Το αδιανόητο πρωτοχρονιάτικο δώρο στη βασίλισσα Βικτώρια και η αντίδρασή της

 

Ήταν Πρωτοχρονιά του μακρινού 1886. Ο λόρδος Ράντολφ Τσώρτσιλ- πατέρας του Πατέρα της Νίκης σερ

Ουίνστον- πρόσφερε στην βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας Βικτώρια ως δώρο για το νέο έτος, τι λέτε; Μια χώρα ολόκληρη, τη Μπούρμα, όπως ονομαζόταν τότε, μετέπειτα Βιρμανία και σήμερα Μιανμάρ!

Την ίδια ώρα που η βασιλική οικογένεια της Μπούρμα φόρτωνε τα απολύτως απαραίτητα από την οικοσκευή της σε κάρα κι απομακρυνόταν από το παλάτι, οι στρατιώτες της Αυτής Μεγαλειότητας σάρωναν τα πάντα στο διάβα τους. Λέγεται μάλιστα ότι το πολύτιμο πετράδι Nga Mauk, το πιο λαμπρό από τα κοσμήματα των βασιλιάδων, χάθηκε για να μην βρεθεί ποτέ πια.



Εκείνος ο σπάνιος πολύτιμος λίθος (ένα τεράστιο ρουμπίνι 560 καρατιών), λένε πως είχε το μέγεθος αυγού πάπιας, έλαμπε κατακόκκινο σαν να είχαν αρπάξει τα μέσα του φωτιά και λέγεται ακόμη ότι είχε τη δύναμη να θεραπεύει ασθένειες· εκείνο το πετράδι έφερνε πλούτη και τύχη στον κάτοχό του.

Ο τελευταίος βασιλιάς της Μπούρμα

Βασιλιάς της Μπούρμα, την εποχή εκείνη ήταν ο Τιμπάου, νέος και αντιδημοφιλής, που αιφνιδιάστηκε όταν οι Βρετανοί εισέβαλαν στο παλάτι του. Ο βασιλιάς είχε δώσει διαταγή στα στρατεύματά του να μην επιτεθούν στους Ευρωπαίους, με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να συνάψει συμφωνία μαζί τους και οι (τότε) μακελάρηδες των λαών, είχαν υποσχεθεί στον λαό της Βιρμανίας ότι μόνος σκοπός της ένοπλης άφιξής τους ήταν να καθαιρέσουν τον Τιμπάου· τους πίστεψαν. Κι όποιος πίστευε τους Βρετανούς, τότε, ήταν χαμένος.
Λίγες μέρες μετά η βασιλική οικογένεια θρηνούσε τα «χαμένα» της, αποχωρώντας ανάμεσα από το πλήθος των βρετανών στρατιωτών και των υπηκόων της· οδηγήθηκε υπό αυστηρή επιτήρηση στην ακτή και εκεί, τους φόρτωσαν σε πλοία και τους μετέφεραν σε ένα μικροσκοπικό ψαροχώρι που ονομαζόταν Ρατναγκίρι, στην μακρινή ακτή της Ινδίας, όπου ο βασιλιάς Τιμπάου θα άφηνε την τελευταία ανάσα του, στην εξορία.

Οι Βρετανοί μετέτρεψαν το χρυσοστόλιστο παλάτι σε λέσχη με μπαρ και μπιλιάρδα στην αίθουσα του θρόνου και όλο και κάποιος θα θυμόταν να ρωτήσει τι απέγινε εκείνο το άλικο ρουμπίνι, που όπως λέει ο θρύλος, ένας βρετανός συνταγματάρχης, ο Έντουρντ Σλάντεν το έβαλε στην τσέπη του και δεν το είδε κανείς από τότε…

Το στέμμα με ένα ρουμπίνι στη μέση, όπως εκείνο της Μπούρμα...


Στολίδι του στέμματος;

Ή μάλλον, όσοι γνώριζαν το έβλεπαν συχνά. Ο θρύλος- και συνήθως οι θρύλοι είναι που λύνουν τα χέρια της Ιστορίας- λέει ότι το τεράστιο κόκκινο κόσμημα στο στέμμα Imperial State Crown πρέπει να είναι το Nga Mauk!

Οι Βρετανοί το ‘χαν συνήθειο τους, βλέπεις, να παίρνουν αναμνηστικά από τις χώρες που επισκέπτονταν άλλοτε ως αποικιακός στρατός, κι άλλοτε ως τουρίστες. Η Ελλάδα «φωνάζει» για τα γλυπτά του Παρθενώνα, κι' η Μιανμάρ για το πανάκριβο πετράδι της…

Η Μπούρμα- τώρα Μιανμάρ- απέκτησε την ανεξαρτησία της από το Ηνωμένο Βασίλειο περίπου 100 χρόνια μετά, στις 4 Ιανουαρίου του 1948.

Κι έτσι, για την Ιστορία, να μην ξεχάσουμε να ρίξουμε μια ματιά στο ημερολόγιο της βασίλισσας Βικτώριας, που έγραφε για την Πρωτοχρονιά του 1886: «Αλίμονο! Ένα άθλιο, μουντό και βροχερό πρωινό». Για τη Μπούρμα, ούτε λέξη!