"After the Hurricane, Bahamas", Winslow Homer, 1899
Μόλις τρία χρόνια μετά τη δημοσίευση του Ροβινσώνας Κρούσος του Ντάνιελ Ντεφόε, ένας νεαρός από τη Μασαχουσέτη είχε μια μοίρα παρόμοια με τον πρωταγωνιστή του θρυλικού μυθιστορήματος. Η εμπειρία του ήταν τόσο οδυνηρή που όταν, λίγα χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά η ιστορία του με τη μορφή βιβλίου, πολλοί νόμιζαν ότι ήταν μυθοπλασία γραμμένη στο στυλ του Ροβινσώνα Κρούσου.
Ο νεαρός ήταν ο 19χρονος Philip Ashton που ζούσε στη μικρή πόλη Marblehead, στην τότε βρετανική αποικία της Μασαχουσέτης.
Το 1722, ο Άστον βγήκε με μια μικρή σκούνα μαζί με άλλους τέσσερις άνδρες για να ψαρέψουν στις ακτές της Νέας Σκωτίας στο ακρωτήριο Σέιμπλ. Μετά από μια ικανοποιητική ψαριά, ο Ashton αποφάσισε να επιστρέψει στο σπίτι. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής, μια ομάδα πειρατών με επικεφαλής τον διαβόητο απατεώνα και σαδιστή Ned Low -γνωστός για τα βάναυσα βασανιστήρια των θυμάτων πριν τα σκοτώσει- κατέλαβαν το πλοίο τους. Ο Άστον βρέθηκε αβοήθητος απέναντι σε αυτόν τον βίαιο άνδρα και δεν είχε άλλη επιλογή από το να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις του. Ο Low κατάσχεσε τη σκούνα του Άστον και ανάγκασε τον ίδιο και το πλήρωμά του να γίνουν πειρατές.
Για τους επόμενους έξι μήνες, ο Άστον υπηρέτησε σε ένα από τα πλοία του Low, αιχμαλωτίζοντας και λεηλατώντας βρετανικά, γαλλικά, ισπανικά και πορτογαλικά πλοία. Κάποια στιγμή, οι πειρατές έπεσαν πάνω σε ένα ισχυρό βρετανικό πολεμικό πλοίο, και μπήκαν σε μεγάλο κίνδυνο. Ο Άστον γνώριζε πολύ καλά ότι, αν τους έπιαναν, τόσο αυτός όσο και οι πειρατές θα εκτελούνταν δια απαγχονισμού.
Την άνοιξη του 1723, ο στόλος έπλευσε στο νησί Roatan στον κόλπο της Ονδούρας όπου σταμάτησαν για να μαζέψουν ξύλα και πόσιμο νερό. Ο Άστον προσφέρθηκε εθελοντικά να βοηθήσει και βγήκε στη στεριά μαζί με άλλους τρεις άντρες για να φέρει νερό από ένα κοντινό ρέμα.
Για τους επόμενους έξι μήνες, ο Άστον υπηρέτησε σε ένα από τα πλοία του Low, αιχμαλωτίζοντας και λεηλατώντας βρετανικά, γαλλικά, ισπανικά και πορτογαλικά πλοία. Κάποια στιγμή, οι πειρατές έπεσαν πάνω σε ένα ισχυρό βρετανικό πολεμικό πλοίο, και μπήκαν σε μεγάλο κίνδυνο. Ο Άστον γνώριζε πολύ καλά ότι, αν τους έπιαναν, τόσο αυτός όσο και οι πειρατές θα εκτελούνταν δια απαγχονισμού.
Την άνοιξη του 1723, ο στόλος έπλευσε στο νησί Roatan στον κόλπο της Ονδούρας όπου σταμάτησαν για να μαζέψουν ξύλα και πόσιμο νερό. Ο Άστον προσφέρθηκε εθελοντικά να βοηθήσει και βγήκε στη στεριά μαζί με άλλους τρεις άντρες για να φέρει νερό από ένα κοντινό ρέμα.
Η παραλία στον κόλπο Palmetto στο σύγχρονο Roatan στην Καραϊβική - πηγή
Καθώς το πλήρωμα γέμιζε τα βαρέλια, ο Άστον άρχισε να κατευθύνεται προς ένα κοντινό άλσος με φοίνικες καρύδας, λέγοντάς τους ότι πήγαινε να μαζέψει μερικές καρύδες. Μόλις χάθηκε από τα μάτια του πληρώματος, όρμησε προς το δάσος όπου και κρύφτηκε.
Το πλήρωμα ολοκλήρωσε το γέμισμα των βαρελιών και φώναξε τον Άστον να επιστρέψει αλλά εκείνος παρέμεινε κρυμμένος. Για λίγο, οι πειρατές τον έψαξαν, αλλά τελικά τα παράτησαν και γύρισαν πίσω στο πλοίο. Αφού έφυγαν, ο Άστον βγήκε από την κρυψώνα του και περίμενε για πέντε μέρες, παρατηρώντας τον πειρατικό στόλο. Επιτέλους, τα πλοία απέπλευσαν αφήνοντάς τον μόνο στο έρημο νησί.
Ο Άστον δεν είχε εργαλεία για να κυνηγήσει ή να ψαρέψει, κάτι που τον ανάγκασε να επιβιώσει με φρούτα και ωμά αυγά χελώνας. Ευτυχώς, το νησί διέθετε άφθονες πηγές νερού και πολλά φρούτα και μούρα. Ήταν όμως επίσης γεμάτο με επικίνδυνα ζώα, όπως δηλητηριώδη φίδια, γιγάντιες σαύρες και αγριόχοιρους. Ο Άστον, ενώ κολυμπούσε σε ρηχά νερά, δέχθηκε επίθεση από έναν καρχαρία, ενώ μια άλλη φορά, από ένα αγριογούρουνο και έπρεπε να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο για να αποφύγει τον θάνατο από το ζώο. Τα πιο ενοχλητικά όμως ήταν τα σμήνη από μικροσκοπικές μαύρες μύγες, προκαλώντας του αγωνία. Σε μια προσπάθεια να ξεφύγει, κατασκεύασε μια καλύβα κοντά στη θάλασσα, ελπίζοντας ότι το αεράκι θα κρατούσε τις μύγες μακριά. Παρόλα αυτά, τα επίμονα έντομα συνέχισαν να τον βασανίζουν.
Το πλήρωμα ολοκλήρωσε το γέμισμα των βαρελιών και φώναξε τον Άστον να επιστρέψει αλλά εκείνος παρέμεινε κρυμμένος. Για λίγο, οι πειρατές τον έψαξαν, αλλά τελικά τα παράτησαν και γύρισαν πίσω στο πλοίο. Αφού έφυγαν, ο Άστον βγήκε από την κρυψώνα του και περίμενε για πέντε μέρες, παρατηρώντας τον πειρατικό στόλο. Επιτέλους, τα πλοία απέπλευσαν αφήνοντάς τον μόνο στο έρημο νησί.
Ο Άστον δεν είχε εργαλεία για να κυνηγήσει ή να ψαρέψει, κάτι που τον ανάγκασε να επιβιώσει με φρούτα και ωμά αυγά χελώνας. Ευτυχώς, το νησί διέθετε άφθονες πηγές νερού και πολλά φρούτα και μούρα. Ήταν όμως επίσης γεμάτο με επικίνδυνα ζώα, όπως δηλητηριώδη φίδια, γιγάντιες σαύρες και αγριόχοιρους. Ο Άστον, ενώ κολυμπούσε σε ρηχά νερά, δέχθηκε επίθεση από έναν καρχαρία, ενώ μια άλλη φορά, από ένα αγριογούρουνο και έπρεπε να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο για να αποφύγει τον θάνατο από το ζώο. Τα πιο ενοχλητικά όμως ήταν τα σμήνη από μικροσκοπικές μαύρες μύγες, προκαλώντας του αγωνία. Σε μια προσπάθεια να ξεφύγει, κατασκεύασε μια καλύβα κοντά στη θάλασσα, ελπίζοντας ότι το αεράκι θα κρατούσε τις μύγες μακριά. Παρόλα αυτά, τα επίμονα έντομα συνέχισαν να τον βασανίζουν.
Ξύλινη αποβάθρα στο σύγχρονο Roatan - πηγή
Μετά από εννέα μήνες άθλιας επιβίωσης, εμφανίστηκε ένας Άγγλος στο νησί με ένα κανό και του είπε ότι είχε ξεφύγει από τους Ισπανούς που τον είχαν αιχμάλωτο. Η άφιξη του Άγγλου έφερε απέραντη παρηγοριά στον Άστον, καθώς όχι μόνο πλέον είχε έναν σύντροφο, αλλά ο νέος του φίλος είχε μαζί του όπλο με πυρομαχικά, μια ποσότητα χοιρινού αλατιού και έναν σκύλο.
Μετά από λίγες μέρες, ο Άγγλος πρότεινε να πάνε σε κάποιο άλλο νησί για να κυνηγήσει αγριογούρουνα και ελάφια για τροφή. Ωστόσο, ο Άστον ήταν ακόμα πολύ αδύναμος για να κάνει ένα τέτοιο ταξίδι. Ο νεοφερμένος πήρε την απόφαση να ξεκινήσει μόνος του την αποστολή, διαβεβαιώνοντας τον Άστορ ότι θα επέστρεφε μετά από λίγες ώρες. Όμως, ο Άγγλος δεν εμφανίστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα ο Άστον να υποθέσει ότι είχε πνιγεί.
Για καλή του τύχη, ο Άγγλος είχε αφήσει πίσω τα εργαλεία του, επιτρέποντας στον Άστον να κυνηγάει μικρά ζώα και να ανάβει φωτιές για να ετοιμάζει ζεστά γεύματα. Έτσι, τρώγοντας ψητό κρέας χελώνας, ψάρια και καβούρια, ανέκτησε σταδιακά τις δυνάμεις του.
Περίπου τρεις μήνες μετά από αυτό το περιστατικό, η θάλασσα ξέβρασε στην παραλία ένα κανό. Αρχικά, ο Άστον υπέθεσε ότι ήταν του Άγγλου, αλλά μετά από μια προσεκτικότερη ματιά, είδε ότι ήταν ένα εντελώς διαφορετικό σκάφος. Χρησιμοποιώντας το, ο Άστον ξεκίνησε την εξερεύνηση των γειτονικών νησιών. Κάποια στιγμή, και ενώ κοιμόταν γαλήνιος κάτω από ένα δέντρο, μια ομάδα Ισπανών από ένα διερχόμενο πλοίο άνοιξε πυρ εναντίον του και μετά βίας κατάφερε να βγει ζωντανός.
Τον Ιούνιο του 1724, δεκαέξι μήνες αφότου αποβιβάστηκε στο νησί, μια ομάδα δεκαοκτώ Άγγλων από την Ονδούρα βγήκε στο νησί με μερικές βάρκες. Οι άνδρες είχαν τραπεί σε φυγή μετά από επίθεση των Ισπανών. Ο Άστον τους υποδέχτηκε θερμά και μαζί έχτισαν μια μικρή κατοικία που με στοργή ονόμασαν Castle Comfort. Λίγους μήνες αργότερα, μετά από επίθεση πειρατών, ορισμένοι από τους άνδρες επέλεξαν να φύγουν, αλλά δύο άτομα, μαζί με τον Άστον, επέλεξαν να παραμείνουν, πεπεισμένοι ότι οι πιθανότητές τους να σωθούν από διερχόμενο πλοίο ήταν μεγαλύτερες στο νησί Roatan από οπουδήποτε αλλού.
Μετά από λίγες μέρες, ο Άγγλος πρότεινε να πάνε σε κάποιο άλλο νησί για να κυνηγήσει αγριογούρουνα και ελάφια για τροφή. Ωστόσο, ο Άστον ήταν ακόμα πολύ αδύναμος για να κάνει ένα τέτοιο ταξίδι. Ο νεοφερμένος πήρε την απόφαση να ξεκινήσει μόνος του την αποστολή, διαβεβαιώνοντας τον Άστορ ότι θα επέστρεφε μετά από λίγες ώρες. Όμως, ο Άγγλος δεν εμφανίστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα ο Άστον να υποθέσει ότι είχε πνιγεί.
Για καλή του τύχη, ο Άγγλος είχε αφήσει πίσω τα εργαλεία του, επιτρέποντας στον Άστον να κυνηγάει μικρά ζώα και να ανάβει φωτιές για να ετοιμάζει ζεστά γεύματα. Έτσι, τρώγοντας ψητό κρέας χελώνας, ψάρια και καβούρια, ανέκτησε σταδιακά τις δυνάμεις του.
Περίπου τρεις μήνες μετά από αυτό το περιστατικό, η θάλασσα ξέβρασε στην παραλία ένα κανό. Αρχικά, ο Άστον υπέθεσε ότι ήταν του Άγγλου, αλλά μετά από μια προσεκτικότερη ματιά, είδε ότι ήταν ένα εντελώς διαφορετικό σκάφος. Χρησιμοποιώντας το, ο Άστον ξεκίνησε την εξερεύνηση των γειτονικών νησιών. Κάποια στιγμή, και ενώ κοιμόταν γαλήνιος κάτω από ένα δέντρο, μια ομάδα Ισπανών από ένα διερχόμενο πλοίο άνοιξε πυρ εναντίον του και μετά βίας κατάφερε να βγει ζωντανός.
Τον Ιούνιο του 1724, δεκαέξι μήνες αφότου αποβιβάστηκε στο νησί, μια ομάδα δεκαοκτώ Άγγλων από την Ονδούρα βγήκε στο νησί με μερικές βάρκες. Οι άνδρες είχαν τραπεί σε φυγή μετά από επίθεση των Ισπανών. Ο Άστον τους υποδέχτηκε θερμά και μαζί έχτισαν μια μικρή κατοικία που με στοργή ονόμασαν Castle Comfort. Λίγους μήνες αργότερα, μετά από επίθεση πειρατών, ορισμένοι από τους άνδρες επέλεξαν να φύγουν, αλλά δύο άτομα, μαζί με τον Άστον, επέλεξαν να παραμείνουν, πεπεισμένοι ότι οι πιθανότητές τους να σωθούν από διερχόμενο πλοίο ήταν μεγαλύτερες στο νησί Roatan από οπουδήποτε αλλού.
Λίγο αργότερα, εμφανίστηκε στο νησί ένας μεγάλος στόλος. Ήταν Άγγλοι έμποροι που πήγαιναν προς την Τζαμάικα. Ο ενθουσιασμός του Άστον δεν είχε όρια όταν έμαθε ότι ένα από τα πλοία, το μπρίκι Diamond, είχε ξεκινήσει από το Σάλεμ. Ο καπετάνιος Dove πρόσφερε στον Άστον διαμονή στο πλοίο και έτσι, τον Ιούνιο του 1725, μετά από συνολικά δύο χρόνια και δέκα μήνες, ο νεαρός ναυαγός επέστρεψε στη γενέτειρά του, το Marblehead. Αργότερα την ίδια χρονιά, ο Άστον δημοσίευσε τα απομνημόνευματά του για την εμπειρία του, με τίτλο "Ashton's Memorial: An History of the Strange Adventures, and Signal Deliverances".
Πέθανε το 1746 σε ηλικία 44 ετών.
Πέθανε το 1746 σε ηλικία 44 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου