Μόλις μια δεκαετία αφότου ολοκλήρωσε την ιστορική του πτήση πέρα από τον Ατλαντικό, ο σουηδικής καταγωγής Τσαρλς Λίντμπεργκ, που χαρακτηρίστηκε "Οδυσσέας των αιθέρων" και "Μοναχικός Αετός" -και γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 4 Φεβρουαρίου 1902 στο Ντιτρόιτ- μίλησε κατά της αμερικανικής επέμβασης στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία φοβόταν ότι θα "κατέστρεφε" την "Λευκή φυλή".
Ο Τσαρλς Λίντμπεργκ ήταν ο πρώτος άνθρωπος που, το 1927, σε ηλικία 25 χρόνων, πέταξε μόνος του και ασταμάτητα πέρα από τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Στη δεκαετία του '30, ο 20 μηνών γιος του έπεσε θύμα μιας φρικιαστικής απαγωγής που οι εφημερίδες ονόμασαν το "Έγκλημα του Αιώνα". Την ίδια δεκαετία, εξέφρασε δημόσια την αντίθεσή του στην επέμβαση των ΗΠΑ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Φερόμενος ως συμπαθής προς τους Ναζί, έγραψε άρθρα και έδωσε ομιλίες τονίζοντας τη σημασία της καθαρότητας της λευκής φυλής, προειδοποιώντας ότι ένας πόλεμος μεταξύ της Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών εθνών θα "κατέστρεφε τους θησαυρούς της Λευκής φυλής".
Στα τελευταία του χρόνια, ανησυχούσε για το περιβάλλον και φοβόταν ότι η ταχεία εκβιομηχάνιση του κόσμου θα διατάραζε την ισορροπία της φύσης και τη σχέση των ανθρώπων μαζί της.
Αυτή η συγκεχυμένη πολυπλοκότητα -ο πρωτοπόρος αεροπόρος, το θύμα φρικτής βίας, ο υποστηρικτής της ρητορικής μίσους και ο οικολόγος- κάνει ιδιαίτερα δύσκολο ώστε να κατηγοριοποιήσει κανείς τον Τσαρλς Λίντμπεργκ.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Τσαρλς Ογκάστας Λίντμπεργκ γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν στις 4 Φεβρουαρίου 1902 και πέρασε μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας στο Little Falls, στη Μινεσότα και στην Ουάσιγκτον, μιας και ο πατέρας του εξελέγη στη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ το 1906.
Στα πρώτα χρόνια της ζωής του, τα αεροπλάνα φαινόταν τεράστια. Πριν από τα δεύτερα γενέθλια του νεαρού Τσαρλς, ο Όρβιλ και ο Γουίλμπουρ Ράιτ πραγματοποίησαν τις πρώτες τους επιτυχημένες -αν και σύντομες- πτήσεις με κινητήρα σε μια παραλία της Βόρειας Καρολίνας. Το '11, είδε το πρώτο του αεροπλάνο.
Στα πρώτα χρόνια της ζωής του, τα αεροπλάνα φαινόταν τεράστια. Πριν από τα δεύτερα γενέθλια του νεαρού Τσαρλς, ο Όρβιλ και ο Γουίλμπουρ Ράιτ πραγματοποίησαν τις πρώτες τους επιτυχημένες -αν και σύντομες- πτήσεις με κινητήρα σε μια παραλία της Βόρειας Καρολίνας. Το '11, είδε το πρώτο του αεροπλάνο.
Το '17, ο πατέρας του μίλησε ενάντια στην επέμβαση των ΗΠΑ στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στον Λευκό Οίκο. Ο Λίντμπεργκ δεν ήταν πολύ φιλομαθής, οπότε, όταν άκουσε ότι μπορούσε να παραλείψει τα μαθήματα και να καλλιεργεί -αλλά να πάρει και απολυτήριο- ώστε να υποστηρίξει τα στρατεύματα των ΗΠΑ που ήταν στο εξωτερικό, πήγε στα χωράφια.
Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε πριν ο Λίντμπεργκ προλάβει να καταταγεί και να πραγματοποιήσει το όνειρο ζωής του να γίνει πιλότος μαχητικών. Έτσι, πήγε στο κολέγιο, το οποίο εγκατέλειψε και εντάχθηκε στο Σώμα Εκπαίδευσης Εφέδρων Αξιωματικών. Τελικά, το '22, μεταπήδησε στη Σχολή Πτήσεων της Nebraska Aircraft Corporation στο Λίνκολν.
Το Daredevil Lindbergh ήταν ένα από τα αεροπλάνα που χρησιμοποίησε ο Λίντμπεργκ για να κάνει τα εναέρια ακροβατικά του για χρήματα, πριν γίνει ο πιο διάσημος αεροπόρος στην αμερικανική ιστορία
Την επόμενη χρονιά, έκανε την πρώτη του σόλο πτήση με ένα αεροπλάνο που τον βοήθησε ο πατέρας του να αγοράσει, ένα Curtis JN4-D. Μόλις τέσσερα χρόνια μετά, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, γύρισε τον κόσμο πετώντας μόνος του πέρα από τον Ατλαντικό Ωκεανό χωρίς να σταματήσει πουθενά.
Τον Μάρτιο του '24, ο Λίντμπεργκ παρακολούθησε τα μαθήματα σε μια αεροπορική σχολή του Στρατού των ΗΠΑ στο Τέξας. Αυτή τη φορά, ξεχώρισε ως σπουδαίος μαθητής και τον Μάρτιο του '25 αποφοίτησε ανάμεσα στους πρώτους από το U.S. Air Service Flying School στο Σαν Αντόνιο και μετακόμισε στο Σεντ Λούις.
Χωρίς να τον αναζητήσει κανείς για τις δεξιότητές του, ο Λίντμπεργκ στράφηκε στην πολιτική αεροπορία και, ως πιλότος αεροπορικής αλληλογραφίας, πετούσε τακτικά δρομολόγια μεταξύ Σικάγο και Σεντ Λούις.
Δύο χρόνια αργότερα, μέσω ενός συνδυασμού φιλοδοξίας και επιθυμίας να βγάλει κάποια χρήματα, δοκίμασε τις ικανότητές του για να τις δει όλος ο κόσμος.
Τον Μάρτιο του '24, ο Λίντμπεργκ παρακολούθησε τα μαθήματα σε μια αεροπορική σχολή του Στρατού των ΗΠΑ στο Τέξας. Αυτή τη φορά, ξεχώρισε ως σπουδαίος μαθητής και τον Μάρτιο του '25 αποφοίτησε ανάμεσα στους πρώτους από το U.S. Air Service Flying School στο Σαν Αντόνιο και μετακόμισε στο Σεντ Λούις.
Χωρίς να τον αναζητήσει κανείς για τις δεξιότητές του, ο Λίντμπεργκ στράφηκε στην πολιτική αεροπορία και, ως πιλότος αεροπορικής αλληλογραφίας, πετούσε τακτικά δρομολόγια μεταξύ Σικάγο και Σεντ Λούις.
Δύο χρόνια αργότερα, μέσω ενός συνδυασμού φιλοδοξίας και επιθυμίας να βγάλει κάποια χρήματα, δοκίμασε τις ικανότητές του για να τις δει όλος ο κόσμος.
Το "Spirit Of St. Louis"
Τον Μάιο του '19, θέλοντας να προωθήσει τις δυνατότητες των αεροπορικών ταξιδιών, ο Γαλλοαμερικανός ξενοδόχος Raymond Orteig έγραψε μια επιστολή στο Aero Club of America που ξεκίνησε οκτώ χρόνια σκληρής εφεύρεσης και ανταγωνισμού:
"Κύριοι, ως ερέθισμα σε θαρραλέους αεροπόρους, επιθυμώ να προσφέρω, μέσω της αιγίδας και των κανονισμών του Aero Club of America, ένα έπαθλο 25.000 δολαρίων στον πρώτο αεροπόρο οποιασδήποτε Συμμαχικής χώρας που θα διασχίσει τον Ατλαντικό με μία πτήση από το Παρίσι στη Νέα Υόρκη ή από τη Νέα Υόρκη στο Παρίσι, όλες οι άλλες λεπτομέρειες στη φροντίδα σας".
Κατά σύμπτωση, μόλις λίγες εβδομάδες αργότερα, Βρετανοί αεροπόροι πραγματοποίησαν την πρώτη υπερατλαντική πτήση χωρίς στάση. Απογειώθηκαν από το ανατολικό άκρο της Νέας Γης και πέταξαν σε μια μικρή πόλη στη δυτική ακτή της Ιρλανδίας, καλύπτοντας περίπου 1.900 μίλια. Η πτήση Νέα Υόρκη-Παρίσι θα ήταν 3.600 μίλια, σχεδόν τα διπλάσια.
Τα χρόνια πέρασαν χωρίς επιτυχία. Μια γαλλική ομάδα δοκίμασε τις δυνάμεις της το '26, αλλά το αεροπλάνο της τυλίχτηκε στις φλόγες κατά την απογείωση. Αρκετοί πιλότοι είχαν ήδη διασχίσει τον Ατλαντικό, αλλά στην πορεία είχαν σταματήσει σε μικρά νησιά. Μέχρι το '27, αρκετές ομάδες σχεδίαζαν τα ταξίδια τους, εκτελούσαν δοκιμαστικές πτήσεις και βελτίωναν τα αεροπλάνα τους για να αντέξουν τα μακρινά ταξίδια με πολλά καύσιμα.
Με το κίνητρο και την οικονομική υποστήριξη λίγων γενναιόδωρων πολιτών του Σεντ Λούις, ο Λίντμπεργκ στρώθηκε στη δουλειά. Φυσικά, το πιο επιτακτικό μέρος του έργου ήταν η κατασκευή ενός αεροσκάφους που θα μπορούσε να μεταφέρει αρκετά καύσιμα για να φτάσει με ασφάλεια στην Ευρώπη χωρίς να σταματήσει.
Ευτυχώς για τον ίδιο, βρήκε βοήθεια από την Ryan Airlines από το Σαν Ντιέγκο, η οποία συμφώνησε να μετασκευάσει ένα από τα αεροπλάνα της για την επικίνδυνη προσπάθειά του. Οι μηχανικοί χρησιμοποίησαν το Ryan M-2 και το προσάρμοσαν με μεγαλύτερη άτρακτο, μεγαλύτερο άνοιγμα φτερών και επιπλέον αντηρίδες για να αντέχουν το βάρος του πρόσθετου καυσίμου.
Το αεροπλάνο διέθετε έναν κινητήρα Wright J-5C, που κατασκευάστηκε από την ίδια την εταιρεία που ιδρύθηκε από τους αδερφούς Ράιτ, οι οποίοι πέτυχαν την πρώτη επιτυχημένη πτήση αεροπλάνου με κινητήρα στον κόσμο. Ήταν ένα συμβολικό πέρασμα της σκυτάλης, από το ζευγάρι των πρωτοπόρων της αεροπορίας σε έναν νέο πρωτοπόρο.
Το αεροσκάφος ονομάστηκε Ryan NYP, προς τιμήν του σχεδίου πτήσης από τη Νέα Υόρκη στο Παρίσι, αλλά ο Λίντμπεργκ το ονόμασε "Spirit of St. Louis" (Πνεύμα του Σεντ Λούις).
Οι ειδικά κατασκευασμένες επιπλέον δεξαμενές καυσίμου του Spirit of St. Louis βρίσκονταν στη μύτη και τα φτερά του αεροπλάνου. Η μπροστά βρισκόταν ανάμεσα στον κινητήρα και το πιλοτήριο, πράγμα που σήμαινε ότι δεν υπήρχε χώρος για μπροστινό παρμπρίζ. Για να προσδιορίσει πού βρισκόταν, ο Λίντμπεργκ έπρεπε να βασιστεί αποκλειστικά στα πλαϊνά παράθυρα του αεροπλάνου, ένα ανασυρόμενο περισκόπιο και τα όργανα πλοήγησης του.
Το υγρό πρωινό της Παρασκευής της 20ης Μαΐου του '27, είχε έρθει η ώρα. Ο Λίντμπεργκ, 25 χρονών, έφτασε στο Roosevelt Field του Long Island για να κάνει το άνευ προηγουμένου ταξίδι στο Παρίσι. Το Spirit of St. Louis απογειώθηκε από τον λασπωμένο αεροδιάδρομο. Την επόμενη μέρα, προσγειώθηκε σε άλλη ήπειρο.
Αργότερα, ο ίδιος παραδέχτηκε ότι κράτησε τα πλαϊνά παράθυρα του αεροπλάνου ανοιχτά για όλο το ταξίδι για να μείνει ξύπνιος. Ενώ η ίδια διαδρομή μπορεί να πάρει στους σύγχρονους ταξιδιώτες μόλις πέντε ή έξι ώρες, η πτήση του Λίντμπεργκ κράτησε 33,5 ώρες.
Καθ' όλη τη διάρκεια της δοκιμασίας, ο κρύος αέρας και η βροχή τον βοήθησαν να μείνει ξύπνιος και σε εγρήγορση, ενώ είπε ότι είχε παραισθήσεις και είδε φαντάσματα...
Ο άυπνος πιλότος, μόλις έφτασε στο μοναδικό αεροδρόμιο του Παρισιού εκείνη την εποχή, το Le Bourget, έγινε παγκοσμίως διάσημος. Ένα πλήθος 100.000 ανθρώπων εμφανίστηκε για να δει το Spirit of the St. Louis. Λίγο μετά τις 22:20 στις 21 Μαΐου, ο Τσαρλς Λίντμπεργκ ταρακούνησε την ιδέα του τι ήταν ικανό να καταφέρει η αεροπορία και έγινε σούπερ σταρ.
Το Παρίσι και η Νέα Υόρκη γιορτάζουν τον Λίντμπεργκ
Στις 16 Ιουνίου του 1927, ο Λίντμπεργκ έλαβε το χρηματικό έπαθλο των 25.000 δολαρίων από τον ξενοδόχο Raymond Orteig στη Νέα Υόρκη
Οι θεατές στο Le Bourget "συμπεριφέρονταν σαν ο Λίντμπεργκ να είχε περπατήσει πάνω στο νερό, όχι να πετούσε πάνω του", είπε ένας παρατηρητής.
"Από την ανακωχή του 1918, το Παρίσι δεν είχε γνωρίσει άλλο ειλικρινή ξέσπασμα λαϊκού ενθουσιασμού, ίσου με αυτόν που επιδεικνύεται από τα πλήθη που συρρέουν στις λεωφόρους", έγραψαν οι New York Times.
Όταν στις 13 Ιουνίου του '27 ο Λίντμπεργκ έφτασε στη Νέα Υόρκη, έγινε δεκτός από 4 εκατομμύρια ανθρώπους και μια παρέλαση. Οι Times αφιέρωσαν ολόκληρο το πρωτοσέλιδό τους στην κάλυψη του εορτασμού. "Ο κόσμος μου είπε ότι η υποδοχή στη Νέα Υόρκη θα ήταν η μεγαλύτερη από όλες", έγραψε ο ίδιος σε μια στήλη στην πρώτη σελίδα, "αλλά δεν είχα ιδέα ότι θα ήταν πολύ πιο συντριπτική από όλες τις άλλες… Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι το καλωσόρισμα ήταν υπέροχο, υπέροχο".
Ο Λίντμπεργκ ήταν πλέον κάτι περισσότερο από πιλότος. Ήταν ένας αληθινός Αμερικανός ήρωας.
Οι ΗΠΑ, η Γαλλία και πολλές άλλες χώρες τον τίμησαν με βραβεία και μετάλλια τιμής και, τον Ιούλιο του '27, προήχθη στον βαθμό του συνταγματάρχη. Ο ίδιος, αντί να επιστρέψει στην πατρίδα του και να χαρεί το επίτευγμά του, πέταξε με το Spirit of St. Louis σε όλη τη χώρα και στο Μεξικό, σε μια περιοδεία εορτασμού.
Για μερικά ακόμα χρόνια, τα χαμόγελα, οι επευφημίες και τα χειροκροτήματα συνέχισαν. Πέντε χρόνια όμως μετά την πτήση του, η φήμη του θα τον στοίχειωνε. Τότε ήταν που απήχθη και δολοφονήθηκε το μωρό του.
The Lindbergh Baby, η πιο διάσημη απαγωγή της Αμερικής
Ο Charles Augustus Lindbergh, Jr. ήταν μόλις 20 μηνών όταν τον πήραν από την οικογένειά του. Γύρω στις 9 το βράδυ της 1ης Μαρτίου του '32, το βρέφος απήχθη ενώ κοιμόταν στον δεύτερο όροφο στο σπίτι του Λίντμπεργκ στο Hopewell του Νιου Τζέρσι.
Η οικιακή βοηθός Betty Gow συνειδητοποίησε ότι το παιδί είχε χαθεί γύρω στις 10 το βράδυ και το είπε αμέσως στον Λίντμπεργκ και τη σύζυγό του, Αν Μόροου Λίντμπεργκ. Έψαξαν το σπίτι και βρήκαν ένα σημείωμα λύτρων που ζητούσε 50.000 δολάρια. Τόσο η τοπική όσο και η κρατική αστυνομία άρχισαν τις έρευνες.
Στο πάτωμα του βρεφικού δωματίου ανακαλύφθηκαν λασπωμένα ίχνη και οι ερευνητές βρήκαν τη σκάλα που είχε χρησιμοποιήσει ο απαγωγέας για να φτάσει στο παράθυρο. Δεν υπήρχε αίμα ή δακτυλικά αποτυπώματα.
Ο Λίντμπεργκ υποψιάστηκε ότι η Μαφία μπορεί να είχε κάποια σχέση με την απαγωγή του γιου του. Πολλά πρόσωπα του οργανωμένου εγκλήματος προσφέρθηκαν να βοηθήσουν στην έρευνα και ως αντάλλαγμα ζήτησαν χρήματα ή μικρότερες ποινές φυλάκισης. Μία από αυτές τις προσφορές προήλθε από τον ίδιο τον Αλ Καπόνε. "Ξέρω πώς θα νιώθαμε εγώ και η κυρία Καπόνε αν απήγαγαν τον γιο μας", είπε στους δημοσιογράφους. "Αν ήμουν εκτός φυλακής, θα μπορούσα πραγματικά να βοηθήσω. Έχω φίλους σε όλη τη χώρα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην εξάλειψη αυτού του πράγματος".
Στις 6 Μαρτίου, έφτασε ένα δεύτερο σημείωμα λύτρων με σφραγίδα ταχυδρομείου από το Μπρούκλιν. Τα λύτρα πλέον ήταν 70.000 δολάρια. Ο κυβερνήτης κάλεσε συνάντηση αστυνομικών στο Τρέντον του Νιου Τζέρσι, όπου, κάθε λογής κυβερνητικοί αξιωματούχοι συζήτησαν θεωρίες και τακτικές. Ο δικηγόρος του Λίντμπεργκ, ο συνταγματάρχης Henry Breckenridge, προσέλαβε πολλούς ιδιωτικούς ερευνητές.
Το αρχικό σημείωμα λύτρων από την απαγωγή του μωρού. Ο συγγραφέας έγραψε λάθος πολλές λέξεις και χρησιμοποίησε κάποια άβολη φρασεολογία, με αποτέλεσμα οι ερευνητές να πιστέψουν ότι ήταν γεννημένος στο εξωτερικό.
Δύο ημέρες αργότερα, ο Μπρέκενριτζ έλαβε ένα τρίτο σημείωμα λύτρων, το οποίο έλεγε ότι δεν ήταν αποδεκτός κάποιος μεσάζων στην παράδοση λύτρων. Ωστόσο, την ίδια μέρα, ο Δρ Τζον Φ. Κόντον, ένας συνταξιούχος διευθυντής σχολείου από το Μπρονξ, δημοσίευσε σε μια τοπική εφημερίδα την προσφορά του να είναι ο μεσολαβητής και μάλιστα, προσφέρθηκε να πληρώσει επιπλέον 1.000 δολάρια.
Την επόμενη ημέρα έφτασε ένα τέταρτο σημείωμα λύτρων. Η προσφορά του Κόντον είχε γίνει αποδεκτή και ο Λίντμπεργκ ενέκρινε το σχέδιο. Στις 10 Μαρτίου, ο Κόντον έλαβε 70.000 δολάρια σε μετρητά και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις μέσω των εφημερίδων χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο "Jafsie". Τελικά, στις 12 Μαρτίου, ο Κόντον συνάντησε στο νεκροταφείο Woodlawn στο Μπρονξ έναν άνδρα που αυτοαποκαλούνταν "Τζον" και συζήτησε τα χρήματα. Τέσσερις ημέρες αργότερα, ο Κόντον έλαβε τις πιτζάμες του βρέφους ως ένδειξη καλής πίστης, τις οποίες ο Λίντμπεργκ επιβεβαίωσε ότι ανήκαν στον γιο του.
Την 1η Απριλίου του '32, το δέκατο σημείωμα λύτρων, έδινε την εντολή στον Κόντον να έχει έτοιμα τα χρήματα για το επόμενο βράδυ. Μετά από μια σειρά πρόσθετων σημειώσεων και ικεσιών να μειώσει τα λύτρα ξανά στα 50.000 δολάρια, ο Κόντον πλήρωσε τον Τζον και του είπαν ότι το μωρό ήταν σε μια βάρκα με το όνομα "Nellie" κοντά στο νησί Μάρθας Βίνγιαρντ στη Μασαχουσέτη.
Δεν βρήκαν όμως τίποτα. Στις 12 Μαΐου η έρευνα έλαβε τέλος. Ο Charles Augustus Lindbergh, Jr. βρέθηκε νεκρός, αποσυντεθειμένος και εν μέρει θαμμένος περίπου τεσσεράμισι μίλια από το σπίτι του. Το κεφάλι του ήταν τσακισμένο, υπήρχε μια τρύπα στο κρανίο του και έλειπαν διάφορα μέρη του σώματός του.
Την επόμενη ημέρα έφτασε ένα τέταρτο σημείωμα λύτρων. Η προσφορά του Κόντον είχε γίνει αποδεκτή και ο Λίντμπεργκ ενέκρινε το σχέδιο. Στις 10 Μαρτίου, ο Κόντον έλαβε 70.000 δολάρια σε μετρητά και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις μέσω των εφημερίδων χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο "Jafsie". Τελικά, στις 12 Μαρτίου, ο Κόντον συνάντησε στο νεκροταφείο Woodlawn στο Μπρονξ έναν άνδρα που αυτοαποκαλούνταν "Τζον" και συζήτησε τα χρήματα. Τέσσερις ημέρες αργότερα, ο Κόντον έλαβε τις πιτζάμες του βρέφους ως ένδειξη καλής πίστης, τις οποίες ο Λίντμπεργκ επιβεβαίωσε ότι ανήκαν στον γιο του.
Την 1η Απριλίου του '32, το δέκατο σημείωμα λύτρων, έδινε την εντολή στον Κόντον να έχει έτοιμα τα χρήματα για το επόμενο βράδυ. Μετά από μια σειρά πρόσθετων σημειώσεων και ικεσιών να μειώσει τα λύτρα ξανά στα 50.000 δολάρια, ο Κόντον πλήρωσε τον Τζον και του είπαν ότι το μωρό ήταν σε μια βάρκα με το όνομα "Nellie" κοντά στο νησί Μάρθας Βίνγιαρντ στη Μασαχουσέτη.
Δεν βρήκαν όμως τίποτα. Στις 12 Μαΐου η έρευνα έλαβε τέλος. Ο Charles Augustus Lindbergh, Jr. βρέθηκε νεκρός, αποσυντεθειμένος και εν μέρει θαμμένος περίπου τεσσεράμισι μίλια από το σπίτι του. Το κεφάλι του ήταν τσακισμένο, υπήρχε μια τρύπα στο κρανίο του και έλειπαν διάφορα μέρη του σώματός του.
Ο εκπρόσωπος του Λίντμπεργκ, ο Δρ Τζον Κόντον, συνάντησε τον μυστηριώδη άνδρα με το όνομα "Τζον". Έτσι τον περιέγραψε στον καλλιτέχνη του σκίτσου (αριστερά) και στον τελικά άνδρα που κατηγορήθηκε για τη δολοφονία του μωρού, τον Χάουπτμαν (δεξιά).
Ο ιατροδικαστής εκτίμησε ότι το παιδί ήταν νεκρό για περίπου δύο μήνες. Αιτία θανάτου ήταν ένα χτύπημα στο κεφάλι.
Ο διευθυντής του FBI, Τζ. Έντγκαρ Χούβερ, υποσχέθηκε να βοηθήσει να λογοδοτήσουν οι δράστες.
Το FBI άρχισε να ειδοποιεί όλες τις τράπεζες στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης για να προσέξουν τα χρήματα των λύτρων -σημειωμένα, σαφώς αναγνωρίσιμα- ενώ η αστυνομία της πολιτείας πρόσφερε 25.000 δολάρια σε όποιον είχε χρήσιμες πληροφορίες.
Στις 19 Σεπτεμβρίου του '34, ένας 34χρονος Γερμανός μετανάστης ξυλουργός ονόματι Ρίτσαρντ Χάουπτμαν συνελήφθη έξω από το σπίτι του στο Μπρονξ, αφού βρέθηκε να πληρώνει για βενζίνη χρησιμοποιώντας έναν από αυτά τα προσημειωμένα χαρτονομίσματα. Όταν οι αρχές ερεύνησαν το σπίτι του, βρήκαν 13.000 δολάρια από τα λύτρα, καθώς και άλλα ενοχοποιητικά στοιχεία.
Οι εφημερίδες το ονόμασαν "Έγκλημα του Αιώνα".
Τον Φεβρουάριο του '35, ο Χάουπτμαν κρίθηκε ένοχος για φόνο και, στις 3 Απριλίου του '36, εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα.
Ο διευθυντής του FBI, Τζ. Έντγκαρ Χούβερ, υποσχέθηκε να βοηθήσει να λογοδοτήσουν οι δράστες.
Το FBI άρχισε να ειδοποιεί όλες τις τράπεζες στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης για να προσέξουν τα χρήματα των λύτρων -σημειωμένα, σαφώς αναγνωρίσιμα- ενώ η αστυνομία της πολιτείας πρόσφερε 25.000 δολάρια σε όποιον είχε χρήσιμες πληροφορίες.
Στις 19 Σεπτεμβρίου του '34, ένας 34χρονος Γερμανός μετανάστης ξυλουργός ονόματι Ρίτσαρντ Χάουπτμαν συνελήφθη έξω από το σπίτι του στο Μπρονξ, αφού βρέθηκε να πληρώνει για βενζίνη χρησιμοποιώντας έναν από αυτά τα προσημειωμένα χαρτονομίσματα. Όταν οι αρχές ερεύνησαν το σπίτι του, βρήκαν 13.000 δολάρια από τα λύτρα, καθώς και άλλα ενοχοποιητικά στοιχεία.
Οι εφημερίδες το ονόμασαν "Έγκλημα του Αιώνα".
Τον Φεβρουάριο του '35, ο Χάουπτμαν κρίθηκε ένοχος για φόνο και, στις 3 Απριλίου του '36, εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα.
Ο Λίντμπεργκ καταθέτει στη δίκη του φερόμενου ως δολοφόνου του γιου του, Χάουπτμαν, το 1935
Ως άμεσο αποτέλεσμα αυτής της ευρέως δημοσιοποιημένης τραγωδίας και του συνακόλουθου φιάσκου των ΜΜΕ, το Κογκρέσο ψήφισε τον "νόμο Λίντμπεργκ" που κατέστησε την απαγωγή ομοσπονδιακό αδίκημα, απαγορεύοντας ρητά τη χρήση "ταχυδρομείου ή… διακρατικού ή εξωτερικού εμπορίου για τη διάπραξη ή την προώθηση της διάπραξης του αδικήματος", όπως η απαίτηση λύτρων.
Είμαστε πλέον στα μέσα της δεκαετίας του '30 και ο φασισμός βρισκόταν σε άνοδο στην Ευρώπη. Το Ναζιστικό Κόμμα όμως δεν ήταν μόνο στη Γερμανία, αλλά είχε έδρα και στη Νέα Υόρκη, και πολλούς ένθερμους υποστηρικτές στις ΗΠΑ. Για τον Λίντμπεργκ, ήταν αναμφισβήτητα λιγότερο το αίσθημα υπέρ του ναζισμού και περισσότερο η υποστήριξη του απομονωτισμού που τον οδήγησε να ενταχθεί στην America First Committee (AFC, Επιτροπή Πρώτα η Αμερική). Σε πολλούς όμως παρατηρητές, φαινόταν σίγουρα ως συμπαθής των Ναζί.
Είμαστε πλέον στα μέσα της δεκαετίας του '30 και ο φασισμός βρισκόταν σε άνοδο στην Ευρώπη. Το Ναζιστικό Κόμμα όμως δεν ήταν μόνο στη Γερμανία, αλλά είχε έδρα και στη Νέα Υόρκη, και πολλούς ένθερμους υποστηρικτές στις ΗΠΑ. Για τον Λίντμπεργκ, ήταν αναμφισβήτητα λιγότερο το αίσθημα υπέρ του ναζισμού και περισσότερο η υποστήριξη του απομονωτισμού που τον οδήγησε να ενταχθεί στην America First Committee (AFC, Επιτροπή Πρώτα η Αμερική). Σε πολλούς όμως παρατηρητές, φαινόταν σίγουρα ως συμπαθής των Ναζί.
Ο Λίντμπεργκ και η Επιτροπή
Οκτώβριος του 1938, ο Χέρμαν Γκέρινγκ απονέμει στον Λίντμπεργκ ένα μετάλλιο για λογαριασμό του Αδόλφου Χίτλερ
Στις 22 Δεκεμβρίου του '35, στους μήνες μεταξύ της καταδίκης και της εκτέλεσης του Χάουπτμαν, οι Λίντμπεργκ μετακόμισαν στην Ευρώπη. Εξαιτίας της απαγωγής και της δολοφονίες, είχε πέσει πάνω τους όλη η προσοχή του κοινού, δεν μπορούσαν να την διαχειριστούν και χρειάζονταν μια φαινομενική ηρεμία. Για μερικά χρόνια, έζησαν στη Βρετανία και το '38 μετακομίσουν σε ένα μικρό νησί στα ανοικτά των ακτών της Γαλλίας.
Στις αρχές του '39, τον κάλεσε ο στρατός των ΗΠΑ που τον ήθελε να επιστρέψει στην χώρα για να βοηθήσει στην αξιολόγηση της πολεμικής ετοιμότητάς της. Έτσι, ,μαζί με τη σύζυγό του εγκαταστάθηκαν στο Λονγκ Άιλαντ.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ευρώπη, μετά από αίτημα Αμερικανών αξιωματούχων, ο Λίντμπεργκ είχε επισκεφθεί τη Γερμανία μερικές φορές. Ήθελαν να κρίνει μόνος του τη γερμανική Luftwaffe και να αναφέρει τις προόδους της χώρας στην αεροπορική τεχνολογία. Στα μάτια του, καμία δύναμη δε θα μπορούσε να νικήσει την αεροπορία της Γερμανίας, ούτε καν οι ΗΠΑ.
Το '38, κατά τη διάρκεια ενός δείπνου στο σπίτι του Αμερικανού πρέσβη, δέχτηκε ένα μετάλλιο από τον Χέρμαν Γκέρινγκ, έναν από τους σημαντικότερους αξιωματούχους του Ναζιστικού Κόμματος. Μόλις λίγες εβδομάδες αργότερα, οι Ναζί πραγματοποίησαν ένα αντιεβραϊκό πογκρόμ, το Kristallnacht (Νύχτα των Κρυστάλλων), μετά από το οποίο, πολλοί θεώρησαν ότι ο Λίντμπεργκ έπρεπε να είχε επιστρέψει το μετάλλιο, αλλά εκείνος αρνήθηκε.
"Αν επέστρεφα το γερμανικό μετάλλιο, πιστεύω ότι θα ήταν περιττή προσβολή. Ακόμα κι αν γίνει πόλεμος μεταξύ μας, δεν μπορώ να δω κανένα όφελος στο να επιδοθώ σε έναν αγώνα αποδοκιμασιών πριν ξεκινήσει αυτός ο πόλεμος".
Περίπου ένα χρόνο αργότερα, τον Σεπτέμβριο του '39, ο Χίτλερ εισέβαλε στην Πολωνία, ξεκινώντας τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στο τεύχος Νοεμβρίου του '39 του Reader's Digest, ο Λίντμπεργκ έγραψε ένα άρθρο που αποκάλυψε τη μη παρεμβατική -και λευκή υπεροχή- γραμμή του.
"Εμείς, οι κληρονόμοι του ευρωπαϊκού πολιτισμού, είμαστε στα πρόθυρα ενός καταστροφικού πολέμου, ενός πολέμου μέσα στην ίδια μας οικογένεια εθνών, ενός πολέμου που θα μειώσει τη δύναμη και θα καταστρέψει τους θησαυρούς της Λευκής φυλής… Μπορούμε να έχουμε ειρήνη και ασφάλεια μόνο εφόσον ενωθούμε για να διαφυλάξουμε αυτό το πιο ανεκτίμητο αγαθό, την κληρονομιά μας από το ευρωπαϊκό αίμα, μόνο εφόσον προφυλαχτούμε από την επίθεση από ξένους στρατούς και την αραίωση από ξένες ράτσες".
Το επόμενο έτος, ο Λίντμπεργκ έγινε ο de facto εκπρόσωπος της AFC, μιας ομάδας περίπου 800.000 Αμερικανών που αντιτάχθηκαν στην είσοδο των ΗΠΑ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Είχε γίνει ένθερμος απομονωτιστής που θεώρησε περιττό να βαδίσει στον πόλεμο -ανεξάρτητα από τις φρικαλεότητες που συνέβαιναν.
Και δεν ήταν ο μόνος. Η ομάδα χρηματοδοτήθηκε από στελέχη της Vick Chemical Company και της Sears-Roebuck, καθώς και από τους εκδότες της New York Daily News και της Chicago Tribune. Μεταξύ των μελών του ήταν ο μελλοντικός Πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ, ο μελλοντικός δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Πότερ Στιούαρτ και ο μελλοντικός Διευθυντής του Peace Corps Σάρτζεντ Σράιβερ.
Για να αποφύγει τις κατηγορίες για αντισημιτισμό, η ομάδα αφαίρεσε από την εκτελεστική της επιτροπή τον διαβόητο αντισημίτη Χένρι Φορντ, καθώς και τον Avery Brundage, τον πρώην επικεφαλής της Ολυμπιακής Επιτροπής των ΗΠΑ που είχε εμποδίσει δύο Εβραίους δρομείς να αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του '36 στο Βερολίνο.
Όμως η αντισημιτική ετικέτα είχε κολλήσει, εν πολλοίς λόγω του ίδιου του Τσαρλς Λίντμπεργκ.
Στις αρχές του '39, τον κάλεσε ο στρατός των ΗΠΑ που τον ήθελε να επιστρέψει στην χώρα για να βοηθήσει στην αξιολόγηση της πολεμικής ετοιμότητάς της. Έτσι, ,μαζί με τη σύζυγό του εγκαταστάθηκαν στο Λονγκ Άιλαντ.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ευρώπη, μετά από αίτημα Αμερικανών αξιωματούχων, ο Λίντμπεργκ είχε επισκεφθεί τη Γερμανία μερικές φορές. Ήθελαν να κρίνει μόνος του τη γερμανική Luftwaffe και να αναφέρει τις προόδους της χώρας στην αεροπορική τεχνολογία. Στα μάτια του, καμία δύναμη δε θα μπορούσε να νικήσει την αεροπορία της Γερμανίας, ούτε καν οι ΗΠΑ.
Το '38, κατά τη διάρκεια ενός δείπνου στο σπίτι του Αμερικανού πρέσβη, δέχτηκε ένα μετάλλιο από τον Χέρμαν Γκέρινγκ, έναν από τους σημαντικότερους αξιωματούχους του Ναζιστικού Κόμματος. Μόλις λίγες εβδομάδες αργότερα, οι Ναζί πραγματοποίησαν ένα αντιεβραϊκό πογκρόμ, το Kristallnacht (Νύχτα των Κρυστάλλων), μετά από το οποίο, πολλοί θεώρησαν ότι ο Λίντμπεργκ έπρεπε να είχε επιστρέψει το μετάλλιο, αλλά εκείνος αρνήθηκε.
"Αν επέστρεφα το γερμανικό μετάλλιο, πιστεύω ότι θα ήταν περιττή προσβολή. Ακόμα κι αν γίνει πόλεμος μεταξύ μας, δεν μπορώ να δω κανένα όφελος στο να επιδοθώ σε έναν αγώνα αποδοκιμασιών πριν ξεκινήσει αυτός ο πόλεμος".
Περίπου ένα χρόνο αργότερα, τον Σεπτέμβριο του '39, ο Χίτλερ εισέβαλε στην Πολωνία, ξεκινώντας τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στο τεύχος Νοεμβρίου του '39 του Reader's Digest, ο Λίντμπεργκ έγραψε ένα άρθρο που αποκάλυψε τη μη παρεμβατική -και λευκή υπεροχή- γραμμή του.
"Εμείς, οι κληρονόμοι του ευρωπαϊκού πολιτισμού, είμαστε στα πρόθυρα ενός καταστροφικού πολέμου, ενός πολέμου μέσα στην ίδια μας οικογένεια εθνών, ενός πολέμου που θα μειώσει τη δύναμη και θα καταστρέψει τους θησαυρούς της Λευκής φυλής… Μπορούμε να έχουμε ειρήνη και ασφάλεια μόνο εφόσον ενωθούμε για να διαφυλάξουμε αυτό το πιο ανεκτίμητο αγαθό, την κληρονομιά μας από το ευρωπαϊκό αίμα, μόνο εφόσον προφυλαχτούμε από την επίθεση από ξένους στρατούς και την αραίωση από ξένες ράτσες".
Το επόμενο έτος, ο Λίντμπεργκ έγινε ο de facto εκπρόσωπος της AFC, μιας ομάδας περίπου 800.000 Αμερικανών που αντιτάχθηκαν στην είσοδο των ΗΠΑ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Είχε γίνει ένθερμος απομονωτιστής που θεώρησε περιττό να βαδίσει στον πόλεμο -ανεξάρτητα από τις φρικαλεότητες που συνέβαιναν.
Και δεν ήταν ο μόνος. Η ομάδα χρηματοδοτήθηκε από στελέχη της Vick Chemical Company και της Sears-Roebuck, καθώς και από τους εκδότες της New York Daily News και της Chicago Tribune. Μεταξύ των μελών του ήταν ο μελλοντικός Πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ, ο μελλοντικός δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Πότερ Στιούαρτ και ο μελλοντικός Διευθυντής του Peace Corps Σάρτζεντ Σράιβερ.
Για να αποφύγει τις κατηγορίες για αντισημιτισμό, η ομάδα αφαίρεσε από την εκτελεστική της επιτροπή τον διαβόητο αντισημίτη Χένρι Φορντ, καθώς και τον Avery Brundage, τον πρώην επικεφαλής της Ολυμπιακής Επιτροπής των ΗΠΑ που είχε εμποδίσει δύο Εβραίους δρομείς να αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του '36 στο Βερολίνο.
Όμως η αντισημιτική ετικέτα είχε κολλήσει, εν πολλοίς λόγω του ίδιου του Τσαρλς Λίντμπεργκ.
Ο Λίντμπεργκ μιλά σε 10.000 άτομα σε μια συγκέντρωση της America First. Δίπλα του, ο στρατηγός Ρόμπερτ Γουντ, εθνικός πρόεδρος της Επιτροπής
Σε αυτή που ήταν ίσως η πιο διάσημη ομιλία του στο AFC, που εκφωνήθηκε στο Des Moines της Άιοβα στις 11 Σεπτεμβρίου του '41, ο Λίντμπεργκ προσδιόρισε τρεις ομάδες που πίστευε ότι ήταν "πολεμικοί ταραχοποιοί" που θα μπορούσαν να εμπλέξουν τις ΗΠΑ στη σύγκρουση της Ευρώπης: τους Βρετανούς, την διακυβέρνηση του Ρούσβελτ και τους Εβραίους.
Μέσω της "μεγάλης ιδιοκτησίας και της επιρροής τους στις κινηματογραφικές μας ταινίες, στον Τύπο, στο ραδιόφωνό μας και στην κυβέρνησή μας", οι Εβραίοι τρόμαζαν τους Αμερικανούς να υποστηρίξουν τον πόλεμο, πίστευε ο Λίντμπεργκ. Καταλάβαινε γιατί οι Εβραίοι της Αμερικής ήθελαν τις ΗΠΑ να μπουν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο -για να νικήσουν τον Χίτλερ, που τους κυνηγούσε με πογκρόμ και τους δολοφόνησε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης- αλλά ένιωθε ότι ένας πόλεμος ήταν ενάντια στα συμφέροντα των ΗΠΑ.
"Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στα φυσικά πάθη και τις προκαταλήψεις άλλων λαών να οδηγήσουν τη χώρα μας στην καταστροφή", είπε.
Τον Δεκέμβριο του '41, μόλις τρεις ημέρες μετά την επίθεση της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ, η AFC διαλύθηκε.
Μέσω της "μεγάλης ιδιοκτησίας και της επιρροής τους στις κινηματογραφικές μας ταινίες, στον Τύπο, στο ραδιόφωνό μας και στην κυβέρνησή μας", οι Εβραίοι τρόμαζαν τους Αμερικανούς να υποστηρίξουν τον πόλεμο, πίστευε ο Λίντμπεργκ. Καταλάβαινε γιατί οι Εβραίοι της Αμερικής ήθελαν τις ΗΠΑ να μπουν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο -για να νικήσουν τον Χίτλερ, που τους κυνηγούσε με πογκρόμ και τους δολοφόνησε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης- αλλά ένιωθε ότι ένας πόλεμος ήταν ενάντια στα συμφέροντα των ΗΠΑ.
"Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στα φυσικά πάθη και τις προκαταλήψεις άλλων λαών να οδηγήσουν τη χώρα μας στην καταστροφή", είπε.
Τον Δεκέμβριο του '41, μόλις τρεις ημέρες μετά την επίθεση της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ, η AFC διαλύθηκε.
Η κληρονομιά του
6 Ιουλίου του 1970. Ο Λίντμπεργκ και Αμερικανός γερουσιαστής Henry M. Jackson λαμβάνουν το Bernard M. Baruch Conservation Prize
Ο Τσαρλς Λίντμπεργκ λύτρωσε τον εαυτό του στα μάτια λίγων, καθώς η στάση του για τον πόλεμο άλλαξε δραματικά όταν η προσπάθεια των ΗΠΑ ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Υποστήριξε δημόσια την προσπάθεια, και μάλιστα πέταξε 50 αποστολές μάχης στον Ειρηνικό, καταρρίπτοντας ένα ιαπωνικό μαχητικό αεροπλάνο.
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, επισκέφτηκε πολλά μέρη του κόσμου που δεν είχε ξαναδεί. Αυτό προφανώς διεύρυνε τους ορίζοντές του, καθώς αργότερα ισχυρίστηκε ότι συγκέντρωσε ζωτικής σημασίας νέες προοπτικές για τη σύγχρονη εκβιομηχάνιση και τον αντίκτυπό της στη φύση.
Την δεκαετία του '60, είπε ότι θα προτιμούσε να έχει "πουλιά παρά αεροπλάνα", κάνοντας εκστρατεία για το Παγκόσμιο Ταμείο Άγριας Ζωής, τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης και την Προστασία της Φύσης.
Πολέμησε για να προστατεύσει δεκάδες είδη υπό εξαφάνιση, όπως οι γαλάζιες και οι μεγάπτερες φάλαινες, οι χελώνες και οι αετοί. Πριν από το θάνατό του το '74, ζούσε ανάμεσα σε πολλές φυλές στην Αφρική και τις Φιλιππίνες, αλλά και βοήθησε στην εξασφάλιση γης για το Εθνικό Πάρκο Haleakala στη Χαβάη.
Δυστυχώς, όμως, το ψεγάδι των αντιεβραϊκών, φιλοναζιστικών του συναισθημάτων ήταν αμετάκλητο και αλλοίωσε τη δημόσια εικόνα του.
Ο Τσαρλς Λίντμπεργκ ήταν ένας εντυπωσιακός πιλότος, ένας άλλοτε αμερικανός ήρωας, πατέρας ενός δολοφονημένου γιου, ένας φαινομενικά φιλοφασίστας συντηρητικός και λάτρης του περιβάλλοντος. Ακόμη και σήμερα, πολλοί τον περιφρονούν ως προδότη συμπαθή των Ναζί, ενώ άλλοι τον χαιρετίζει ως μια εικόνα φιλοδοξίας.
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, επισκέφτηκε πολλά μέρη του κόσμου που δεν είχε ξαναδεί. Αυτό προφανώς διεύρυνε τους ορίζοντές του, καθώς αργότερα ισχυρίστηκε ότι συγκέντρωσε ζωτικής σημασίας νέες προοπτικές για τη σύγχρονη εκβιομηχάνιση και τον αντίκτυπό της στη φύση.
Την δεκαετία του '60, είπε ότι θα προτιμούσε να έχει "πουλιά παρά αεροπλάνα", κάνοντας εκστρατεία για το Παγκόσμιο Ταμείο Άγριας Ζωής, τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης και την Προστασία της Φύσης.
Πολέμησε για να προστατεύσει δεκάδες είδη υπό εξαφάνιση, όπως οι γαλάζιες και οι μεγάπτερες φάλαινες, οι χελώνες και οι αετοί. Πριν από το θάνατό του το '74, ζούσε ανάμεσα σε πολλές φυλές στην Αφρική και τις Φιλιππίνες, αλλά και βοήθησε στην εξασφάλιση γης για το Εθνικό Πάρκο Haleakala στη Χαβάη.
Δυστυχώς, όμως, το ψεγάδι των αντιεβραϊκών, φιλοναζιστικών του συναισθημάτων ήταν αμετάκλητο και αλλοίωσε τη δημόσια εικόνα του.
Ο Τσαρλς Λίντμπεργκ ήταν ένας εντυπωσιακός πιλότος, ένας άλλοτε αμερικανός ήρωας, πατέρας ενός δολοφονημένου γιου, ένας φαινομενικά φιλοφασίστας συντηρητικός και λάτρης του περιβάλλοντος. Ακόμη και σήμερα, πολλοί τον περιφρονούν ως προδότη συμπαθή των Ναζί, ενώ άλλοι τον χαιρετίζει ως μια εικόνα φιλοδοξίας.
Ο Τσαρλς Λίντμπεργκ πέθανε στις 26 Αυγούστου 1974, στο νησί Μάουι της Χαβάης, σε ηλικία 72 ετών. Ο θρυλικός αεροπόρος απέκτησε και επτά εξώγαμα παιδιά με τις τρεις γερμανίδες ερωμένες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου