FLORENTIA
Ο συνταγματάρχης Νάσερ, μέλος της Λέσχης των "Ελεύθερων Αξιωματικών", οι οποίοι τον Ιούνιο του 1952 ανέτρεψαν το
μοναρχικό καθεστώς του Φαρούκ, είχε ξεκινήσει με ένα πρόγραμμα θετικό : να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής του πληθυσμού (έναν πληθυσμό που αυξανόταν με τον εντυπωσιακό ρυθμό του ενός εκατομμυρίου ψυχών ετησίως), τον οποίο διατηρούσε σε κατάσταση μονίμου αθλιότητας στο παρελθόν, η μακρά περίοδος του τουρκικού ζυγού αρχικά και εν συνεχεία η αποικιοκρατία. Η εθνικοποίησης της Διώρυγας του Σουέζ το καλοκαίρι του 1956, μπορεί να θεωρηθεί σαν ένα πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή. Σκοπό είχε να αποκτήσει η Αίγυπτος μια ισχυρότερη εθνική συνείδηση και μια ευρύτερη συμμετοχή στην κατανομή των διοδίων από τον διάπλου των πλοίων στην Διώρυγα. Από τον Νοέμβριο του 1954, όταν ο Νάσερ απέκτησε απόλυτη εξουσία και περιόρισε σε μια έπαυλη τον στρατηγό Νεγκίμπ, "Πατέρα της Επαναστάσεως" εναντίον του Φαρούκ, η Αίγυπτος απευθύνθηκε σε πολλούς για να εξασφαλίσει βοήθεια. Ο Νάσερ πέτυχε τεράστια δάνεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ρωσία. Άλλες πιστώσεις του παραχωρήθηκαν επίσης από την Διεθνή Τράπεζα Ανοικοδομήσεως και Αναπτύξεως, από την Δυτική Γερμανία, από το Κουβέιτ (πλουσιότατο φυσικά λόγω των πετρελαιοπηγών του) από την Ιταλία και από πολλές άλλες χώρες. Η ίδια η Αίγυπτος δεν διαθέτει σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου αλλά ο Νάσερ εμφανιζόταν ως ο πνευματικός ηγέτης του αραβικού κόσμου. Ήταν σε θέση να προκαλέσει μαζικές εκδηλώσεις φανατισμού στους Μουσουλμάνους, ακόμη και έξω από τα αιγυπτιακά σύνορα, χρησιμοποιώντας τον μοχλό της προπαγάνδας. Εκμεταλλευόμενος το κύρος του επάνω στις αραβικές μάζες, ο Νάσερ, για πολλά χρόνια, δεν δίστασε να καταφεύγει σε κάθε μέσο προκειμένου να εξασφαλίσει από την Δύση και την Ανατολή χαμηλότοκα δάνεια, δωρεάν βοήθειες και σιτάρι για τον πενόμενο πληθυσμό της χώρας του. Μεγάλο όμως μέρος της εξωτερικής βοήθειας διατέθηκε σε πολεμοφόδια, που σχεδόν όλα, αγοράστηκαν από την Ρωσία και τις άλλες κομμουνιστικές χώρες. Τον Μάιο του 1948 οι Εβραίοι μετανάστες, όπως είπαμε ίδρυσαν το κράτος του Ισραήλ. Επήλθε τότε η πρώτη σύγκρουση μεταξύ αυτών των γειτονικών αραβικών κρατών. Αλλά οι Ισραηλινοί, παρ΄όλο τον πρόχειρο εξοπλισμό τους, αμύνθηκαν με σθένος. Σοβαρότερη ήταν η σύγκρουση του 1956. Μέσα σε μια βδομάδα τα ισραηλινά στρατεύματα έφθασαν στις όχθες της Διώρυγας του Σουέζ. Ο Νάσερ σώθηκε τότε μόνο χάρη στην επέμβαση των Αμερικανών και των Ρώσων, οι οποίοι, εν ονόματι της ειρήνης, επέβαλαν στους Ισραηλινούς στους Άγγλους και στους Γάλλους την διακοπή της επίθεσης εναντίον της Αιγύπτου. Η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία είχαν προσπαθήσει να εμποδίσουν την εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ. Και οι Ισραηλινοί είχαν τους δικούς τους λόγου για να αρχίσουν τότε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις : γιατί ο Νάσερ δεν επέτρεπε στα πλοία του Ισραήλ να χρησιμοποιούν την σημαντική αυτή υδάτινη οδό. Για να μην πάθει οικονομική ασφυξία, το Ισραήλ κατασκεύασε τότε ένα νέο λιμένα, τον Ειλάτ, στον κόλπο της Άκαμπα, που συνδέεται με την Ερυθρά θάλασσα και τον Ινδικό ωκεανό χωρίς να χρειάζεται ο διάπλους της Διώρυγας του Σουέζ. Υπήρχε όμως ο κίνδυνος να αποκλείσουν οι Αιγύπτιοι την είσοδο του λιμένος του Ειλάτ, καταλαμβάνοντας, από την νότια όχθη της χερσονήσου του Σινά, το στενό του Τιράν που οδηγεί στον κόλπο της Άκαμπα. Αυτό πράγματι συνέβη τον Μάιο του 1966, μόλις ο Νάσερ θεώρησε ότι είχε συγκεντρώσει ικανοποιητικό αριθμό αεροπλάνων και αρμάτων μάχης για να νικήσει το Ισραήλ στον πόλεμο που θα προέκυπτε αναπόφευκτα μετά τον αποκλεισμό του στενού του Τιράν. Ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος, γιατί το Ισραήλ ήταν υποχρεωμένο να αντιδράσει στον αποκλεισμό του στενού του Τιράν, αν δεν ήθελε να παραμείνει οικονομικά στραγγαλισμένο. Και ακόμη περισσότερο, γιατί ο Νάσερ ερέθιζε τους Μουσουλμάνους στον "ιερό πόλεμο" εναντίον των Εβραίων... Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο Αιγύπτιος πρόεδρος κατόρθωσε να επιτύχει για πρώτη φορά μια αποτελεσματική συμφωνία ανάμεσα σε όλες τις αραβικές χώρες. Τελικά έβλεπε να παίρνει σάρκα και οστά το όνειρό του να γίνει ο πολεμικός αρχηγός μια μεγάλης αραβικής αυτοκρατορίας. Ακόμη και ο βασιλιάς Χουσείν της Ιορδανίας, (δηλωμένος ξεκάθαρα "αντινασερικός") έθετε τον στρατό του στην διάθεση του ανοικτού σχεδίου εναντίον του Ισραήλ. Οι Ισραηλινοί υπό την διοίκηση του στρατηγού Μωσέ Νταγιάν, έπληξαν τότε τον αντίπαλο. Αιφνιδιασμένη από κεραυνοβόλες επιδρομές, η αιγυπτιακή αεροπορία υπέστην τρομακτικές απώλειες στο έδαφος την αυγή της Δευτέρας 5 Ιουνίου. Χωρίς την κάλυψη μια ικανοποιητικής αεροπορικής δύναμης, οι Άραβες αναγκάσθηκαν να συνθηκολογήσουν σε διάστημα έξι ημερών. Αλλά γι΄αυτά θα πούμε στην συνέχεια του νήματος... Το γόητρο του Νάσερ υπέστη τότε βαρύτατο πλήγμα.Στην αρχή έδειξε ότι προτίθεται να ακολουθήσει τον δρόμο της παραίτησης. Ο λαός όμως (κατά χιλιάδες) τον ικέτευσε να παραμείνει στην θέση του, ηγέτης της Αιγύπτου. Έκτοτε δεν περνά μέρα χωρίς αιματηρά επεισόδια στον χώρο τη Αιγύπτου και του Ισραήλ. Ο Νάσερ είναι υποχρεωμένος να αγρυπνά πάντοτε εμπρός σε αυτόν τον ακήρυκτο πόλεμο. Είναι ο ηγέτης ενός λαού με πικρή πείρα από ένα δυναμικό αντίπαλο γείτονα, και δεν ξέρει "τι τέξεται η επιούσα"... Θεώρησα καλό να σας κάνω αυτό το μικρό παράθεμα γιατί εξηγεί κάποιες από τις αιτίες του "πολέμου των έξι ημερών"..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου