Η εξομολόγηση της Αναστασίας: «Μπες μέσα μου, δεν αντέχω άλλο»

Η εξομολόγηση της Αναστασίας: Η αναγνώστρια αφηγείται με τον πιο γλαφυρό τρόπο, αυτό που έζησε εκείνο το βράδυ στο στέκι της με τον “τύπο”


Με διεκδίκησες με θράσος, κάτι που με έκανε να σε θέλω ακόμα περισσότερο.

Σαν γνήσιο αρσενικό, έπαιζες μαζί μου με έναν άκρως προκλητικό τρόπο, όταν τάχα μου τυχαία περνούσες δίπλα μου κι έγερνες ελαφρώς το κεφάλι για να μυρίσεις το άρωμά μου.


Κι εγώ, σου το ανταπέδιδα με το πιο πονηρό μου χαμόγελο καθώς με κοιτούσες και περίμενες μία μου κίνηση για να τρελαθείς κι εσύ μαζί μου. Ήταν θέμα χρόνου, το ξέραμε κι οι δυο.

Το γεγονός ότι οι καταστάσεις δε μας επέτρεπαν να ζήσουμε ελεύθερα αυτό που νιώθαμε εκείνη τη στιγμή, έκανε την κ@ύλ@ να απογειωθεί, με μένα να τρομάζω για το πόσο πολύ ήθελα να σε νιώσω μέσα μου, αδιαφορώντας για το οτιδήποτε άλλο.

Το έβλεπα στα μάτια σου, στις νευρικές κινήσεις σου πόσο πολύ ήθελες να παραδοθείς στα ζωώδη ένστικτά σου. Τρόμαζα, για πρώτη φορά στη ζωή μου τρόμαζα τόσο απ’ το πάθος, ακριβώς επειδή ήταν με κάποιον που μετά βίας γνώριζα.Η εξομολόγηση της Αναστασίας: «Μπες μέσα μου, δεν αντέχω άλλο»

Η εξομολόγηση της Αναστασίας: Εκείνο το Σάββατο βράδυ

Σάββατο βράδυ κι ήσουν για μια ακόμη φορά εκεί που σύχναζα κι εγώ. Αυτή τη φορά όμως κανείς μας δε θα τη γλύτωνε απ’ αυτό που μας είχε τρελάνει εδώ και μέρες. Σε κοιτούσα ανυπόμονα και με κοιτούσες έτοιμος να εκραγείς, με μια γλυκιά νευρικότητα που δεν επέτρεπες στους άλλους να καταλάβουν, φυσικά. Μελετούσες εδώ και μέρες τις κινήσεις μου μεθοδικά. Περίμενες να πάω στην τουαλέτα και με ακολούθησες διακριτικά.

Επίτηδες πήγα, ήθελα να με ακολουθήσεις. Με το που μπαίνεις μέσα και κοιταζόμαστε, χιμήξαμε ο ένας πάνω στον άλλο κι αρχίσαμε να φιλιόμαστε δίχως αύριο. «Δεν άντεχα άλλο να σε κοιτάω» μου είπες κι ένιωσα να παίρνουν φωτιά τα σωθικά μου, με το εσώρουχό μου να έχει πλημμυρίσει εντελώς. «Ούτε εγώ άντεχα άλλο να με κοιτάς» σου είπα και χωθήκαμε μέσα στην τουαλέτα για να μη μας δει κανείς.

Με κόλλησες στην πόρτα, μου σήκωσες τα πόδια κι εγώ τα πέρασα γύρω απ’ τη μέση σου, χωρίς να σταματήσουμε να φιλιόμαστε. Σε ένιωσα ανάμεσα στα πόδια μου, πόσο σκληρός ήσουν και μου ξέφυγε ένα ελαφρύ βογγητό. Μου έκλεισες ελαφρά το στόμα και κόλλησες ακόμα πιο έντονα πάνω μου. Οι εσωτερικοί σπασμοί μου με έκαναν να σου δαγκώσω ελαφρά το χέρι. Δεν μπορούσα να ελέγξω το πόσο σε ήθελα μέσα μου.



Το κατάλαβες κι άρχισες να με βασανίζεις γλυκά. Άφησες το χέρι σου απ’ το στόμα μου, μου ψιθύρισες «σκασμός» κι έβαλες το χέρι σου κάτω απ’ τη φούστα μου, μέσα απ’ το εσώρουχό μου. Σε κοίταξα και τα μάτια μου σε παρακαλούσαν να μη με βασανίσεις πολύ ενώ το σώμα μου σε παρακαλούσε να το κάνεις. Πέρασαν τα δυο δάχτυλά σου αργά και βασανιστικά και χωρίς να αγγίξεις τίποτα απ’ τα αναμενόμενα, ξεγλίστρησαν μέσα μου.

Δεν άντεξα και με το που άνοιξα το στόμα μου για να ουρλιάξω από ευχαρίστηση, το κατάλαβες κι άρχισες να με φιλάς για να μην ακουστούμε. Είχα αρχίσει να τρελαίνομαι, να μουδιάζω, σε έσπρωξα ελαφρώς πίσω για να μπορέσω να σε πιάσω κι εγώ. Ήθελα να σε παίξω, να νιώσω πόσο σκληρός γίνεσαι στα χέρια μου. Ήσουν τόσο σκληρός που με το που σε έπιασα κι άρχισα να κουνάω το χέρι μου πάνω κάτω, έκανες κίνηση να ξεκουμπωθείς.

Με κόλλησες στον τοίχο για μια ακόμη φορά. Αυτή τη φορά πήρες εσύ το χέρι μου και το έβαλες κάτω σου. Με το που σε άγγιξα έγινες πέτρα, το κατάλαβες και μου χαμογέλασες.

Οι έξω χτυπούσαν την πόρτα, δε μας ένοιαζε τίποτα!

«Μπες μέσα μου, δεν αντέχω άλλο» σου είπα κι εσύ υπάκουσες. Mου σκίζεις το εσώρουχο, με γυρνάς ανάποδα, στήνομαι γεμάτη προσμονή και μπαίνεις μέσα μου με ορμή. Ούρλιαξα από κ@ύλ@ κι εσύ μου ψιθύρισες πόσο σου άρεσε που ήμουν τόσο υγρή και σφιχτή.

Συνέχισες να μπαινοβγαίνεις μέσα μου με ορμή κι εγώ ζητούσα κι άλλο. Σε έσπρωξα απότομα. Τα ‘χασες για λίγο. Άνοιξα τα πόδια μου και με τα δυο μου δάχτυλα, σου έδειξα τον δρόμο. Ήρθες και χώθηκες ακόμα πιο απότομα, ενώ το κατεβασμένο καπάκι της λεκάνης μας έδινε ρυθμό.




Ανέβασες με το ένα σου χέρι το πόδι μου πιο ψηλά απ’ το άλλο, για να νιώσεις το τέρμα μου. Εκεί σου είπα λυτρωτικά «Τελειώνω!» και τελείωσα τόσο έντονα, που κατάλαβες τους σπασμούς μου και τελείωσες κι εσύ μαζί μου.

Έπεσες πάνω μου εξουθενωμένος και κοιτάγαμε κι οι δυο σαστισμένοι το ταβάνι. Με τρόμαξε τόσο πάθος, όσο τρόμαξε και σένα.