Τα ωραιότερα ζεϊμπέκικα τα χορεύουν οι πονεμένοι, οι ζορισμένοι, οι βασανισμένοι,
Αυτοί που κλαίνε αδάκρυτα πατώντας με όλο το βάρος των ποδιών τους τη γη.
Εκείνοι που θρηνούν την έλλειψη, την απώλεια, τη συντριβή, τον χαμό.
Αυτοί που χορεύουν τον καημό τους θλιμμένοι και γλεντούν τον σπαραγμό τους εκτός πρωτόκολλου.
Οι βολεμένοι αστοί δεν μπορούν να χορέψουν ζεϊμπέκικο.
Μόνο να κουνούν χέρια πόδια σαν παρτσακλά με χαζοχαρούμενο ύφος για το θεαθήναι κάποιου κοσμικού σουαρέ.
Εν κατακλείδι, καλό είναι να αποφεύγουν τον συγκεκριμένο χορό οι πάστα φλώρες και οι τζιτζιφιόγκοι αφού έχουν πλήρη άγνοια από λαϊκά ερείσματα και κουπί ζωής.
Όχι γιατί γίνονται οι ίδιοι ρεζίλι.
Αλλά γιατί ατιμάζουν τον χορό της αντάρας της ψυχής του ανεμοδαρμένου ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου