Διαβάζουμε τις τελευταίες μέρες διάφορες "αριστερές" αναλύσεις για το Σουδάν που... μιλούν για "ενδοαστική σύγκρουση", "ιμπεριαλιστική ληστεία από ΗΠΑ ΚΑΙ Ρωσία", "ενδοιμπεριαλιστικό καυγά στις πλάτες του σουδανικού λαού" και άλλα παρόμοια. Αναμενόμενα, θα πει κανείς. Ωστόσο, τη θλίψη για την κατάντια μιας πάλαι ποτέ σφριγηλής και ρωμαλέας Αριστεράς είναι πολύ δύσκολο να την "χωνέψει" κανείς...
Αλήθεια, είναι τέτοια η πρεμούρα των "αριστερών" και "κομμουνιστών" μας να φασκελοκουκουλωθεί η νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ-Βρετανίας, που πραγματικά προξενεί αηδία. Φαίνεται ότι, για ορισμένους, μόνο οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές μπορούν να έχουν βάσεις. Ενώ, ας πούμε, αν και όταν στην Ελλάδα προκύψει μια αντιιμπεριαλιστική, πατριωτική κυβέρνηση η οποία, με στήριγμα τη λαϊκή πάλη, διώξει τις βάσεις των ΗΠΑ, δε θα πρέπει ούτε να σκεφτεί να συνάψει αμυντική συμφωνία με τη Ρωσία. Και εννοείται, ούτε συμφωνία οικονομικής συνεργασίας στο πλαίσιο της οποίας θα προβλέπονται τυχόν ρωσικές επενδύσεις στην Ελλάδα. Γιατί όλα αυτά είναι, προφανώς, αποδοχή της "καταλήστευσης της χώρας από το ρωσικό ιμπεριαλισμό", αν πιστέψουμε τους "περίεργους" αυτούς "αριστερούς" μας, έτσι δεν είναι;
Κατά τα άλλα κάποιοι μιλούν για την εργατική εξουσία που θα μπορεί να συνάπτει "ισότιμες συμφωνίες με όλα τα κράτη που βαδίζουν στον ίδιο δρόμο", δηλαδή μόνο όταν γίνει ...παγκόσμιος σοσιαλισμός. Ως τότε, οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές θα μπορούν να κάνουν λεόντειες συμφωνίες οπουδήποτε, χωρίς αυτό προφανώς να μας ενοχλεί - αφού τόσον καιρό κανείς από τους "αριστερούς" μας δεν διανοήθηκε να μιλήσει για την καταλήστευση των εξαρτημένων χωρών από τη Δύση και το θυμήθηκαν τώρα που οι χώρες αυτές προσπαθούν με τις όποιες αντιφάσεις τους να απαλλαγούν από αυτήν. Τουναντίον, μάλλον μας βολεύει κιόλας, για να'χουμε κάτι να καταγγέλλουμε μεταξύ μας, πίνοντας τα "αντικαπιταλιστικά" μας τσίπουρα. Όμως, κάθε συμφωνία με Ρωσία-Κίνα που αμφισβητεί στην πράξη - κι όχι στις ταβέρνες - την ιμπεριαλιστική καταλήστευση είναι κι αυτή λεόντειος από χέρι κι απαγορεύεται καν να τη σκεφτεί κανείς. Μιλάμε για παράνοια αν όχι κάτι πολύ χειρότερο...
Για να μείνουμε μόνο στο "καλό" σενάριο, το σίγουρο είναι ότι με αυτούς τους απίστευτους "αριστερούς" μας, μια υποθετική (με τέτοια απύθμενη βλακεία μόνο υποθετική θα μπορούσε να είναι...) λαϊκή εξουσία στην Ελλάδα δε θα άντεχε όχι σχεδόν επτά δεκαετίες όπως η Κούβα, αλλά ούτε επτά μήνες! Μιλάμε για τόσο "επαναστάτες"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου