Θα τους δώσουν, λένε, "εγγυήσεις ασφαλείας"!

 Της Ιωάννας Υψηλάντη

Πολύς λόγος έγινε, για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, στην συνάντηση των... Νατοϊκών ηγετών, στο Βίλνιους της Λιθουανίας.
Φυσικά, τέτοιο αποτέλεσμα δεν υπήρξε, ούτε πρόκειται να υπάρξει, παρά τις χθεσινοβραδυνές διαβεβαιώσεις του Ζελένσκι προς το "έθνος".
Οι "σύμμαχοι", που θα έστελναν ένα "σαφές και δυνατό σήμα", στον Ζελένσκι, για την γρήγορη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, έστειλαν μόνο ένα "σήμα" απαραίτητων υποχρεώσεων της χώρας, αλλά χωρίς οποιονδήποτε χρονικό χάρτη!
Τώρα ο Ζελές παλεύει να τροποποιήσει το κείμενο των συμπερασμάτων της Συνόδου, συμπεριλαμβάνοντας και έναν χρονικό ορίζοντα, αλλά μάταια.
Όμως, γιατί παραπονείται ο Ζελένσκι;; Μήπως η Ουκρανία δεν αποτελεί μέρος του ΝΑΤΟ, έστω και ανεπίσημα, από το 1991;;
Και μάλιστα σε συνθήκες, που ευνοούν μόνο το ΝΑΤΟ και καθόλου την Ουκρανία.
Για το ΝΑΤΟ υπάρχει μια ιδανική κατάσταση, που οργάνωσε στην Ουκρανία. Πολεμάει με ένα ισχυρό κράτος, που διαθέτει πυρηνικά, χωρίς να σκοτώνεται, ούτε ένας ΝΑΤΟϊκός στρατιώτης, στα μέτωπα, ενώ οι στρατιωτικοί του στόχοι δεν βομβαρδίζονται. Οι διπλωματικές σχέσεις παραμένουν άθικτες, όπως και οι εμπορικές συναλλαγές.
Στο ΝΑΤΟ χαρίστηκε τέτοιο δώρο, που ούτε να το ονειρευτεί δεν μπορούσε, από έναν τεράστιο στρατό, αρκετά ικανό, Που είναι έτοιμος να πολεμήσει, για τα συμφέροντα της "συμμαχίας", δωρεάν. Και όχι απλώς, να πεθάνει, αλλά να σκοτώνεται σε τεράστιους αριθμούς, χωρίς "γιατί" και "πώς".
Βέβαια το ΝΑΤΟ την ματωμένη δουλειά του κάνει, όπως πάντα! Αυτό που εκπλήσσει είναι η ψυχοσύνθεση των ίδιων των Ουκρανών. Πρώτα τους κατέστρεψαν ψυχολογικά και τώρα φυσικά. Και χωρίς να τους πληρώσουν φράγκο! Δεν τους χρωστούν τίποτα!
Η στρατιωτική και οικονομική "βοήθεια", που παρέχουν οι χώρες του ΝΑΤΟ, στην Ουκρανία, δίνεται, σε μορφή χρέους. Ετσι, όσοι από τον ιδιωτικό ΝΑΤΟϊκό στρατό των Ουκρανών επιζήσουν θα κληθούν να πληρώσουν και το χρέος.
Βρυξέλλες και ΗΠΑ κατουριώνται, απ΄την χαρά τους!
Θα τους δώσουν, λένε, "εγγυήσεις ασφαλείας"! Ακριβώς ίδιες με τις εγγυήσεις που έδωσαν, στις συμφωνίες του Μινσκ, αλλά και τις ίδιες, που έδωσαν, στον πρώην Πρόεδρο της Ουκρανίας Γιανουκόβιτς, πριν τον ρίξει το φασιστικό πραξικόπημα του 2014.
Κανείς δεν ξέρει αν η Ουκρανία θα υπάρχει καν με τη μορφή, που είναι κατά κάποιο τρόπο αποδεκτή, για συνεργασία με το ΝΑΤΟ.
Αυτό είναι το θέμα που θα έπρεπε να συζητηθεί, τώρα, στην Ουκρανία και όχι τι θα συζητήσουν τα κοράκια, εκεί στο Βίλνιους, από τους δρόμους του οποίου αφαιρέθηκαν ακόμη και παλιά τρόλεϊ της Σοβιετικής εποχής για να μην ντροπιάζονται μπροστά στον λευκό δουλοκτήτη!