Στο «Renegades», τη νέα συλλογή της Αμερικανίδας φωτογράφου, Chloe Sherman, ακόμη και μια εν πολλοίς ακατοίκητη εικόνα προσφέρει μια πλούσια κοινωνική ατμόσφαιρα. Το βιβλίο, που κυκλοφορεί από τον γερμανικό οίκο εκδόσεων, Hatje Cantz, βυθίζεται στο αρχείο της Sherman, το οποίο αποτελείται από χιλιάδες φωτογραφίες που τράβηξε τη δεκαετία του ’90 ανάμεσα στην queer κοινότητα της Mission District του Σαν Φρανσίσκο, έναν τόπο όπου οι επαναστάτες του φύλου και της σεξουαλικότητας συνενώθηκαν και διασταυρώθηκαν.
Στην εικόνα με τίτλο «Dinner at Fountain St. House», που τραβήχτηκε το 1995, η ζωή κυλά γύρω από ένα μακρύ τραπέζι στρωμένο με αταίριαστα πιάτα και μαχαιροπίρουνα, το οποίο απλώνεται στο κάδρο και σχεδόν γεμίζει ένα σαλόνι. Ο χώρος είναι πληθωρικά φορτωμένος, με τοίχους βαμμένους σε πράσινο της μέντας και κόκκινο της φωτιάς, ένα τριγωνικό μοτίβο κουρτίνας κρέμεται πάνω από το παράθυρο, πολύχρωμα, χάρτινα φανάρια στολίζουν το ταβάνι, μια υγιέστατη φτέρη σε γλάστα τοποθετημένη σε έναν πάγκο μπροστά από ένα ξύλινο πιάνο και μια σαγηνευτική σειρά από ετερόκλητες καρέκλες που έχουν παλιώσει.
Γυάλινα κηροπήγια (μια μικροσκοπική ομπρέλα κοκτέιλ ακουμπάει σε ένα από αυτά) στη σειρά, λουλούδια τοποθετημένα χαλαρά, φρούτα και λαχανικά διακοσμούν το μακρύ τραπέζι υποδηλώνοντας μια ανεπιτήδευτη αλλά σκόπιμη ανθρωπιά. Στο βάθος, θολά, διαφαίνεται μια παρουσία που μαγειρεύει σε μια φωτεινή κουζίνα.
Ο ένας πάνω στον άλλον –και η ζωή κυλούσε
«Οι άνθρωποι δεν χωρούσαν γύρω από αυτό το τραπέζι» εξηγεί η Sherman. «Κάποια στιγμή υπήρξε υπερχείλιση στους καναπέδες, στην κουζίνα, περπατούσαμε τριγύρω, αν σηκωνόσουν έχανες τη θέση σου, και αναγκαστικά καθόσουν στην αγκαλιά του».
Έβγαλε τη φωτογραφία όταν ζούσε στο σπίτι με ένα εναλλασσόμενο καστ συγκατοίκων, τεσσάρων ή πέντε ατόμων που απηύθυναν μαζική πρόσκληση σε κοπάδια φίλων και γνωστών για συναθροίσεις: Γιορτές, πάρτι γενεθλίων, μνημόσυνα, «Χριστούγεννα του Pride» τον Ιούνιο. Το βιβλίο είναι γεμάτο με τα πρόσωπα, τα ρούχα, τα περιβάλλοντα και τις συμπεριφορές των ανθρώπων που σύχναζαν γύρω από το σπίτι στην οδό Fountain και τις κοντινές επιχειρήσεις που προστάτευαν queer άτομα.
Κοιτάζοντας πίσω σε εκείνη την εποχή, η Sherman περιγράφει την ατμόσφαιρα ως παρόμοια με εκείνη μιας πανεπιστημιούπολης, όπου η εγγύτητα επιτρέπει τον αυθορμητισμό και την ανταλλαγή απόψεων.
«Όλα έμοιαζαν να κινούνται τόσο γρήγορα- συνέβαιναν τόσα πολλά. Έβγαινα από το σπίτι και έπεφτα αμέσως πάνω σε ανθρώπους που γνώριζα».
Photo: Chloe Sherman / amazon.com
Photo: Chloe Sherman / amazon.com
Η ιδανική πόλη, την ιδανική στιγμή
«Ο μικρόκοσμος στον οποίο ζούσαμε τότε ήταν μια ριζοσπαστική αντικουλτούρα, δεν μας αγκάλιαζε ο έξω κόσμος» λέει η Sherman.
«Μετακόμισα στο Σαν Φρανσίσκο στις αρχές της δεκαετίας των 20 και το ερωτεύτηκα: Η ατμόσφαιρα, ο ωκεανός, οι λόφοι. Είναι μια μεγάλη πόλη σε μικρό μέγεθος και δεν μοιάζει με τίποτα, πουθενά αλλού. Αλλά μου έδωσε επίσης πρόσβαση σε κάτι που λαχταρούσα: Μια ποικιλόμορφη, ζωντανή και ριζοσπαστική queer κοινότητα. Ήταν συγκλονιστικό το πόσοι άνθρωποι αποτελούσαν την queer σκηνή στο Σαν Φρανσίσκο τη δεκαετία του 1990, οπότε και τραβήχτηκαν αυτές οι εικόνα. Όλα έμοιαζαν να κινούνται τόσο γρήγορα- συνέβαιναν τόσα πολλά. Έβγαινα από το σπίτι και έπεφτα αμέσως πάνω σε ανθρώπους που γνώριζα. Κάθε βράδυ της εβδομάδας, υπήρχε μια βραδιά σε κλαμπ, μια εκδήλωση ή ένα σόου στο οποίο οι άνθρωποι ήταν παρόντες» συνεχίζει.
Photo: Chloe Sherman / amazon.com
Photo: Chloe Sherman / amazon.com
«Ζούσαμε σε στενούς κύκλους φίλων, αλλά τα εκτεταμένα δίκτυά μας ήταν τεράστια και συνεχώς αλληλοεπιδρούσαν. Οι άνθρωποι μπαινόβγαιναν στη ζωή σου, απομακρυνόσουν και ξανασυναντιόντουσαν. Οι ζωές μας περιστρέφονταν γύρω από τη συνοικία Mission District, μια γειτονιά με Λατίνους, στην καρδιά της πόλης.
»Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ακριβώς γνώρισα τη Dusty και τη Mary, ένα εμβληματικό ζευγάρι butch/femme στο Σαν Φρανσίσκο της δεκαετίας του 1990, το οποίο φωτογράφισα πολλές φορές. Έζησα με τη Dusty σε μια συγκατοίκηση για μερικά χρόνια. Η Mary ήταν φίλη ενός φίλου πριν γίνει σύντροφος της Dusty και περνούσε πολύ χρόνο στο σπίτι μας».
Οι άνθρωποι συγκατοικούσαν και κυκλοφορούσαν στην πόλη
«Όλοι είχαν την τάση να έχουν τρεις ή περισσότερους συγκάτοικους, και μια τυπική μέρα μπορεί να ξεκινούσε με συνάντηση σε κάποιο από τα μέρη όπου μπορούσαν να βρεθούν αξιόπιστοι φίλοι. Ένας κόμβος ήταν το καφέ Bearded Lady, το οποίο μοιραζόταν μια αυλή με το Black & Blue Tattoo. Στη συνέχεια ραντεβού στο happy hour του μπαρ Lexington και μετά βουρ για το Stud ή το Cat Club ή το Josie’s Cabaret» θυμάται η Sherman.
«Υπήρξε μια γενική συμφωνία ότι, αν γινόταν ένας μεγάλος σεισμός, όλοι θα συναντιόμασταν στο Bearded Lady. Δύο από τους ιδιοκτήτες του Bearded Lady, ο Harry Dodge και ο Silas Howard, οι οποίοι αργότερα θα γύριζαν μαζί την πειραματική ταινία «By Hook or by Crook» και θα ακολουθούσαν καρποφόρες καλλιτεχνικές καριέρες, ήταν μεταξύ των πολλών προσωπικοτήτων της εποχής.
»Εκείνη την εποχή κουβαλούσα τη φωτογραφική μου μηχανή παντού. Η φωτογραφία ήταν ένα περιστασιακό, αυθόρμητο, ολοκληρωμένο μέρος της επικοινωνίας μου με κάποιον – ήταν ενσωματωμένη στον ιστό της ζωής μου» εξηγεί η Sherman.
«Ζούσαμε σε στενούς κύκλους φίλων, αλλά τα εκτεταμένα δίκτυά μας ήταν τεράστια και συνεχώς αλληλοεπιδρούσαν».
Photo: Chloe Sherman / amazon.com
Photo: Chloe Sherman / amazon.com
Γυναικοκεντρικοί πυρήνες
Η συγγραφέας Anna Joy Springer, η μουσικός Lynn Breedlove και η φωτογράφος Catherine Opie, όλοι μέλη των κύκλων της Sherman, έγραψαν εισαγωγές στο φωτογραφικό άλμπουμ «Renegades», που προκαλούν όχι μόνο νοσταλγία αλλά και μια αίσθηση της γενεσιουργού φύσης της εποχής και του τόπου.
«Στρεφόμασταν η μία στην άλλη» γράφει η Springer «για το είδος της προστασίας που θα μας επέτρεπε να εξερευνήσουμε ποικιλίες δημιουργικού παιχνιδιού και ρίσκου που λίγοι γυναικοκεντρικοί πληθυσμοί ήταν ποτέ αρκετά ασφαλείς για να δοκιμάσουν δημόσια».
*Δείτε το φωτογραφικό άλμπουμ εδώ
*Με στοιχεία από newyorker.com και theguardian.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου