Οι 72 εποχές της Ιαπωνίας

  Όλοι μας ξέρουμε τις τέσσερις εποχές του χρόνου -άνοιξη,

καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνας- με βάση τις αλλαγές στον καιρό, την οικολογία και τον αριθμό των ωρών της ημέρας. Ωστόσο, οι τέσσερις εποχές είναι πολύ ευρείας εμβέλειας για να περιγράψουν με ακρίβεια τις μεταβολές του καιρού και του φυσικού μας περιβάλλοντος.

 

 

 

Πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί της Ανατολικής Ασίας, για να σηματοδοτήσουν το πέρασμα του χρόνου και να κατανοήσουν τις παραλλαγές κατά τη διάρκεια του έτους, δημιούργησαν ημερολόγια με βάση τον ήλιο και τις φάσεις της σελήνης. Για παράδειγμα, το ινδουιστικό ημερολόγιο έχει 6 εποχές, το κινεζικό αποτελείται από 24 εποχές και το ιαπωνικό χωρίζεται ακόμη πιο λεπτομερώς σε 72 εποχές.

Το ιαπωνικό ημερολόγιο έχει τις ίδιες τέσσερις εποχές που γνωρίζουμε στη Δύση.

 

Ωστόσο, κάθε εποχή χωρίζεται σε 6 μέρη δημιουργώντας 24 "sekki" με διάρκεια το καθένα περίπου 15 ημέρες. Αυτές οι περίοδοι προέρχονται αρχικά από το παραδοσιακό κινεζικό σεληνιακό ημερολόγιο, μια μέθοδος μέτρησης του χρόνου όπου ένα έτος χωρίζεται ανάλογα με τις φάσεις της σελήνης καθώς και την τροχιά της γης γύρω από τον ήλιο.

Τα 24 sekki χωρίζονται σε 3 "ko", δηλαδή έχουμε συνολικά 72 ko, ή "μικροεποχές", με την καθεμία να διαρκεί περίπου 5 ημέρες. Αυτές οι εποχές αντικατοπτρίζουν τους ευαίσθητους ρυθμούς των οικοσυστημάτων της Ιαπωνίας, καθεμία από τις οποίες συσχετίζεται με ένα πραγματικό γεγονός στον φυσικό κόσμο εκείνη τη στιγμή, όπως η βλάστηση του μπαμπού και η ωρίμανση του σιταριού.

"Κάθε λίγες μέρες είναι μια νέα εποχή, μια νέα ευκαιρία. Αρκετά λίγος χρόνος για να το πάρεις αψήφιστα. Αρκετά μεγάλος όμως για να έχει σημασία", γράφει ο Quartz. "Η ενασχόληση με τις μικροεποχές και η προσοχή σε αυτές, μπορεί να μας κρατήσει σε εγρήγορση για τον κόσμο γύρω μας και το πέρασμά μας από αυτόν. Ο κενός χρόνος είναι λιγότερος χαμένος όταν τον δούμε από την οπτική γωνία των κινήσεων της φύσης", συνεχίζει.

Ο Mark Hovane εξηγεί το ιαπωνικό ημερολόγιο με κάποιες λεπτομέρειες:
 

"Στον πυρήνα καθεμιάς από τις τέσσερις εποχές της άνοιξης, του καλοκαιριού, του φθινοπώρου και του χειμώνα βρίσκονται οι ισημερίες και τα ηλιοστάσια που ξεκινούν από το shunbun (εαρινή ισημερία), το geshi (θερινό ηλιοστάσιο), το shubun (φθινοπωρινή ισημερία) και το toji (χειμερινό ηλιοστάσιο). Οι αρχές κάθε εποχής χωρίζονται επίσης σε risshun (αρχές άνοιξης), rikka (αρχές καλοκαιριού), risshu (αρχές φθινοπώρου) και ritto (αρχές χειμώνα). Αυτοί οι δείκτες αντιπροσωπεύουν 8 από τα 24 εποχιακά σημεία. Τα υπόλοιπα 16 σημεία επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τον καιρό και τα γεωργικά στοιχεία, όπως η βροχή, το χιόνι και η πρόοδος του αγροτικού κύκλου καλλιέργειας, και έχουν ονόματα όπως usui (βρόχινο νερό), keichitsu (έντομα που ξυπνούν), shosho (διαχειρίσιμη ζέστη) ή χακούρο (λευκή δροσιά)".

Αρχικά, οι μικροεποχές της Ιαπωνίας εισήχθησαν στην χώρα από την Κορέα στα μέσα του 6ου αιώνα. Τα ονόματα που αποδίδονται σε κάθε μια από αυτές προέρχονται από τις κλιματικές και φυσικές αλλαγές στην Βόρεια Κίνα. Ως αποτέλεσμα, όταν εφαρμόστηκαν στο ιαπωνικό πλαίσιο, υπήρξαν μικρές παραλλαγές. Το 1685, ο Shibukawa Shunkai, ένας αυλικός αστρονόμος, ανέλαβε να αναθεωρήσει τα ονόματα, φέρνοντάς τα στο κλίμα και τη φύση της Ιαπωνίας. Αυτό το τροποποιημένο ημερολόγιο παρέμεινε σε χρήση μέχρι το 1873, όταν επί της διακυβέρνησης του αυτοκράτορα Μέιτζι, στην επιδίωξή του για εκσυγχρονισμό, κατάργησε το παραδοσιακό ημερολογιακό σύστημα και υιοθέτησε το Γρηγοριανό με βάση τη δυτική ηλιακή ακτινοβολία. Συγκεκριμένες ομάδες στην Ιαπωνία, συμπεριλαμβανομένων των αγροτών, των ψαράδων και των φίλων της τέχνης, συνέχισαν να τηρούν το παραδοσιακό ημερολόγιο παράλληλα με το Γρηγοριανό.

 

Οι 4 εποχές

Άνοιξη: 5 Φεβρουαρίου - 6 Μαΐου
Καλοκαίρι: 7 Μαΐου - 8 Αυγούστου
Φθινόπωρο: 9 Αυγούστου - 7 Νοεμβρίου
Χειμώνας: 8 Νοεμβρίου - 4 Φεβρουαρίου

 

Οι 72 ιαπωνικές μικρο-εποχές

Risshun (Αρχή άνοιξης)
4-8 Φεβρουαρίου: Ο ανατολικός άνεμος λιώνει τους πάγους
9-13 Φεβρουαρίου: Οι θάμνοι αρχίζουν να τραγουδούν στα βουνά
14-18 Φεβρουαρίου: Τα ψάρια βγαίνουν από τον πάγο

Ουσούι (Βρόχινο νερό)
19-23 Φεβρουαρίου: Η βροχή υγραίνει το έδαφος
24-28 Φεβρουαρίου: Η ομίχλη αρχίζει να παραμένει
1-5 Μαρτίου: Βλαστάρια χόρτου, μπουμπούκια δέντρων

Keichitsu (Τα έντομα ξυπνούν)
6-10 Μαρτίου: Βγαίνουν στην επιφάνεια έντομα που ήταν σε χειμερία νάρκη
11-15 Μαρτίου: Πρώτα άνθη ροδακινιάς
16-20: Μαρτίου Οι κάμπιες γίνονται πεταλούδες

Shunbun (Εαρινή Ισημερία)
21-25 Μαρτίου: Τα σπουργίτια αρχίζουν να φωλιάζουν
26-30 Μαρτίου: Πρώτα άνθη κερασιάς
31 Μαρτίου-4 Απριλίου: Μακρινή βροντή

Seimei (Αγνό και καθαρό)
5-9 Απριλίου: Τα χελιδόνια επιστρέφουν
10-14 Απριλίου: Οι αγριόχηνες πετούν βόρεια
15-19 Απριλίου: Πρώτα ουράνια τόξα

Kokuu (Βροχές σιτηρών)
20-24 Απριλίου: Φυτρώνουν τα πρώτα καλάμια
25-29 Απριλίου: Ο τελευταίος παγετός, φυτρώνουν τα σπορόφυτα ρυζιού
30 Απριλίου-4 Μαΐου: Ανθίζουν οι παιώνιες

Rikka (Αρχή καλοκαιριού)
5-9 Μαΐου: Οι βάτραχοι αρχίζουν να τραγουδούν
10-14 Μαΐου: Τα σκουλήκια εμφανίζονται στη επιφάνεια
15-20 Μαΐου: Βλασταίνουν τα μπαμπού

Shoman (Μικρότερη ωρίμανση)
21-25 Μαΐου: Οι μεταξοσκώληκες αρχίζουν να τρέφονται με φύλλα μουριάς
26-30 Μαΐου: Ανθίζει το σαφράνι

31 Μαΐου-5 Ιουνίου: Το σιτάρι ωριμάζει και συλλέγεται

Boshu (Σπόροι με κόκκους)
6-10 Ιουνίου: Εκκολάπτονται τα αλογάκια της Παναγίας
11-15 Ιουνίου: Το σάπιο γρασίδι γίνεται πυγολαμπίδες
16-20 Ιουνίου: Τα δαμάσκηνα κιτρινίζουν

Geshi (Θερινό ηλιοστάσιο)
21-26 Ιουνίου: Το βουτυρόχορτο μαραίνεται
27 Ιουνίου-1 Ιουλίου: Οι ίριδες ανθίζουν
2-6 Ιουλίου: Η κουρκούλα βλασταίνει

Shosho (Μικρότερη ζέστη)
7-11 Ιουλίου: Πνέουν θερμοί άνεμοι
12-16 Ιουλίου: Πρώτα άνθη λωτού
17-22 Ιουλίου: Τα γεράκια μαθαίνουν να πετούν

Taisho (Μεγαλύτερη ζέστη)
23-28 Ιουλίου: Η παυλώνια παράγει σπόρους
29 Ιουλίου-2 Αυγούστου: Η γη είναι υγρή, ο αέρας υγρός
3-7 Αυγούστου: Μερικές φορές πέφτουν μεγάλες βροχές

Risshu (Αρχές φθινοπώρου)
8-12 Αυγούστου: Φυσούν δροσεροί άνεμοι
13-17 Αυγούστου: Τα βραδινά τζιτζίκια τραγουδούν
18-22 Αυγούστου: Πυκνή ομίχλη

Shosho (Διαχειρίσιμη ζέστη)
23-27 Αυγούστου: Ανθίζουν τα άνθη βαμβακιού

28 Αυγούστου-1 Σεπτεμβρίου: Η ζέστη αρχίζει να σβήνει
2-7 Σεπτεμβρίου: Το ρύζι ωριμάζει

Hakuro (Λευκή δροσιά)
8-12 Σεπτεμβρίου: Η δροσιά λάμπει λευκή στο γρασίδι
13-17 Σεπτεμβρίου: Οι σουσουράδες τραγουδούν
18-22 Σεπτεμβρίου: Τα χελιδόνια φεύγουν

Shubun (Φθινοπωρινή ισημερία)
23-27 Σεπτεμβρίου: Οι βροντές σταματούν
28 Σεπτεμβρίου-2 Οκτωβρίου: Τα έντομα χώνονται στο έδαφος
3-7 Οκτωβρίου: Οι αγρότες στραγγίζουν τα χωράφια

Kanro (Κρύα δροσιά)
8-12 Οκτωβρίου: Οι αγριόχηνες επιστρέφουν
13-17 Οκτωβρίου: Ανθίζουν τα χρυσάνθεμα
18-22 Οκτωβρίου: Οι γρύλοι κελαηδούν γύρω από την πόρτα

Soko (Ο παγετός πέφτει)
23-27 Οκτωβρίου: Πρώτος παγετός
28 Οκτωβρίου-1 Νοεμβρίου: Μερικές φορές πέφτουν ελαφριές βροχές
2-6 Νοεμβρίου: Τα φύλλα σφενδάμου και ο κισσός κιτρινίζουν

Ritto (Αρχή χειμώνα)
7-11 Νοεμβρίου: Ανθίζουν οι καμέλιες
12-16 Νοεμβρίου: Η γη αρχίζει να παγώνει
17-21 Νοεμβρίου: Οι νάρκισσοι ανθίζουν

Shosetsu (Λίγο χιόνι)
22-26 Νοεμβρίου: Τα ουράνια τόξα κρύβονται
27 Νοεμβρίου-1 Δεκεμβρίου: Βόρειος άνεμος φυσά τα φύλλα από τα δέντρα
2-6 Δεκεμβρίου: Τα φύλλα των εσπεριδοειδών αρχίζουν να κιτρινίζουν

Taisetsu (Περισσότερο χιόνι)
7-11 Δεκεμβρίου: Μπαίνει κρύο, αρχίζει ο χειμώνας
12-16 Δεκεμβρίου: Οι αρκούδες αρχίζουν να πέφτουν σε χειμερία νάρκη στα κρησφύγετα τους
17-21 Δεκεμβρίου: Οι σολομοί μαζεύονται και κολυμπούν κόντρα στο ρεύμα

Toji (Χειμερινό ηλιοστάσιο)
22-26 Δεκεμβρίου: Το βουτυρόχορτο βλασταίνει
27-31 Δεκεμβρίου: Τα ελάφια ρίχνουν τα κέρατά τους
1-4 Ιανουαρίου: Το σιτάρι βλασταίνει κάτω από το χιόνι

Shokan (Λιγότερο κρύο)
5-9 Ιανουαρίου: Ο μαϊντανός ανθίζει
10-14 Ιανουαρίου: Οι πηγές ξεπαγώνουν
15-19 Ιανουαρίου: Οι φασιανοί αρχίζουν να καλούν

Daikan (Περισσότερο κρύο)
20-24 Ιανουαρίου: Ο πετασίτης βγάζει μπουμπούκια
25-29 Ιανουαρίου: Ο πάγος πυκνώνει στα ρέματα
30 Ιανουαρίου-3 Φεβρουαρίου: Οι κότες αρχίζουν να γεννούν αυγά