«Αν δεν βοηθήσω τους ανθρώπους μου, ποιον θα βοηθήσω;»
Μια περιοχή που μόνο πόνο, θρήνο και έλλειψη ελπίδας έχει να θυμάται τις τελευταίες δεκαετίες. Εικόνες με ερείπια, με μάτια που δεν έχουν πια δάκρυα γιατί έχουν στερέψει, με πρόσωπα καλυμμένα με σκόνη και αίμα.
Χαμάς και Ισραήλ βομβαρδίζουν, και ο αριθμός των θυμάτων αυξάνεται καθημερινά. Ζωές που χάνονται, ζωντανοί που δεν έχουν πια ελπίδα για το αύριο, φόβος και μίσος και από τις δύο πλευρές και μια παγκόσμια κοινότητα που παρακολουθεί χωρίς να επεμβαίνει.
Για ακόμη μια φορά τα όπλα νίκησαν, και ο διαλογος μοιάζει περιττός στους "μεγάλους" αυτού του πλανήτη.
Μέσα στη τόση δυστυχία στη Γάζα, μια ιστορία ενός ανθρώπου που κάθε μέρα ξεκινάει με ένα γαιδούρι και δύο βυτεία να προσφέρει νερό στους ανθρώπους υποφέρουν από τη δίψα μοιάζει με όαση.
Ο Τζαμίλ αλ-Καρούμπι ξυπνάει κάθε μέρα πριν την ανατολή και αυτός και ο Αλμόντ, το γαϊδούρι του, τριγυρίζουν τους κατεστραμμένους δρόμους της Λωρίδας της Γάζας για να διανέμουν νερό.
«Έκανα μία συμφωνία με τον φιλαράκο μου, τον Αλμόντ, ότι εάν κάθε μέρα θα ξυπνάει νωρίς, με βοηθάει να γεμίζουμε το ντεπόζιτο του νερού και να το διανέμουμε στη γειτονιά, θα του δίνω μία έξτρα τσάντα φαγητό κάθε μέρα», λέει ο Τζαμίλ στο Al Jazeera.
Ο Τζαμίλ πριν τους βομβαρδισμούς ήταν πλανόδιος πωλητής λαχανικών. Κληρονόμησε ένα μικρό κομμάτι γης από τον πατέρα του, που όμως μέσα είχε μια γεώτρηση νερού.
Δεν σκέφτηκε ποτέ να κρατήσει το νερό για αυτόν και την πολυμελή οικογένεια του.
Προτίμησε να το μοιράζει και να ξέρει πως έκανε ότι μπορούσε για να μην διψάσει κανείς.
Μόνο έτσι μπορεί να κοιμηθεί ήσυχος, πριν τον ξυπνήσει ο ήχος από κάποια βόμβα.
«Δεν το πουλάω, το διανέμω δωρεάν. Αν δεν βοηθήσω τους ανθρώπους μου, ποιον θα βοηθήσω;
Δεν έχει δεχθεί ούτε ένα κέρμα, γα τις υπηρεσίες του, οι συμπολίτες του τον κοιτούν σαν Θεό. Και μάλλον πρέπει να ελπίζουμε περισσότερο στους επίγειους Θεούς, παρά σε αυτούς που χρησιμοποιούμε το όνομα τους για να κάνουμε πόλεμους και να σκορπάμε μίσος και δυστυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου