ΤΡΙΤΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1204 Η ΠΡΩΤΗ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΔΥΤΙΚΟΥΣ

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η “Τρίτη και 13” σημαδεύτηκε στο υποσυνείδητο των Έλληνων με αρνητικό πρόσημο, γρουσουζιά και κακοτυχία χάρη στους “φίλους μας” τους ΛΑΤΙΝΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΥΣ που μια τέτοια αποφράδα μέρα ξημερώματα Δευτέρας προς Τρίτη διέπραξαν την πρώτη άλωση της βασιλεύουσας..

Πρόκειται για την χειρότερη λεηλασία που έγινε ποτέ ,ακόμα και από την τελική άλωση από τους Οθωμανούς, σύμφωνα με όλους τους ιστορικούς.

Ο Φράγκος σταυροφόρος “εντυπωσίασε”, κατακλέβοντας και βεβήλωνοντας την κοιτίδα της Ρωμηοσύνης.

«Δεν υπήρξε ποτέ μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας από την Δ΄ Σταυροφορία», έγραψε ο κορυφαίος ιστορικός των σταυροφοριών και ένας από τους μεγαλύτερους βυζαντινολόγους του 20ου αιώνα ο αείμνηστος Σερ Στίβεν Ράνσιμαν.Με τη λεηλασία της Κωνσταντινούπολης, ο δυτικός πολιτισμός υπέστη απώλεια μεγαλύτερη από την καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας τον τέταρτο αιώνα ή τη λεηλασία της Ρώμης τον πέμπτο – η πιο καταστροφική μεμονωμένη απώλεια σε όλη την ιστορία.

Η “βασιλίδα των πόλεων”, απόρθητη από την εποχή της ίδρυσής της υπέκυψε για πρώτη φορά στον εχθρό. Φοβερές λεηλασίες και σφαγές ακολούθησαν την άλωση της Πόλης. Kύριοι της Kωνσταντινούπολης οι σταυροφόροι και οι συνεργάτες τους Bενετοί επέβαλαν το “δίκαιο” του κατακτητή.

Οι σφαγές και η λεηλασία των δημόσιων κτιρίων και των ιδιωτικών κατοικιών ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Άπληστοι και ακόρεστοι οι ιππότες της Δύσης επέσαν πάνω στα θαυμαστά πλούτη και τους θησαυρούς που είχαν συγκεντρώσει αιώνες πολιτισμού στη Bασιλεύουσα.

Παρά τους όρκους τους και την κάλπικη απειλή αφορισμού από τον Πάπα Ιννοκέντιο Γ'(Μετά την καταστροφή της Βασιλεύουσας, θα γράψει προς τον αυτοκράτορα της Νίκαιας Θεόδωρο Λάσκαρη ότι «οι Λατίνοι υπήρξαν όργανο της Θείας Προνοίας, που τιμώρησε τους ‘Ελληνες για την άρνησή τους να δεχθούν την ηγεσία της Ρωμαϊκής Εκκλησίας» Σε ολόκληρη την Δύση θα ψάλλουν ύμνους για να πανηγυρίσουν την πτώση της «μεγάλης ανίερης (profana) πόλεως»), οι Σταυροφόροι παραβίασαν συστηματικά ακόμη και τους ιερούς ναούς της Πόλης, καταστρέφοντας ή κλέβοντας ό,τι μπορούσαν να βάλουν στα χέρια τους. Δεν σώθηκε τίποτα, ούτε καν οι τάφοι των Αυτοκρατόρων στον ναό των Αγίων Αποστόλων. Συλήθηκαν όλοι, ενώ τα λείψανα πετάχτηκαν εδώ κι εκεί,το πτώμα του Βασίλειου Β’ του Βούλγαροκτονου του πιο ενδόξου αυτοκράτορα της Ρωμανίας πετάχτηκε έξω και στα χέρια του τοποθέτησαν οι Φράγκοι μια φλογέρα –ειρωνικά -. Με αφορμή αυτό το γεγονός ο Παλαμάς έγραψε το ποίημα «η φλογέρα του βασιλιά».

Ο άμαχος πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης υπέστη την αδίστακτη επιθυμία των Σταυροφόρων για λάφυρα και δόξα. Χιλιάδες δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ.Ακόμη και οι βωμοί, οι άγιες τράπεζες των εκκλησιών αυτών θρυμματίστηκαν και σπάσανε σε κομμάτια για να πάρουν οι πολεμιστές τον χρυσό και το μάρμαρό τους.”Χρυσάφι, ασήμι, πολύτιμοι λίθοι και πανάκριβα σερβίτσια, υφάσματα από μετάξι και σατέν, γούνινα παλτά φτιαγμένα από δέρμα σκίουρου και ερμίνα…ποτέ δεν είχε βρεθεί τόση λεία σε πόλη κατακτημένη από την δημιουργία του κόσμου.”

Αναφέρει χαρακτηριστικά ένας εκ των κορυφαίων θεολόγων της εποχής Κωνσταντίνος Στιλβής πως μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, κάποιος καρδινάλιος πήγε στον ναό του Αρχαγγέλου, στον Ανάπλου.

Εκεί, αφού επέχρισε τις εικόνες με ασβέστη και πέταξε στη θάλασσα τα λείψανα των αγίων, ο δυτικός ιεράρχης ιερούργησε με συνοδεία γυμνών παιδιών.

Οι αγράμματοι βάρβαροι που δεν γνώριζαν ούτε το αλφάβητο και ήταν ανίκανοι να διαβάσουν ή να έχουν γνώση των επικών ποιημάτων, όπως γράφει ο Νικήτας Χωνιάτης χλεύαζαν τους Έλληνες ως λαό «γραμματικών και σχολαστικών». Έφτασαν μάλιστα στο σημείο, να αφήσουν σπαθιά, λόγχες και ασπίδες και να κρατούν στα χέρια τους βιβλία, μελανοδοχεία και χαρτιά, θέλοντας να ειρωνευθούν τους Έλληνες και να παραστήσουν, κοροϊδευτικά βέβαια, τους λόγιους.

»Οι Δυτικοί, κατά τον Ευστάθιο αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσουν τα αγαθά του πολιτισμού που κάνουν ευχάριστη τη ζωή. Περιφρονούσαν τα έργα τέχνης που έβγαιναν από τα βυζαντινά εργαστήρια, ενώ θεωρούσαν ευτελή αντικείμενα, καρφιά και μαχαιρίδια, ως πολύτιμα.

»Ακομή και τα καρυκεύματα και τα καλλυντικά τούς ήταν άγνωστα, θεωρούσαν την κανέλα ως ροκανίδι, τη σταφίδα ως κάρβουνο και το ροδόνερο ως ύδωρ αχρείον.

Οι ενέργειες των Σταυροφόρων επιτάχυναν άμεσα την κατάρρευση της χριστιανοσύνης στα ανατολικά και μακροπρόθεσμα διευκόλυναν την επέκταση του Ισλάμ στην Ευρώπη.

Οι επιπτώσεις της Τέταρτης Σταυροφορίας επί του ευρωπαϊκού πολιτισμού υπήρξαν εξ ολοκλήρου καταστρεπτικές. Η λάμψη του ελληνικού πολιτισμού, την οποία το Βυζάντιο συντηρούσε επί εν­νέα αιώνες μετά από την επιλογή της Κωνσταντινούπολης ως πρωτεύου­σας, έσβησε ξαφνικά. Το έγκλημα της Τέταρτης Σταυροφορίας παρέδω­σε την Κωνσταντινούπολη και τη Βαλκανική Χερσόνησο σε έξι αιώνες βαρβαρότητας. Προκειμένου να αντιληφθούμε την πλήρη σημασία της λατινικής κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης, πρέπει να προσπαθήσουμε να συνειδητοποιήσουμε ποιος θα ήταν σήμερα ο πολιτισμός της Δυτικής Ευρώπης, αν η προ έξι αιώνων Ρωμανία δεν είχε καταστραφεί. Μπορεί κανείς να φανταστεί όχι μόνο τη Μαύρη Θάλασσα, τον Βόσπορο και τον Μαρμαρά να περιβάλλονται από προοδευτικά και πολιτισμένα έθνη. αλλά ακόμα και τα ανατολικά και νότια παράλια της Μεσογείου να έχουν επι­στρέψει υπό μια καλή διακυβέρνηση και υπό μια θρησκεία η οποία δεν αποτελεί φραγμό στον πολιτισμό.

Φωτό) Όποιος επισκεφθεί την Βενετία μπορει να θαυμάσει, τα τέσσερα χάλκινα άλογα του Λυσίππου που κοσμούν το μουσείο της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου , τα οποία κάποτε στόλιζαν τον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης.

Αποτελούν ένα από τα πάνω από ένα εκατομμύριο λάφυρα που κατεκλεψάν και έχουν στην κατοχή τους από τότε οι Φραγκολατίνοι.