Του Δημήτρη Μητρόπουλου
Αυτό θα δοκιμάσει και η κυβέρνηση, με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη και όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές. Να μετατραπεί από θύτης σε θύμα. Δε φταίει η ίδια, ούτε οι ιδιωτικοποιήσεις, ούτε οι περικοπές, ούτε το δικό τους πελατειακό κράτος, ούτε το δικό τους επιτελικό κράτος. Φταίνε οι συνδικαλιστές (αν και δε γίνεται να σβήσει τις προειδοποιήσεις τους η κυβέρνηση όσο κι αν προσπαθήσει), το δημόσιο γενικά, η αριστερή αντίσταση απέναντι στις «μεταρρυθμίσεις», τα όποια εργασιακά δικαιώματα της μεταπολίτευσης.
Αφού απέτυχε το αφήγημα του «προσωπικού λάθους», η κυβέρνηση προχώρησε στη διάχυση ευθυνών. «Όλοι φταίμε». Αφού και αυτό δεν έπεισε, ο Μητσοτάκης πέταξε στο υπουργικό συμβούλιο πριν μια βδομάδα το νέο σύνθημα. «Φταίει η έλλειψη αξιολόγησης». Και όλοι οι παπαγάλοι, σαν έτοιμοι από καιρό, το υιοθέτησαν. «Αν ο σταθμάρχης είχε αξιολογηθεί, δε θα είχαν χαθεί τόσες ανθρώπινες ζωές τσάμπα». Είναι σαφές ότι η ΝΔ θα επιχειρήσει να πάει με αυτή τη στρατηγική προς τις εκλογές. Και όπως είπε και ο Άδωνις Γεωργιάδης, «αν πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική αυτή αφορά το ότι δεν ήμασταν πιο αποφασιστικοί στην εφαρμογή της αξιολόγησης, στο χτύπημα του κρατισμού και του συνδικαλισμού». Για όποιον δεν κατάλαβε η αυτοκριτική τους θα αφορά το γιατί δεν ήταν πιο νεοφιλελεύθεροι. Και αυτό θα πιέζει και το ΣΥΡΙΖΑ γιατί θα αναγκάζεται να τοποθετείται στην ατζέντα που θα ορίζει η ΝΔ. Θα απολογείται για το αν είναι με την αξιολόγηση στο δημόσιο και όχι αν το επιτελικό κράτος του 112 και της ατομικής ευθύνης, δεν εγγυάται την ασφάλεια του λαού.
Η ΝΔ κάνει τη δουλειά της. Πες πες κάτι θα μείνει. Και επίσης είναι γνωστό οι παπαγάλοι δεν έχουν και ιδιαίτερα καλή σχέση με την αλήθεια και τα γεγονότα. Τι ισχύει όμως, γύρω από το θέμα της αξιολόγησης στο δημόσιο;
Πρώτον από το 2016 υπάρχει νόμος για την αξιολόγηση στο δημόσιο. Τον έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια αξιολόγηση 10 κριτηρίων, από δύο προϊσταμένους. Πριν λίγες βδομάδες ο Βορίδης έκανε κάποιες τροποποιήσεις για να προωθήσει ουσιαστικά το ατομικό μισθολόγιο και τη λογική των μπόνους (ένας από τους πραγματικούς στόχους της αξιολόγησης, η εξατομίκευση μισθού και δικαιωμάτων). Σε καμία περίπτωση όμως δεν ξήλωσε το νόμο της Γεροβασίλη ως ελλιπή, αναποτελεσματικό, αριστερό, κομματικό. Πάνω σε αυτόν πάτησε και έκανε τις όποιες αλλαγές. Με αυτόν τον νόμο αξιολογείται και ο Σταθμάρχης και ο Επιθεωρητής του και όλοι στο δημόσιο. Το παραμύθι ότι το δημόσιο είναι αναποτελεσματικό ή και επικίνδυνο γιατί δεν υπάρχει αξιολόγηση, μπορεί να ήταν πιστευτό ως προπαγάνδα πριν το 2016, όχι όμως εδώ και 7 χρόνια. Με αυτήν την αξιολόγηση που ζητούσε χρόνια το σύστημα εξουσίας και ψήφισαν ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ αξιολογούνται σταθμάρχες που δε μπορούν να βάλουν σωστά δύο τρένα σε δύο ράγες. Όσον αφορά το νέο δημόσιο που έστησαν τα μνημόνια, δε σκοτώνει μόνο η ιδιωτικοποίηση. Για την οποία οι κουτοπονηροί της ΝΔ κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι μια βασική πολιτική της ιδιωτικοποίησης είναι η κοινωνικοποίηση των ζημιών (κρατικός ΟΣΕ) και η ιδιωτικοποίηση των κερδών (Ιταλική Hellenic Train). Σκοτώνει και η αξιολόγηση! Εφτά χρόνια αυτό το δημόσιο με αυτή λειτουργεί. Το αν θα μπορούσε να υπάρξει άλλη πιο αξιόπιστη ας μας το πουν αυτοί που πίνουν νερό στο όνομά της. Όμως όχι, ούτε ο Βορίδης δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο για τον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερον οι πιο διαβασμένοι παπαγάλοι ισχυρίζονται ότι δε μπορεί το κομματικό κράτος να αξιολογήσει τα παιδιά του. Ο Υπουργός θα βάλει τους κολλητούς του προέδρους των δημόσιων οργανισμών. Αυτοί θα βάλουν τα γαλάζια παιδιά της πρώην ΔΑΠ προϊσταμένους των διαφόρων τμημάτων. Βεβαίως βεβαίως αξιοκρατικά, αφού όλοι αυτοί έχουν μια βαλίτσα μεταπτυχιακά και σπουδές στα ακριβά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Αυτοί με τη σειρά τους θα αξιολογούν θετικά τους «δικούς τους» είτε κομματικά είτε γιατί τους βγάζουν τη δουλειά που θέλουν (πχ να διευκολύνουν ποικίλες συμβάσεις στις προμήθειες ενός νοσοκομείου, να τραβάνε χορηγίες για ένα σχολείο-και άρα να εμφανίζονται μειωμένες απαιτήσεις στη χρηματοδότησή του κοκ). Και τα παραδείγματα πολλά. Εν μέρει έχουν δίκιο. Οι εκπαιδευτικοί πέταξαν τους επιθεωρητές έξω από την τάξη πριν 41 χρόνια και η πλατεία Κλαυθμώνος έχει αυτό το όνομα γιατί οι πιο μαύρες σελίδες του ελληνικού δημοσίου είχαν να κάνουν με το τι όριζε ο α ή β κομματάρχης.
Έτσι οι συγκεκριμένοι ισχυρίζονται ότι αν αναλάβουν ανεξάρτητες αρχές, ιδιωτικές εταιρείες, συμβουλευτικοί διεθνείς οργανισμοί την αξιολόγηση, τότε αυτή θα έχει αποτέλεσμα. Κι όμως, το σύγχρονο δημόσιο, πλέον, δουλεύει σε μεγάλο βαθμό πάνω σε αυτά τα ιδιωτικοποιημένα πρότυπα.
To 2014 η Eurocert, η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ελέγχων και Πιστοποιήσεων, πιστοποιεί ότι «η εταιρεία: ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΟΣΕ ΑΕ εφαρμόζει το Σύστημα Διαχείρισης Ποιότητας σύμφωνα με το πρότυπο: ΕΛΟΤ ΕΝ ISO 9001:2015 για το ακόλουθο πεδίο εφαρμογής: ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗΣ ΥΠΟΔΟΜΗΣ (ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΔΙΚΤΥΟΥ, ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ, ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΚΙΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ Η/Μ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ)». Το πιστοποιητικό επανεκδίδεται το 2020!
Ο ΟΣΕ λοιπόν είχε και ISO «για τη διαχείριση της κυκλοφορίας». Όχι από κάποιον κομματάρχη, αλλά κατευθείαν από τα πρότυπα της αγοράς. Με τον πλέον έγκυρο τρόπο. Πότε; Όλα αυτά τα χρόνια που δεν είχε καν σύστημα τηλεματικής και είχε σταθμάρχες με ελλιπέστατη εκπαίδευση!!!
►Το βίαιο ξεθώριασμα του «επιτελικού» λούστρου
Της Μαρίας Μητσοπούλου
Πάλι για τον ΟΣΕ, το Επιχειρησιακό Σχέδιο για τα έτη 2022-2025 προχώρησε με την υποβοήθηση εξειδικευμένης ιδιωτικής εταιρείας συμβούλων.
Όλοι αυτοί οι αξιολογητές με όρους αγοράς και αριστείας ήταν εντάξει ότι δε λειτουργούσε η τηλεματική, ότι το φαγοπότι και ο ανταγωνισμός με τις συμβάσεις των SIEMENS/ALSTROM καθυστερούσε το έργο, ότι ενώ η τεχνολογία, οι ταχύτητες, τα ζητήματα ασφάλειας άλλαζαν ραγδαία, μπορούσες να προσληφθείς ως σταθμάρχης με απολυτήριο Γυμνασίου.
Η προπαγάνδα τους πρέπει να πέσει στο κενό. Όχι η αξιολόγηση δεν είναι η λύση. Αυτή η αξιολόγηση θα φέρει ένα ακόμα χειρότερο δημόσιο, πιο ακριβό, πιο μακριά από τις ανάγκες του λαού, πιο επικίνδυνο για την ασφάλεια του στις μεταφορές, την υγεία, τα σχολεία.
Γιατί το ερώτημα στην αξιολόγηση είναι ποιος αξιολογεί και με τι κριτήρια κρίνει κάτι άξιο ή όχι. Τα επιχειρησιακά σχέδια, οι εταιρείες συμβούλων, οι ευρωπαϊκοί οργανισμοί, τα ISO αλλά και τα γαλάζια – ή όποια μπουν στη θέση τους – παιδιά κρίνουν το άξιο με βάση το κόστος-όφελος και τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας. Σε μια μελέτη, προφανώς κατά παραγγελία, από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 2007 (Καθαράκη, Πραχαλιάς, Κιουλάφας), ο ΟΣΕ είχε σκορ 29,41%. Στο σενάριο αύξησης των εργαζομένων κατά 50% ο δείκτης πήγαινε στο 20%. Στο σενάριο μείωσης των εργαζομένων κατά 50% πήγαινε στο 51,56%. Για αυτή την αξιολόγηση μιλάμε. Είναι η ίδια αξιολόγηση που στα σχολεία θα αξιολογεί τους εκπαιδευτικούς αν μπορούν να βρίσκουν χορηγούς και να κάνουν οικονομία στα λειτουργικά έξοδα.
Η αξιολόγηση που προτείνει η άρχουσα τάξη και οι παπαγάλοι τους δεν αφορά την επίλυση των προβλημάτων που συναντάει ο λαός στο δημόσιο. Της γραφειοκρατίας – ίσα ίσα η αξιολόγηση είναι και αυτή μια γραφειοκρατική διαδικασία που πχ στα σχολεία στις ΗΠΑ οι εκπαιδευτικοί δεν κάνουν μάθημα αλλά συμπληρώνουν χαρτιά, των ράντζων στα νοσοκομεία, το ότι η δημόσια παιδεία δεν είναι καθόλου δωρεάν γιατί όλο το εκπαιδευτικό σύστημα είναι χτισμένο πάνω στο κυνήγι των εξετάσεων, του κράτους – λάφυρο μιας παρέας που μασουλάει ΕΣΠΑ και συμβάσεις (όλα με αυστηρά πρωτόκολλα αξιολόγησης) και ένα σωρό άλλα.
Αφορά την ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση κι άλλων λειτουργιών του δημοσίου.
Αφορά το χτύπημα των όποιων εργασιακών δικαιωμάτων και το δικαίωμα στο συνδικαλισμό. (Πάλι στο νόμο για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, όποιος εκπαιδευτικός δουλεύει τσάμπα εθελοντικά υπερωριακά θα παίρνει περισσότερα μόρια).
Κυρίως αφορά την προσπάθεια συντηρητικοποίησης της κοινωνίας με την προώθηση του κοινωνικού κανιβαλισμού και αυτοματισμού. Όπως για την προώθηση του μνημονίου ο θυμός έπρεπε να φύγει από το πολιτικό σύστημα και να πάει στον εργαζόμενο στη ΔΕΗ, στον τυροπιτά που δεν έκοψε απόδειξη κοκ.
Η κυβέρνηση βρήκε ευκαιρία με τον επικίνδυνο σταθμάρχη για να κάνει μια ιδεολογική αντεπίθεση υπέρ του ιδιωτικού, της αλητείας-αριστείας, του κόσμου του κέρδους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει το ανάστημα να απαντήσει. Αυτός ιδιωτικοποίησε τον ΟΣΕ, αυτός έφερε την αξιολόγηση, που ζήταγε η ΝΔ, στο δημόσιο.
Το ζήτημα όμως της υπεράσπισης των κοινωνικών αγαθών, όπως το ρεύμα, οι μεταφορές, η παιδεία, το νερό, ως δημόσιων και δωρεάν είναι ζήτημα βασικό για την λαϊκή πλειοψηφία. Για την υγεία της, για τη μόρφωση των παιδιών της, για την ασφάλειά της. Το σημείο εκκίνησης για ένα σύγχρονο δημόσιο είναι ότι δεν αποτελούν εμπόρευμα. Και μετά να δούμε ποιες θα είναι το άξιο και το μη άξιο ενός τέτοιου δημοσίου και τα πλαίσια λειτουργίας του, πάντα προς όφελος του πολίτη.
ΥΓ1: Θυμάται κανείς, μετά τις τραγικές δολοφονικές επιλογές των αποδεδειγμένα ακατάλληλων ένστολών σε δύο καταδιώξεις Ρομά, η ΝΔ να ζητάει αξιολόγηση εδώ και τώρα από πάνω μέχρι κάτω; Η αξιολόγηση έχει σαφή στόχο.
ΥΓ2. Ο γράφων πιστεύει ότι το πνεύμα του ωχαδερφισμού και της αδιαφορίας για την κοινωνία/πολίτη στο δημόσιο (σε κάποιους εργαζόμενους) ξεκινάει ως συμπεριφορά από τις κορυφές της άρχουσας τάξης. Ο τρόπος που μιλούσαν μεταξύ τους οι εν λόγω σταθμάρχες είναι αγγελικός σε σχέση με τις συνομιλίες υπουργών και πρωθυπουργών, όχι για σουβλάκια, αλλά για μαφίες, αγοράκια, δικαστικούς. Δεύτερον οι προοδευτικοί υγειονομικοί, εκπαιδευτικοί κρατάνε τα σχολεία και τα νοσοκομεία όρθια, με το φιλότιμό τους. Δικά τους παιδιά είναι οι μεγαλοκαθηγητές «φακελάκηδες» στα νοσοκομεία ή τα λαμόγια που λαδώνονται σε διάφορες υπηρεσίες. Οι ίδιοι οι αξιολογητές είναι το πρόβλημα, όχι οι αξιολογούμενοι.
Πηγή: antapocrisis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου