Βίωσα την απόλυτη μοναξιά γιατί ενώ ήμουν κάθε μέρα ανάμεσα σε κόσμο,
κανένα από αυτά τα άτομα δεν ήταν δικό μου. Δεν έβγαινα ποτέ ραντεβού και μου έλλειπε πολύ η αδερφή μου.«Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε.
Οι στίχοι του Μιχάλη Γκανά πέρασαν σαν αχτίνα μέσα στη σκέψη αντικρίζοντας την Κορίνα Τσοπέη, η οποία παρά τα 79 της χρόνια έχει αυτό το καθαρό, νεανικό βλέμμα που συναντάει κανείς σε 20χρονα κορίτσια κι ένα παιδικό χαμόγελο που αφήνει την αμφιβολία αν είναι αληθινό ή απόρροια χρόνιας εκπαίδευσης. Είναι όμορφη, γλυκιά και πρόθυμη να μιλήσει με απόλυτη ειλικρίνεια. Τη συναντήσαμε σε γνωστό μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας, όπου βρέθηκε αυτές τις ημέρες για να ποζάρει ως μούσα στο ημερολόγιο του Τρύφωνα Σαμαρά.
- Είστε η πρώτη Ελληνίδα που στέφθηκε Μις Υφήλιος (1964) σε μια εποχή ταραχής και ανακατατάξεων για τo ελληνικό κράτος. Πως αποφασίσατε να λάβετε μέρος σε έναν διαγωνισμό ομορφιάς;
Η οικογένεια μου ήταν πολύ φτωχή κι εγώ πολύ άβγαλτη. Με τα αδέρφια μου δεν είχαμε τίποτα, παρά μόνο τα όνειρα μας. Ονειρευόμουν ότι βρισκόμουν σε ρόλους, δίπλα στον Μάρλον Μπράντον και σε άλλους αστέρες του Χόλιγουντ. Είχα βάλει στόχο λοιπόν να πάω Αμερική για να ξεφύγω από τη φτώχεια. Ο διαγωνισμός λειτούργησε σαν εισιτήριο για εμένα. Έτσι το είδα από την αρχή και γι αυτό δεν με ενδιέφερε να μείνω στην Ελλάδα για να κάνω καριέρα εδώ. Αρνήθηκα τότε πολλές προτάσεις.
- Πως κύλησε ο πρώτος χρόνος ως εστεμμένη βασίλισσα της υφηλίου;
Ήταν ο δυσκολότερος χρόνος της ζωής μου. Έκλαιγα συνέχεια. Δεν υπήρξε μέρα που δεν είχα κλάψει. Τη μια χρονιά, πριν βγω εστεμμένη, ήμουν συνέχεια κλεισμένη μέσα. Έπρεπε να κοιμάμαι καλά και να προσέχω τον εαυτό μου. Την χρονιά που στέφθηκα, ήμουν συνέχεια έξω. Είχα μονίμως μια βαλίτσα και ταξίδευα σε διάφορα μέρη του κόσμου. Βίωσα όμως την απόλυτη μοναξιά γιατί ενώ ήμουν κάθε μέρα ανάμεσα σε κόσμο, κανένα από αυτά τα άτομα δεν ήταν δικό μου. Δεν έβγαινα ποτέ ραντεβού και μου έλλειπε πολύ η αδερφή μου. Ήθελα να της μιλήσω και δεν μπορούσα. Το στέμμα, όσο ωραίο κι αν φαντάζει σε κάποιους, είναι βαρύ και δύσκολο. Θέλει πολλή δουλειά, αντοχή και συνέπεια στις υποχρεώσεις.
- Υπάρχει κάποιο περιστατικό, από εκείνο το διάστημα, που έχει μείνει έντονα στη μνήμη σας;
Θυμάμαι έντονα την παρέλαση που είχε γίνει τότε στο Μαιάμι. Στεκόμουν πάνω στο άρμα με ένα χαμόγελο πλατύ -παγωμένο- και χαιρετούσα τον κόσμο. Από τα μάτια μου έτρεχαν δάκρυα στεναχώριας, τα οποία κανείς δεν παρατήρησε.
- Αν μπορούσατε να γυρίσετε τον χρόνο πίσω θα αλλάζατε την απόφαση σας να συμμετέχετε στα καλλιστεία;
Όχι. Για μένα ήταν ένα τεράστιο σχολείο που μου πρόσφερε πολλές γνώσεις. Ήρθα αντιμέτωπη με τη σκληρή πλευρά του κόσμου που δεν γνώριζα. Έμαθα πως στη ζωή έχουμε τους ανθρώπους μας, που μας αγαπούν γι αυτό που είμαστε και όλοι οι υπόλοιποι που συναντάμε κοινωνικά ή σε διάφορες δουλειές είναι μια άλλη κατηγορία. Δεν είναι φίλοι και η σχέση μας μαζί τους σταματάει εκεί που τους εξυπηρετούμε. Το μεγαλύτερο σοκ το βίωσα την ημέρα που έπρεπε να στέψω την επόμενη νικήτρια. Την ώρα της στέψης, αφού της είχα περάσει την κορδέλα και της είχα βάλει το στέμμα, αισθάνομαι κάποιον πίσω μου να με σπρώχνει από τη σκηνή και να μου λέει «πάρε δρόμο» ( “out of the way”). Τότε συνειδητοποίησα για μια ακόμη φορά ότι τα πάντα γίνονται για το θεαθήναι.
- Παρ′ όλα αυτά δεν θα αλλάζατε την απόφαση σας.
Δεν μετανιώνω για τις αποφάσεις μου. ’Οταν κάτι είναι δύσκολο δεν το ευχαριστιόμαστε πιο πολύ; Δεν αισθανόμαστε μετά μια γλυκιά ικανοποίηση ότι παρά τη δυσκολία τα καταφέραμε; Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η απόφαση μου χάρισε και τη μετέπειτα ζωή μου. Πήγα στην Αμερική που τόσο επιθυμούσα, έκανα οικογένεια και έζησα εκεί.
- Πως ήταν ο χρόνος μετά τον τίτλο;
Τον πρώτο καιρό πάλευα να επιβιώσω στην Αμερική. Έψαχνα δουλειά ως μοντέλο. Δεν ήταν εύκολο. Πήγαινα από κάστινγκ σε κάστινγκ για να με δουν. Ήταν αρκετά δύσκολα. Αργότερα έκανα κάποιες αξιόλογες δουλειές κι έπαιξα στον κινηματογράφο δίπλα σε γνωστά ονόματα.
- Παντρευτήκατε νωρίς...
Τέσσερα χρόνια μετά, παντρεύτηκα και στη συνέχεια έκανα τους τρεις γιους μου για τους οποίους είμαι πολύ περήφανη.
- Ποια συμβουλή θα δίνατε στα νέα κορίτσια που θέλουν να ασχοληθούν με τον κόσμο της μόδας;
Να έχουν πάνω απ’ όλα σεβασμό στον εαυτό τους, να ξέρουν τι θέλουν και να μην προσπαθούν να μοιάσουν σε καμία άλλη. Βλέπω πολλά κορίτσια που μου φαίνονται όλα ίδια. Αντιγράφουν η μια την άλλη.
- Ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο δυνατό χαρακτηριστικό σας ή μια ικανότητα που έχετε;
Πιστεύω ότι με τα χρόνια έχω μάθει να «διαβάζω» τους ανθρώπους και να ξεχωρίζω αυτούς που αξίζουν πραγματικά.
- H μεγαλύτερη επιτυχία σας;
H οικογένεια και οι φίλοι μου. Οι καλοί φίλοι είναι ευλογία στη ζωή. Σε στηρίζουν στις χαρές και στις λύπες, αλλά σου δίνουν μόνο χαρές.
- Με τι ασχολείστε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Ασχολούμαι με την φιλανθρωπική οργάνωση για παιδιά με προβλήματα, που έχω δημιουργήσει. Είμαι πρόεδρος και αφιερώνω πολύ χρόνο σε αυτό.
- Τι σας κάνει να χαμογελάτε;
Ο εγγονός μου ο Λούκας, μου δίνει απίστευτη χαρά. Με φωνάζει ¨γιάγια¨ και φωτίζεται όλος μου ο κόσμος. Ο Λούκας έχει το σύνδρομο Γουίλιαμς (Williams). Έχει απίστευτη δύναμη μέσα του και τη μεταφέρει και σε εμένα με την παρουσία του και μόνο.
- Υπάρχει κάτι που σας φοβίζει για το μέλλον;
Με φοβίζει το πως εξελίσσεται η ανθρωπότητα. Βλέπω ότι όλοι είναι συνεχώς μπροστά σε μια οθόνη. Επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω των σόσιαλ μίντια και όλος ο κόσμος τους περιστρέφεται γύρω από αυτά. Στο παρελθόν οι οικογένειες ήταν πιο δεμένες σε αντίθεση με σήμερα που διαπιστώνω ότι αποξενώνονται.
- Θα μας πείτε το μυστικό ομορφιάς σας;
Θετική διάθεση και καλή ενέργεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου