Κάποιοι ιστορικοί θεωρούν την Γερμανική εκστρατεία στην Ελλάδα αποφασιστική για την έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, θεωρώντας ότι αποτέλεσε σοβαρή καθυστέρηση της εισβολής των Γερμανών στη Σοβιετική Ένωση. Άλλοι θεωρούν ότι η εκστρατεία δεν είχε καμία επιρροή στην Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα και χαρακτηρίζουν τη Βρετανική επέμβαση στην Ελλάδα ως μάταιο εγχείρημα, μία «πολιτική και συναισθηματική απόφαση» ή ακόμα και ένα «σαφές στρατηγικό σφάλμα».
Οι Άγγλοι ηγήτορες πίστευαν ότι ο αγώνας δεν θα ήταν χαμένος αν γινόταν καλή διάταξη των δυνάμεων, αν πραγματοποιείτο έγκαιρη σύμπτυξη του στρατεύματος από την Αλβανία και την Ανατολική Μακεδονία και τέλος αν κατορθωνόταν η αξιοποίηση του μεγάλου πλεονεκτήματος που διέθετε η Ελλάδα απέναντι στον γερμανικό αστραπιαίο πόλλεμο, το τραχύ ορεινό της έδαφος. Όμως στις μάζες του στρατεύματος είχε εισβάλει η διάβρωση της ηττοπάθειας που πήγαζε από ψηλά. Τα ανώτερα στρώματα της δικτατορικής εξουσίας ήταν εμποτισμένα με περιπαθή γερμανοφοβία.
Η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού γράφει: «Οι Θερμοπύλες θα μπορούσαν να κρατήσουν επί πολλές ημέρες ακόμη, εάν αυτό κρινόταν αναγκαίο από το Γενικό σχέδιο»... Η παρατήρηση αυτή επιτρέπει να κάνουμε μία δραματική σκέψη: Αν μόνοι τους οι Βρετανοί, ακάλυπτοι με χαμένο το μεγαλύτερο μέρος του υλικού τους, ύστερα από χωρίς ανάσα υποχώρηση εκατοντάδων χιλιομέτρων - από τη γραμμή Βερμίου - μπορούσαν να κρατήσουν «επί πολλάς ημέρας» σε μία τοποθεσία χωρίς καμία προετοιμασία και οργάνωση, τι θα συνέβαινε αν η τοποθεσία αυτή είχε οργανωθεί εγκαίρως και αν μαζί με τις βρετανικές μεραρχίες την κάλυπταν και ορισμένες ελληνικές; Αν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου