«Δεν πάει άλλο με την ακρίβεια! Η μεσαία τάξη καταστρέφεται για το κράτος και τα χρηματιστήρια»

Οι οικονομολόγοι αγνοούν ηθελημένα την καταστροφή της

μεσαίας τάξης, χάριν των κρατικών δαπανών ή αυξήσεων στις μετοχές, αναφέρει ο διακεκριμένος οικονομολόγος Daniel Lacall…

Ειδικότερα, όπως επισημαίνει, τον τελευταίο καιρό διαπιστώνεται η εμφάνιση ενός νέου κυρίαρχου αφηγήματος σε όλα τα mainstream οικονομικά μέσα:

Ότι οι οικονομικοί δρώντες, παγκοσμίως, θα πρέπει να αποδεχτούν ή να ανεχθούν πληθωρισμό στο ύψος του 3%…

Μάλιστα, κάτι τέτοιο κρίνεται υπερεπαρκές και συνιστά σαφή νίκη κατά του τέρατος της ακρίβειας.

Το επόμενο βήμα; Εκ νέου νομισματική χαλάρωση.

Εν προκειμένω, όπως επισημαίνει ο Daniel Lacalle, ετήσιος πληθωρισμός 3% για δέκα χρόνια σημαίνει απώλεια αγοραστικής δύναμης του νομίσματος κατά 34%, μετά από μια άνευ προηγουμένου εισοδηματική διάβρωση στο πλαίσιο ενός καταστροφικού περιβάλλοντος.

Και η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει τίποτε πιο καταστροφικό για την οικονομία από την αύξηση των μακροπρόθεσμων προσδοκιών για τον πληθωρισμό.

Δεν πρόκειται απλώς για επιβεβαίωση μιας τρομερής καταστροφής των πραγματικών μισθών και των αποταμιεύσεων από καταθέσεις, αλλά ένα τεράστιο κίνητρο για τη διατήρηση των λιγότερο αποδοτικών και μη παραγωγικών τμημάτων της οικονομίας.

Ο πληθωρισμός δεν είναι απλώς ένας κρυφός φόρος που δημιουργείται από διογκωμένες κρατικές δαπάνες που χρηματοδοτούνται με τεχνητά δημιουργημένο νόμισμα, αλλά και ένα τεράστιο αντικίνητρο για την καινοτομία και τον τεχνολογικό μετασχηματισμό.

Και δεν είναι να απορεί κανείς που τόσο πολλοί δρώντες στην αγορά απαιτούν περισσότερη ποσοτική χαλάρωση.

Η νομισματική επέκταση ήταν ένας τεράστιος μοχλός για τις φούσκες της αγοράς και πολλοί επενδυτές θέλουν να επιστρέψει η «φούσκα των πάντων» – ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ασθενέστερη οικονομική ανάπτυξη, χαμηλή παραγωγικότητα και μείωση των πραγματικών μισθών.

Τα στοιχεία από τους τελευταίους έξι μήνες δείχνουν πως η ανάκαμψη του S&P 500 οφείλεται σε πολλαπλή επέκταση.

Παρότι η αύξηση των πωλήσεων και των κερδών ήταν ασθενής, ο δείκτης τυγχάνει διαπραγμάτευσης πλέον πάνω από είκοσι φορές τα κέρδη, από δεκαεπτά φορές στα τέλη Δεκεμβρίου.

Επιπλέον, και λαμβάνοντας υπόψη το κύμα υποβαθμίσεων σε ό,τι αφορά τις εκτιμήσεις περί των κερδών, οι πιο bullish επενδυτές φαίνεται να απαιτούν μεγαλύτερη επέκταση – και αυτό μπορεί να προέλθει μόνο από χαλάρωση, επισημαίνει ο Lacalle.

Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι ότι ένας ρυθμός αύξησης των τιμών κατά 3% σε ετήσια βάση σημαίνει πολύ ακριβότερα τρόφιμα, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, φυσικό αέριο κ.λπ.

Ο δείκτης του πληθωρισμού τον Ιούνιο στις ΗΠΑ ήταν ιδιαίτερα ανησυχητικός επειδή όλες οι συνιστώσες –πλην τεσσάρων– αυξήθηκαν.

Ο πληθωρισμός δεν προκαλείται από τα εμπορεύματα, τους μισθούς ή τα κέρδη.

Ο πληθωρισμός προκαλείται από τη συνεχή αύξηση της ποσότητας νομισμάτων που είναι σε κυκλοφορία και δη σε επίπεδα πολύ πάνω από την πραγματική ζήτηση.

Ο μεγαλύτερος καταναλωτής νεοδημιουργηθέντος νομίσματος είναι η κυβέρνηση, σε μια χώρα (ΗΠΑ) όπου το ετήσιο έλλειμμα δεν αναμένεται να είναι χαμηλότερο από 1 τρισεκατομμύριο δολάρια κάθε χρόνο μέχρι το 2032.

Οι κρατικές δαπάνες προκαλούν πληθωρισμό, κάτι που σημαίνει πως προκαλούν απώλεια της αγοραστικής δύναμης του νομίσματος.

Όταν πολλοί είπαν ότι δεν υπήρχε «πληθωρισμός», αυτό που είδαμε ήταν τεράστιος πληθωρισμός χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων και μια δυσανάλογη αύξηση στις τιμές των μη αναπαραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών, επισημαίνει ο οικονομολόγος και διερωτάται: «πώς μπορεί κάποιος που πληρώνει για υγειονομική περίθαλψη, ασφάλιση, εκπαίδευση ή στέγαση να πιστεύει πραγματικά ότι δεν υπήρχε πληθωρισμός»;

Θυμηθείτε ότι, σύμφωνα με τη μελέτη του American Enterprise Institute που συλλέγει στοιχεία του Γραφείου Στατιστικών Εργασίας, αυτό που αποκαλούν «χωρίς πληθωρισμό» ήταν η περίοδος μεταξύ 1996 και 2018, όταν το κόστος υγειονομικής περίθαλψης αυξήθηκε 100%, η φροντίδα των παιδιών κατά 110%, η στέγαση κατά 60%, τα δίδακτρα πανεπιστημίου κατά 200% και η μέση αύξηση των τιμών των μη αντικαταστάσιμων αγαθών όπως και οι υπηρεσίες αυξήθηκαν κατά 57%.

Μεταξύ 2000 και 2022 η ίδια μελέτη έδειξε συνολικό πληθωρισμό βασικών αγαθών και υπηρεσιών 74%.

Αυτό είναι που εξαφανίζει τη μεσαία τάξη: Αρνητική αύξηση των πραγματικών μισθών και μαζικές αυξήσεις στις τιμές των βασικών αγαθών που προκαλούνται από τη συνεχή διάβρωση της αγοραστικής δύναμης του νομίσματος.

Μπορούν πραγματικά οι οικονομολόγοι να αγνοήσουν την καταστροφή της οικονομίας και της μεσαίας τάξης μόνο για να δικαιολογήσουν περισσότερες κρατικές δαπάνες ή μια μικρή αύξηση στις αποτιμήσεις των μετοχών και των ομολόγων;

Ίσως, αλλά είναι κακή ιδέα να υποστηρίξουμε την καταστροφή της οικονομίας μόνο για να δούμε κάποιες αξίες των περιουσιακών στοιχείων να αυξάνονται.

«Η οικονομία δεν πρέπει να καθοδηγείται από τις κρατικές δαπάνες και τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία, αλλά από μια ακμάζουσα μεσαία τάξη και τις αυξανόμενες παραγωγικές επενδύσεις.

Η νομισματική χαλάρωση δεν ενισχύει την οικονομία.

Αποδυναμώνει τον ιστό που δημιουργεί πρόοδο μόνο για να υποστηρίξει ένα διαρκώς αυξανόμενο μέγεθος του Δημοσίου» καταλήγει ο οικονομολόγος.