Οι πιο συνηθισμένοι τραυματισμοί των δρομέων και πώς να τους αποφύγετε

Μπορεί πολλοί να πιστεύουν ότι το τρέξιμο ταλαιπωρεί τα οστά και τους

μυς, με αποτέλεσμα αρκετοί να παραπονιούνται ότι αντιμετωπίζουν συχνά προβλήματα τραυματισμών, όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Σύμφωνα με τον γυμναστή, εργοφυσιολόγο και συγγραφέα Τζέισον Καρπ, ο οποίος έχει γράψει πέντε βιβλία σχετικά με το τρέξιμο, για να αποφύγει κάποιος τους συχνούς τραυματισμούς θα πρέπει να προπονείται έξυπνα.

Συγκεκριμένα, ο Καρπ υπογραμμίζει πως πρέπει το πρόγραμμα του ατόμου που τρέχει να είναι ισορροπημένο, έχοντας μία εναλλαγή σκληρών και ήπιων προπονήσεων, οι οποίες θα δίνουν την δυνατότητα στον οργανισμό να ηρεμήσει.

«Ο κύριος λόγος για τον οποίο παρουσιάζονται αρκετοί τραυματισμοί είναι η καταπόνηση του σώματος από το έντονο τρέξιμο και η έλλειψη χρόνου για την απαραίτητη ξεκούραση», σημειώνει ο συγγραφέας του βιβλίου «101 στρατηγικές για να κερδίσεις έναν αγώνα».

Παρακάτω ακολουθούν οι επτά τραυματισμοί που παρουσιάζονται πιο συχνά, αλλά και τρόποι για να τους αποφύγετε:

1. Πόνος στα γόνατα

Σύμφωνα με τον Καρπ, το 25% των τραυματισμών σχετίζονται με τα γόνατα, με το πρόβλημα να παρουσιάζεται σταδιακά και να γίνεται μεγαλύτερο είτε με το τρέξιμο είτε κατά την χρήση σκάλας. Ο Καρπ τονίζει ότι ο πόνος προέρχεται από την αδυναμία των μυών του ισχίου, αλλά και από την υπερβολική πίεση που ενδέχεται κάποιος να ασκεί στο γόνατό του. Για την αποφυγή του συγκεκριμένου προβλήματος ο Καρπ προτείνει λιγότερη πίεση στον τετρακέφαλο και στους οπίσθιους μηριαίους, χρήση ορθοτικών και επιγονατίδας, αλλά και την μείωση του τρεξίματος σε λόφους.

2. Σύνδρομο τριβής της Λαγονοκνημιαίας ταινίας

Σύμφωνα με τον Καρπ, το εν λόγω θέματος σχετίζεται με το 12% των τραυματισμών, με τις κυριότερες αιτίες του προβλήματος να είναι οι απότομες αυξομειώσεις στις αποστάσεις που τρέχει κάποιος, το υπερβολικό τρέξιμο σε κατηφορικούς δρόμους, το αδύναμο ισχίο, αλλά και τα σκληρά παπούτσια. Για την αντιμετώπιση του τραυματισμού ο Καρπ προτείνει τέντωμα της περιοχής που έχει το πρόβλημα και μικρά διαλείμματα στο τρέξιμο μέχρι να μην υπάρχει καμία ενόχληση.

3. Τενοντίτιδα του Αχίλλειου

Ο Καρπ επισημαίνει ότι ένας δρομέας αυξάνει κατά 30% τις πιθανότητες να αντιμετωπίσει τενοντίτιδα στον αχίλλειο, κάτι που μπορεί να προκληθεί από απότομες αυξομειώσεις της άσκησης, τρέξιμο σε λόφους, αλλά και ανεπαρκή χρόνο στην αποκατάσταση του σώματος μετά από προπόνηση. Η πρόταση του Καρπ για την θεραπείας είναι η αποφυγή έντονης άσκησης (κυρίως το τρέξιμο σε λόφους) για ορισμένο χρονικό διάστημα, αλλά και η χρήση ενός παπουτσιού που θα στηρίζει καλύτερα το πόδι.

4. Πελματιαία Απονευρωσίτιδα

Είναι παρόμοια με την τενοντίτιδα στον αχίλλειο και παρουσιάζεται με πόνο στην φτέρνα ή στην καμάρα του ποδιού, ο οποίος γίνεται αντιληπτός από την ώρα που το άτομο που την αντιμετωπίζει σηκωθεί από το κρεβάτι. Ο Καρπ προειδοποιεί ότι μπορεί το πρόβλημα να μην υποχωρήσει εύκολα, τονίζοντας πως χρειάζεται ξεκούραση, μασάζ στα πόδια με ένα μικρό μπαλάκι, ενώ ενδέχεται να είναι απαραίτητη η χρήση νάρθηκα κατά τη διάρκεια της νύχτας προκειμένου το πόδι να είναι σταθερό.

5. Τραυματισμός στην κνήμη

Είναι ένα πρόβλημα που παρουσιάζεται περισσότερο σε αρχάριους δρομείς, καθώς τα οστά τους δεν είναι εξοικειωμένα με τις συγκεκριμένες ασκήσεις. Δεν πρόκειται για ένα σοβαρό τραυματισμό, όμως χρειάζεται προσοχή. Πολλές φορές ο εν λόγω τραυματισμό μπορεί να αποχωρήσει από μόνος του, όμως ο Καρπ προτείνει την χρήση παπουτσιών που απορροφούν τους κραδασμούς.

6. Κάταγμα κόπωσης

Μπορεί η άσκηση να βοηθά στην ενδυνάμωση των οστών, όμως ένα τέτοιο κάταγμα μπορεί να εμφανιστεί επειδή η «ανακατασκευή του οστού» διαταράσσεται. Και αυτός ο τραυματισμός οφείλεται στην απότομη αυξομείωση της άσκησης, με τον Καρπ να προειδοποιεί ότι οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπή σε περίπτωση που τα επίπεδα των ιστογόνων και η πρόσληψη θερμίδων είναι σε χαμηλά επίπεδα, αλλά και αν η μυϊκή μάζα του ποδιού τους είναι μικρή. Συνήθως ο πόνος παρουσιάζεται όταν είστε κοντά στο τέλος της προπόνησης, με τον Καρπ να λέει ότι είναι απαραίτητη η παύση κάθε αθλητικής δραστηριότητας από τέσσερις έως οκτώ εβδομάδες, η χρήση πάγου στη περιοχή που υπάρχει το πρόβλημα, αλλά και η λήψη βιταμίνης D, με το τελευταίο να είναι κυρίως για όσους προπονούνται για μεγάλες αποστάσεις.

8. Χρόνια καταπόνηση των μυών

Πρόκειται για το πιο σύνηθες πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι δρομείς και κυρίως οφείλεται στην έντονη άσκηση. Εκτός από την ξεκούραση, ο Καρπ προτείνει και μασάζ στην περιοχή που εμφανίζεται η ενόχληση.