FACES Kill Bill: Όλα όσα δεν γνωρίζατε για τον πραγματικό Σαμουράι Χατόρι Χάνζο

Αν το όνομα Χατόρι Χάνζο σας ακούγεται οικείο, τότε είτε είστε

λάτρης των Σαμουράι, είτε έχετε δει τη σειρά ταινιών Kill Bill του Κουέντιν Ταραντίνο.

Στο πρώτο μέρος της ταινίας με τίτλο “Kill Bill: Volume 1”, η πρωταγωνίστρια (Ούμα Θέρμαν) προμηθεύεται το θανατηφόρο ξίφος της από έναν άνδρα με το ίδιο όνομα. Κάποτε ήταν καταξιωμένος ξιφομάχος, αλλά, την εποχή των γεγονότων της ταινίας έχει αποσυρθεί και είναι πλέον σεφ σούσι στην Οκινάουα της Ιαπωνίας.

Ο Χατόρι είχε ορκιστεί να μην σφυρηλατήσει ξανά ξίφος, όταν ωστόσο έμαθε ότι ο στόχος της “Νύφης” είναι ο Μπιλ, πρώην μαθητής του, παραιτείται και δημιουργεί το καλύτερο σπαθί για αυτήν, παίρνοντας ένα μήνα για να τελειώσει τη δουλειά.

Ενώ τα γεγονότα του Kill Bill είναι φανταστικά, η μερικά στοιχεία για τον θρυλικό σαμουράι βασίζονται —σε κάποιο βαθμό— στην πραγματικότητα. Υπήρχε πράγματι ένας άντρας με το όνομα Χατόρι Χάνζο, ο οποίος ήταν θρυλικός σαμουράι του 16ου αιώνα, ωστόσο δεν ήταν γνωστό ότι είχε σφυρηλατήσει κανένα από τα σπαθιά του ο ίδιος.

Δεν γνωρίζουμε πολλά για τον Χατόρι, αλλά ξέρουμε ότι ήξερε να χειρίζεται άψογα ένα κατάνα (γιαπωνέζικος τύπος σπαθιού που έγινε συνώνυμος με του σαμουράι). Δείτε μερικά πράγματα που ανακαλύψαμε για την ζωή αυτού του σπουδαίου πολεμιστή.
Ο πραγματικός Χατόρι Χάνζο

Αν και ο Χατόρι Χάνζο του Κουέντιν Ταραντίνο παρουσιάστηκε ως ηλικιωμένος, ο πραγματικός Χάνζο άρχισε να εκπαιδεύεται ως σαμουράι στην παιδική του ηλικία. Γεννημένος γύρω στο 1542 στην παλιά επαρχία Mikawa της Ιαπωνίας, ο Χάνζο ξεκίνησε την εκπαίδευση του στην ηλικία των οκτώ στο όρος Kurama, βόρεια του Κιότο. Απέδειξε τις ικανότητές του σε νεαρή ηλικία, και έγινε σαμουράι της φυλής Matsudaira (αργότερα η φυλή Tokugawa) σε ηλικία 18 ετών.



Δύο χρόνια πριν, έκανε το ντεμπούτο του στο πεδίο της μάχης με μια νυχτερινή επίθεση στο κάστρο Udο, και στη συνέχεια έλαβε μέρος στη πολιορκία του κάστρου Kakegawa το 1569. Υπηρέτησε με διάκριση στις μάχες της Anegawa το 1570 και Mikatagahara το 1572. Η πιο πολύτιμη συμβολή του ήρθε το 1582, μετά το θάνατο του Όντα Νομπουνάγκα, καθώς οδήγησε τον μελλοντικό σογκούν Τοκουγκάβα Ιεγιάσου σε ασφαλές έδαφος στην επαρχία της Mikawa, με τη βοήθεια των φατριών νίντζα της περιοχής, καθώς και της φατρίας των Κόγκα, τους οποίους είχε αντιμετωπίσει στο παρελθόν. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ο Χάνζο, επίσης, βοήθησε στην διάσωση της αιχμάλωτης οικογενείας του Ιεγιάσου.

Στη μάχη, και μάλιστα σε όλη του τη ζωή, ο Χάνζο ήταν αδίστακτος τόσο στην τακτική μάχης όσο και στην πίστη στον αρχηγό του. Η ανδρεία του στην μάχη του χάρισε το ψευδώνυμο “Oni no Hanzo” (Χάνζο, ο Δαίμονας), καθώς καταδίωκε αυτούς που σκόπευε να σκοτώσει όπως ο δαίμονας στοιχειώνει τα θύματά του. Αλλά σε περιόδους ανάγκης, τον έβλεπαν ως ένα είδος Σαμουράι Μωυσή, για την κλίση του να βοηθά όσους έχουν ανάγκη, ειδικά τον μελλοντικό σογκούν Τοκουγκάβα Ιεγιάσου.

Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ως μοναχός με το όνομα “Σάινεν” (Sainen) και έχτισε το ναό “Σαϊνέντζι” (Sainenji), που πήρε το όνομά του και χτίστηκε για να τιμήσει το μεγαλύτερο γιο του Τοκουγκάβα Ιεγιάσου, τον Νομπουγιάσου, ο οποίος είχε κατηγορηθεί για προδοσία και συνωμοσία από τον Όντα Νομπουνάγκα. Ο Νομπουγιάσου στη συνέχεια έλαβε διαταγή από τον πατέρα του να διαπράξει χαρακίρι (σεπούκου). Όταν ο Νομπουγιάσου διατάχθηκε να τελειώσει τη ζωή του, ο Χάνζο κλήθηκε να δράσει ως 2ος επίσημος για να τελειώσει το βάσανό του Νομπουγιάσου (σύμφωνα με την παραδοσιακή διαδικασία του σεπούκου), αλλά ο ίδιος αρνήθηκε επειδή ήταν ο γιος του άρχοντα που υπηρετούσε. Ο Ιεγιάσου μετά από αυτό εκτίμησε την αφοσίωση του Χάνζο και είπε: “Ακόμα και ένας δαίμονας μπορεί να δακρύσει”.

Στην λαϊκή παράδοση της Ιαπωνίας, κατά τις ιστορίες με τα κατορθώματά του, του αποδίδουν συχνά διάφορες υπερφυσικές ικανότητες, όπως το να εξαφανίζεται και να εμφανίζεται κάπου αλλού -ψυχοκίνηση, και τη πρόγνωση. Απεβίωσε στις 2 Ιανουαρίου του 1697 σε ηλικία 55 ετών.

Ο μύθος του Χατόρι Χάνζο συνεχίζει να ζει μέχρι και σήμερα. Το όνομα του έχει σημαντική πολιτιστική απήχηση τόσο στην Ιαπωνία όσο και στο εξωτερικό, ενώ εξακολουθούν να υπάρχουν τεχνουργήματα της κληρονομιάς του στο Τόκιο.