Του Γιώργου Χαρβαλιά
Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου (προσωπικά δυσκολεύομαι κιόλας…)
Αν πάρεις σοβαρά τους ισχυρισμούς τους θα νομίσεις ότι ζεις σε μια άλλη χώρα. Ένα αναδυόμενο μεσογειακό…Ελντοράντο που προσελκύει επενδύσεις απ΄όλες τις γωνιές του πλανήτη, δημιουργεί χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας για τους κατοίκους του και πρωτοπορεί στην καινοτομία, την ενεργειακή μετάβαση και τις στοχευμένες εξαγωγές.
Tην περασμένη εβδομάδα μία από τις πιο σεβάσμιες μορφές της ακαδημαικής κοινότητας, η Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη δημοσίευσε ένα άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο: «Μέχρι πότε θα κοροιδεύουμε τον εαυτό μας ότι η οικονομία πηγαίνει καλά;».
Στο εξαιρετικό αυτό άρθρο που σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να αναζητήσετε στον ιστότοπο του newsbreak, η κ. Δελιβάνη εξηγεί ότι, με εξαίρεση τη Βουλγαρία, είμαστε πλέον η φτωχότερη χώρα της ΕΕ. Και τα συγχαρητήρια των ξένων οφείλονται στο ότι πληρώνουμε με συνέπεια (από το υστέρημα του λαού) τα χρέη μας, χωρίς να διεκδικούμε αυτά που μας οφείλουν.
Πρώτη ελληνίδα πρύτανης, τρείς φορές εκλεγμένη στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας και οικονομολόγος διεθνούς κλάσεως με πολλαπλές περγαμηνές και βραβεία, η Μαρία Δελιβάνη, μάλλον γνωρίζει κάτι παραπάνω-ας πούμε-από τον Σκυλακάκη ή τον Ακη Σκέρτσο που πανηγυρίζουν σαν καλοκουρδισμένες μαζορέτες.
Η αλήθεια λοιπόν, για την ελληνική οικονομία φοβούμαι ότι είναι πολύ δυσάρεστη. Και εξηγώ αμέσως το γιατί: Οι πολυδιαφημισμένες επενδύσεις αφορούν σχεδόν μονοκούκι τον τουρισμό, η ανεργία των νέων χτυπάει κόκκινο(είμαστε μακράν οι πρώτοι στην Ευρωπαική Ενωση)και οι πολυθρύλητες ΑΠΕ που θα έλυναν-υποτίθεται-το ενεργειακό πρόβλημα ξεφυτρώνουν μεν σαν μανιτάρια, αλλά δεν βρίσκουν δίκτυο να συνδεθούν!
Όλα αυτά όμως είναι παρωνυχίδες μπροστά στο πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, την απέραντη μαύρη τρύπα του εμπορικού ισοζυγίου που ολοένα και μεγαλώνει ακυρώνοντας, μαζί με το πελώριο δημόσιο χρέος κάθε ελπίδα αναπτυξιακής προοπτικής.
Δεν χρειάζεται να είσαι νομπελίστας για να καταλάβεις ότι μία χώρα που εισάγει αγαθά πολλαπλάσιας αξίας από όσα εξάγει, αποτελεί οικονομικό μοντέλο προς αποφυγήν. Είναι καταδικασμένη να δανείζεται και εσαεί εξαρτημένη από τις οικονομίες τρίτων χωρών που αν αποφασίσουν κάποια στιγμή να της κόψουν την ροή χρημάτων και προιόντων, μπορούν να την στραγγαλίσουν σε χρόνο μηδέν.
Ο κύριος Μητσοτάκης επαίρεται διαρκώς ότι επί των ημερών του αυξάνονται οι εξαγωγές. Κρύβει όμως επιμελώς την άλλη όψη του νομίσματος. Ότι τα τελευταία τρία χρόνια…θέριεψαν οι εισαγωγές. Και το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο γιγαντώθηκε.
Τα νούμερα είναι πραγματικά εφιαλτικά και θα έπρεπε να έχουν ήδη σημάνει συναγερμό έκτακτης ανάγκης στο υπουργείο οικονομικών. Μόνο στην διάρκεια του περασμένου έτους το εμπορικό έλλειμμα εκτινάχθηκε κατά 50,7%! Για την ακρίβεια σημείωσε ρεκόρ 15ετίας φτάνοντας τα 38,4 δις ευρώ έναντι 25,4 δις ευρώ το αντίστοιχο δωδεκάμηνο του 2021.
Το ακόμη χειρότερο όμως είναι ότι τεράστια αύξηση του εμπορικού ελλείμματος κατά 40% είχε σημειωθεί και το 2021 σε σχέση με το 2020. Η συνολική επομένως διεύρυνση του ελλείμματος μέσα σε μία διετία χρηστής διακυβέρνησης Μητσοτάκη ξεπερνά το…100%: Από 18 δις ευρώ το 2020 σε 38 δις ευρώ το 2022! Και έπεται συνέχεια…
Το αντιλαμβάνεστε; Αυξάνονται οι εξαγωγές σε προιόντα χαμηλής αξίας, αλλά την ίδια ώρα πολλαπλασιάζονται οι εισαγωγές σε πανάκριβες πρώτες ύλες, καύσιμα και βιομηχανικά αγαθά!
Η χώρα επί της ουσίας δεν παράγει τίποτα. Εισάγει από λεμόνια μέχρι αυτοκίνητα. Αλλά και τα λίγα που παράγει δεν φροντίζει ούτε να τα στηρίζει, ούτε να τα προστατεύει. Διότι η…προστατευτική πολιτική αντίκειται στην φιλοσοφία της Ευρωπαικής Ενωσης.
Για τους μικρούς βέβαια. Η Γερμανία για παράδειγμα, γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων αυτή την «φιλοσοφία» επιδοτώντας και περιχαρακώνοντας με απροκάλυπτο τρόπο την βαριά της βιομηχανία που αποτελεί την ατμομηχανή των εξαγωγών της. Στην Ελλάδα αντίθετα δεν υπάρχει καμία κουλτούρα προάσπισης των τοπικών προιόντων, ούτε καν στη λογική «επιμένω ελληνικά».
Η κυβέρνηση προτιμά να σκορπά χρήματα για να διαφημίζει τα εμβόλια της Pfizer και μπουκώνει τα μέσα ενημέρωσης με κονδύλια κρατικής διαφήμισης διαφόρων ειδών, χωρίς ποτέ να σκεφτεί μία καμπάνια για την δημιουργία μιας ελληνικής καταναλωτικής συνείδησης. Διότι απλούστατα μια τέτοιου είδους συνείδηση δεν περνά από το μυαλό του κ. Μητσοτάκη. Είναι…αντιευρωπαική. Αφήστε που θυμίζει εποχές χούντας, όταν ο σημερινός πρωθυπουργός, βρέφος τότε, είχε βγει στην αντίσταση…
Οι λιγοστές παραγωγικές επιχειρήσεις του τόπου έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Πάρτε παράδειγμα τις μικρές ελληνικές μονάδες όπως αυτές που παράγουν προιόντα ατομικής υγιεινής χρησιμοποιώντας τεχνολογία αιχμής στο είδος τους. Δεν τις αφήνουν να «αγιάσουν». Εχει πλημμυρίσει η ελληνική αγορά από ανταγωνιστικά προιόντα πολύ χαμηλότερης ποιότητας που εισάγονται από την Βουλγαρία και την…Τουρκία!
Μα πώς θα μπορούσαν να περιοριστούν τέτοιες εισαγωγές μπορεί να ρωτήσει κάποιος. Δεν ξέρω. Δουλειά του Αδωνι είναι να βρει τον τρόπο. Κι αν δεν μπορεί να τις περιορίσει, τουλάχιστον ας πριμοδοτήσει έμμεσα ή άμεσα το αντίστοιχο ελληνικό προιόν προκειμένου να το καταστήσει πιο ελκυστικό.
Είναι υποχρέωση της κάθε κυβέρνησης να ενισχύσει την καταναλωτική συνείδηση, υποδεικνύοντας στους πολίτες ότι η επιλογή ελληνικού προιόντος, όπου διατίθεται, αποτελεί εθνικό καθήκον. Γιατί αλλιώς το εμπορικό έλλειμμα θα γιγαντώνεται και η χώρα θα οδεύει ολοταχώς προς τα βράχια.
Ένα μεγάλο τμήμα των εισαγωγών έχει ανελαστικά χαρακτηριστικά, όπως ορισμένες πρώτες ύλες, καύσιμα και βιομηχανικά προιόντα υψηλής τεχνολογίας που(δυστυχώς) δεν παράγονται στην χώρα. Αν όμως και σε τομείς που υπάρχουν ποιοτικά ελληνικά υποκατάστατα προτιμούνται τα…λεμόνια Ισραήλ, ζήτω που καήκαμε.
Η χώρα δεν έχει καμία ελπίδα. Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει έναν πρωθυπουργό που ζει και κοιμάται με το όνειρο να φορτώσει τους Ελληνες με ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Εισαγωγής βεβαίως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου