Την Παρασκευή, μερικοί φίλοι του Ηλία Ανδριόπουλου (Λογιάδης, Πλατύραρχος, Μονεμβασίτης και η... αφεντιά μου), μαζευτήκαμε στον ΙΑΝΟ και μιλήσαμε για το καινούργιο του βιβλίο "Σκηνές και Εικόνες μιάς Εποχής". Ήταν μαζεμένοι εκεί οι άνθρωποι που τον αγαπούν!
Μπήκα στη θέση του Ηλία. Ένοιωσα πόσο σπουδαίο είναι να υπάρχουν γύρω σου άνθρωποι που απλώς σε αγαπούν!
Υ.γ.1:
Τον Ηλία δεν τον φώναξαν στις (νερόβραστες!) γιορτές για τα 200 χρόνια από το 1821 να παρουσιάσει τα "Γράμματα στον Μακρυγιάννη"!
Φέτος, τους έδωσε μιά ευκαιρία να επανορθώσουν. Ζήτησε το Ηρώδειο, για να γιορτάσει την δική του Επέτειο με τις "Ωδές" του Ανδρέα Κάλβου και τους "Προσανατολισμούς" του Οδυσσέα Ελύτη.
ΤΟΥ ΑΡΝΉΘΗΚΑΝ!
Του απάντησαν από το Φεστιβάλ ότι ο Ελύτης και ο Κάλβος δεν... "κουμπώνουν" με την... "φιλοσοφία" των εκδηλώσεων!
Μπήκα ξανά στη θέση του Ηλία!
Πίκρα!
Υ.γ.2:
Ευτυχώς που οι ποιητές μας "κούμπωσαν" στην Κύπρο, που πραγματοποιήθηκαν τελικά οι Συναυλίες!
Υ.γ 3:
Ο Ηλίας Ανδριόπουλος έχει ένα ελάττωμα, του το έχω πει!!
Ο Ηλίας δεν "γλύφει" και χωρίς αυτό το "Διαβατήριο", εδώ στην Ελλάδα, δεν σου ανοίγει καμιά πόρτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου