπα βιβλία του, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε τουλάχιστον 80 γλώσσες.

Ο Πάουλο Κοέλιο ντε Σόουζα γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου 1947 στο Ρίο ντε Ζανέιρο. Γιος πολιτικού μηχανικού και μαθητής ιησουϊτικού σχολείου, επαναστάτησε στα εφηβικά του χρόνια ενάντια στις συμβάσεις της ρωμαιοκαθολικής ανατροφής του, που είχε ως αποτέλεσμα να εγκλειστεί από τους γονείς του σε ψυχιατρείο για μικρό χρονικό διάστημα.

Το 1970 εγκατέλειψε τις σπουδές του στη Νομική και ταξίδεψε στη Νότια Αμερική, το Μεξικό, τη Βόρεια Αφρική και την Ευρώπη, επηρεασμένος από το κίνημα των χίπις και την αντικουλτούρα της δεκαετίας του ‘60. Το 1972 επέστρεψε στο σπίτι και άρχισε να γράφει στίχους για ποπ και ροκ τραγούδια, συνεργαζόμενος με τον δημοφιλή συνθέτη και τραγουδιστή Ραούλ Σέισας. Το 1974 φυλακίστηκε για ανατρεπτικές δραστηριότητες ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς της πατρίδας του, αλλά σύντομα αφέθηκε ελεύθερος.

Ο νεαρός Πάουλο Κοέλιο την εποχή των χίπις

Μετά την απελευθέρωσή του εργάστηκε στις δισκογραφικές εταιρείες Polygram και CBS έως το 1980, όταν ξεκίνησε ένα νέο γύρο ταξιδιών στην Ευρώπη και την Αφρική. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Ευρώπη περπάτησε γύρω στα 800 χιλιόμετρα ως το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα της Ισπανίας, ακολουθώντας τη διαδρομή που έκαναν οι προσκυνητές που ταξίδευαν από τη Γαλλία στην Ισπανία κατά τον Μεσαίωνα. Αυτό το πολυήμερο ταξίδι του ανανέωσε το ενδιαφέρον του για τον Καθολικισμό και αποτέλεσε τη βάση του βιβλίου του «Το ημερολόγιο ενός μάγου» («O diário de um mago»), που κυκλοφόρησε το 1987.

ADVERTISING

Το 1988 δημοσίευσε το μυθιστόρημα «Ο Αλχημιστής» («O Alquimista»), που αφηγείται το ταξίδι ενός νεαρού βοσκού από την Ανδαλουσία στη Βόρεια Αφρική για την αναζήτηση ενός θησαυρού. Είναι το βιβλίο που τον έκανε γνωστό παγκοσμίως (και στην Ελλάδα) και περιέχει φράσεις του συρμού σήμερα, όπως «Όταν θέλεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το κατορθώσεις» και «ο προσωπικός μύθος».

Το 1992 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό «Βαλκυρίες» («As Valkírias»), που αφηγείται μία προσπάθειά του να μιλήσει με αγγέλους, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στην έρημο Μοχάβε της Καλιφόρνιας τη δεκαετία του ‘70. Ο Κοέλιο επέστρεψε ξανά στη μυθοπλασία με το μυθιστόρημα «Στις όχθες του ποταμού Πιέντρας κάθησα και έκλαψα» («Na margem do rio Piedra eu sentei e chorei», 1994), που αναφέρεται στην πνευματική αναγέννηση μιας νεαρής Ισπανίδας.

Ο Κοέλιο συνέχισε να επικεντρώνεται στα βιβλία του σε ζητήματα πίστης και πνευματικότητας. Στο έργο του «Το Πέμπτο Βουνό» («O monte cinco», 1996) επαναλαμβάνει την ιστορία του βιβλικού προφήτη Ηλία, και στο «Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός» («Manual do guerreiro da luz», 1997) καμουφλάρει μια σειρά από πνευματικές προτροπές γνωστών θρησκευτικών προσωπικοτήτων σε μία μυθιστορηματική δομή. Αν και τα μυθιστορήματά του συνέχισαν να διαβάζονται στη Βραζιλία και τον υπόλοιπο κόσμο, οι κριτικοί συχνά τα χαρακτήριζαν απλοϊκά και χωρίς βάθος, καθώς και υπερβολικά διδακτικά και ηθικά.

Ο Πάουλο Κοέλιο στην Ιαπωνία το 1995

Στα μεταγενέστερα μυθιστορήματα του Κοέλιο περιελαμβάνονται «Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει» («Veronika decide morrer», 1998), το οποίο αναφέρεται στα ψυχολογικά προβλήματα της νιότης του, «Ο διάβολος και η δεσποινίδα Πριμ» («O demônio e a Señorita Prym», 2000), μία έρευνα για τη φύση της ανθρωπότητας, και «Έντεκα Λεπτά» («Onze minutos», 2003) που εξερευνά τα όρια μεταξύ αγάπης και του σεξ μέσω της ιστορίας μιας πόρνης.

«Η Μάγισσα του Πορτομπέλο» («Α bruxa de Portobello», 2006) εξερευνά τη θηλυκή πλευρά του Θείου, «Ο νικητής είναι μόνος» («O vencedor está só», 2008) είναι ένα θρίλερ τοποθετημένο στο φεστιβάλ των Καννών και το αυτοβιογραφικό «Άλεφ» («Aleph», 2010) ένα ταξίδι ανακάλυψης του εαυτού του με τον Υπερσιβηρικό Σιδηρόδρομο.

«Το Χειρόγραφο της Άκρα» («Manuscrito Encontrado em Accra», 2012) αναφέρεται τις εμπειρίες ενός Έλληνα σοφού στην Ιερουσαλήμ πριν από την εισβολή των Σταυροφόρων, «Η Μοιχεία» («Adultério», 2014) αφηγείται την εξωσυζυγική σχέση ενός επιτυχημένου δημοσιογράφου και το αυτοβιογραφικό «Hippie» (2018) είναι εμπνευσμένο από τη χίπικη ζωή του τη δεκαετία του 1970.

Ο Κοέλιο ήταν από τους πρώτους λογοτέχνες που χρησιμοποίησε το διαδίκτυο για να διευρύνει το αναγνωστικό του κοινό, επεκτείνοντας τις ιδέες των βιβλίων του. Το 1996 ίδρυσε το «Ινστιτούτο Πάουλο Κοέλιο», που παρέχει βοήθεια σε παιδιά και ηλικιωμένους.

Το 2016 ήρθε σε επαφή με τον φημισμένο αμερικανό καλαθοσφαιριστή Κόμπι Μπράιαντ, ο οποίος ήθελε να συζητήσει μαζί του τη συγγραφή ενός παιδικού βιβλίου. Τρία χρόνια αργότερα άρχισαν να γράφουν το βιβλίο, αλλά μετά τον θάνατο του Μπράιαντ σε αεροπορικό δυστύχημα τον Ιανουάριο του 2020, ο Κοέλιο αποφάσισε να εγκαταλείψει το σχέδιο.

Από το 1980 ο Πάουλο Κοέλιο είναι νυμφευμένος με τη συμπατριώτισσά του ζωγράφο Κριστίνα Οϊτσισίκα (γ. 1951). Το ζευγάρι ζει στην πόλη Ταρμπ της νοτιοδυτικής Γαλλίας, με την οποία δηλώνει ερωτευμένο.