Έκλεβαν απροκάλυπτα τον ντίλερ: Η ιδιοφυία που έστησε το πιο περιβόητο κόλπο στην ιστορία του τζόγου (pics)

Η ιδιοφυία που έστησε το πιο περιβόητο κόλπο στην ιστορία του τζόγου (pics)Το απόλυτο τρικ στην ιστορία του τζόγου…

«Όλοι γνωρίζουν το χρυσό κανόνα, ότι δε μπορείς να νικήσεις την μπάνκα μακροπρόθεσμα. Εμείς όμως πήγαμε κόντρα σε αυτόν…»

Η αέναη μάχη του ανθρώπου με την μπάνκα έχει αφήσει πίσω της εκατομμύρια απένταρους και μόλις μερικές χιλιάδες εκατομμυριούχους. Το «ο τολμών νικά» δεν έχει καμία θέση σε αυτή την πρόκληση.

Στη μετωπική με τον dealer μόνο ο ικανός νικά σε βάθος χρόνου. Αυτός που παίζει για να κερδίσει κι όχι παίζει για να παίξει.

Αλλά ακόμα και αυτός, άπαξ και γίνει «αναγνωρίσιμος», είναι αδύνατο να απαλλαχθεί από τις δικλείδες ασφαλείας, που προϊόντος του χρόνου ανέπτυξαν τα Καζίνο.

 Δικλείδες ασφαλείας που αντικατοπτρίζονται στη λογική «μονά – ζυγά δικά μας».

Έκλεβαν απροκάλυπτα τον ντίλερ: Το μεγάλο ποντάρισμα και… η «μαύρη λίστα» των καζίνο


Μιλώντας για το BlackJack, η (διαδεδομένη) μέθοδος για να στρέψει ο παίκτης τις πιθανότητες υπέρ του είναι το μέτρημα φύλλων, το επονομαζόμενο διεθνώς card counting. Πρόκειται, ως γνωστόν, για τη στρατηγική υπολογισμού των πιο ιδανικών στιγμών για τοποθέτηση μεγάλου πονταρίσματος. Ο μετρητής φύλλων κάνει την καταμέτρηση με το να παρακολουθεί την πορεία κορεσμού τον μεγάλων και μικρών σε άξια φύλλων στην τράπουλα του dealer.

Όταν η τράπουλα είναι πλούσια σε μεγάλης αξίας φύλλα όπως είναι το 10 και ο άσσος, τότε ο παίκτης έχει το πλεονέκτημα. Όταν η τράπουλα έχει περισσότερα φύλλα μικρής αξίας τότε ευνοημένος είναι ο dealer. Ένας επιτυχημένος μετρητής φύλλων μπορεί να παρακολουθήσει την ροή της τράπουλας κατανοώντας την γενική εξέλιξη του παιχνιδιού. Έτσι μπορεί και προσαρμόζει ανάλογα το ποντάρισμα του.

Έκλεβαν απροκάλυπτα τον ντίλερ

Το πρόβλημα για αυτούς που εφαρμόζουν κατ’ εξακολούθηση αυτή την πρακτική είναι ότι καταλήγουν «φακελωμένοι» από τα καζίνο και εν τέλει αποβάλλονται από τα τραπέζια. Είναι θέμα χρόνου να εντοπιστεί ο επιδέξιος – επαγγελματίας, μέσα από τις αναρίθμητες κάμερες ασφαλείας που υπάρχουν σε ένα καζίνο.
Έκλεβαν απροκάλυπτα τον ντίλερ: Το μεγαλύτερο κόλπο στην ιστορία του τζόγου

Υπήρξε όμως μια ομάδα στη χαρτοπαικτική ιστορία που κατάφερε να δράσει καμουφλαρισμένη για πολύ καιρό, στήνοντας το πιο περιβόητο «κόλπο» στον οργανωμένο τζόγο. Είναι η περίφημη ομάδα των φοιτητών του ΜΙΤ, που στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έσπειρε το φόβο και τον τρόμο στα τραπέζια του Λας Βέγκας.

Η ιστορία ξεκινά ουσιαστικά στα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν ο μαθηματικός και τζογαδόρος Έντουαρντ Ο’ Θορπ εξέδωσε το βιβλίο «Beat the Dealer». Ο Ο’ Θορπ είχε μελετήσει μανιωδώς το «Blackjack», χρησιμοποιώντας τον νεοαποκτηθέντα υπολογιστή του ΜΙΤ για να υπολογίσει τις πιο συμφέρουσες κινήσεις, ανάλογα με τον συνδυασμό καρτών που έχει ένας παίκτης μπροστά του.

Εάν για παράδειγμα ο παίκτης είχε 14 και ο κρουπιέρης του καζίνο 7, τότε ο πρώτος είχε μεγαλύτερες πιθανότητες να κερδίσει, αν επέλεγε να τραβήξει κι άλλο χαρτί. Όποιος εφάρμοζε κατά γράμμα τη μέθοδο του Ο’ Θορπ δεν σήμαινε ότι θα κέρδιζε κάθε παρτίδα, αλλά ότι μακροπρόθεσμα, θα κέρδιζε περισσότερες φορές απ’ ότι θα έχανε. Το βιβλίο του μαθηματικού, που δημοσιεύτηκε το 1966 εξηγούσε αναλυτικά τη διαδικασία. Και ασφαλώς έγινε σε χρόνο – ρεκόρ ανάρπαστο.

Το 1979 μια ομάδα ιδιοφυών του πλέον φημισμένου Πανεπιστημίου στον κόσμο (το Τεχνολογικό Ινστιτούτο του Κέμπριτζ, γνωστού ως ΜΙΤ) αποφάσισε να εφαρμόσει το σύστημα του Ο ‘Θορπ, μπολιάζοντας το με τη μέθοδο καταμέτρησης φύλλων.

Δεν ήταν βέβαια οι πρώτοι που θα χρησιμοποιούσαν μαθηματικές μεθόδους για να υπερισχύσουν των κρουπιέρηδων, αλλά ήταν οι πρώτοι που οργανώθηκαν σε ομάδα και δημιούργησαν ειδικούς ρόλους για τη βέλτιστη απόδοση του σχεδίου.

Τα μέλη της ομάδας επεδίωκαν να ποντάρουν πολλά χρήματα, όταν ήξεραν ότι στην τράπουλα είχαν απομείνει περισσότερα μεγάλα χαρτιά (φιγούρες, 10 και άσο), απ’ ότι μικρά. Η τεχνική ήταν να αποδώσουν συγκεκριμένη αξία σε κάθε είδος φύλλου. Αντιστοίχησαν τα μικρά με +1, τα ουδέτερα με 0 (από 7 έως 9) και τα μεγάλα με -1.

Κάθε φορά που εμφανιζόταν ένα καινούριο χαρτί, εκείνοι έπρεπε να προσθέτουν και να αφαιρούν ανάλογα. Όταν το αποτέλεσμα των πράξεων έφτανε να είναι +5 και πάνω, σήμαινε ότι αρκετά μικρά χαρτιά είχαν παιχτεί, έτσι ώστε να ποντάρουν πολλά χρήματα λόγω των αυξημένων πιθανοτήτων νίκης.

Η μεγάλη επιτυχία της ομάδας ήταν ότι είχε βρει τον τρόπο να κρύψει το μέτρημα από την ασφάλεια του καζίνο. Το κόλπο ήταν ο διαχωρισμός σε μικρότερες ομάδες των τριών ατόμων.

Κάθε ένα εξ’ αυτών εξυπηρετούσε διαφορετική λειτουργία. Αρχικά υπήρχε ο «παρατηρητής», που παρακολουθούσε το παιχνίδι, μετρούσε τις κάρτες και όταν έβλεπε ότι οι περισσότερες μικρές κάρτες είχαν φύγει, έκανε κρυφά σήμα στον συνάδελφό του να κάτσει και να ποντάρει.

Ο συνάδελφος αυτός ήταν ο «μεγάλος παίχτης», που καθόταν και πόνταρε πολύ μεγάλα ποσά, μόνο όταν ήξερε ότι οι κάρτες που απέμεναν στην τράπουλα τον συνέφεραν. Συνήθως οι «μεγάλοι παίχτες» προσποιούνταν ότι ήταν πλούσιοι επιχειρηματίες, που έπαιζαν πάντα με αυτό τον ριψοκίνδυνο τρόπο. Υπήρχε και ένα τρίτο μέλος, ο «ελεγκτής», που καθόταν συνέχεια στο τραπέζι, πόνταρε το χαμηλότερο δυνατό ποσό, για να μην προκαλέσει υποψίες και μετρούσε τις κάρτες, για μεγαλύτερη ακρίβεια.