Η Δρ. Βιρτζίνια Άπγκαρ είναι μια σημαντική μορφή στη σύγχρονη μαιευτική.
Το πόσο;
"Κάθε νεογέννητο, που γεννιέται σε ένα σύγχρονο νοσοκομείο, οπουδήποτε στον κόσμο, εξετάζεται πρώτα από τα μάτια της Δρ Βιρτζίνια Άπγκαρ", όπως αναφέρει η ιστοσελίδα της National Library of Medicine.
Η Άπγκαρ δημιούργησε έναν γρήγορο και αξιόπιστο τρόπο για να καθορίσει την υγεία ενός νεογέννητου μωρού, μια εξέταση που συνήθως αναφέρεται σήμερα ως εξέταση Apgar. Πριν από αυτό το τεστ, που εφευρέθηκε το 1952, δεν υπήρχε αντικειμενικός τρόπος για να προσδιοριστεί η υγεία ενός νεογέννητου και έτσι τα μωρά δε λάμβαναν ιατρική φροντίδα αμέσως μετά τη γέννησή τους.
Για να καθοριστεί η βαθμολογία Άπγκαρ, μια νοσοκόμα, μια μαία ή ένας γιατρός εξετάζουν το μωρό για πέντε κριτήρια: το χρώμα του δέρματος (Appearance), τις Καρδιακές σφίξεις (Pulse), τα Αντανακλαστικά (Grimace), τον Μυϊκό τόνο (Activity) και την Αναπνοή (Respiration), στο πρώτο και στα 5 λεπτά μετά τη γέννηση (μερικές φορές, και πιο μετά). Κάθε κριτήριο έχει ως βαθμολογία το 0, το 1 και το 2. Ένα σκορ πάνω από 7 θεωρείται φυσιολογικό. Ένα σκορ κάτω από 3 είναι σοβαρά χαμηλό. Τα μωρά συχνά έχουν μικρότερες βαθμολογίες στο πρώτο λεπτό μετά τη γέννηση, αλλά όταν έχουν περάσει τα πέντε πρώτα λεπτά βαθμολογούνται κανονικά.
Τα γράμματα APGAR (appearance, pulse, grimace, activity, and respiration), επειδή πρόκειται για ένα απλό τρόπο απομνημόνευσης των κριτηρίων που χρειάζονται, δεν ξέρουν πολλοί ότι το Άπγκαρ είναι το επώνυμο ενός ανθρώπου. Η ίδια η Άπγκαρ έμενε συχνά έκπληκτη όταν έβλεπε ότι ο κόσμος μάθαινε ότι ήταν πραγματικό άτομο.
Η Βιρτζίνια Άπγκαρ ήταν πρωτοπόρος σε διάφορους τομείς της ιατρικής, βοηθώντας στην καθιέρωση της αναισθησιολογίας ως ιατρικής ειδικότητας, εργάστηκε για τη μελέτη και τη βελτίωση της μαιευτικής αναισθησίας και προώθησε τη μελέτη των γενετικών ανωμαλιών και έγινε η πρώτη γυναίκα που ήταν πλήρης καθηγητής στο Τμήμα Αναισθησίας στο Κολέγιο Γιατρών και Χειρούργων του Πανεπιστημίου της Κολούμπια.
Ως καθηγήτρια ιατρικής, η Άπγκαρ ήταν γνωστή για την αίσθηση του χιούμορ της και για το ότι μπορούσε να μιλήσει για οτιδήποτε χωρίς αμηχανία. Επειδή ο κόκκυγάς της είχε μια περίεργη γωνία, άφηνε τους φοιτητές της να τον ψηλαφίζουν ώστε να μάθουν πώς να χορηγούν τα αναισθητικά της σπονδυλικής στήλης. Ταξίδευε πάντα με ένα κιτ ανάνηψης που περιλάμβανε ένα σουγιαδάκι και έναν ενδοτραχειακό σωλήνα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, όταν πλέον η Άπγκαρ είχε φτιάξει το όνομά της στην αναισθησιολογία και είχε δημιουργήσει τη βαθμολόγηση Apgar, στράφηκε στη μελέτη και την πρόληψη των γενετικών ελαττωμάτων. Της ζητήθηκε να συμμετάσχει σε ένα ίδρυμα για την παιδική παράλυση (March of Dimes), το οποίο άρχισε να ερευνά και να υποστηρίζει τα παιδιά με γενετικές ανωμαλίες. Ως διευθύντρια και αργότερα αντιπρόεδρος του ιδρύματος, η Άπγκαρ υποστήριξε την έρευνα που έδειξε ότι παράγοντες όπως οι μολυσματικές ασθένειες, η έκθεση στην ακτινοβολία, η κατάχρηση ουσιών και η χημική έκθεση θα μπορούσαν να προκαλέσουν γενετικές ανωμαλίες.
Η ίδια ασχολούνταν με την κηπουρική, ψάρευε και έκανε πτητικά μαθήματα. Ήταν εξαιρετική ερασιτέχνης βιολιστής, ενώ ήξερε να κατασκευάζει έγχορδα όργανα, όπως βιολιά, βιόλες και τσέλο.
Η ενασχόληση της με την κατασκευή οργάνων, την οδήγησε σε μια μικρή περιπέτεια. Το 1957, ένας φίλος της μουσικός διαπίστωσε ότι ένα ράφι από σφένδαμο σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο στο ιατρικό κέντρο του Κολούμπια, ήταν κατάλληλο για το πίσω μέρος μιας βιόλας. Ο φίλος της και η Άπγκαρ αποφάσισαν να πάρουν το ράφι. Έφτιαξαν ένα άλλο, το έβαψαν στο ίδιο χρώμα και ένα βράδυ ξεκίνησαν την αντικατάσταση. Το νέο ράφι όμως ήταν μεγαλύτερο και χρειαζόταν κόψιμο, πράγμα που έγινε στις τουαλέτες και ενώ η Άπγκαρ κρατούσε τσίλιες. Το κομμάτι έγινε τελικά η πλάτη της βιόλας της Άπγκαρ.
Η Βιρτζίνια Άπγκαρ πέθανε το 1974, σε ηλικία 65 ετών, από ηπατική νόσο, το όνομά της όμως, συνεχίζει να αναφέρεται κάθε φορά που ένα μωρό γεννιέται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου