To μυστήριο με τη μεσαιωνική πόλη που την «κατάπιε» η θάλασσα πριν από αιώνες

Οι παραθαλάσσιες ακτές της Βρετανίας ήταν πάντα στο έλεος των στοιχείων της φύσης. Αυτές οι

απομακρυσμένες πόλεις και χωριά βρίσκονταν πάντα στην άκρη του κόσμου.

Οι κάτοικοί τους ποτέ δεν ήξεραν αν την επόμενη μέρα θα έβλεπαν τα σπίτια τους να παρασύρονται. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ακτές της νοτιοανατολικής Βρετανίας, ιδιαίτερα εκείνες στο Γιορκσάιρ, απειλήθηκαν από την διάβρωση.

 Εξαιτίας αυτού του φαινομένου πολλές από τις ακμάζουσες πόλεις που υπήρχαν για αιώνες πλέον έχουν εξαφανιστεί από τον χάρτη. Μια τέτοια πόλη είναι το Ravenser Odd, το οποίο έχει μια μακρά ιστορία και μια πολυπληθή κοινότητα.

Ravenser Odd ή αλλιώς το Ακρωτήριο της Γλώσσας του Κορακιού

Το Ravenser Odd ήταν μια μεσαιωνική πόλη με λιμάνι στην ανατολική ακτή της Βρετανίας. Βρισκόταν κοντά στο σημερινό Spurn Head, μια στενή λωρίδα άμμου που χωρίζει τη Βόρεια Θάλασσα από την μεγάλη παλιρροϊκή εκβολή Humber. Ήταν ένα ακμάζον λιμάνι κατά τον 13ο και τον 14ο αιώνα μ.Χ.

Το «Odd» (σ.σ. παράξενο) στο όνομα του θεωρείται ότι προέρχεται από την παλαιοσκανδιναβική λέξη «odde», που σημαίνει ακρωτήριο ή σημείο γης, που υποδηλώνει όταν η πόλη ήταν πιθανότατα πολύ παλιά.

Το «Ravenser» έχει παρόμοια προέλευση Πιστεύουν ότι προέρχεται από μία αρχαία φράση που μεταφράζεται ως «Γλώσσα του Κορακιού». Πιθανώς αναφερόταν στο σχήμα που είχε το ακρωτήριο της πόλης. Έτσι, το πλήρες όνομα της πόλης είναι «Ακρωτήριο της Γλώσσας του Κορακιού».

Η άνθιση της πόλης οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στη στρατηγική θέση που κατείχε στο εμπόριο και την ναυτιλία. Η πόλη από τον Κόμη του Aumale, κάπου στα μέσα του 13ου αιώνα. Οι πιο πιθανοί ιδρυτές ήταν ο Φερδινάνδος Β’ της Καστίλλης ή ο γιος του, Ιωάννης του Ποντιέ.

Μέχρι το 1299 μ.Χ., υπάρχει καταγραφή ότι η πόλη είχε περισσότερα από 100 σπίτια και μία ακμάζουσα αγορά. Για εκείνη την εποχή είχε εξαιρετικά μεγάλο μέγεθος. Αυτό δείχνει ότι η πόλη αναπτύχθηκε και άνθισε αρκετά γρήγορα.

Την ίδια χρονιά αναφέρθηκε ότι η πόλη είχε τις δικές της αποθήκες, αποβάθρες, φυλακή και δικαστήριο. Μάλιστα οι αρχές της πόλης εισέπρατταν τέλη από περισσότερα από 100 εμπορικά πλοία κάθε χρόνο.

Τον 13ο αιώνα, η πόλη ήταν σίγουρα πιο σημαντική και πλουσιότερη από την πόλη Kingston-upon-Hull που βρισκόταν πιο πάνω στον ποταμό Humber. Η πόλη μάλιστα έστειλε δύο από τα πιο εξέχοντα μέλη της στο Πρότυπο Κοινοβούλιο του 1295. Ωστόσο, η ευημερία της πόλης ήταν βραχύβια.

Η πόλη αντιμετώπισε πολλές προκλήσεις, όπως η διάβρωση των ακτών και η αλλαγή της πορείας του ποταμού Humber. Αυτοί οι παράγοντες οδήγησαν τελικά στην παρακμή και την εγκατάλειψη αυτού του πολυσύχναστου παραθαλάσσιου λιμανιού.

Η εξαφάνιση της πόλης

Η ακριβής ημερομηνία του «θανάτου» της πόλης είναι αβέβαιη. Ωστόσο ιστορικά αρχεία υποδηλώνουν ότι μπορεί να την «κατάπιε» η θάλασσα κατά τη διάρκεια μιας σφοδρής καταιγίδας στα τέλη του 14ου αιώνα. Ορισμένες αναφορές υποστηρίζουν ότι καταστράφηκε σκόπιμα από αντίπαλες πόλεις ή τον στρατό.

Το πιο σκληρό πλήγμα για τους κατοίκους ήρθε τον χειμώνα του 1356-1357 όταν οι ακτές της Αγγλίας χτυπήθηκαν από ισχυρούς ανέμους και πλημμύρες. Η πόλη πλημμύρισε και οι πολίτες έπρεπε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Πιθανολογείται ότι δεν επέστρεψαν ποτέ.

Μόλις λίγα χρόνια αργότερα, το 1362, η τρομακτική πλημμύρα του Αγίου Μάρκελλου σάρωσε την Ευρώπη, προκαλώντας τον θάνατο περίπου 25.000 ανθρώπων. Επίσης, παρέσυρε εντελώς και κατέστρεψε την πόλη, που εξαφανίστηκε από τον χάρτη.

Αιώνες αργότερα, οι επιστήμονες ελπίζουν ότι θα καταφέρουν να ανακαλύψουν ξανά την πόλη, που πιθανότατα βρίσκεται περίπου 500 μέτρα από το Spurn Point. Χρησιμοποιούν την πιο πρόσφατη τεχνολογία και σαρώνουν με ειδικά μηχανήματα τον πυθμένα της θάλασσας.

Αναζητούν στοιχεία για την υποβρύχια, πλέον, πόλη. Η ομάδα που εργάζεται σε αυτό διευθύνεται από τον καθηγητή Dan Parsons, πρώην γεωεπιστήμονα στο Πανεπιστήμιο του Hull. Η επιστημονική ομάδα έχει καταφέρει να κάνει κάποια βήματα και ελπίζει να αποκαλύψει τη χαμένη υποβρύχια πόλη.

«Έχουμε καλύψει περίπου 500 μέτρα και πλάτος περίπου 100 μέτρα και στην επόμενη φάση θα έχουμε κάνει άλλα 500 μέτρα. Είναι λίγο σαν να κόβουμε το γρασίδι, θα συνεχίσουμε να το προσπερνάμε», είπε ο Dan Parsons.

Και συνέχισε: «Μόλις την βρούμε μας ενδιαφέρει πραγματικά να στείλουμε δύτες και να ψάξουμε για αρχαία αντικείμενα. Όλα θα πρέπει να εγκριθούν μέσω των επίσημων καναλιών. Ως οικισμός θα είχε τάφους».

Η πόλη που «κοιμάται» κάτω από τα κύματα

Ποιος ξέρει τι θαύματα θα ανακαλυφθούν κάτω από τη θάλασσα και ποιος ξέρει πόσο καλά διατηρημένη θα μπορούσε να είναι η υποθαλάσσια πόλη. Υπάρχουν κατασκευές που έχουν διατηρηθεί σε καλή κατάσταση από τα παγωμένα νερά;

Σήμερα, η πόλη μνημονεύεται ως ένα από τα λίγα χαμένα μεσαιωνικά λιμάνια. Η ιστορία της πόλης χρησιμεύει ως υπενθύμιση της δυναμικής αλλά επισφαλούς φύσης των παράκτιων οικισμών μπροστά στις μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες.