Η ευημερία των αριθμών

Ευρίσκεται σε εξέλιξη η μείωση των δημοσίων χρεών, με το συνδυασμό

δύο μεθόδων: του πληθωρισμού και της χρηματοπιστωτικής καταστολής (=αρνητικά πραγματικά επιτόκια καταθέσεων). Με απλά λόγια, μεταφέρονται στην ουσία πόροι από τους απλούς Πολίτες στο δημόσιο, χωρίς να πληγούν οι (μεγάλες κυρίως) επιχειρήσεις – αφού μεταφέρουν τις αυξήσεις στις τιμές πώλησης τους, ενώ συνήθως δεν έχουν καταθέσεις αλλά δάνεια που μειώνονται πληθωριστικά.

Με το διπλό αυτό τρόπο μείωσης των δημοσίων χρεών εις βάρος των Πολιτών, θα εξαϋλωθεί η μεσαία τάξη, όσον αφορά τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, καθώς επίσης τους καταθέτες – ενώ θα εξαθλιωθεί εντελώς η κατώτερη.

Για παράδειγμα, ένας μισθός ή μία σύνταξη των 1.000 € με 10% πληθωρισμό, μειώνεται αυτόματα στα 900 € σε ένα έτος – ενώ μία κατάθεση των 100.000 € χάνει ετήσια 10.000 €. Εάν δε οι μισθωτοί και οι καταθέτες αυξήσουν την κατανάλωση τους ή/και προβούν σε αγορά παγίων (ακίνητα, μηχανήματα κλπ.), για να διαφυλάξουν την αξία των χρημάτων τους, θα αυξήσουν το ρυθμό ανάπτυξης – οπότε θα στηρίξουν ξανά τα έσοδα του δημοσίου.

Ο συνδυασμός τώρα και των δύο, των αυξημένων κρατικών εσόδων (μέσω της υπερφορολόγησης, με τη διατήρηση των ίδιων συντελεστών στις ανοδικές τιμές) και του «πληθωριστικού» ρυθμού ανάπτυξης, θα μειώνει τη σχέση χρέους/ΑΕΠ των κρατών – με αποτέλεσμα το γνωστό ρητό: να ευημερούν οι αριθμοί, αλλά να δυστυχούν οι άνθρωποι.

Βασίλης Βιλιάρδος