Έρβιν Ρόμελ

Γερμανός στρατάρχης, που διακρίθηκε στις επιχειρήσεις στην Βόρειο Αφρική κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως

διοικητής του «Άφρικα Κορπς». Ήταν γνωστός με το προσωνύμιο «Η Αλεπού της Ερήμου». Αυτοκτόνησε με δηλητήριο, μετά την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ (20 Ιουλίου 1944), στην οποία είχε ανάμιξη.

Ο Γιοχάνες Έρβιν Όιγκεν Ρόμελ γεννήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1891 στο Χάιντενχαιμ του Βασιλείου της Βιρτεμβέργης, που αποτελούσε τμήμα της Αυτοκρατορικής Γερμανίας. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος και η μητέρα του κόρη τοπικού αξιωματούχου.

Το 1910 κατετάγη ως εύελπις στο 124ο Σύνταγμα Πεζικού της Βιρτεμβέργης. Ως υπολοχαγός έλαβε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και διακρίθηκε στα πεδία των μαχών. Για τη δράση του στις επιχειρήσεις του Μεγάλου Πολέμου τού απονεμήθηκε το α­νώτατο μετάλλιο του γερμανικού στρατού. Από τότε έγινε φανερό ότι ήταν προορισμένος να διαπρέψει, επειδή διέθετε ηγετικά προσόντα, ασυνήθιστο θάρρος και την ικανότητα να κατανοεί την ψυχολογία των ανδρών του.

Κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου προάγεται ανελλιπώς και αναλαμβάνει τη διοίκηση μονάδων του Πεζικού, ενώ κατά διαστήματα διδάσκει σε στρατιωτικές σχολές. Το 1937 εκδίδει το βιβλίο «Το Πεζικό επιτίθεται», στο οποίο πραγματεύεται τα συμπεράσματα από τις πολεμικές εμπειρίες του κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις αντιλήψεις του για την εκπαίδευση των νεοσυλλέκτων. Το βιβλίο αποσπά ενθουσιώδεις κριτικές και ανυψώνει τη φήμη του.

Τον ίδιο χρόνο ο Χίτλερ, αναγνωρίζοντας τις ικανότητές του, τον εντάσσει στο επιτελείο του, παρότι δεν ήταν μέλος του Ναζιστικού Κόμματος. Με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου διορίζεται διοικητής της προσωπικής του ασφάλειας, αλλά η θέση αυτή δεν τον ικανοποιεί και ζητάει μετάθεση στα πολεμικά μέτωπα. Τον Φεβρουάριο του 1940 προάγεται σε στρατηγό και αναλαμβάνει τη διοίκηση της 7ης Μεραρχίας Τεθωρακισμένων, που επιχειρεί στο μέτωπο της Γαλλίας. Παρόλο που δεν διαθέτει πείρα στη διοίκηση τεθωρακισμένων μονάδων, γρήγορα αντιλαμβάνεται τις τεράστιες επιθετικές δυνατότητες των μηχανοκίνητων και τεθωρακισμένων μονάδων.

Τον Φεβρουάριο του 1941 αναλαμβάνει τη διοίκηση του γερμανικού εκστρατευτικού σώματος (Άφρικα Κορπς), που στάλθηκε στη Βόρειο Αφρική για να ενισχύσει τον σχεδόν ηττημένο ιταλικό στρατό. Η έρημος της Βόρειας Αφρικής υπήρξε το θέατρο των μεγαλύτερων επιτυχιών του, αλλά και της ήττας του από ένα πολύ ανώτερο αντίπαλο.

Στρατηγός ευφυής και ικανότατος στη χρήση των τεθωρακισμένων δυνάμεων από την προηγούμενη θητεία του στη Γαλλία, αποκτά επάξια το προσωνύμιο «Η Αλεπού της Ερήμου» και κατευθύ­νει τις επιχειρήσεις πάνω σ’ ένα βρετανικό μηχανοκίνητο τεθωρακισμέ­νο όχημα, που απέσπασαν οι Γερμανοί από τους Άγγλους.

Μετά την κατάληψη του Τομπρούκ, το Μάιο του 1942, προάγεται σε στρατάρχη. Η υποχώρηση των δυνάμεών του έ­χει καταγραφεί ως αριστούργημα της στρατηγικής τέχνης. Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για τις μεμονωμένες νίκες του στη Βόρεια Αφρι­κή, την οποία αναγκάζεται να εγκαταλείψει το Μάρτιο του 1943, μετά την ήττα των δυνάμεών του στη δεύτερη Μάχη του Ελ Αλαμέιν, έχοντας όμως προκαλέσει σοβαρότατα πλήγματα στην 8η Στρατιά του Μοντγκόμερι.

Ο Ρόμελ απολαμβάνει την απεριόριστη εκτίμηση και εμπιστοσύνη του Χίτλερ και στη συνέχεια αναλαμβάνει τη διοίκηση της Ομάδας Στρατιών Β στην Ιταλία. Το ίδιο έτος καλείται να σχεδιάσει το «Τείχος του Ατλαντικού» (την αμυντική διάταξη, δηλαδή, των γερμανικών δυνάμεων στις ακτές της Ευρώπης), εν όψει της απόβασης των Συμμάχων. Τον Ιανουάριο του 1944 τίθεται επικεφαλής της Ομάδας Στρατιών Β, η οποία έχει τον επιχειρησιακό έ­λεγχο των δυνάμεων που επιχειρούν να εμποδίσουν την απόβαση στη Γαλ­λία.

Στις 17 Ιουλίου 1944, κατά τη διάρκεια μιας αεροπορικής επίθεσης των Συμμάχων, τραυματίζεται σοβαρά στο κεφάλι, όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επιβαίνει ανατρέπεται. Τον Αύγουστο η κατάσταση της υγείας του έχει βελτιωθεί σημαντικά και είναι σε θέση να επιστρέψει στη Γερμανία με αναρρωτική άδεια.

Εν τω μεταξύ, μετά την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ στις 20 Ιουλίου, είχαν αποκαλυφθεί οι επαφές του Ρόμελ με τους συνωμότες. Ο ίδιος από καθαρά επαγγελματική σκοπιά είχε πειστεί ότι ο πόλεμος δεν μπορούσε να κερδηθεί και ότι ο Χίτλερ όφειλε να διαπραγματευτεί με τους Συμμάχους για τον τερματισμό του.

Ο Ρόμελ τέθηκε υπό παρακολούθηση και ο Χίτλερ δεν θεώρησε σκόπιμο, λόγω της δημοφιλίας του, να εμφανισθεί ενώπιον του δικαστηρίου ως εχθρός του και να οδηγηθεί στην αγχόνη. Έτσι, ανέθεσε σε δύο στρατηγούς να του προτείνουν να αυτοκτονήσει με δηλητήριο, με τη διαβεβαίωση ότι το όνομα αυτού και της οικογένειάς του (σύζυγος, γιος και μία εξώγαμη θυγατέρα) θα παρέμενε ακηλίδωτο, εάν απέφευγε να εμφανιστεί στο δικαστήριο.

Στις 14 Οκτωβρίου 1944, ο Έρβιν Ρόμελ ήπιε δηλητήριο, θέτοντας τέλος στη ζωή του. Στην κηδεία του τού απονεμήθηκαν πλήρεις στρατιωτικές τιμές.