Κάποτε ποινικοποιημένες και σπρωγμένες στο περιθώριο της αμερικανικής κοινωνίας, οι drag queens ανέβηκαν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος στα τέλη της δεκαετίας του 1980, στο Pyramid Club της Νέας Υόρκης. Το θρυλικό queer punk νυχτερινό κέντρο του East Village, το οποίο έκλεισε πέρυσι μετά από τέσσερις δεκαετίες λειτουργίας, εισήγαγε μια νέα γενιά προσωπικοτήτων που επαναπροσδιόρισαν το drag για τη νέα χιλιετία.
Τα αστέρια της σκηνής όπως η RuPaul, η Linda Simpson, η Sister Dimension, ο Billy Beyond και η Lypsinka εμπνεύστηκαν από τις σούπερ σταρ του Άντι Γουόρχολ, τις Holly Woodlawn, Candy Darling και Jackie Curtis, καθώς και από την καλτ περσόνα Divine (αγαπημένη του σκηνοθέτη Τζον Γουότερς) για να φέρουν επανάσταση στην απόδοση του φύλου και να την αναγάγουν σε τέχνη.
Photo: Instagram / mycomrademagazine
Το macho ως απάντηση στη φρίκη του AIDS
Ήταν μια πολιτιστική επαναφορά αλλά δεν έγινε εύκολα. «Εκείνη την εποχή, το drag δεν ήταν καθόλου δημοφιλές, ούτε καν στα γκέι μπαρ» λέει η εμπνεύστρια της ιδέας, Linda Simpson, η οποία επισημαίνει την άνοδο της κουλτούρας του macho που ήρθε ως απάντηση στη φρίκη του AIDS. «Τα κλαμπ και τα μπαρ αφορούσαν το ψωνιστήρι, οπότε δεν υπήρχε πραγματικά καμία θηλυκότητα. Το drag βρισκόταν στο κατώτατο σκαλοπάτι της σκάλας. Υπήρχε μια γενική παρανόηση για το drag και γι’ αυτό υπήρχε ένα στοιχείο κινδύνου σε αυτό. Οι άνθρωποι θα αντιδρούσαν βίαια σε ορισμένες περιπτώσεις, οπότε το γεγονός ότι αυτές οι drag queens είχαν μια ενεργή σκηνή στο East Village ήταν πολύ επαναστατικό».
Το 1987, η Simpson ξεκίνησε το My Comrade, ένα πρωτοποριακό φανζίν, που έδινε έμφαση στην ακμάζουσα LGBTQ+ κοινότητα του East Village. «Ως πραγματικό πρεζόνι των περιοδικών, ήθελα να κάνω κάτι που θα αντανακλούσε τις εικόνες – αλλά η εποχή ήταν τόσο σκοτεινή που ήθελα να κάνω κάτι αισιόδοξο και προκλητικό» λέει.
«Οι ομοφυλόφιλοι βρίσκονταν υπό πολιορκία, συνδέονταν με το θάνατο και τη ντροπή. Ταυτόχρονα, γινόταν ο θόρυβος των ακτιβιστικών ομάδων όπως η ACT UP. Ήταν πολύ προσωπικό από πολλές απόψεις».
«Το περιοδικό αντανακλούσε το κέντρο του Μανχάταν, αλλά δεν ήταν σνομπ».
Ένας αρκεί για να ανοίξει ο δρόμος
Με ριζοσπαστική ενέργεια, η Simpson δημιούργησε το My Comrade για να γιορτάσει όλους εκείνους που βρίσκονταν στο σκοτεινό περιθώριο. Στα επόμενα επτά χρόνια, η Simpson θα παρήγαγε εννέα τεύχη του My Comrade, κάθε ένα από τα οποία θα γινόταν όλο και πιο φιλόδοξο σε έκταση, με έργα των φωτογράφων Jack Pierson και David Armstrong, του ζωγράφου Stephen Tashjian AKA Tabboo! και των drag icons, RuPaul και Lady Bunny.
Τον Ιούνιο του 2023, η Simpson απότισε φόρο τιμής στις DIY εκδοτικές της ρίζες με την έκθεση «My Comrade Magazine: Happy 35th Gay Anniversary», που έγινε στη Νέα Υόρκη μαζί με την κυκλοφορία ενός νέου τεύχους του My Comrade. «Το περιοδικό αντανακλούσε το κέντρο του Μανχάταν, αλλά δεν ήταν σνομπ» εξηγεί η ίδια.
Αντίθετα, το My Comrade υιοθετούσε μια συμπεριληπτική στάση και σε έκανε να αισθάνεσαι μέρος της σκηνής, μια ενέργεια που παραμένει διάχυτη μετά από τόσα χρόνια. «Κάποια από αυτά ήταν η αμεσότητα του περιβάλλοντος. Η ιδέα του θανάτου πλανιόταν πάνω από τη σκηνή… ο κόσμος δεν ήξερε» λέει η Simpson.
Μόνο αντίδοτο η χαρά
Αντί να γίνει καταθλιπτική, νοσηρή ή σκυθρωπή, ο Simpson χρησιμοποίησε τη χαρά για να αντισταθεί. Αν και η κυκλοφορία του My Comrade η Simpson συνεργάστηκε queer ριζοσπάστες όπως ο Καναδός συγγραφέας και φωτογράφος Bruce La Bruce και η Αμερικανίδα καλλιτέχνης Vaginal Davis. Κανόνισε επίσης διαφημίσεις με φιλικές προς τους queer επιχειρήσεις όπως η Patricia Field και η Florent. «Τότε ήταν ταμπού για τις εταιρείες να διαφημίζονται σε γκέι περιοδικά, οπότε σκέφτηκα ότι αυτό ήταν ένα πραγματικό σημάδι αλληλεγγύης» λέει.
Η Simpson άρχισε να προωθεί το My Comrade στο κλαμπ Pyramid για να διαδοθεί η είδηση και να βοηθήσει στη συγκέντρωση χρημάτων ώστε να συνεχίσει την έκδοση. Αν και αναγνωρίζει ότι «ίσως δεν ήταν το καλύτερο επιχειρηματικό σχέδιο», το έκανε με την καρδιά της σε μια εποχή που ο επαγγελματισμός κατανάλωνε κάθε πτυχή της ζωής μας. Αποδεσμευμένη από τα όρια του καριερισμού, η Simpson ήταν ελεύθερη να πειραματιστεί με κάθε έννοια της λέξης, ξεπερνώντας τα όρια με κάθε έκδοση.
Μετά από μερικά τεύχη, το My Comrade επεκτάθηκε σε μια μεγαλύτερη και πιο επαγγελματική μορφή περιοδικού. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το περιοδικό άρχισε επίσης να εκδίδει διπλά τεύχη: Το My Comrade, που επικεντρωνόταν σε μεγάλο βαθμό στους γκέι άντρες και τις drag queens, και το Sister! που ήταν αφιερωμένο στη λεσβιακή κοινότητα.
«Ακούγεται λίγο γλυκανάλατο, αλλά ήμασταν πολύ γενναίοι. Δεν είχαμε μεγάλη κοινωνική υποστήριξη και ήταν μια δύσκολη εποχή, αλλά καταφέραμε να προσέχουμε ο ένας τον άλλον και τους εαυτούς μας και να επιβιώσουμε».
Η μητέρα του λόχου
Η Simpson είχε γίνει αυτό που οι New York Times περιέγραψαν ως «μια ανώτερη μητέρα της drag σκηνής της Νέας Υόρκης». Το My Comrade γινόταν όλο και μεγαλύτερο, μέχρι που έπαψε να υπάρχει.
Αλλά τώρα επέστρεψε με ένα νέο τεύχος που συνδυάζει άψογα όλες τις γενιές.
Κοιτάζοντας πίσω στην εποχή, η Simpson παρατηρεί: «Ακούγεται λίγο γλυκανάλατο, αλλά ήμασταν πολύ γενναίοι. Δεν είχαμε μεγάλη κοινωνική υποστήριξη και ήταν μια δύσκολη εποχή, αλλά καταφέραμε να προσέχουμε ο ένας τον άλλον και τους εαυτούς μας και να επιβιώσουμε. Χειροκροτώ τον καθένα και την καθεμιά από εμάς που τα καταφέραμε».
H Linda Simspon / Photo: @lindasimpson
Ιστορική καταγραφή
Το My Comrade χρησιμεύει ως ένα ιδιαίτερα ειλικρινές και ξεχωριστό ντοκουμέντο της νυχτερινής ζωής και της γκέι κουλτούρας της Νέας Υόρκης τη δεκαετία 1980-1990. Πολλές από τις queens, τις performers και τους συγγραφείς που παρουσιάζονται σε αυτά τα τεύχη έχουν αποκτήσει mainstream διασημότητα και παγκόσμια επιτυχία, ενώ άλλες συνέχισαν να εργάζονται στο underground της Νέας Υόρκης.
Το My Comrade, ξεχώρισε από τον κατακλυσμό των Xeroxed zines που ξεπήδησαν στη Νέα Υόρκη στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990, γιατί μέσα από την παρωδία τόσο των mainstream περιοδικών ταμπλόιντ όσο και του αυτο-σοβαρού γκέι Τύπου, αυτό διέθετε μια καμπύλη και ειρωνική ευαισθησία, καθώς και ριζοσπαστικές αριστερές συμπάθειες και συνθήματα καταγράφοντας το zeitgeist της γκέι σκηνής του κέντρου.
Το έργο της Simpson καταγράφει την πρωτοποριακή εποχή στην ιστορία του drag, καθώς η υπόπεια σκηνή της Νέας Υόρκης μετατράπηκε σε φαινόμενο της ποπ κουλτούρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου