Θα έμπαινες σε ένα φέρετρο για δέκα λεπτά;
Πόσοι αναρωτιούνται, "ποιος θα έρθει στην κηδεία μου;", ή ακόμα καλύτερα ποιος θα λείπει στην κηδεία μας.
Πάνω σε αυτό φαίνεται πως βασίζεται η νέα τάση που θέλουν ανθρώπους να κάνουν τις κηδείες του όσο είναι ακόμα εν ζωή.
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 1990 στην Ιαπωνία. Όμως από το 2019 εκατοντάδες ιάπωνες, αλλά κυρίως κάτοικοι της Νότιας Κορέας κάνουν τις κηδείες του, ενώ είναι ακόμα ζωντανοί.
Με αυτό τον τρόπο θέλουν να δώσουν την ευκαιρία σε ανθρώπους να τους πούνε πράγματα που κρατάνε για το τέλος, να εξομολογηθούν, αλήθειες και ψέμματα που ειπώθηκαν, λόγια που ακούστηκαν γιατί πάντα ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι το αύριο θα έρθει σίγουρα.
Οι υποστηρικτές των "ζωντανών κηδειών" κάνουν λόγο για διαδικασία που αφορά τον θάνατο και σε κάνει να εκτιμήσεις τη ζωή.
Με αυτό τον τρόπο θέλουν να δώσουν την ευκαιρία σε ανθρώπους να τους πούνε πράγματα που κρατάνε για το τέλος, να εξομολογηθούν, αλήθειες και ψέμματα που ειπώθηκαν, λόγια που ακούστηκαν γιατί πάντα ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι το αύριο θα έρθει σίγουρα.
Οι υποστηρικτές των "ζωντανών κηδειών" κάνουν λόγο για διαδικασία που αφορά τον θάνατο και σε κάνει να εκτιμήσεις τη ζωή.
Η Τζόρτζια Μάρτιν, ιδρύτρια του A Beautiful Goodbye , η οποία παρέχει ζωντανή κηδεία, βοηθά τους ανθρώπους να οργανώσουν αυτές τις εκδηλώσεις σε εθελοντική βάση από το 2016. «Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι θα είναι μακάβριο», λέει. «Φαντάζονται μια κηδεία σε μια εκκλησία με ένα φέρετρο και όλοι φορούν μαύρα. Με μια ζωντανή κηδεία, όμως, τίποτα δεν είναι πέτρινο. Mπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις».
Το προφίλ όσων επιλέγουν αυτή τη διαδικασία, είναι συνήθως άνθρωποι που διεγνώσθηκαν με κάποια ασθένεια, ή πέρασα μια σοκαριστική περιπέτεια που τους έκανε να δούνε αλλιώς τα πράγματα γύρω από τις σχέσεις τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου