Οι πρόγονοι 3 διάσημων επιτραπέζιων παιχνιδιών

Πριν από την Monopoly υπήρχε το "The Landlord's Game"



Η διασκέδαση αλλάζει διαρκώς. Τον έναν αιώνα, μπορεί η συλλογή γραμματοσήμων να είναι το καλύτερο χόμπι, ενώ τον επόμενο να αρέσουν τα βίντεο με τα γατάκια (...). Ανεξάρτητα όμως από τις τάσεις, υπάρχει μια μορφή διασκέδασης που παραμένει ίδια.

Τα επιτραπέζια παιχνίδια προέρχονται από την αρχαία Αίγυπτο και παραμένουν δημοφιλή. Στο βιβλίο It's All a Game, ο συγγραφέας Tristan Donovan ανιχνεύει την ιστορία των επιτραπέζιων παιχνιδιών. Δείτε μερικά από τα πιο γνωστά και τις ιστορίες προέλευσής τους.

Monopoly

πηγή

Πολλοί σύγχρονοι παίκτες βλέπουν την Monopoly ως τον απόλυτο δοξασμό του καπιταλισμού. Απαγορεύτηκε στην κομμουνιστική Κίνα και τη Σοβιετική Ένωση και, μετά την άνοδο στην εξουσία στην Κούβα, ο Φιντέλ Κάστρο την κατηγόρησε ότι ήταν "ένα σύμβολο του ιμπεριαλιστικού και καπιταλιστικού συστήματος". Αλλά ο δημιουργός του παιχνιδιού σκόπευε να μεταφέρει κάτι πολύ διαφορετικό.

Η Elizabeth "Lizzie" Magie υποστήριζε ένα ενιαίο φορολογικό κίνημα στα τέλη του 19ου αιώνα. Το κίνημα ζητούσε την κατάργηση όλων των φόρων υπέρ ενός φόρου που θα επιβάλλονταν στην ιδιοκτησία. Ήλπιζαν έτσι σε φορολογικά έσοδα από τους έχοντες γη και έτσι θα μειωνόταν το χάσμα μεταξύ των πλουσίων ιδιοκτητών και των μισθωτών της εργατικής τάξης.

Για να καταστήσει αυτές τις αρχές όσο το δυνατόν πιο δυνατές, το 1902, η Lizzie Magie τις έβαλε σε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι. Σκοπός του παιχνιδιού The Landlord's Game, όπως ονομαζόταν αρχικά, ήταν η αρπαγή όσο το δυνατόν περισσότερης γης. Καθώς οι διαθέσιμες ιδιοκτησίες στο ταμπλό του παιχνιδιού μειωνόταν και το ενοίκιο αυξανόταν, οι ιδιοκτήτες θα έβλεπαν τα κέρδη τους να πολλαπλασιάζονται, ενώ οι άλλοι παίκτες θα οδηγούνταν σε πτώχευση. Νικητής ήταν ο εναπομείναντας μεγαλοϊδιοκτήτης γης, αυτός που θα κατέχει τα πάντα.

Η Magie κριτίκαρε μέσω του παιχνιδιού τους άπληστες ιδιοκτήτες, αλλά τελικά το παιχνίδι απομακρύνθηκε από την αρχική ιδέα. Αφού κατοχύρωσε το παιχνίδι το 1904, το έστειλε στους Parker Brothers, όπου απορρίφθηκε επειδή ήταν πολύ πολιτικό. Παρ' όλα αυτά, το παιχνίδι προσέλκυσε μια μικρή βάση οπαδών. Σύντομα το παιχνίδι αναθεωρήθηκε και βελτιώθηκε με χειροποίητες εκδόσεις. Μία από αυτές τις νέες εκδόσεις, πλέον λέγεται Monopoly, επέστρεψε το 1934 στους Parker Brothers. Αυτή τη φορά, δεν το έκοψαν. Αλλά πριν αρχίσουν να παράγουν το παιχνίδι, έπρεπε να φροντίσουν για το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της Magie. Εκείνη συμφώνησε να τους πουλήσει το παιχνίδι για 500 δολάρια υπό την προϋπόθεση ότι θα δίνονταν και αντίγραφα του αρχικού παιχνιδιού, του Landlord. Οι πωλήσεις της λαμπερής Monopoly εκτοξεύτηκαν, ενώ το πολιτικό Landlord έμεινε νεκρό στα ράφια.


Cluedo

πηγή

Στις αρχές του 20ου αιώνα, η Μεγάλη Βρετανία συγκλονιζόταν από ιστορίες εγκλημάτων. Ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια της κουλτούρας των αστυνομικών μυθιστορημάτων εκείνης της εποχή δεν ήταν κάποιο μυθιστόρημα, αλλά ένα επιτραπέζιο παιχνίδι σχεδιασμένο από τους Anthony και Elva Pratt. Το παιχνίδι επικεντρωνόταν γύρω από τον ίδιο τύπο αγροτικών εξοχικών που χρησίμευαν ως τα σκηνικά για πολλές μυστήριες δολοφονίες.

Μετά την αναθεώρηση κάποιων δυσάρεστων στοιχείων (το αρχικό όνομά του ήταν "Murder" (Φόνος) άλλαξε σε Cluedo, η αίθουσα όπλων αντικαταστάθηκε με μια επέκταση της τραπεζαρίας), ο Βρετανός εκδότης Waddingtons αγόρασε τα δικαιώματά του το 1945. Η εξαγωγή του παιχνιδιού στο εξωτερικό αποδείχθηκε πιο προκλητική. Παρόλο που ο πρόεδρος της Parker Brothers, Robert Barton, απολάμβανε το Cluedo, αρνήθηκε να το διαθέσει βάσει ενός εταιρικού κανόνα που απαγόρευε προϊόντα που σχετίζονται με δολοφονίες. Αλλά το παιχνίδι άρεσε στον Barton. Τελικά έπεισε τον ιδρυτή της Parker Brothers να κάνει μια εξαίρεση στον κανόνα και το παιχνίδι κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ με το όνομα Clue το 1949.


Trivial Pursuit
Πριν από την κυκλοφορία του Trivial Pursuit, τα επιτραπέζια παιχνίδια ήταν στιγματισμένα, θα έλεγε κανείς. Παιχνίδια όπως το σκάκι, το τάβλι και το Scrabble ήταν αποδεκτά στους ενήλικες, αλλά ένα επιτραπέζιο παιχνίδι δεν είναι κάτι με το οποίο μπορείς κιόλας να καταναλώσεις αλκοόλ. Ένας συντάκτης και ένας αθλητικός δημοσιογράφος από το Μόντρεαλ του Καναδά άλλαξαν αυτό το πράγμα στις αρχές της δεκαετίας του '80. Αφού συνειδητοποίησαν ότι δεν υπήρχε κάτι ανάλογο στην αγορά, οι Chris Haney και Scott Abbott παρουσίασαν ένα παιχνίδι για ώριμους παίκτες με θέματα όπως η τέχνη, ο αθλητισμός, η ιστορία και η ψυχαγωγία. Έψαχναν βιβλία με ασήμαντες πληροφορίες για να συμπληρώσουν κάρτες με ερωτήσεις όπως "Πόσο έμεινε ο Γκαγκάριν στο διάστημα". Οι δύο τους προσέλκυσαν αρκετούς επενδυτές για να διαθέσουν το παιχνίδι τους ανεξάρτητα, αλλά το να πείσουν τα καταστήματα να πουλήσουν ένα ακριβό και ντεμοντέ επιτραπέζιο παιχνίδι στο απόγειο της μανίας του Atari ήταν δύσκολη υπόθεση. Μερικοί έμποροι έβαλαν το Trivial Pursuit, αλλά όσοι το έκαναν το έβλεπαν να φεύγει τάχιστα από τα ράφια. Σύντομα τα καταστήματα παράγγελναν ξανά το παιχνίδι. Αυτό προκάλεσε την προσοχή του παραγωγού παιχνιδιών Selchow and Righter και αγόρασε τα δικαιώματά του το 1983. Το Trivial Pursuit πούλησε 20 εκατομμύρια αντίτυπα το πρώτο έτος.