Άνθρωποι Μονάχοι | Η Μελαγχολία της Μοναξιάς

Στο γραφικό Καρπενήσι της Ευρυτανίας, ο κύριος Κώστας Λεπενιώτης, μας άνοιξε την πύλη του

χρόνου, μοιραζόμενος μαζί μας τις σπάνιες μνήμες του από τα παλιά, δύσκολα χρόνια. Σε ηλικία πλέον περί τα 70, ο κύριος Κώστας εξέφρασε με συγκίνηση τις αναμνήσεις του, θίγοντας θέματα που διαμορφώνουν την ιστορία και την ψυχή του τόπου του.

Μιλώντας για την ανέλπιστη αντίξοη πραγματικότητα του παρελθόντος, επεσήμανε την έλλειψη βασικών αγαθών, όπως τα υποδήματα και τα ελάχιστα ρούχα με μπαλώματα. Το καλαμποκίσιο αλεύρι αποτελούσε πολυτιμότατη τροφή, και οποιοσδήποτε διέθετε γιδοπρόβατα θεωρούνταν προνομιούχος.

Η αναφορά στη δύσκολη περίοδο του εμφυλίου πολέμου έφερε στην επιφάνεια ιστορίες του παππού του, προσθέτοντας ένα επίπεδο βάθους στην αφήγησή του. Καθώς εκτυλίσσονταν αυτές οι αναμνήσεις, ο κύριος Κώστας μας χάρισε και τη μελωδία του πατέρα του, ο οποίος ήταν τραγουδιστής σε πανηγύρια, ανανεώνοντας έτσι την πνευματική κληρονομιά της περιοχής.

Η ζωή του κυρίου Κώστα ήταν πλούσια σε πολλές πτυχές. Από επαγγελματίας οδηγός σε φορτηγό, παντρεύτηκε και έφτιαξε τη δική του οικογένεια. Η απώλεια της αγαπημένης του γυναίκας πριν μερικά χρόνια, όμως, τον άφησε μονάχο. Καθώς περιγράφοντας την καθημερινότητά του, η μοναξιά εκφράστηκε έντονα, ιδίως κατά τις νύχτες που φαίνεται να επιστρατεύει όλα της τα δυνατά για να τον συνοδεύσει.

Συγκινημένος, τελείωσε τον λόγο του με ευχές για τα νέα παιδιά, εκφράζοντας την ελπίδα να βρουν το δρόμο τους και να αγωνιστούν για την αυτονομία τους. 

Ένας άνθρωπος που βίωσε μια ολόκληρη εποχή.

Ο κύριος Κώστας Λεπενιώτης είναι ένας άνθρωπος που βίωσε μια ολόκληρη εποχή. Από τα δύσκολα χρόνια της φτώχειας και της πείνας, μέχρι τον εμφύλιο πόλεμο και την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας, ο κύριος Κώστας έχει πολλά να διδάξει στους νέους.

Η ιστορία του είναι μια ιστορία επιβίωσης και δύναμης. Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, κατάφερε να πετύχει τους στόχους του και να ζήσει μια γεμάτη ζωή.