Τον Ιούνιο του 1917, κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου
Το Δυτικό Μέτωπο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου είναι διαβόητο για τον πόλεμο χαρακωμάτων, τις μακροχρόνιες και εξαντλητικές μάχες που διεξάγονται από σκαμμένες θέσεις που χωρίζονταν από τον περιβόητο "No man's land". Όμως, ένας λιγότερο γνωστός τύπος μάχης μαινόταν υπόγεια, καθώς, τόσο οι συμμαχικές όσο και οι γερμανικές δυνάμεις έσκαβαν εκτεταμένα δίκτυα μυστικών σηράγγων για να τοποθετήσουν εκρηκτικές νάρκες κάτω από τα πόδια του εχθρού.
Τον Ιούνιο του 1917, στη Μάχη του Μεσσίν συνέβη -αναμφισβήτητα- η μεγαλύτερη έκρηξη της εποχής πριν των πυρηνικών, όταν, 19 υπόγειες νάρκες -με περίπου 500 τόνους ισχυρών εκρηκτικών- εξερράγησαν κάτω από τη γερμανική γραμμή, σκοτώνοντας ανείπωτο αριθμό στρατιωτών και θρυμματίζοντας το ηθικό των Γερμανών πριν καν αρχίσει η πραγματική μάχη.
Τον Ιούνιο του 1917, στη Μάχη του Μεσσίν συνέβη -αναμφισβήτητα- η μεγαλύτερη έκρηξη της εποχής πριν των πυρηνικών, όταν, 19 υπόγειες νάρκες -με περίπου 500 τόνους ισχυρών εκρηκτικών- εξερράγησαν κάτω από τη γερμανική γραμμή, σκοτώνοντας ανείπωτο αριθμό στρατιωτών και θρυμματίζοντας το ηθικό των Γερμανών πριν καν αρχίσει η πραγματική μάχη.
Η αποφασιστικής σημασίας κατάληψη της κορυφογραμμής του Μεσσίν από τους Συμμάχους
Ανθρακωρύχοι σκάβουν σήραγγα κάτω από το Hill 60, ένα σημαντικό στρατηγικά σημείο που είχε καταληφθεί από τους Γερμανούς το 1914
Η Μάχη του Μεσσίν ήταν μία από τις δεκάδες συγκρούσεις μεταξύ των γερμανικών και των συμμαχικών δυνάμεων στην περιοχή γύρω από τη βελγική πόλη Υπρ ξεκινώντας το 1914. Οι Γερμανοί κέρδισαν ένα πρώιμο πλεονέκτημα καταλαμβάνοντας μια κορυφογραμμή στα ανατολικά του Υπρ, μια θέση απ' όπου μπορούσαν να βλέπουν καλά τις κινήσεις των εχθρικών στρατευμάτων και ταυτόχρονα να έχουν καθαρές βολές από τις πυροβολαρχίες τους.
Μέχρι το 1917, οι Σύμμαχοι είχαν φιλόδοξα σχέδια για να σπάσουν το δαπανηρό αδιέξοδο στο Υπρ. Το πρώτο και πιο κρίσιμο μέρος αυτού του σχεδίου ήταν να ληφθεί ένα τμήμα της κορυφογραμμής που κατείχε η Γερμανία κοντά στην πόλη Μεσσίν. Από εκεί, ήλπιζαν ότι θα έφταναν μέχρι την Βόρεια Θάλασσα όπου θα κατέστρεφαν τις βάσεις των γερμανικών υποβρυχίων.
Μέχρι το 1917, οι Σύμμαχοι είχαν φιλόδοξα σχέδια για να σπάσουν το δαπανηρό αδιέξοδο στο Υπρ. Το πρώτο και πιο κρίσιμο μέρος αυτού του σχεδίου ήταν να ληφθεί ένα τμήμα της κορυφογραμμής που κατείχε η Γερμανία κοντά στην πόλη Μεσσίν. Από εκεί, ήλπιζαν ότι θα έφταναν μέχρι την Βόρεια Θάλασσα όπου θα κατέστρεφαν τις βάσεις των γερμανικών υποβρυχίων.
Δύο χρόνια διάνοιξης σηράγγων
Βρετανοί ανθρακωρύχοι σκάβουν μια τάφρο επικοινωνίας στην κορυφογραμμή του Μεσσίν. Τα σημάδια της μάχης είναι εμφανή. 7 Μαΐου 1917
Ήδη από το 1915, πολύ πριν υπάρξουν σχέδια για τη Μάχη του Μεσσίν, ήταν σε εξέλιξη εργασίες διάνοιξης σηράγγων κάτω από την κορυφογραμμή του. Οι Σύμμαχοι -που απαρτίζονταν από Βρετανούς, Καναδούς, Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς- είχαν στις τάξεις τους "μονάδες διάνοιξης σηράγγων" που επανδρώνονταν από άντρες που είχαν στρατολογηθεί λόγω των δεξιοτήτων τους στις ανασκαφές.
Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν ανθρακωρύχοι ή χρυσωρύχοι, πολύ έμπειροι στο σκάψιμο. Η ιδέα ήταν να χωθούν κάτω από τις γραμμές του εχθρού και να πυροδοτήσουν νάρκες. Ήταν μια πολύ συγκλονιστική εμπειρία, ειδικά όταν πλησίαζαν τις γραμμές των αντιπάλων και ήξεραν ότι ο εχθρός μπορούσε να πυροδοτήσει μια νάρκη κοντά στο φρεάτιό τους για να το καταστρέψει.
Στο Μεσσίν, αρχικά οι Σύμμαχοι έσκαψαν φρεάτια πιο κοντά στην επιφάνεια για να αποσπάσουν την προσοχή από τα βαθύτερα, πραγματικά ορυχεία. Οι Γερμανοί τσίμπησαν στο δόλωμα και πυροδότησαν γομώσεις για να γκρεμίσουν αυτές τις σήραγγες, πιστεύοντας ότι είχαν εξολοθρεύσει την υπόγεια απειλή.
Στην πραγματικότητα, οι βρετανικές, καναδικές και αυστραλιανές μονάδες σηράγγων είχαν σκάψει και οπλίσει με επιτυχία 22 ξεχωριστούς άξονες ορυχείων κάτω από την κορυφογραμμή του Μεσσίν, το καθένα γεμάτο με εκατοντάδες τόνους ενός εξαιρετικού εκρηκτικού συνδυασμού νιτρικού αμμωνίου και σκόνης αλουμινίου.
Στο Μεσσίν, αρχικά οι Σύμμαχοι έσκαψαν φρεάτια πιο κοντά στην επιφάνεια για να αποσπάσουν την προσοχή από τα βαθύτερα, πραγματικά ορυχεία. Οι Γερμανοί τσίμπησαν στο δόλωμα και πυροδότησαν γομώσεις για να γκρεμίσουν αυτές τις σήραγγες, πιστεύοντας ότι είχαν εξολοθρεύσει την υπόγεια απειλή.
Στην πραγματικότητα, οι βρετανικές, καναδικές και αυστραλιανές μονάδες σηράγγων είχαν σκάψει και οπλίσει με επιτυχία 22 ξεχωριστούς άξονες ορυχείων κάτω από την κορυφογραμμή του Μεσσίν, το καθένα γεμάτο με εκατοντάδες τόνους ενός εξαιρετικού εκρηκτικού συνδυασμού νιτρικού αμμωνίου και σκόνης αλουμινίου.
Ανατινάσσοντας την κορυφογραμμή του Μεσσίν
Οβιδοβόλο κατά τη διάρκεια της μάχης - πηγή
Η Μάχη του Μεσσίν ξεκίνησε στις 3:10 το πρωί της 7ης Ιουνίου 1917, όταν 19 από τις 22 συμμαχικές νάρκες πυροδοτήθηκαν κάτω από την κορυφογραμμή. Είναι αδύνατο να γνωρίζουμε πόσοι Γερμανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν ακαριαία στο "μανιτάρι" γης και φωτιάς που ξέσπασε από βάθος 80 ποδιών. Ο κοινώς αναφερόμενος αριθμός είναι 10.000 θάνατοι μόνο από την έκρηξη -κάποιοι πιστεύουν ότι αυτός ο αριθμός αντιπροσωπεύει τον συνολικό αριθμό των Γερμανών κατά τη διάρκειας της 3ήμερης μάχης.
Κατεστραμμένη από νάρκη γερμανική τάφρος. Περίπου 10.000 Γερμανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν όταν πυροδοτήθηκαν οι 19 νάρκες - πηγή
Ένας Βρετανός αξιωματικός του πυροβολικού είδε την έκρηξη και τη συνέκρινε με την περίφημη φρικτή μάχη στο Σομ.
"Πρώτον, υπήρξε ένα διπλό σοκ που ταρακούνησε τη γη εδώ, 15.000 γιάρδες μακριά σαν γιγαντιαίος σεισμός", έγραψε. "Σχεδόν σηκώθηκα στον αέρα. Και τότε φάνηκε ένα απέραντο τείχος φωτιάς να φτάνει μέχρι τα μισά του ουρανού. Όλη η περιοχή φωτίστηκε με κόκκινο φως σαν σε φωτογραφικό σκοτεινό δωμάτιο. Την ίδια στιγμή, άρχισαν οι πυροβολισμοί και έτσι άρχισε η μάχη. Ο θόρυβος ξεπερνούσε ακόμη και εκείνον στο Σομ. Είναι εκπληκτικό, μεγαλειώδες, συντριπτικό".
Τα πρώτα δημοσιεύματα εφημερίδων από το Λονδίνο υποστήριζαν ότι, από το βροντερό βουητό των ναρκών που εξερράγησαν στο Μεσσίν (140 μίλια από την οδό Ντάουνινγκ), ξύπνησε μέχρι και ο Βρετανός πρωθυπουργός. Πιο πιθανό πάντως είναι ότι οι Βρετανοί πέρα τη Μάγχη να άκουσαν τον βρυχηθμό του βαρέος πυροβολικού των Συμμάχων, που ακολούθησε την έκρηξη και ο οποίος διέλυσε τη γη μετά από ένα συγχρονισμένο μπαράζ 2.000 όπλων.
Ο "υφέρπων καταιγισμός" που κατατρόπωσε τους Γερμανούς
"Πρώτον, υπήρξε ένα διπλό σοκ που ταρακούνησε τη γη εδώ, 15.000 γιάρδες μακριά σαν γιγαντιαίος σεισμός", έγραψε. "Σχεδόν σηκώθηκα στον αέρα. Και τότε φάνηκε ένα απέραντο τείχος φωτιάς να φτάνει μέχρι τα μισά του ουρανού. Όλη η περιοχή φωτίστηκε με κόκκινο φως σαν σε φωτογραφικό σκοτεινό δωμάτιο. Την ίδια στιγμή, άρχισαν οι πυροβολισμοί και έτσι άρχισε η μάχη. Ο θόρυβος ξεπερνούσε ακόμη και εκείνον στο Σομ. Είναι εκπληκτικό, μεγαλειώδες, συντριπτικό".
Τα πρώτα δημοσιεύματα εφημερίδων από το Λονδίνο υποστήριζαν ότι, από το βροντερό βουητό των ναρκών που εξερράγησαν στο Μεσσίν (140 μίλια από την οδό Ντάουνινγκ), ξύπνησε μέχρι και ο Βρετανός πρωθυπουργός. Πιο πιθανό πάντως είναι ότι οι Βρετανοί πέρα τη Μάγχη να άκουσαν τον βρυχηθμό του βαρέος πυροβολικού των Συμμάχων, που ακολούθησε την έκρηξη και ο οποίος διέλυσε τη γη μετά από ένα συγχρονισμένο μπαράζ 2.000 όπλων.
Ο "υφέρπων καταιγισμός" που κατατρόπωσε τους Γερμανούς
Ο βασιλιάς του Βελγίου Αλβέρτος Α' χαιρετά τον στρατηγό Πλάμερ μετά τη Μάχη του Μεσσίν, 1917
Ο εγκέφαλος πίσω από τη Μάχη του Μεσσίν ήταν ο Στρατάρχης Χέρμπερτ Πλάμερ, ο Βρετανός επικεφαλής της Δεύτερης Στρατιάς στο Υπρ, ο οποίος ήταν σχολαστικός για τον τρόπο με τον οποίο σχεδίασε, εκπαίδευσε και εκτέλεσε προσεκτικά την επίθεση του πυροβολικού στο Μεσσίν.
Μέχρι το 1917, οι μηχανικοί των Συμμάχων είχαν βελτιώσει πολύ την επιστήμη της εμβέλειας του ήχου, η οποία χρησιμοποιούσε ένα δίκτυο μικροφώνων στο πεδίο της μάχης για να υπολογίσει την ακριβή θέση του εχθρικού πυροβολικού. Οπλισμένος με αυτή την τεχνολογία, ο Πλάμερ πέρασε τις εβδομάδες πριν από την επίθεση με βομβαρδισμούς ακριβείας εναντίον γερμανικών καταφυγίων και πολυβολείων ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια επίθεση στην "No Man's Land".
Έδειξε όμως την πραγματική του ιδιοφυΐα αμέσως μετά την τεράστια έκρηξη που ξεκίνησε την επίθεση. Ο βρυχηθμός 2.000 όπλων βαρέως πυροβολικού που ακούστηκε μέχρι το Λονδίνο ήταν η πρώτη χαιρετιστήρια ομοβροντία αυτού που είναι γνωστό ως "creeping barrage" (υφέρπων καταιγισμός). Η τολμηρή τεχνική, που αναπτύχθηκε στο Σομ αλλά τελειοποιήθηκε στο Μεσσίν, ήταν το πυροβολικό να βάλλει ακριβώς μπροστά από μια σειρά πεζικάριων.
Καθώς τα στρατεύματα προχωρούν, υπάρχει μια κουρτίνα φωτιάς μπροστά τους, κάτι που πιθανότατα να ήταν μια τρομακτική εμπειρία για τους Γερμανούς, βλέποντας αυτό το πράγμα να έρχεται απέναντί τους.
Για τους ήδη κλονισμένους Γερμανούς στρατιώτες που επέζησαν από την αποκαλυπτική έκρηξη, ο βροντερός "υφέρπων καταιγισμός" ήταν υπερβολικός. Οι Σύμμαχοι διέσχισαν το "No Man's Land" με λίγες απώλειες και κατέλαβαν εύκολα την κορυφογραμμή του Μεσσίν. Τις επόμενες δύο ημέρες, οι Γερμανοί εξαπέλυσαν μια σφοδρή αντεπίθεση, που προκάλεσε χιλιάδες απώλειες στους Συμμάχους, ιδιαίτερα μεταξύ της μεραρχίας της Νέας Ζηλανδίας που στάθμευε στο Μεσσίν, οι οποίοι όμως κράτησαν γενναία την γραμμή τους.
Η Μάχη του Μεσσίν θεωρείται ευρέως μια από τις μεγαλύτερες συμμαχικές νίκες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Μέχρι το 1917, οι μηχανικοί των Συμμάχων είχαν βελτιώσει πολύ την επιστήμη της εμβέλειας του ήχου, η οποία χρησιμοποιούσε ένα δίκτυο μικροφώνων στο πεδίο της μάχης για να υπολογίσει την ακριβή θέση του εχθρικού πυροβολικού. Οπλισμένος με αυτή την τεχνολογία, ο Πλάμερ πέρασε τις εβδομάδες πριν από την επίθεση με βομβαρδισμούς ακριβείας εναντίον γερμανικών καταφυγίων και πολυβολείων ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια επίθεση στην "No Man's Land".
Έδειξε όμως την πραγματική του ιδιοφυΐα αμέσως μετά την τεράστια έκρηξη που ξεκίνησε την επίθεση. Ο βρυχηθμός 2.000 όπλων βαρέως πυροβολικού που ακούστηκε μέχρι το Λονδίνο ήταν η πρώτη χαιρετιστήρια ομοβροντία αυτού που είναι γνωστό ως "creeping barrage" (υφέρπων καταιγισμός). Η τολμηρή τεχνική, που αναπτύχθηκε στο Σομ αλλά τελειοποιήθηκε στο Μεσσίν, ήταν το πυροβολικό να βάλλει ακριβώς μπροστά από μια σειρά πεζικάριων.
Καθώς τα στρατεύματα προχωρούν, υπάρχει μια κουρτίνα φωτιάς μπροστά τους, κάτι που πιθανότατα να ήταν μια τρομακτική εμπειρία για τους Γερμανούς, βλέποντας αυτό το πράγμα να έρχεται απέναντί τους.
Για τους ήδη κλονισμένους Γερμανούς στρατιώτες που επέζησαν από την αποκαλυπτική έκρηξη, ο βροντερός "υφέρπων καταιγισμός" ήταν υπερβολικός. Οι Σύμμαχοι διέσχισαν το "No Man's Land" με λίγες απώλειες και κατέλαβαν εύκολα την κορυφογραμμή του Μεσσίν. Τις επόμενες δύο ημέρες, οι Γερμανοί εξαπέλυσαν μια σφοδρή αντεπίθεση, που προκάλεσε χιλιάδες απώλειες στους Συμμάχους, ιδιαίτερα μεταξύ της μεραρχίας της Νέας Ζηλανδίας που στάθμευε στο Μεσσίν, οι οποίοι όμως κράτησαν γενναία την γραμμή τους.
Η Μάχη του Μεσσίν θεωρείται ευρέως μια από τις μεγαλύτερες συμμαχικές νίκες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου