Τι αντιλαμβάνεσαι και πως νιώθεις για την χώρα σου; Είναι η κοιτίδα των προγόνων σου; Είναι η κοιτίδα της Δημοκρατίας, της Φιλοσοφίας και των Επιστημών; Είναι ο τόπος που γράφτηκαν με αίμα σελίδες άπειρης δόξας και ανυπολόγιστης προδοσίας; Είναι ο τόπος που γεννήθηκες και μεγάλωσες, που γνώρισες γονείς, αδέλφια, παππούδες και φίλους; Είναι ο χώρος που σε συνδέει συναισθηματικά με το παρελθόν και το παρόν, με τους ανθρώπους και την ιστορία, με συγκινήσεις, χαρές και λύπες; Είναι κάτι ιερό ή ανίερο;
Αν είναι κάτι ιερό; Γιατί αφήνεις να το μετατρέπουν σε επιχείρηση οι κεντρικοί παίκτες της πολιτικής σκηνής; Γιατί γίνεσαι μέρος του παιχνιδιού που βυθίζει στην ασημαντότητα και τον εξευτελισμό παρελθόν, παρόν και μέλλον;; είτε με το να τους ψηφίζεις είτε με το να προσκολλάσαι διπλα σε γλοιώδεις τύπους μόνο και μόνο για να βολευτείς σε καμιά θεσούλα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Και εσύ από απόγονος σημαντικών αντρών καταντάς κουτσαβάκη, κολαούζος και γλύφτης.
Πόσες φορές Κυριάκος, Αλέξης και Νικολάκης (Νικόλαος δεν θα γίνει ποτέ, σας το υπογράφω) μίλησαν για κοστολογημένες προτάσεις; κοστολογημένες προτάσεις χρησιμοποιούμε σε μια επιχείρηση, σε ένα μπίζνες πλαν και σε μια ιδέα επιχειρηματική άντε και σε ένα κρατικό οργανισμό ή κρατική εταιρεία. Όταν μιλάς για κοστολογημένες προτάσεις και είσαι πρωθυπουργός, υπουργός και βουλευτής ή αρχηγός πολιτικού κόμματος τότε αυτό σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: ότι βλέπεις την Ελλάδα σαν επιχείρηση.
Και έτσι τους συμφέρει. Γιατί; Γιατί απλά εκεί μέσα στην Δημόσια Διοίκηση υπάρχουν χιλιάδες οργανισμοί και κρατικές εταιρείες που δεν θα τις δεις σε κανένα επίσημο πίνακα όπου οι κολλητοί και στενά κομματικοί κολαούζοι (και οι αχθοφόροι και οι βαστάζοντες τα ψώνια και οι αφισοκολλητές) θα βολευτούν σε θέσεις Διοικητικών Συμβουλίων με αμοιβές που δεν μας λένε ποτέ. Είναι αλισβερίσι, είναι μπιζνα και το έπαθλο είναι η Δημόσια Διοίκηση.
Και εσύ ή το παιδί σου που έψησε αυγά ο κ@λος του στην καρέκλα για να πάρει με την αξία του ένα πτυχίο, και εσύ ή το παιδί σου που στερήθηκες σαββατοκύριακα και γιορτές και ταξίδια και διακοπές για να πάρεις το διδακτορικό σου (εδώ στην Ελλάδα) φύγε τώρα για Ευρώπη ή ΗΠΑ ώστε να βρεις ένα αξιοπρεπές αντικείμενο και να ξεδιπλώσεις τα φτερά σου αλλά και να νιώσεις μια ικανοποίηση μισθολογική. Γιατί εδώ τις θέσεις προέδρων οργανισμών και κρατικών εταιρειών και συμβούλων και γενικών γραμματέων υπουργείων και οργανισμών θα τις ‘καταλάβουν’ με έφοδο οι φελλοί. Οι φελλοί που είχαν την κουτοπονηριά να γίνουν κολαούζοι και γλυφτες βουλευτών και υπουργών και κομματικά στελέχη και θα διαφεντεύουν την Ελλάδα.
Α, και που είσαι, μην περιμένεις να επιτρέψουν την δημιουργία μεγάλων εταιρειών με τμήματα έρευνας και ανάπτυξης για να δουλέψεις σαν ερευνητής. Είναι πράγματα που δεν τα καταλαβαίνουν και με λύσσα τα πολεμούν. Οπότε η οικονομία μας θα στηρίζεται σε καφετέριες και φαστφουντάδικα και οκτάμηνα στους Δήμους.
Και εκτός από τις κοστολογημένες προτάσεις ακούμε και άλλους επιστημονικούς ορους όπως κυβέρνηση προοδευτικής συνεργασίας που επινόησε ο κος Τσίπρας και που αν τον είχα απέναντι να μου εξηγήσει τι σημαίνει αυτό θα μπορούσε να μιλάει για 2-3 μέρες αλλά θα είχε την εγγενή αδυναμία να προσεγγίσει τον πυρήνα και την ουσία της ερώτησης. Γιατί απλά και δεν μπορεί και δεν τον ενδιαφέρει.
Σιχαίνομαι τον πόλεμο, απεχθάνομαι την αδικία, νιώθω συντριβή όταν χάνεται μια ανθρώπινη ζωή είτε στην Ουκρανία είτε στους ελληνικούς δρόμους από τροχαία. Κυρίως όμως δεν μπορώ να καταλάβω για υπάρχει ο πόλεμος γιατί σκοτώνονται οι άνθρωποι; Γιατί οι άνθρωποι αφαιρούν ζωές και θέτουν συνανθρώπους τους σε πόνο και δοκιμασίες. Όμως όταν σκέφτομαι τα οχυρά Μεταξά και το τι έγινε εκεί πάνω, όταν με την φαντασία μου πηγαίνω στο ύψωμα 731, όταν διαβάζω για τις μάχες στο Μπιζάνι, το Σαραντάπορο, το Κιλκίς Λαχανά, την ναυμαχία της Έλλης και της Λήμνου, όταν αναπολώ τον Μαραθώνα την Σαλαμίνα τις Θερμοπύλες και τα Κοκκάλια ένα ρίγος περηφάνιας με διαπερνάει και σκέφτομαι ότι αυτοί ήταν άντρες.
Και έτσι θα έπρεπε να νιώθουμε και να είμαστε όλοι εμείς οι Έλληνες που γεννηθήκαμε και Έλληνες και Άντρες.
Εσύ τι θέλεις για τον εαυτό σου και για την πατρίδα σου;
Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου