Τέμπη: «Έχουμε να κάνουμε με τομάρια» – Ξεσπά ο πατέρας των διδύμων από την Καλαμπάκα

Οργή, αγανάκτηση, θλίψη και απογοήτευση, νιώθουν οι άνθρωποι που παλεύουν να σταθούν όρθιοι, όταν ακούν τις συνομιλίες του προσωπικού, από το μοιραίο βράδυ του δυστυχήματος στα Τέμπη. Ανάμεσά τους και ο τραγικός πατέρας που θρηνεί για τις δίδυμες κόρες του και την ξαδέλφη τους.
 «Έχω θυμό… Τι να ακούσω; Για σουβλάκια; Για τράκες; Ήταν ανεύθυνοι, έχουμε να κάνουμε με τομάρια! Δεν ξέρουμε στην Ελλάδα τι γίνεται; Στην πιάτσα είμαστε…», ξεσπά ο πατέρας των διδύμων από το Καστράκι Καλαμπάκας, μιλώντας στο STAR.

«Στην Ελλάδα ζούμε, δυστυχώς – Χάσαμε τρία παιδιά σε μια οικογένεια»

Ο κ. Δημήτρης Πλακιάς, είναι ένα από τα πιο τραγικά πρόσωπα της μοιραίας βραδιάς, αφού μέσα σε μια στιγμή έχασε τα πανέμορφα δίδυμα κορίτσια του και την ανιψιά του. Ως τώρα, βυθισμένος στον απύθμενο πόνο του, σιωπούσε.

Όμως τώρα οργισμένος από όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ξεσπά. «Αυτή τη στιγμή νιώθω οργή. Ξέρεις που είμαι εγώ τώρα;» ανέφερε. «Πάω στη Θεσσαλονίκη, στο διαμέρισμα να πάρω τα πράγματα από τα παιδάκια. Σε μισή ώρα θα πάω να φορτώσω πράγματα. ‘Ετυχε σε μας, ήταν θέμα χρόνου. Τραβήξαμε εμείς τον λαχνό, στην Ελλάδα ζούμε, δυστυχώς. Τρία παιδιά σε μια οικογένεια! Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει…τώρα θα συνειδητοποιήσουμε, σε μισή ώρα, που θα πάρουμε τα άψυχα, τα υλικά. Εγώ δεν ησυχάζω ούτε με φυλακές ούτε με τέτοια…».

Οργή και αγανάκτηση από τους συγγενείς των θυμάτων

Σχολιάζοντας τους διαλόγους της ντροπής που είδαν το φως της δημοσιότητας, ο αδερφός θύματος λέει: «Έχω ακούσει πάρα πολλά και έχω αηδιάσει. Και ξέρω ότι δεν υπάρχει σωτηρία. H αλήθεια είναι ότι ξέρω ότι υπάρχει μια κακή οργάνωση στο όλο σύστημα οπότε δε μου έκανε καμία εντύπωση. Μου φαίνεται τραγικό που οι ίδιοι που δουλεύουν στον ΟΣΕ, βγαίνουν έξω για να απεργήσουν για τα κακώς κείμενα που λίγο – πολύ, οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Από τους πάνω, από τα υψηλά στελέχη που υπάρχει απίστευτη διαφθορά, μέχρι το χαμηλότερο στέλεχος – μηχανοδηγό, που κάνει αυτά τα “φακιρικά” που ακούγονται».

Οι περισσότεροι λένε πως δεν έμειναν άφωνοι ακούγοντας τις ασύλληπτες συνομιλίες ανάμεσα σε σταθμάρχες, κλειδούχους και χειριστές που κρατούσαν στα χέρια τους τόσες ανθρώπινες ζωές.

«Δεν πέφτω από τα σύννεφα, ξέρω πώς δουλεύει το σύστημα στην Ελλάδα. Θυμώνω με όλη την κατάσταση, όχι μόνο με αυτούς, με όλους. Αλλά τι να θυμώσω; Το έχω αποδεχτεί, στην Ελλάδα εντάξει, το αποδέχεσαι, αν δεν το αποδεχτείς, θα σκάσεις, δεν υπάρχει περίπτωση. Δηλαδή πριν από ένα χρόνο δεν έλεγαν τα ίδια αυτοί; Λέγανε κάτι άλλο; Δεν έτρωγαν σουβλάκια πριν ένα χρόνο, πριν δύο πριν τέσσερα, πριν πέντε πριν 15, δεν τρώγανε σουβλάκια;» λέει συγγενής επιζώντων του μοιραίου δυστυχήματος.