Σίγουρα ο Βασίλι Ζάιτσεφ με 225 σκοτωμούς στο ενεργητικό του και με μια μεγάλη ταινία (“Εχθρός προ των πυλών”) να τον συστήνει μυθικά στο σήμερα είναι ο sniper που γνωρίζουμε περισσότερο. Υπήρξαν κι άλλοι όμως, και στον 1ο και στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Και μάλιστα ο πιο φονικός, όπως θα δεις στην κορυφή της λίστας, προέρχεται από έναν άλλον πόλεμο, πολύ μικρότερης κλίμακας.
ΜΠΙΛΙ ΣΙΝΓΚ, 200+ ΘΑΝΑΤΟΙ
Ο Γουίλιαμ “Μπίλι” Σινγκ πολέμησε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο για χάρη του στρατού της Αυστραλίας και κατάφερε να ξεχωρίσει στο διαβόητο μέτωπο της Καλλίπολης τον Μάιο του 1915, εκεί όπου Τούρκοι ελεύθεροι σκοπευτές έσπερναν τον όλεθρο στους συμμάχους από τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία.
Ο Σινγκ ήταν ένας από τους snipers που επιλέχθηκαν και εκπαιδεύτηκαν για να αντιμετωπίσουν ακριβώς αυτούς τους Τούρκους σκοπευτές -και δεν τα πήγε και άσχημα.
Γεννημένος το 1886 στην επαρχία του Κουίνσλαντ της Αυστραλίας, είχε μεγαλώσει μέσα στα όπλα και τα άλογα, και τα πήγαινε πολύ καλά και στα δύο μέχρι την ημέρα της στράτευσης του. Υπολογίζεται ότι μέχρι τον Οκτώβριο του 1915, ο Σινγκ είχε σκοτώσει τουλάχιστον 201 Οθωμανούς στρατιώτες, αν και αυτός ο αριθμός ίσως και να είναι πολύ μεγαλύτερος.
Ήταν τόσο αποτελεσματικός που οι στρατιώτες του Αυστραλιανού Νεοζηλανδικού Σώματος Στρατού (ΑΝΖAC) του έδωσαν ένα σωρό από παρατσούκλια, όπως “δολοφόνος” και ο “ασασίνος”.
Ο ίδιος θα κατάφερνε να βγει ζωντανός απ’ την κόλαση του πολέμου και θα πέθαινε αρκετά χρόνια αργότερα στη γενέτειρά του, το 1943, ξεχασμένος από όλους.
ΛΟΥΝΤΜΙΛΑ ΠΑΒΛΙΤΣΕΝΚΟ, 309 ΘΑΝΑΤΟΙ
Όταν η Γερμανία εισέβαλε στη Σοβιετική Ένωση τον Ιούνιο του 1941, η Λιουντμίλα Παβλιτσένκο ήταν μία από τις πολλές γυναίκες της χώρας που κατατάχθηκαν εθελοντικά για να υπηρετήσουν.
Παρά το γεγονός ότι σπούδαζε για να γίνει δασκάλα στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου, η Παβλιτσένκο ήταν καλή και με το τουφέκι ανά χείρας λόγω του χρόνου που είχε περάσει στην παραστρατιωτική οργάνωση OSOAVIAKhIM, στην οποία οι νέοι της εποχής μάθαιναν μεταξύ άλλων πως να χειρίζονται τα όπλα.
Η Παβλιτσένκο θα ακόνιζε ακόμη περισσότερο τις δεξιότητές της στο πεδίο της μάχης και τελικά θα γινόταν τόσο καλή που οι Γερμανοί θα της έδιναν το παρατσούκλι “Lady Death”. Καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, η Λουντμίλα Παβλιτσένκο θα σκότωνε τουλάχιστον 309 στρατιώτες του Άξονα -36 από αυτούς ήταν ελεύθεροι σκοπευτές.
Αρχικά τοποθετήθηκε στην περιοχή της Οδησσού, αν και το ταχέως μεταβαλλόμενο μέτωπο την έφερε σύντομα στη Σεβαστούπολη στη χερσόνησο της Κριμαίας, όπου ο γερμανικός στρατός εισβολής υπερτερούσε κατά πολύ των πολιορκημένων υπερασπιστών. Τα περισσότερα εύστοχα χτυπήματά της τα κατάφερε κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης.
Παρότι η πόλη έπεσε μετά από 250 ημέρες σκληρών μαχών -έστω και για σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα- οι προσπάθειες της Παβλιτσένκο και άλλων επιφανών Σοβιετικών στρατιωτών στη Σεβαστούπολη αποδυνάμωσαν σοβαρά τη γερμανική πολεμική επιχείρηση στα ανατολικά.
ΜΑΤΕΟΥΣ ΧΕΤΣΕΝΑΟΥΕΡ, 345 ΘΑΝΑΤΟΙ
Η δράση του Ματέους Χετσενάουερ επικεντρώθηκε στην Κεντρική Ευρώπη το 1944 ως κομμάτι της 3ης Ορεινής Μεραρχίας της Βέρμαχτ. Όλες οι γερμανικές προσπάθειες εκείνη τη στιγμή είχαν επικεντρωθεί στην επιβράδυνση της ταχείας σοβιετικής προέλασης προς το Βερολίνο, με τον Χίτλερ να κινητοποιεί μερικές από τις καλύτερες μονάδες του για να σταθεροποιήσει το μέτωπο στα ανατολικά.
Παρότι ο Χετσενάουερ εκπαιδεύτηκε για πρώτη φορά ως πεζικάριος ορεινής ταξιαρχίας, οι διοικητές του αναγνώρισαν σύντομα το ταλέντο του ως ελεύθερου σκοπευτή και άρχισαν να τον εκπαιδεύουν πάνω σε αυτό το πόστο. Τελικά, θα αποδεικνυόταν ο πιο θανατηφόρος από όλους τους Γερμανούς ελεύθερους σκοπευτές στο ανατολικό μέτωπο, σκοτώνοντας τουλάχιστον 345 στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού σε διάστημα μερικών μηνών, προτού απολυθεί λόγω τραυματισμού στο κεφάλι.
Του απονεμήθηκε ακόμη και ο Σιδηρούν Σταυρός για τη συνεισφορά του στη γερμανική πολεμική προσπάθεια -αντικείμενο που βέβαια σήμερα θεωρείται ένα απ’ τα πιο απεχθή νεοναζιστικά σύμβολα.
Τον Μάιο του 1945 θα έπεφτε στα χέρια των Σοβιετικών. Θα περνούσε πέντε χρόνια έγκλειστος σε στρατόπεδο, προτού αφεθή ελεύθερος και τελικά πεθάνει το 2004 σε ηλικία 79 ετών.
ΦΡΑΝΣΙΣ ΠΕΓΚΑΜΑΓΚΑΜΠΟΟΥ, 378 ΘΑΝΑΤΟΙ
Παρότι οι ελεύθεροι σκοπευτές υπήρχαν στον στρατό πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η έννοια του “ελεύθερου σκοπευτή” όπως την καταλαβαίνουμε σήμερα σφυρηλατήθηκε στις σκληρές μάχες του Μεγάλου Πολέμου. Οπλισμένοι με νέα, βελτιωμένα όπλα, όπως το τουφέκι και τηλεσκοπικά σκοπευτικά, αυτοί οι πρώτοι snipers αποδείχτηκαν εξαιρετικά αποτελεσματικοί στα χαρακώματα -ειδικά στις πρώτες φάσεις του πολέμου, όταν κανείς δεν ήξερε πώς να τους αντιμετωπίσει.
Μακράν ο πιο θανατηφόρος απ’ όλους ήταν ένας ιθαγενής Καναδός στρατιώτης ονόματι Φράνσις Πεγκαμαγκάμποου.
Μέλος της φυλής των Οτζίμπουε του Οντάριο, ο Φράνσις μπήκε στον πόλεμο ως μέρος της Καναδικής Εκστρατευτικής Δύναμης. Πολέμησε ως ελεύθερος σκοπευτής, επιχειρώντας συχνά στην επικίνδυνη “No Man’s Land” μεταξύ των δύο πλευρών. Παρά το γεγονός ότι αντιμετώπισε μια σοβαρή επίθεση χλωρίου (χημικό όπλο) στη Δεύτερη Μάχη του Υπρ που κατέστρεψε οριστικά τους πνεύμονές του, ο Φράνσις σκότωσε 378 στρατιώτες, προτού νοσηλευτεί λόγω πνευμονίας το 1917.
Θα τα κατάφερνε να βγει ζωντανός απ’ την κόλαση των χαρακωμάτων και θα πέθαινε πολλές δεκαετίες αργότερα, το 1952, ως ένας ήσυχος πια οικογενειάρχης.
ΙΒΑΝ ΣΙΝΤΟΡΕΝΚΟ, 500 ΘΑΝΑΤΟΙ
Η αιματοβαμμένη σταδιοδρομία του Ιβάν Σιντορένκο ξεκίνησε το 1939, όταν -όπως πολλοί άλλοι σε ολόκληρη τη Ρωσία- κατατάχθηκε στον Κόκκινο Στρατό προκειμένου να αμυνθεί ενάντια στη γερμανική εισβολή. Το 1941 στάλθηκε να πολεμήσει στην κρίσιμη Μάχη της Μόσχας ως μέρος μιας μονάδας που φόρτωνε και επαναφόρτωνε βλήματα πυροβολικού μεγάλου βεληνεκούς.
Ωστόσο, όταν βρισκόταν εκτός υπηρεσίας, ο Σιντορένκο εξασκούσε τις ικανότητές του στη σκοποβολή επιλέγοντας ανυποψίαστους Γερμανούς στρατιώτες όπου τους έβρισκε. Μέσα σε τρία χρόνια, ο αριθμός των σκοτωμών του αυξήθηκε στους 500, καθιστώντας τον έναν από τους πιο θανατηφόρους ελεύθερους σκοπευτές στην ιστορία.
Ήταν τόσο καλός σε αυτό που σύντομα απαλλάχθηκε από τη θέση του στην ομάδα όλμων και του ανατέθηκε η εκπαίδευση νέων ελεύθερων σκοπευτών στο μέτωπο. Μέχρι να τραυματιστεί σοβαρά το 1944, ο Σιντορένκο εκπαίδευσε περισσότερους από 250 ελεύθερους σκοπευτές του Κόκκινου Στρατού στο Ανατολικό Μέτωπο.
ΒΑΣΙΛΙ ΣΑΛΒΟΒΙΤΣ, 534 ΘΑΝΑΤΟΙ
Πριν από τη γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση, ο Βασίλι Σάλβοβιτς εργαζόταν σε μια κολεκτίβα στη σημερινή Γεωργία. Και παρότι είχε υπηρετήσει στον Κόκκινο Στρατό για μια σύντομη περίοδο μεταξύ 1932 και 1933, μόλις στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο θα έβρισκε πραγματικά την “κλίση” του, η οποία φυσικά δεν ήταν άλλη απ’ αυτήν του sniper.
Μέχρι τον Ιούνιο του 1942, οι ικανότητες του Σάλβοβιτς του είχαν χαρίσει μια θέση ελεύθερου σκοπευτή στην 138η Μεραρχία Πεζικού που πολεμούσε στο Στάλινγκραντ.
Μέχρι το τέλος του πολέμου, ο Σάλβοβιτς θα είχε σκοτώσει τουλάχιστον 534 Ναζί, γεγονός που θα τον καθιστούσε τον πιο επιτυχημένο Σοβιετικό ελεύθερο σκοπευτή του πολέμου. Περίπου 215 από αυτούς τους σκοτωμούς συνέβησαν μεταξύ Ιουνίου και Δεκεμβρίου 1944, όσο πολεμούσε σε διάφορα μέρη στο μέτωπο όπως το Κερτς, το Στάλινγκραντ, τη Λευκορωσία, τη Λιθουανία, τη Λετονία, την Πολωνία και τη Γερμανία.
ΣΙΜΟ ΧΕΙΧΕ, 542 ΘΑΝΑΤΟΙ
Η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε στη Φινλανδία τον Νοέμβριο του 1939, ξεκινώντας τον λεγόμενο “Χειμερινό Πόλεμο”, ο οποίος στοίχισε τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Παρότι, η ΕΣΣΔ ήταν αυτή που αποκόμισε κάποια οφέλη μέχρι τον Μάρτιο του 1940 που τελείωσε η σύγκρουση (πήρε το 11% των εδαφών της Φινλανδίας και το 30% των γεωοικονομικών πηγών της), η σύγκρουση μνημονεύεται περισσότερο για τη σθεναρή αντίσταση που έδειξαν οι Φινλανδοί. Χαρακτηριστικό είναι ότι σκότωσαν περισσότερους από 126.000 Σοβιετικούς στρατιώτες, χάνοντας περίπου 26.000 δικούς τους.
Ένα από τα πλέον σημαντικά πρόσωπα αυτής της αντίστασης ήταν ο Σίμο Χέιχε, ένας αγρότης που έγινε στρατιώτης και ο οποίος πιστώθηκε με τον μεγαλύτερο αριθμό δολοφονιών ελεύθερου σκοπευτή στην ιστορία του σύγχρονου πολέμου. Σε 98 ημέρες, ο Χέιχε θα σκότωνε 542 Σοβιετικούς στρατιώτες, γεγονός που θα του έδινε το παρατσούκλι “Ο Λευκός Θάνατος”.
Μάλιστα, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ονόματα αυτής εδώ της λίστας, ο Χέιχε “δούλευε” με ένα κανονικό τουφέκι M/28-30 χωρίς τηλεσκοπικά σκοπευτικά!
Ο Χέιχε είχε εξασκηθεί για χρόνια κυνηγώντας στα χιονισμένα βουνά της Φινλανδίας, κάτι που συνέχισε να κάνει και μετά το τέλος του πολέμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου